یکی از تصمیمات دونالد ترامپ در “عصر طلایی آمریکا”، در ادامه تصمیمش در دور اول ریاست جمهوری، قرار دادن مجدد کوبا در لیست کشورهای حامی تروریسم است.
دولت بایدن، کوبا را از چنین لیستی در آورده بود با این توضیح: “در حال حاضر هیچ شواهد معتبری مبنی بر حمایت مستمر کوبا از تروریسم بین المللی وجود ندارد.” قبلا هم “شواهد معتبر” برای چنین تصمیمی وجود نداشت در حالیکه متقابلا شواهد زیادی در باره اقدامات متعدد برای ترور فیدل کاسترو توسط هیئت حاکمه آمریکا وجود دارد.
“جرم” کاسترو چه بود که دولتهای مختلف آمریکا به خاطر آن کوبا را در لیست کشور حامی تروریسم قرار داده بودند؟ او در اوج جنگ سرد، انقلابی برای ساقط کردن مافیای باتیستا در کوبا را رهبری کرده بود. دیکتاتوری که کوبا را به محل چپاول و عیش و عشرت میلیاردرهای آمریکا تبدیل کرده بود. “جرم” کاسترو این بود که بهداشت و درمان و مسکن و آموزش را از چنگال بیرحم سرمایه داران خارج کرده بود و هر درجه پیشروی چنین انقلابی به رهبری چپ بیخ گوش آمریکا، میتوانست محرک زنجیره ای از انقلابات در آمریکای لاتین شود. محاصره بیرحمانه اقتصادی یکی از اهرمها برای به شکست کشاندن آن انقلاب بود که آمریکا رهبری می کرد.
دستور ترامپ در رابطه با کوبا مثل بقیه دستورهایش علیه حقوق شهروندان است. مثل تعرضش به زندگی شهروندان در قلمرو بهداشت و درمان و مسکن، قربانی کردن محیط زیست در پیشگاه سود و سرمایه و بسیج ارتش برای نابود کردن زندگی میلیونها مهاجر است.
ترامپ آنقدر احمق نیست که نداند دولتهای آمریکا در راس قدرتمندترین “دموکراسی” جهان سرمایه داری، همیشه حامی دیکتاتورهایی بوده اند که همه شان پرونده سنگینی از ترور سازمانیافته شهروندان را زیر بغل دارند. خونتاهای نظامی در آمریکای لاتین از جمله پینوشه، مارکوس دیکتاتور فیلیپین و سوهارتو دیکتاتور اندونزی فقط سه نمونه هستند.
دور نرویم. نه تنها خمینی، سرکرده تروریسم اسلامی در جهان معاصر به کمک دولت وقت آمریکا به قدرت رسید، بلکه ترامپ به قول خودش مشکلی با خامنه ای ندارد اگر دنبال بمب اتم نباشد و بزعم او ایران میتواند با “همین رهبران” یعنی خامنه ای و دارودسته تروریستش به “کشوری بزرگ” تبدیل شود!
درست در زمانی که یک اجماع جهانی علیه تروریسم دولتی حکومت اسلامی در حال شکل گیری است، نوستالژی جنگ سردی ترامپ علیه کوبا مسخره نیست؟
ژورنال شماره ۹۴۵
۶ بهمن ۱۴۰۳-۲۵ ژانویه ۲۰۲۵
محسن ابراهیمی
