اهمیت مبارزه معدنچیان در خاتون آباد شهرک بابک
یاد کارگران جانباخته گرامی باد!
چهار(۴) بهمن، سالگرد کشتار کارگران خاتون آباد بدست رژیم سرمایه داری اسلامی است. جمهوری اسلامی در دهه شصت با استفاده از جنگ و کشتاردستجمعی زندانیان سیاسی، شرایط برای ادامه طرح و اجرای سیاست های جهانی اقتصاد سرمایه داری در ایران را فراهم کرد. با استفاده ازنیروی سرکوبگرو ممنوعیت تشکل وتجمع، فقر و فلاکت را بمرور برزندگی و زیست آحاد جامعه بویژه کارگران، حاکم کرده است. دربرابراجرای سیاست های نئولیبرالی در ایران، اعتراضات کارگری درجهت تامین امنیت شغلی وعلیه بیکارسازی و قراردادهای موقت و رودررویی با سیاست خصوصی سازی و نیز پیگیری طلب دستمزدهای معوقه بشکل راهپیمایی و تظاهرات در خیابان ها شروع شد. کارگران صنایع نساجی و ریسندگی در شهرهایی که کارخانجات در معرض بسته شدن و اخراج دستجمعی کارگران بود، دست به اعتراض زدند.
در بهمن سال۸۲ کارگران معدن مس سرچشمه خاتون آباد در استان کرمان طی چند روز اعتراض، برای تامین امنیت شغلی، لغو قرارداد موقت و بازگشت کارگران اخراجی بر سرکار و دیگر مطالبات بی پاسخ مانده،
در روز ۴بهمن با خانواده هایشان بطرف فرمانداری شهر بابک راهپیمایی کردند که از زمین و هوا مورد حمله نیروهای نظامی رژیم قرار گرفتند چهار نفر از کارگران به نام های ریاحی، جاویدی، مهدوی و مومنی و یک دانش آموز به نام پور امینی کشته شدند و بیش از دویست نفر زخمی شدند. عاملان این اقدام جنایتکارانه هرگز محاکمه نشدند و به طور آزادانه در خیابان ها و در میان مزدوران دیگر رژیم پرسه میزنند
طبقه حاکم در ایران ودولت هایش از رفسنجانی تا پزشکی، زیر سرنیزه، دستگیری، زندان، شکنجه، کشتار، اعدام و ترور، تمامی منابع و مراکز سوددهی و خاصه مشاغلی که با سلطه بی رحمانه سیاست خصوصی سازی و وجود پیمانکاری ها و گسترش قراردادهای موقت و دستمزد های ناچیز بر گرده آنان مانند یوغ برده داری سنگینی می کرد را در اختیار آقا زاده ها و افراد خودی و نهادها و مراکزخود ویژه قراردادند که آنها درعین حال درکسب سود بیشتر و نیزغارت منابع ازهمدیگرسبقت گرفتند. ایجاد شرایط بردگی، نیروی کار ارزان وخاموش کردن اعتراضات، هدف اولیه کل رژیم و جناح بندی های آن را تشکیل داده است. تامین امنیت شغلی و لغو قرارداد موقت که خواست معدنچیان خاتون آباد بود با سیاست های سرمایه داری و دولت نئولیبرال سازگار نبود، رژیم کارگران را به گلوله بست تا صدای آنها را خاموش کند.
اما دور جدید مبارزات کارگران از دهه هشتاد شمسی تاکنون هر روزه گسترش داشته است. این مبارزات با وجود سرکوب و دستگیری و زندانی کردن کارگران وممنوعیت تجمع و تشکل یابی توانست از سد استبداد عبورکرده و به تشکل یابی و سازماندهی اعتراضات بیانجامد. بازسازی دو سندیکای واحد و هفت تپه، ایجاد شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران، مبارزه جمعی به صورت اعتصاب وراهپیمایی وبالاخره تجمعات وخیزش های دی۹۶ و آبان ۹۸ وخیزش بی آبی درخوزستان و اصفهان و اعتراضات وسیع و سراسری و جهانی که از شهریور۱۴۰۱ آغاز گردید، از نتایج چنین شرایط مبارزاتی بوده است. اعتراضات و کارزارهای علیه زندان و اعدام چه از درون زندان و نیز بیرون زندان و در سطح جهانی رو به افزایش است و کل طبقه حاکم را با شتابی بیشتر به عقب رانده است. در کف زندان، در کف کارگاه و کارخانه و در کف خیابان صدای اعتراض علیه زندان، اعدام، فقر و بی خانمانی، بی حقوقی و حق تشکل و بیان، مبارزه علیه قوانین ارتجاعی عفاف، حجاب اجباری و مشکلات عدیده زنان هر روز وسیعتر، متشکل تر و متحدتر می شود.
کارگران در بخش های مختلف معادن ، حمل و نقل ،کشت وصنعت نیشکر ، ماشین سازی ها، فولاد، نفت و گاز و پتروشیمی، شهرداری ها و بیمارستانها ( پرستاران و مددکاران زن و مرد) ، مراکز آموزشی وبازنشستگان به اشکال مختلف بر علیه سیاست های خصوصی سازی، تامین امنیت شغلی ولغو قراردادهای موقت، افزایش دستمزد، تامین ایمنی شرایط کار، پرداخت مزدهای معوقه، بازگشت بکارهمکاران اخراجی وآزادی کارگران زندانی به انواع مختلف اقدام به سازماندهی،اعتراض و تجمع و اعتصاب کرده اند. در ایران، درکنار منابع نفت و گاز، حجم عظیمی را معادن تشکیل می دهند که طبق آمار رسمی بیش از ۲۰ درصد یعنی یک پنجم ازتولید ناخالص ملی را تامین می کنند. معدنچیان در شرایط بسیار سختی بکار مشغول هستند و بیشترین سوانح کاردرمعادن روی می دهد. آخرین حادثه دردناک در طبس روی داد که کارگران بیشماری جان خود را از دست دادند و مجروحان این حادثه در شرایط سخت کماکان به سر میبرند و خانواده های آنها با شرایط غیر قابل تحملی رها شده اند.
اعتراض کارگران معادن، که شروع آن با راهپیمایی کارگران معدن مس سرچشمه برعلیه سیاست های نئولیبرالی درایران رقم خورد، بخش عظیمی از اعتراضات کارگری تا به امروزرا بخود اختصاص داده است. معادن آق دره، چادرملو، بافق، یورت، سونگون ورزقان و … ازجمله معادنی بوده اند که کارگران در آن به اعتصاب دست زدند و مطالبات خود را اعلام کردند. دراعتراض ها و اعتصابات معدنچیان، همچون ماشین سازی ها ونفت و گاز و پتروشیمی، اگرچه کارگران بطور دستجمعی درآن شرکت کردند وبا هم سازماندهی کردند، ولی کماکان کارگران فاقد تشکل های علنی ونیز امکان برگزیدن نماینده های انتخابی خود درمقابل کارفرماها هستند. تجربه ای که کارگران شرکت واحد ونیز کارگران نیشکرهفت تپه با اتکا به تشکل های خود ازسر گذرانده اند. اعتصابات معلمان دراوایل دی ماه ۱۴۰۰ که با سازماندهی شورای هماهنگی تشکل های صنفی معلمان ایران، تجمع های سراسری برگزارکردند ونمایندگان معلمان مطالبات خود را با صدای رسا اعلام کردند و توجه و همبستگی اقشار مختلف را بدست آوردند. در چند سال گذشته بازنشستگان با گردهمائی در سراسر کشور در روزهای متوالی به اعتراض بیوقفه مشغولند و در کف خیابان مطالبات و خواسته های خود را برای یک زندگی انسانی فریاد میزنند.
امروز ما شاهد یک تحول بزرگ تاریخی هستیم. پرچم ژنده “سازندگی و اصلاحات” ساختاری سرمایه داری که علیه معدنچیان خاتون آباد بلند شده بود، توسط کارگران به زیر کشیده شده است. بخش عظیمی از کارگران، معلمان، بازنشستگان، پرستاران، بیکاران، دانش آموزان ودانشجویان علیه این پرچم ژنده بپا خاسته اند. امروز دیگر خاتون آباد تنها نیست، خود آغازگر مبارزاتی است که همچنان ادامه دارد.
در شرایطی که رژیم اسلامی و سرمایه داران جهانی منابع جامعه را غارت کرده اند و سودهای نجومی حاصل نیروی کاردر ایران را به جیب زده اند، کارگران و توده های ستمدیده که در فقر و فلاکت بسر می برند چاره ای به جز اعتراض و مبارزه نداشته و کماکان به اعتراض دستجمعی دست خواهند زد. اما طبق تجربه، لازمه تبدیل شدن این مبارزات بیک جنبش عظیم اجتماعی، با طرح خواست های روشن و سازماندهی مبارزات با اتکا به تشکل ها و اتحاد سراسری آنها خواهد بود. درچنین شرایطی کارگران به عنوان یک طبقه اجتماعی قادرخواهند بود، مطالبات عموم جامعه همچون بهداشت و درمان رایگان، آموزش و حق تدریس رایگان و تامین معیشت و رفاه وآزادی همگانی را تحقق بخشند.
یاد کارگران جانباخته خاتون آباد گرامی باد!
تمامی زندانیان سیاسی فوری و بدون قید و شرط بایدآزاد شوند!
شکنجه و اعدام ممنوع باید گردد!
پرونده سازی قضایی برای فعالین کارگری و اجتماعی باید متوقف شود!
نابود باد رژیم جمهوری اسلامی!
هیئت هماهنگی نهادهای چپ و دمکراتیک
ژانویه ۲۰۲۵ – بهمن۱۴۰۳
