اعتصاب عمومی در کردستان، نه به اعدام آری به زندگی – گفتگو با نسان نودینیان
محسن ابراهیمی: چهارشنبه سوم بهمن‌ماه ۱۴۰۳ اعتصاب گسترده در شهرهای سنندج، بوکان، سقز، مهاباد، بانه، مریوان، دیواندره، کامیاران، ایلام، اسلام‌آباد غرب، قروه، حسن‌آباد سنندج و بخش‌هایی از کرمانشاه برگزار شد. مغازه‌ها و بازارها تعطیل شدند. این اعتصاب علیه احکام اعدام وریشه مرادی و پخشان عزیزی و سایر احکام اعدام فراخوان داده شد. اولاً، اعتصاب در چه سطحی انجام شد؟ علی‌رغم اینکه ماشین سرکوب حکومت اسلامی همچنان کار می‌کند، چطور چنین اعتصابی تحقق پیدا کرد؟
نسان نودینیان: فراخوان به اعتصاب عمومی تصمیمی ابتدابه‌ساکن نبود. این اعتصاب بر بستر اعتراضات گسترده علیه مجازات اعدام و احکام اعدام پخشان عزیزی و وریشه مرادی توسط قوه قضائیه جمهوری اسلامی فراخوانده شد. بیش از سه هفته است که در سطح سراسری در شهرهای ایران و در زندان‌ها و در خارج از ایران توسط فعالین سیاسی و فعالین جنبش علیه اعدام و کارزارهای نه به اعدام و زندانیان، اعتراض علیه مجازات اعدام و برای لغو احکام اعدام دو فعال سیاسی زن، پخشان عزیزی و وریشه مرادی شروع شد. پیام‌ها و بیانیه‌ها در محکومیت مجازات اعدام بسیار زیادند، توده‌گیر شده‌اند و فضای سیاسی و اعتراضی جامعه را تحت‌تأثیر قرار داده‌اند.
تجمع اعتراضی و باشکوه زنان و فعالین اجتماعی در مقابل استانداری کردستان در شهر سنندج در ۲۶ دی‌ماه، نمادی از روحیه اعتراضی مردم معترض به مجازات اعدام بود. بیانیە ۴۵۰۰ نفر از هنرمندان، نویسندگان، شاعران، روزنامەنگاران، فعالین مدنی و سیاسی، وکلا و دانشجویان نمادی از همبستگی انسانی علیه مجازات اعدام است.
محسن ابراهیمی: روحیه مردم در شهرهای کردستان و نقاط دیگر نسبت به این اعتصاب چطور بود؟ کلاً برای قدرتمندتر و مؤثرتر کردن چنین اعتصابی چه انتظاری از سایر اقشار مردم باید داشت؟ مردم چه کمکی در این جهت می‌توانند انجام دهند؟
نسان نودینیان: اعتصاب مورد استقبال وسیع مردم قرار گرفت. دوستان زیادی در شبکه‌های اجتماعی با نوشتن کامنت‌هایی خوشحالی‌شان را از موفقیت اعتصاب به‌ویژه قدرتمند شدن جنبش علیه اعدام ابراز کرده‌اند. دوستی نوشته است: “امروز به شهر رفتم. مغازه‌ها بسته بودند، فضایی از سربلندی و غرور در شهر موج می‌زد. غروری که باوجود تمام ناامنی‌ها، همچنان حس زندگی و زنده‌بودن را زنده نگه می‌داشت. این غرور برای آزادی بود، برای نجات جان انسان‌هایی که در خطر اعدام هستند.” یکی دیگر نوشته است: “این فریاد “نه به اعدام” در حقیقت، دعوتی است به بازاندیشی در انسانیت و بازگشت به مهربانی و آزادی. که آزادی و زندگی، حق هر انسان است”.
اعتصاب بر بستر اعتراضاتی وسیع علیه مجازات اعدام فراخوانده شد. این اعتراضات که در اشکال مختلف از جمله کارزارهای علیه اعدام به یک جنبش وسیع علیه اعدام شکل داده‌اند را باید وسیع و توده‌ای کرد. باید حمایت از “سه‌شنبه‌های اعتراضی علیه اعدام” که در زندان‌ها جاری است را با برگزاری میتینگ و تجمع مورد حمایت قرار دهیم. دستاوردهای اعتصاب موفق را باید با متشکل شدن و تقویت اعتراضات پیگیرانه علیه اعدام ادامه داد.
به طور واقعی این نیروی اجتماعی و مبارزین جنبش علیه اعدام هستند که باید با متشکل شدن بیشتر پیشروی‌های تا کنونی را تثبیت کنند تا اعتصابات بعدی حتی قدرتمندتر شود. اعتصاب عمومی که به فراخوانده سازمان و حزب سیاسی در کردستان فراخوان داده شده بود، توسط هزاران نفر از فعالین در کارزارهای نه به اعدام، فعالین کارگری و زنان، معلمان، فعالین اجتماعی و زیست‌محیطی، طیف وسیعی از هنرمندان، خواننده‌ها و فعالین تئاترهای خیابانی، نویسندگان و دانشجویان مورد حمایت قرار گرفت. این همبستگی با اعتصاب عمومی و مبارزه علیه اعدام به یک خواست فراگیر و متحدکننده مردم تبدیل شده است. این پیشروی که بر بستر دستاوردهای زن زندگی آزادی کسب شده را باید تقویت کرد.
مندرج در ژورنال شماره ۹۴۴
سردبیر این شماره: محسن ابراهیمی
