بمناسبت پنجاه و چهارمین سالگرد حماسه سیاه کل و چهل و ششمین سالگرد قیام بهمن ماه
وارد پنجاه و چهارمین سالگرد حماسه سیاه کل و چهل و ششمین سالگرد قیام خونین بهمن ماه میشویم . حماسه سیاه کل رعدی در آسمان بی ابر نبود . در پی تحولات اقتصادی اجتماعی و سیاسی سده چهار دهم شمسی و پس از شکست های پی در پی مبارزات توده های مردم ایران برای رسیدن به آزادی و عدالت اجتماعی ،در دهه شگفت انگیز ۱۳۴۰ شمسی تلاش فکری عده ای از جوانان کمونیست راه گشای مبارزاتی شد که بعد از اندک مدتی با قیام تاریخی توده های مردم به نظام استبدادی شاهنشاهی ایران پایان داد. بنیان گزاران سازمان چریک های فدائی خلق با تجزیه و تحلیل وضعیت اقتصادی، اجتماعی و سیاسی جامعه آن روز ایران و با جمعبندی از فراز و نشیب ها و قوت و ضعف های تاریخی جنبشهای انقلابی به این نتیجه رسیدند که برای تغییرات بنیادی در اوضاع جامعه و پایان دادن به جو رعب و هراس و ترس و وحشت از قدر قدرتی نظام حاکم باید دست به سلاح برد . آنها با تلاشهای خستگی ناپذیری سر انجام در ۱۹ بهمن ۱۳۴۹ با حمله به پاسگاه ژاندارمری سیاهکل ، مبارزه مسلحانه علیه رژیم شاه و کل نظام ارتجاعی حاکم بر ایران و حامیان امپریالیست آن را آغاز نمودند.
هدف نهائی سازمان چریک های فدائی خلق از مبارزه مسلحانه سرنگونی انقلابی رژیم دیکتاتوری حاکم و برقراری آزادی و سوسیالیسم بود، آنها بر این باور بودند که از طریق دست بردن به سلاح، قدر قدرتی دستگاه جهنمی شاه و ترس و وحشت مستولی بر جامعه را در هم خواهند شکست و توده های کار و زحمت بیدار و پا به میدان مبارزه خواهند نهاد و در جریان مبارزه به قدرت لایزال خودآگاه خواهند شد ،با سلاح آگاهی و تشکل خود، نظام ارتجاعی حاکم را سرنگون کرده و سرنوشت خود را دردست خواهند گرفت .
با گذشت هشت سال از حماسه سیاهکل و آغاز مبارزه مسلحانه، نتیجه اقدام انقلابی آنان در خیزش توده ای و قیام قهر آمیز بهمن ۵۶ تبریز به شعله ای تبدیل شد که به فاصله کمتر از یکسال سراسر ایران را فرا گرفت ودر ۲۲ بهمن ۵۷ با قیام مسلحانه رژیم ستم شاهی را به گور سپرد.
اما بر غم تاثیر تعیین کننده مبارزه مسلحانه در رشد آگاهی و به میدان آمدن توده های مردم و قیام بهمن پنجاه و هفت و سرنگونی سلطنت، تجربه نشان داد که در فقدان صف مستقل طبقه کارگر آگاه به منافع طبقاتی خود و بدون متحد شدن سایر جنبشهای اجتماعی زحمتکشان در یک جبهه انقلابی بمنظور سرنگونی طبقه حاکم و در هم شکستن ماشین بوروکراسی و نظامی و امنیتی آن و سازماندهی و تحکیم قدرت شورایی، پیروزی بر ارتجاع هزار سر سرمایه داری ممکن نیست. علاوه بر آن سرکوب و کشتار سیستماتیک انقلابیون و آزاد گذاشتن دست روحانیون مرتجع توسط رژیم سلطنتی و امپریالیستهای حامی آن و در نتیجه ضعف رهبری و تسلط گرایشات سازشکارانه و غیر انقلابی در سازمان نیز از هماهنگی مبارزه مسلحانه با مبارزات توده ای و تداوم و گسترش آن جلوگیری کرد . در نتیجه بر غم سرنگونی رژیم مستبد شاه بار دیگر و برای چندمین بار بورژوازی ایران در سازش با امپریالیسم و ارتجاع داخلی قدرت سیاسی را در چنگ خود حفظ کرد واین بار با تلفیق دین و دولت یکی از ارتجاعی ترین رو بنای سیاسی را بر جامعه ما حاکم گردانید.
اهمیت تجربیات گذشته در مقابله با چالشهای امروزی
امروز که بیش از ۵۴ سال از حماسه سیاهکل و چهل و شش سال از قیام بهمن ماه سپری میشود. رژیم جمهوری اسلامی با بحرانهای اقتصادی و سیاسی عظیمی دست بگریبان است. سیاست تشدید سرکوب بتدریج کارائی خود را از دست میدهد و شاهد خیزش ها و اعتصابات و اعتراضات مداوم طبقه کارگر و توده های مردم هستیم . از طرفی جهان در حال دگرگونی است . به تبع آن تحولات مهمی در منطقه خاورمیانه بوقوع پیوسته است ،کشور ما در موقعیت بسیار حساس تری قرار گرفته است .بحرانهای منطقه ای و خطر جنگ ها و درگیری های فرقه ای و دخالت دولت های امپریالیستی.. همه و همه جنبش کمونیستی و چپ ایران را با موقعیتی ویژه و چالشهای پیچیده ای مواجه نموده است. این در حالی است که طبقه کارگر ایران فاقد حزب انقلابی ، وتشکلهای توده ای و آگاهی طبقاتی و سوسیالیستی لازم برای مقابله با این چالشها و چاره جوئی برای برون رفت از وضعیت موجود است .علاوه برآن جنبش ها و اعتراضات بر علیه مشکلات اقتصادی ، اجتماعی ، محیط زیستی و تبعیض و نابرابری و فساد و بی حقوقی بدلیل فقدان تشکل و اتحادی گسترده و رهبری انقلابی سرکوب و یا بوسیله گروه های مرتجع اپوزیسیون رژیم به انحراف کشیده میشوند. در مواجهه با این موانع و مشکلات درس گیری از تجربیات جنبش کمونیستی و کارگری بویژه رزمندگان سیاهکل و کمونیستهائی که با روحیه ای انقلابی به معضلات پیشاروی زمان خود پاسخی انقلابی دادند، از اهمیت زیادی برخوردار است . فراموش نباید کرد که تلفیق تئوری و عمل، صداقت و راستی در گفتار و کردار و جان فشانی در راه آرمان آزادی و سوسیالیسم و مبارزه مسلحانه بی امان و آشتی ناپذیر و تا پای جان با دیو استبداد و خود کامگی، از صفات بر جسته فدائیان بود که آنها را محبوب دل توده ها ی زحمتکش مردم کرد که امروز پیشگام کارگری و عنصر کمونیستی اگر بخواهد مورد اعتماد و وثوق توده ها قرار گیرد و بر موانع و معضلات پیش روی فائق بیاید، میباید این تجربیات را نصب العین خود قرار بدهد .ازجمله وحدت کمونیستها ، کوشش برای تشکیل حزب انقلابی طبقه کارگر از یکسو و تلاش برای اتحاد جنبشهای اجتماعی رادیکال و گوناگون زحمتکشان در یک جبهه انقلابی از سوی دیگر از اهداف چریکهای فدائی خلق بود که بدلیل ضربات پی در پی ساواک شاهنشاهی در قبل از قیام ۵۷ این اهداف بزرگ و استراتژیک محقق نشدند . شکست قیام ۵۷ و بیش از ۴۶ سال حاکمیت ارتجاع سیاه مذهبی بی شک از جمله نتایج فقدان یک جبهه منسجم و انقلابی از طبقه کارگر و دیگر جنبشهای اجتماعی محسوب میشود . علاوه بر تجربه شکست قیام بهمن ماه ، ده ها خیزش توده ای دیگر در سالهای بعد از ان تا به کنون نیز نشان میدهد که بدون ارتقاء سطح آگاهی طبقاتی و سازماندهی موثر در دو حوزه فوق و به کارگیری اشکال مختلف مبارزه مبتنی بر شرایط مشخص جامعه، نمیتوان به پیروزی پایدار در جبهه های نبرد طبقاتی بر علیه نظام حاکم دست یافت. با آموزش از تجربیات هشت سال مبارزه مسلحانه که با حماسه سیاهکل آغاز شد و قیام بهمن ماه ۵۷ یاد و خاطره همه شهدای راه ازادی و سوسیالیسم را گرامی داریم و در راه تحقق آرمانهای انسانی آنها متحد شویم.
گرامی باد یاد شهدای حماسه سیاه کل و قیام خونین بهمن ماه ۵۷
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی ایران برقرار باد جمهوری فدراتیو شورائی ایران
زنده باد سوسیالیسم
سازمان اتحاد فدائیان کمونیست ۱۶ بهمن ۱۴۰۳
