از آتش سوزی در لبنان تا جنگ در سوريه: جنگ بين امپرياليستی گسترش می يابد
پس از آتش بس شکننده در لبنان، جنگ ديگری در می گيرد. آيا جهان به سمت هرج و مرج پيش می رود؟ برای کسانی که نمی دانند امپرياليسم چگونه کار می کند، ممکن است چنين به نظر برسد. با وجود دهها ارتش، شبهنظامی و گروههای تروريستی مختلف موافق و مخالف دولت در جنگ سوريه، اين میتواند گيجکننده باشد که کدام نيروها با يکديگر میجنگند و عليه يکديگر میجنگند و مهمتر اينکه کدام نيروها در حال کشيدن طناب هستند. مانند هر جنگ ديگری، اتحاد بين شبه نظاميان می تواند با تغيير توازن قدرت تغيير کند. با اين حال، ما میتوانيم جنگ کنونی را . عنوان پيامد وضعيت نسبتاً به باثبات قبل از آن و اهداف نيروهای متخاصم و حاميان آنها درک کنيم
منبع: تلگرام ”olegtsarov ) ”منبع دولت روسيه)
رجوع به رنگها در نقشه:
دولت بشار اسد قرمز شد.
سبز تيره – جنگجويان طرفدار ترکيه از ارتش ملی سوريه (۱ SNA (و سازمان تروريستی حيات تحرير الشام .(HTS )
کردها با رنگ سبز روشن و زرد نشان داده شده اند.
تيل (سبز آبی) – نيروهای نيابتی طرفدار آمريکا ارتش آزاد سوريه (۳ FSA (با يک پايگاه نظامی آمريکايی در جنوب سوريه در التنف در مرز با اردن.
حمله موفقيت آميز HTS و SNA عليه دولت بشار اسد تحت حمايت روسيه در سوريه بدون شک به خسارات سنگينی است که حزب الله (با حمايت ايران) در جنگ عليه اسرائيل متحمل شده است. روسيه نيز به شدت از جنگ خود در اوکراين منحرف شده است و بسياری از هواپيماهای جنگی روسيه سوريه را ترک کرده اند تا در اوکراين بجنگند. با اين وجود، هواپيماهای سوريه و روسيه مناطق شورشيان در شمال را قبل و بعد از حمله HTS و SNA بمباران کردند. جنگنده های اسرائيلی به حزب الله در جنوب سوريه حمله کردند.
در اينجا بيشتر در مورد نيروهای درگير آمده است:
حيات تحرير الشام (HTS (گروه اصلی در حمله به دولت سوريه (رژيم اسد) وحامی اصلی آن روسيه در حلب است. HTS يک شبه نظامی سنی-اسلامی است و ترکيه از جمله با پهپادهای سنگين از آن پشتيبانی می کند. HTS به عنوان شاخه ای از القاعده شروع به کار کرد، اما به اميد از دست دادن نسبت تروريستی خود از اين گروه جدا شد. هدف HTS با تلاش برای نزديک شدن به ترکيه، به دست آوردن مشروعيت بين المللی است و سعی می کند از افراط گرايی مذهبی-ايدئولوژيک القاعده فاصله بگيرد، که همچنين منجر به تنش بين بسياری از گروه های فعال در ادلب شده است. در پايگاه اصلی خود در ادلب در شمال شرقی سوريه، HTS به گروه شورشی غالب تبديل شده است و مخالفان داخلی به طرز وحشيانه ای سرکوب می شوند.
مستقيما تحت کنترل ترکيه است. از زمان عمليات «سپر فرات» در سال ،۲۰۱۶ ترکيه ً ارتش ملی سوريه (SNA ( بخش بزرگی از خاک سوريه در مرز با ترکيه را تحت کنترل دارد. پرداخت به لير ترکيه انجام می شود و پست توسط پستچيان ترکيه ارسال می شود.
به شبه نظاميان کرد به عنوان متحدان HTS در زمان اشغال بخش غربی حلب هشدار داده شده است. تاريخ نشان میدهد که نيروهای کرد اغلب شراکت خود را با ديگر شبهنظاميان و نيروهای دولتی تغيير میدهند، زمانی که معتقدند اين امر به آنها کمک میکند تا از مناطق تحت نفوذ خود دفاع، گسترش يا حتی متحد کنند. در سوريه، آنها بر شمال شرقی (روجاوا) در مرز ترکيه تسلط دارند. به طور کلی بزرگترين دشمن آنها ترکيه است که می ترسد شبه نظاميان کرد YPG بتواند پ.ک.ک کرد را در ترکيه تقويت کند
دولت سوريه (رژيم اسد) توسط روسيه، ايران و حزب الله حمايت می شود. ايران با تأمين نيروهای سپاه پاسداران، تسليحات و هماهنگی با ساير گروه های متحد مانند حزب الله از رژيم اسد حمايت می کند. روسيه به طور سنتی متحد رژيم اسد بوده و نيروها و هواپيماهای جنگنده را برای مبارزه با شورشيان سوری مستقر کرده است.
آمريکا در شرق سوريه نيرو دارد و از متحدان ترکيه در ناتو است. ايالات متحده عليه رژيم اسد، ايران، داعش، القاعده و ساير نيروهای حامی اسد و ايران فعال است. در حال حاضر، ايالات متحده در جنگ برای حلب شرکت ندارد. اهداف ايالات متحده و ترکيه در سوريه اغلب متناقض بوده است، به ويژه در مورد شبه نظاميان کرد. با اين حال، در حال حاضر، ايالات متحده خوشحال است که سوريه با حمايت روسيه، مناطق بيشتری را از دست داده است.
ترکيه حامی اصلی HTS است و حتی SNA را کنترل می کند. ترکيه بخش هايی از مرز مشترک با سوريه را اشغال کرده و چندين بار با ارتش رژيم سوريه و نيروهای روسيه در سوريه درگير شده است. ترکيه بازيگر اصلی جنگ در سوريه است. برخی از انگيزه های او از اظهارات عمومی او مشخص است:
اين کشور می خواهد کنترل بيشتری بر مرزهای خود با سوريه به دست آورد، از اتحاد نيروهای کرد در سوريه با پ.ک.ک که به شدت در ترکيه سرکوب شده است و در نهايت با مناطق کردنشين «خودمختار» در عراق و ايران جلوگيری کند. اين آخری ميخواهد احيای رويای ترک ها برای بازگرداندن امپراتوری عثمانی را نابود کند.
از موج جديد پناهندگان جنگ در سوريه و لبنان جلوگيری کند، ترجيحاً برخی از سه ميليون پناهجوی سوری در ترکيه را به “مناطق امن” برگرداند. اردوغان مدت هاست که با کارت ضد مهاجرت بازی می کند. تلاش های او برای دستيابی به توافق با اسد در مورد “سياست ازدوغان برای بازگشت ” با شکست مواجه شده است. مسلم است که ترکيه به HTS اجازه داد تا حمله خود را آغاز کند به اين اميد که اين امر آن را در موقعيت بهتری در برابر اسد قرار دهد.
اما اين موفقيت خود نيروهای مخالف اسد را چه دوست و چه دشمن شگفت زده کرده است. برای درک اين موضوع بايد به گذشته برگرديم.
آتش بس در سوريه ۲۰۲۰
ادلب برای سالها ميدان نبردی بود که نيروهای دولتی سوريه در تلاش بودند تا کنترل خود را دوباره به دست بگيرند. اما آتشبس ۲۰۲۰ که پس از مذاکرات ميان روسيه، متحد اصلی اسد، و ترکيه که از شورشيان حمايت میکند، تا حد زيادی حفظ شده است. حدود چهار ميليون نفر در ادلب زندگی می کنند که اکثر آنها از شهرها و شهرهايی که نيروهای اسد در يک جنگ فرسايشی وحشيانه از شورشيان پس گرفتند آواره شده اند. حلب يکی از خونين ترين ميدان های جنگ و يکی از بزرگترين شکست های شورشيان بود. برای رسيدن به پيروزی، اسد به نيروی هوايی روسيه و حمايت نظامی ايران در ميدان نبرد، عمدتاً از طريق شبه نظاميان تحت حمايت ايران، متکی بود. اين شامل حزب الله نيز می شد. شکست اخير حزبالله به دليل حمله اسرائيل به لبنان و حملات اسرائيل به فرماندهان نظامی ايران در سوريه، نقش مهمی در تصميم گروههای جهادی و شورشی در ادلب برای حمله غافلگيرانه به حلب داشت.
HTS برای مدتی پايگاه قدرتی در ادلب داشته است، جايی که دولت محلی واقعی را تشکيل میدهد، اگرچه تلاشهای آن برای کسب مشروعيت با اتهامات نقض حقوق بشر خدشهدار شده است. HTS همچنين درگير نبردهای داخلی شديد با گروه های ديگر است. جاه طلبی های آن در خارج از ادلب نامشخص است. از زمان جدايی از القاعده، هدف او به
ايجاد يک رژيم اسلامی بنيادگرا در سوريه به جای يک خلافت گستردهتر محدود شده است، همانطور که دولت اسلامی تلاش کرده بود و نتوانست به آن دست يابد. اين گروه تا به حال تمايل چندانی برای شعلهور کردن مجدد درگيریهای سوريه در مقياس بزرگتر يا به چالش کشيدن مجدد حکومت اسد بر بخشهای وسيعی از کشور نشان نداده است.
شورشيان SNA تحت حمايت ترکيه از صلح نسبی سالهای اخير برای تجهيز مجدد و حرفه ای شدن نظامی استفاده کرده اند. بيشتر اين شبه نظاميان از مردم محلی و جوانانی تشکيل شده اند که بيشتر عمر خود را در جنگ داخلی گذرانده اند. در طرف اسد، قضيه برعکس است: دو متحد اصلی او منابع نظامی خود را در جاهای ديگر مستقر کردهاند، زيرا درگيریها در سوريه در سالهای اخير کاهش يافته است: روسيه در جنگ با اوکراين است و ايران از طريق شبهنظاميان همفکر خود درگير درگيری در لبنان ، جنگ بين اسرائيل و حزب الله است، در واقع از زمانی که شبه نظاميان لبنانی در سال ۲۰۱۵ برای حمايت از اسد وارد جنگ سوريه شدند، حزب الله يک تکيه گاه مهم اسد بوده است. از زمان شروع حمله اسرائيل به جنوب لبنان، تمامی اعضای شبه نظامی حزب الله که قبلا در سوريه مستقر بودند به خانه فرستاده شده اند.
حمله ۲۰۲۴
با نابودی نيروهای دفاعی و پادگان های اسد، HTS و ديگر شبه نظاميان شورشی چهارشنبه گذشته حمله برق آسا را به سمت حلب آغاز کردند. در ابتدا، شورشيان ادعا کردند که تنها میخواهند برخی از مناطق از دست رفته در سال ۲۰۲۰ را پس بگيرند و به بزرگراه ۵M که حلب را به جنوب سوريه متصل میکند، برسند و مسدود کنند. با اين حال، طرح اوليه به سرعت تغيير کرد: رژيم در دمشق به حدی فروپاشيد که شبه نظاميان HTS صبح روز پنجشنبه در ۱۰ کيلومتری حلب بودند. شهر، جمعه شب تصرف شد و شورشيان به پيشروی خود ادامه دادند تا روز يکشنبه که اسد خط دفاعی جديدی در شمال حماه در ۱۵۰ کيلومتری جنوب حلب ايجاد کرد. ضربه به اسد بسيار بزرگ است: تنها در پنج روز حمله، شورشيان سوری کنترل ارضی خود را تقريباً دو برابر کردند و مهمتر از آن، آنها اکنون دومين شهر بزرگ کشور و مهمترين شهر از نظر اقتصادی قبل از جنگ داخلی را کنترل می کنند.
به طور طبيعی، امپرياليسم ترکيه توانسته است ميان جناح های مختلف اسلام گرا و بورژوازی ميانجيگری کند و آنها را به صورت ائتلافی تشکيل دهد. با اين حال، اين ائتلاف می تواند منجر به درگيری های داخلی در آينده شود. در اين کوکتل نيروهايی وجود دارند که در آن زمان توسط عربستان سعودی حمايت می شدند. اگر رژيم اسد به طور کامل يا جزئی توسط نيروهای محلی نسبتا ناشناخته و جديد که می توانند با امپرياليست های منطقه ای و جهانی بسيار متفاوت
در تلاش امپرياليستی خود برای کسب قدرت بيشتر از طريق جنگ متحد شوند، سرنگون شود، ايالات متحده و اسرائيل نيز بايد در سياست های خود تجديد نظر کنند. در حال حاضر، ترکيه ممکن است از محدود کردن نفوذ ايران، روسيه و اسد و در نتيجه کسب نفوذ بيشتر در خاورميانه سود ببرد. ديپلمات های ترکيه در اين زمينه بسيار مشغولند. وزير فيدان (Fidan (با لاوروف همکار روس خود تلفنی گفتگو کرد. عباس عراقچی وزير امور خارجه ايران روز دوشنبه ١١ آذر ١٣٩٣ به آنکارا سفر کرد.
طبق معمول، آنها دست به دست هم می دهند: ديپلماسی و درگيری مسلحانه، آتش بس و جنگ، صلح و آمادگی برای جنگ جهانی بعدی بين ايالات متحده و چين. اين درام تا زمانی ادامه خواهد داشت که طبقه کارگر مبارزه تدافعی خود را برای مطالبات فوری طبقاتی به حمله آشکار به استثمارگران و سرکوبگران سرمايه دار و امپرياليست خود تشديد کند.
( workers voices) Fredo Corvo and Aníbal, 2-12-2024
ترجمه: ف. نصير
-۱ SNA ( که ارتباط نزديکی با دولت ترکيه دارد، توسط منتقدان آنها به عنوان يک نيروی کمکی برای نيروهای مسلح ترکيه و به عنوان “مزدور” توصيف شده است. در خارج از سوريه، ترکيه از جنگجويان SNA به عنوان نيروی نيابتی در درگيریها از ليبی تا قفقاز جنوبی استفاده میکند.
