بیانیه‌ی چهاردهم جمعی از سوسیالیست‌های کردستان

اقدام شجاعانه‌ی آهو دریایی و پیروزی جنبش زنان ایران، طبقه‌ی کارگر را در موقعیت بهتری قرار می‌دهد! پس از آنکه آهو دریایی در اعتراض به تعرض نیروهای حراست دانشگاه علوم تحقیقات تهران لباس‌هایش را از تن درآورد واکنش‌های متفاوتی در جامعه بدنبال داشته است. تفکر ارتجاعی مردسالارانه و ضد زن در حال غرق شدن، آخرین دست و پاهایش را می‌زند و از فروریختن یکباره‌ی دیوار برلین حجاب اجباری وحشت کرده است. برخی از گروههای مذهبی، لیبرال و حتی به ظاهر چپ ضمن به فراموشی سپردن سرکوب تاریخی علیه زنان به تحقیر، توهین و کم اهمیت جلوه دادن این حرکت شجاعانه می‌پردازند. در این میان چپ نماهای محور مقاومتی برای خوش خدمتی به حفظ نظم موجود ضمن مقایسه‌ی بی ربط بازخورد رسانه‌ای به فاجعه‌ی معدن طبس و اقدام اعتراضی آهو دریایی تلاش می‌کنند جنبش رهایی زن و جنبش طبقه‌ی کارگر را در مقابل هم قرار دهند. این در حالی است که مسئله‌ی ستم بر زنان یکی از تبعاتی است که به دنبال فاجعه‌ی معدن طبس نیز جلوه‌ای از خود را نشان داده است. زینب مرزوقی خبرنگار فرهیختگان که در مراسم یادبود معدنکاران جان‌باخته طبس شرکت کرده روایتی میدانی از مشکل حضانت فرزند برخی همسران معدنکاران طبس ارائه داده است. وی در بخشی از گزارش خود نوشته است: «یکی از همسران این معدنکاران می‌گفت که پدربزرگ پدری، فرزندان یک معدنکار دیگر، نوه‌ها را از عروسش گرفته است. پدرهمسر مرحومش هم درحال تلاش است تا پسر ۱۴ ساله‌اش را بگیرد و عموها هم جداگانه در تلاشند تا سرپرستی را از او بگیرند. می‌گفت که مسئولان استانی چیزی دستشان نیست. شما صدایمان را با مسئولانی برسانید که می‌توانید مشکل حضانت فرزندانمان را حل کنند. پدربزرگ‌هایی که اصلا نمی‌دانستند ما با چه سختی این بچه‌ها را بزرگ کردیم، حالا به‌خاطر پرداختی‌ها، کمک‌هزینه‌ها و دیه و مستمری می‌خواهند بچه‌هایمان را بگیرند. به رفت‌وآمدم گیر می‌دهند. مگر آنها پسرم را بیشتر از خودم دوست دارند؟» اما خود حاکمیت سعی می‌کند صورت موضوع را بالکل وارونه کرده و آن را از یک حرکت اعتراضی به سمت دیگری منحرف نماید و در همین راستا اعلام کرده است که آهو دریایی بیمار روانی است و فعلا تحت درمان قرار گرفته است. جمهوری اسلامی به خوبی دریافته است که در مقابله با تحمیل حجاب، سرکوب دیگر مثل گذشته کارکرد ندارد. اگر زمانی ویدا موحد در یک حرکت ابتکاری روسری‌اش را بر چوب آویخت و تکان داد، تنها به فاصله‌ی چند سال این عمل اعتراضی چنان توده‌گیر شد که در جریان قیام ژینا هزاران زن حجاب این نماد تحقیر و بردگی زنان را زیر پا گذاشتند. رژیم اسلامی که با اتکا به وحشیانه‌ترین سرکوب‌ها هم نتوانست جلوی برداشتن روسری‌ها را بگیرد اکنون از این می‌ترسد که حرکت شجاعانه‌ی آهو دریایی نیز مانند حرکت ابتکاری ویدا موحد توده‌ای شود و دیوار ارتجاعی حجاب اسلامی به کلی فروبریزد. به همین دلیل است که به حربه‌ی روانی جلوه دادن آهو دریایی روی آورده است تا از تبدیل شدن وی به یک قهرمان و نماد آزادی‌خواهی در جنبش زنان جلوگیری کند و از این طریق خطر تکثیر این حرکت شجاعانه را از بین ببرد. شک نکنید که از همان فردای عمل شجاعانه‌ی آهو تمامی آمران و مجریان و سرکوبگران با هر اخطاری که بابت حجاب به زنان می‌دهند وحشت آن را در دل دارند که بار دیگر شهامت آهو تکثیر شود و دیگر نتوانند جلوی زنان را بگیرند. جمهوری اسلامی در جنگ با زنان شکست را در بیخ گوشش می‌بیند و ضمن آنکه هر لحظه توسط زنان تحقیر می‌شود، اکنون با کابوس وحشتناکتری روبرو شده است. حرکت آهو دریایی اما رعد و برقی در آسمان بی ابر نبود. تغییرات کمی‌ای که به دنبال خیزش انقلابی ژینا در مبارزه‌ی زنان اتفاق افتاده بود، ضرورتا دیر یا زود به تغییرات کیفی‌ای منجر می‌شد. پیشروی زنان در جنبش پرستاران و این حرکت شجاعانه‌ی آهو دریایی جلوه‌ای از این تغییرات کیفی است. تکثیر اقدام اعتراضی آهو دریایی در مقابل فشارهای گشت ارشاد، حرکت آزادی‌خواهانه‌ی زنان را گام‌های بزرگتری به جلو خواهد برد. هر چند جنبش زنان هنوز با چالش‌های زیادی روبرو است. از جمله اینکه اجازه ندهد پتانسیل‌هایی عظیم این جنبش توسط فمینیسم بورژوایی به انحراف کشیده شود و با ایجاد تشکل‌های مستقل و توده‌ای زنان، رهایی کامل زنان از بند ارتجاع و سرمایه‌داری را با پیوند به جنبش طبقه‌ی کارگر تضمین کند. سازمان دادن تشکل‌های توده‌ای زنان در محلات حاشیه‌ی شهرها و ایجاد کمیته‌های مستقل زنان در صفوف متشکل معلمان، پرستاران، بازنشستگان و کارگران به ارتقا و تکامل جنبش رهایی زن کمک شایانی خواهد کرد.