حداقل ۷۰ نفر از بیماران دیالیزی به دلیل آلودگی دارو به آلومینیوم جان خود را ازدست‌داده‌اند. این داروها فرآورده شرکت دارویی ثامن، وابسته به آستان قدس رضوی است که محلول‌های دیالیزی تولید می‌کند.
سلمان اسحاقی، که خودش سخنگوی کمیسیون بهداشت مجلس شورای اسلامی است، روز ۱۲ آبان از مرگ ده‌ها نفر بر اثر استفاده از محلول‌های مسموم خبر داد و گفت نه‌تنها در سه ماه گذشته با شرکت تولیدکننده آن برخورد قضایی جدی نشده است، بلکه دوباره به آن سفارش تولیددارو نیز داده‌اند. فردای آن روز حیدر محمدی، رئیس سازمان غذا و دارو در گفت‌وگو با خبرگزاری مهر تأیید می‌کند که خرداد امسال، در داروهای دیالیزی شرکت ثامن درصد کمی آلومینیوم وجود داشته که منجر به بروز “عوارض” شده است! طبق گفته مسئولین نظام، ۸۰۰ هزار بیمار در ایران از طریق دیالیز درمان می‌شوند و این محلول‌ها خطر مرگ‌ومیر آنها را هر لحظه بیشتر می‌کند.
در رژیم اسلامی تقریباً کمتر چیزی هست که در آن استانداردهای جهانی و بین‌المللی رعایت شود. از ساختمان‌سازی که یک زلزله حتی ۵ ریشتری می‌تواند باعث مرگ‌ومیر ساکنین آن شود تا عدم رعایت استانداردها در امور فنی در ده‌ها رشته و واحد صنعتی، تولیدی، تکنیکی مختلف و تا صنعت داروسازی. سر منشا اکثر این عدم رعایت استانداردها نیز کسب سود بیشتر برای سران و دست‌اندرکاران رژیم است که نتیجه‌ای جز مرگ‌ومیر مردم به دنبال ندارد.
رژیم اسلامی مدعی است که به دلیل تحریم‌ها کمبود های زیادی دارد ولی صرف‌نظر از اینکه تحریم‌ها نیز محصول همین رژیم اسلامی است، یکی از اقلامی که شامل تحریم‌ها نیست همین دارو است. سران رژیم، سپاه و آقازاده‌ها که قسمت عمده اقتصاد و شریان حیاتی کشور را در دست گرفته و به جان و مال مردم برای سود و سرمایه بیشتر خود زاگووار چسبیده‌اند، حتی از واردکردن همین دارو از خارج و پرداخت هزینه لش نیز خودداری می‌کنند.
برخورداری از سلامت و درمان مناسب و باکیفیت و رایگان از حقوق انکارناپذیر شهروندان است. با طرح این مطالبات در جریان اعتراضات بخش‌های مختلف جامعه، باید رژیم را وادار به تأمین این حقوق پایه‌ای انسانی کرد.
منتشر شده در ژورنال شماره ۸۷۹
