کمتر از یک روز به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا باقی مانده است. بر اساس آخرین آمار منتشر شده، بیش از ۷۸ میلیون آمریکایی تاکنون در انتخابات ریاست‌جمهوری رای زودهنگام داده‌اند.
هریس ۶۰ ساله از حمایت قوی میان رای‌دهندگان زن برخوردار است، در حالی که ترامپ ۷۸ ساله به ویژه میان مردان لاتین‌تبار طرفدار پیدا کرده است.
ناظر انتخابات دانشگاه فلوریدا اعلام کرد، تا ساعت ۹ شب یک‌شنبه به وقت محلی بیش از ۷۸ میلیون شهروند آمریکایی در انتخابات زودهنگام ریاست جمهوری رای خود را به صندوق انداختند.
بر اساس آمارهای موجود ۷۸,۰۰۳,۲۲۲ شهروند آمریکایی در رای گیری زودهنگام شرکت کردند. به نقل از شبکه خبری ای.بی.سی، ناظر انتخابات در دانشگاه فلوریدا اعلام کرد که از این تعداد، ۴۲ میلیون و ۶۵۴ هزار و ۳۶۴ نفر شخصا به صندوق‌های رای رفته‌اند و ۳۵ میلیون و ۳۴۸ هزار و ۸۵۸ نفر برگه‌های پر شده را به اداره‌های پست ارسال کرده‌اند. همچنین ۶۷ میلیون و ۴۵۶ هزار و ۸۴۷ نفر دیگر هم درخواست برگه‌های رای پستی داده‌اند.
کل آرای داده شده تقریبا نیمی از ۱۶۰ میلیون رای ثبت شده در سال ۲۰۲۰ است که بالاترین میزان مشارکت رای‌دهندگان در ایالات متحده در بیش از ۱۰۰ سال گذشته را نشان داد. مجموع رای‌دهندگان ثبت نامی در آمریکا حدود ۱۶۸ میلیون نفر است.
در آمارهای ناظر انتخابات دانشگاه فلوریدا همچنین مشخص شد که ۵۴ درصد از شرکت کنندگان در رای گیری زودهنگام را زنان و ۶/۴۳ درصد را مردان تشکیل می‌دهند.
در این آمار، همچنین مشخص شد که ۸/۳۷ درصد دموکرات‌ها و ۱/۳۶ درصد جمهوری‌خواهان در رای گیری زودهنگام شرکت کرده‌اند.
همچنین ۲/۸ درصد از شرکت‌کنندگان در این رای‌گیری زودهنگام را رده سنی ۱۸ تا ۲۵ سال، ۷/۱۶ درصد را ۲۶ تا ۴۰ سال، ۱/۳۹ درصد را ۴۱ تا ۶۵ سال و ۳۶ درصد را رده سنی بالای ۶۵ سال تشکیل می‌دهند.
دونالد ترامپ و کاملا هریس دو نامزد انتخابات ریاست جمهوری آمریکا
کامالا هریس و دونالد ترامپ یک روز مانده به روز رای‌گیری انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا، کارزارهای خود را با مجموعه‌ای از تجمعات و حضورهای رسانه‌ای در ایالت‌های کلیدی به‌ویژه در شمال شرقی ایالات متحده تشدید کردند.
در آخرین روزهای منتهی به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا که در تاریخ ۵ نوامبر برگزار خواهد شد، کامالا هریس معاون جو بایدن و نامزد دموکرات‌ها و دونالد ترامپ نامزد جمهوری‌خواهان، در حالی که در رقابتی تنگاتنگ برای کسب برتری در فرصت‌های باقی‌مانده به سر می‌برند، به ایالت‌های سرنوشت‌ساز در نتیجه انتخابات سفر کردند.
کارزار سیاسی میان دو رقیب انتخاباتی به شدت تنش‌آلود است و از هم اکنون باعث افزایش نگرانی از بروز خشونت‌ها در کشور شده است به ویژه اگر آرای دو نامزد انتخاباتی بسیار به یکدیگر نزدیک باشند. در کشوری که شکاف‌های سیاسی در آن در نتیجه کارزارهای انتخاباتی شدیدا عمیق شده‌اند شاید نتیجه قطعی انتخابات روزها پس از پایان آن اعلام شود. تاکنون بیش از هفتاد و سه میلیون آمریکایی آرای خود را پیش از موعد به صندوق‌ها ریخته‌اند. دونالد ترامپ از هم اکنون از وقوع برخی تقلب‌ها و تخلف‌های انتخاباتی سخن گفته است.
برای پیش‌گیری از بروز خشونت‌های بی‌سابقه علیه ساختمان کنگره آمریکا شبیه آنچه در ششم ژانویه ٢٠٢۱ روی داد، پایتخت آمریکا تحت تدابیر و مراقبت‌های شدید امنیتی قرار گرفته است.
دو روز مانده به برگزاری انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، دو نامزد این انتخابات کاملا هریس از حزب دموکرات و دونالد ترامپ از حزب جمهوری‌خواه آخرین مجادلات انتخاباتی خود را با یکدیگر انجام می دهند. روز شنبه دوم نوامبر، هر دو نامزد خود را نجات‌دهنده آمریکا معرفی کردند. کاملا هریس که ظاهرا پیروزی‌اش به آرای بیش از حامیان سنتی حزب دموکرات بستگی دارد در سخنان دیروز خود قول داد که رئیس جمهوری همه آمریکایی‌ها باشد.
هریس گفت که مردم آمریکا از دهه دونالد ترامپ خسته و فرسوده شده‌اند و از آنان خواست که با دادن رای به او «صفحه ترامپ را ورق بزنند.» بر اساس نظرسنجی‌ها کاملا هریس در ایالت آیوا که سنتا حامی حزب جمهوری‌خواه است سه درصد بیش از دونالد ترامپ با اقبال رای‌دهندگان روبرو است.
دونالد ترامپ در سخنان روز شنبه دوم نوامبر خود، بار دیگر کاملا هریس را کم‌هوش معرفی کرد و گفت که در صورت پیروزی او در انتخابات، کشور با هجوم میلیون‌ها مهاجر غیرقانونی آن‌هم از میان «بدترین قاتلان زندان‌ها و دارالمجانین‌های جهان» روبرو خواهد شد. ترامپ همچنین وعده داد که در صورت پیروز شدن مهاجران غیرقانونی را از کشور اخراج کند، در حالی که، به ادعای او، کاملا هریس آمریکا را به «اردوگاه سیاه و خطرناک پناه‌جویان» تبدیل خواهد کرد.
چهل‌وهفتمین رئیس‌جمهور آمریکا ۱۵ آبان‌ماه در یک فضای دو‌قطبی شدید و غیرقابل پیش‌بینی انتخاب می‌شود. از منظر کارشناسان مجرب حوزه آمریکا، به دلیل افزایش میزان مرددین و همچنین ضریب خطای افکارسنجی و سیالیت در تغییر آرا، لغزندگی آرا به نفع یکی از دو طرف رقابت تا لحظات آخر نمایان است.
اساسا در انتخابات آمریکا پنج طیف قدرتمند نقش کلیدی در تعیین آرای الکترال کالج برای تعیین کاندیدای پیروز را در دست دارند: سناتورها و نمایندگان مجلس سنا و نمایندگان، متمولین، صاحبان و مدیران شرکت‌های بزرگ اقتصادی و فناورانه، شخصیت‌های مشهور سیاسی، نظامی، هنری و ورزشی، مدیران و کارشناسان مراکز مطالعاتی و رسانه‌ها و نهایتا، در پرتو شرایط جدید نشئت‌گرفته از طریق شبکه‌های اجتماعی نقش زنان و جوانان به‌ویژه آنچه تحت عنوان قشر زیر ۳۰ سال معروف به نسل «زد» به شمار می‌آید، نقش کلیدی‌تری و موثرتر را در پیروزی رقیب برتر ایفا کرده و می‌کنند. کمتر از ۱۰ روز مانده به انتخابات آمریکا، ابتدا مقومات و فرصت‌های دو رقیب را برآورد و احصا می‌کنیم و سپس در پرتو آن به سناریوی واجد شرایط رقیب پیروز می‌پردازیم.
در پایان انتخابات آمریکا، چه هریس و چه ترامپ وارد کاخ ریاست جمهوری شود چندان تحولی در زیست و شهروندان شهروندان عادی و مزدبگیر و یا فقر و بیکار آمریکا به‌وجود نمی‌آورند مگر تغییرات به امر سقط جنین، پناهندگان و مهاجرین به ویژه به نفع شرکت‌ها و کمپانی‌های چندملیتی و بزرگ، محدود می‌گردد. البته تاثیر تغییر ریاست جمهوری، تاثیر زیادی در نظم جهان می‌گذارد. تجربه ریاست جمهوری ترامپ و بایدن، این وضعیت را شدیدتر از گذشته مطرح کرده است.
هریس به لحاظ شخصیتی دانش و تجربه حقوقی کارآمد و توانمندی تکنوکراتی و ساختاری در اداره امور را دارد، همچنین در حال‌حاضر در پرتو حکمرانی فعلی دموکرات‌ها از دسترسی و امکانات بالفعل فراوانی برای موفقیت خود دارد. از جمله شاخص‌های موفقیت هریس برای کسب آرا در انتخابات، شناسایی بالاترین دریافت کمک‌های مالی بیش از یک میلیارد دلار در یک دوره کوتاه رقابت است. هریس از اجماع شخصیت‌های تاثیرگذار حزب دموکرات برای ورود به کمپین و به‌ویژه مشارکت فعال شانه به شانه اوباما، کلینتون و نانسی پلوسی برای حمایت همه‌جانبه برخوردار بوده و آنها در این دوره محدود رقابتی هریس و در سایه نگرانی از روی کارآمدن ترامپ، به طور چشمگیری با اهتمام شبانه‌روزی برای موفقیت او به اصطلاح سنگ تمام گذاشته‌اند.
هریس از حمایت طیف وسیعی از زنان و جوانان، به‌ویژه نسل جوان زیر ۳۰ سال معروف به نسل زد آمریکا نیز برخوردار است که برخی قرائن از آماری مانند بیش از ۷۰ درصد رای مثبت آنها به او حکایت دارد.
به دلیل نگرش ساختارمند هریس به امور مدیریت و اداره آمریکا، بخش عمده‌ای از مدیران و صاحبان شرکت‌های بزرگ اقتصادی و فناورانه آمریکا، منافع خود را در اقبال و روآوری نسبت به او به‌جای رویکرد آشوب‌آمیز ترامپ، ارزیابی کرده و می‌کنند. نقاط ضعف هریس را می‌توان به‌طور اختصار دو‌رگه‌بودن و به‌نوعی غیراصیل‌بودن او بین نژاد سفید‌پوست و سکاندار حکمرانی آمریکا، ورود یک زن دورگه بعد از ۲۴۰سال به کمپین رقابت انتخاباتی مردانه در شرایطی که فضای رقابت برای کسب کرسی ریاست‌جمهوری همیشه در انحصار مردان بوده و نهایتا فقدان تجربه کافی او در امور سیاست خارجی و اقتصادی دانست.
ترامپ در پرتو توانمندی‌های اقتصادی و مالی خود جزء طیف سرمایه‌داران و الیگارشی‌های منفعت‌گرا و ثروت‌اندوز برای موسسات خود در آمریکا با انواع شگردهای متخلفانه متصف شده است. به علت ویژگی برجسته خودشیفتگی و اعتمادبه‌نفس بیش‌از‌حد در امور اداره شخصی و حکومتی، او را فردی با خصوصیت چالشگر و با رویکرد منحصر‌به‌فرد بین عامه مردم و طرفداران جمهوری‌خواه، متمایز و بعضا مقبول ساخته است. ترامپ در دوره ریاست‌جمهوری دو سال اول خود با رویکرد غیرسیستمی و بی‌محابا در تمامی عرصه‌ها، یک شخصیت استثنایی و نسبتا موفق برای افکار عمومی آمریکا به‌ویژه گرایشات فاشیستی از خود خلق کرده است.
حمایت بیش ا‌زحد ترامپ از اسرائیل و گذاردن سنگ تمام در پشتیبانی همه‌جانبه از تل‌آویو و به‌ویژه بهره‌برداری نتانیاهو از او در افزایش قدرت سیاسی اسرائیل، تا جایی که در کشتن سردار سلیمانی فرمانده سپاه قدس جمهوری اسلامی به‌همراه ابومهدی مهندس در کارنامه ریاست جمهوری سابق خود دارد و به این امر نیز فخرفروشی کرده، اما با این وجود، هریس دوش‌به‌دوش او حرکت می‌کند.
ترامپ در کمپین جدید رقابت خود با اتکا به پشتیبانی لابی صهیونیست‌ها و نتانیاهو، مارجرای ترورش، خود را در فضای کمپینش در حد یک رهبر قدرتمند متجلی ساخت تا موفقیتش را در برابر هریس تسهیل کند.
او با بهره‌گیری از ظرفیت معاون ریاست‌جمهوری جوانش، جی‌دی‌ونس، به‌عنوان تاجر سرمایه‌دار و همچنین متحدساختن کاندیدای مستقل، رابرت کندی و بهره‌گیری از توانمندی ایلان ماسک، صاحب چندین شرکت فناورانه در کمپینش، سعی دارد خود را به‌عنوان حامی و منجی همه‌چیز در آمریکا، شامل فرونشاندن جنگ‌ها در غزه و اوکراین و برقرارکننده صلح و متحول‌کننده آمریکا با راهبرد تمرکز بر اقتصاد متکی به‌خود و موضع‌گیری‌های بی‌امان نژادپرستانه با مهاجرت‌‌ها به آمریکا، درصدد کسب آرا به‌ویژه هفت ایالت چرخشی است که در موفقیت او سرنوشت‌ساز هستند.
هرچند روز انتخابات ۵ نوامبر است اما رای‌گیری زودهنگام در انتخابات آمریکا از مدت‌ها پیش شروع شده است. تاکنون نزدیک به ۷۰ میلیون آمریکایی در این رأی‌گیری زودهنگام شرکت کرده‌اند.
به گزارش روزنامه گاردین، در بسیاری از ایالت‌های این کشور تعداد افراد شرکت‌کننده در رای‌گیری‌های زودهنگام بی‌سابقه بوده است. به‌عنوان مثال بیش از ۹۷ هزار نفر از شهروندان ایالت «ویسکانسین» در نخستین روز از آغاز رأی‌گیری زودهنگام، آرای خود را به صندوق انداختند. حتی در کارولینای شمالی که چند هفته قبل درگیر طوفانی سهمگین شده بود، در تاریخ ۱۸ اکتبر بیش از ۳۵۳ هزار رای‌دهنده آرای خود را به صندوق انداختند.
رای‌دهی زودهنگام به شهروندان این فرصت را می‌دهد که از حضور در صف‌های طولانی در روز انتخابات اجتناب کرده و درگیر عوامل غیرقابل پیش‌بینی مانند بدی آب‌وهوا نشوند.
به جز ایالات میسی‌سی‌پی، نیوهمپشایر و آلاباما، ساکنان دیگر ایالت‌های آمریکا می‌توانند در بازه زمانی مشخصی که باتوجه‌به هر ایالت متفاوت است، رأی خود را زودتر از موعد مقرر در صندوق بیاندازند.
در برخی از ایالت‌ها، شمارش این آرا همزمان با شروع انتخابات رسمی (در ۵ نوامبر یا ۱۵ آبان امسال) آغاز می‌شود، اما در برخی از حوزه‌ها تا پایان رأی‌گیری و تعطیلی حوزه، صندوق‌های آرای زودهنگام باز نمی‌شوند.
همچنین در برخی از ایالت‌های آمریکا، رأی‌دهندگان این فرصت را دارند که آرای خود را با استفاده از سامانه‌های پستی تحویل دهند. در بعضی ایالت‌ها رأی‌دادن پستی نیازمند ارائه دلایل موجه است، اما در دیگر ایالت‌ها مسئولین برگه‌های رأی پستی را برای تمامی رأی‌دهندگان ثبت‌شده ارسال می‌کنند. علاوه بر این، شهروندان آمریکایی خارج از این کشور و همچنین نظامیان آمریکا برگه‌های رای پستی را قبل از انتخابات دریافت می‌کنند و به صورت پستی در انتخابات شرکت خواهند کرد.
گاردین مدعی است که امنیت رای‌دهی پستی در ایالات متحده بسیار بالاست و از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۲ تنها کمتر از ۵۰۰ مورد تقلب در این نوع رأی‌گیری روی داده است. با این حال، بسیاری از مقامات انتخاباتی نگران هستند که تاخیرهای پستی موجب شود آرای رای‌دهندگان واجد شرایط بعد از پایان مهلت شمارش آرا به دست مسئولان انتخاباتی برسد.
بر اساس تحلیل Decision Desk شبکه NBC News از داده‌های رای‌دهندگان ایالتی تا تاریخ ۳۰ اکتبر، شواهدی از حضور گسترده‌ی زنان دموکرات جدید در پنسیلوانیا و مردان جمهوری‌خواه جدید در آریزونا، دو ایالت مهم، به چشم می‌خورد.
رای‌های اولیه از سوی رای‌دهندگان جدید -افرادی که در انتخابات ۲۰۲۰ شرکت نکرده‌اند- قابل توجه است، زیرا این آرا می‌توانند نتایج انتخابات ۲۰۲۴ را تغییر دهند.(این‌که چه کسانی در ۲۰۲۰ رای داده‌اند اما این بار حضور ندارند، نیز مهم است؛ ولی تا روز انتخابات نمی‌توان آن را تشخیص داد.)
تعداد رای‌دهندگان جدید در بسیاری از هفت ایالت کلیدی که رقابت نزدیکی دارند، از اختلاف آراء بین جو بایدن و دونالد ترامپ در سال ۲۰۲۰ فراتر رفته است. به‌عنوان مثال، بایدن در سال ۲۰۲۰ در پنسیلوانیا با اختلاف ۸۰ هزار و ۵۵۵ رای ترامپ را شکست داد. امسال، بیش از ۱۰۰ هزار رای‌دهنده جدید در پنسیلوانیا رای خود را ثبت کرده‌اند و این تعداد هم‌چنان رو به افزایش است.
مجموع آمارها دموکرات‌ها را به نباختن امیدوارتر کرده اما در نهایت با توجه به اختلاف بسیار کم آرا امکان نتیجه‌گیری قطعی از این آرای زودهنگام وجود ندارد.
نظرسنجی‌ها انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۴ آمریکا را یکی از نزدیک‌ترین رقابت‌ها در تاریخ مدرن آمریکا پیش‌بینی می‌کنند. برای کامالا هریس، معاون رئیس‌جمهور آمریکا و برای ترامپ، رئیس‌جمهور پیشین این کشور پیروزی و شکست به یک اندازه نزدیک است و همین موضوع کاندیداها را به تلاشی بسیار بیشتر از گذشته برای جلب آرای رای‌دهندگان در ایالت‌های کلیدی وا داشته است.
در این انتخابات گزاره‌ها و پیش‌فرض‌هایی بر نظرسنجی‌ها سایه افکنده‌اند و همین مسئله باعث شده تا تحلیل‌های متفاوت و متناقضی از نتایج نظرسنجی‌ها و پیروز احتمالی انتخابات مطرح شود؛ «نظرسنجی گالوپ نشان می‌دهد اشتیاق به رای دادن نزد دموکرات‌ها از هر زمانی طی ۲۴ سال گذشته بیشتر است، پس آنها برنده انتخابات می‌شوند» یا «وضعیت ترامپ در نظرسنجی‌ها از هر جمهوری‌خواه دیگری در سه دهه گذشته حتی از خود ترامپ در سال ۲۰۱۶ بهتر بوده، پس او برنده انتخابات خواهد بود.» این دو گزاره تنها نمونه‌هایی کوچک از پیش‌فرض‌هایی هستند که درباره انتخابات آمریکا وجود دارد که بخشی از حقیقت را بیان می‌کنند اما قطعا تمام حقیقت نیستند.
چنانچه کریستین سولتیس اندرسون، کارشناس افکارسنجی جمهوری‌خواه می‌نویسد، وضعیت دو کاندیدا در نظرسنجی‌ها به اندازه‌ای نزدیک است که نه دموکرات‌ها و نه جمهوری‌خواهان نمی‌توانند در شب انتخابات سر راحت بر بالین بگذارند: «متاسفانه نمی‌توانم به شما بگویم که فکر می‌کنم چه کسی در روز انتخابات پیروز خواهد شد؛ داده‌ها به اندازه کافی در هیچ‌یک از جهت‌ها واضح نیستند تا بتوان پیش‌بینی معقول و مسئولانه‌ای ارائه داد. آنچه می‌توانم بگویم این است که حتی با وجود دو نظرسنجی باکیفیت که نتایج مشابهی دارند و محققان تلاش کرده‌اند نمونه‌های نظرسنجی را به‌خوبی بر اساس الگوی رای‌دهندگان مدل‌سازی کنند، باز هم می‌توان روایت‌های متفاوتی را درباره داستان سیاسی جدید(یا قدیمی) آمریکا که در شرف بیان است، تشخیص داد.»
وبسایت ۵۳۸ وابسته به ایبیسینیوز نیز که به امر جمعآوری داده‌های نظرسنجی‌های معتبر و ارائه میانگین نظرسنجی‌ها میپردازد، در آمارهای خود از افت محبوبیت هریس در سطح ملی و رشد محبوبیت ترامپ خبر داده است.
نظرسنجی‌ها در ایالت‌های چرخشی
در آمریکا رای‌دهنده‌ها به‌طور مستقیم رئیس‌جمهور را انتخاب نمی‌کنند. در عوض سیستم کالج الکترال سرنوشت انتخابات ایالات متحده را مشخص می‌کند و برنده آن بر برنده اکثریت آرای مردمی غلبه می‌کند. ۵۳۸ انتخاب‌کننده، کالج الکترال را تشکیل می‌دهند. هر ایالت آمریکا بر اساس جمعیتش تعداد مشخصی عضو در کالج‌الکترال دارد و هر کدام از آنها می‌توانند به یک نامزد رای بدهند. معمولا انتخاب‌کنندگان هر ایالت پس از شمارش آراء باید به نامزدی رای بدهند که بیش‌ترین رای مردمی را در آن ایالت کسب کرده است. پس نامزدی که رای مردمی را در یک ایالت کسب کند، برنده تمام آرای الکترال این ایالت می‌شود.
با توجه به نظرسنجی‌های ایالتی، کارشناسان معتقدند که هم کامالا هریس و هم دونالد ترامپ، به‌طور منطقی در چند ایالت مشخص پیروز خواهند شد. در نتیجه تنها چند ایالت انگشت‌شمار باقی می‌مانند که تکلیف‌شان قطعی نیست و پیروزی در آنها می‌تواند سرنوشت نهایی انتخابات را تعیین کند. به این ایالت‌ها، ایالت‌های چرخشی یا «میدان نبرد» گفته می‌شود. کاندیدایی که بتواند ۲۷۰ رای الکترال کسب کند، برنده انتخابات خواهد بود.
در حال حاضر بر اساس نظرسنجی‌ها، ۷ ایالت به‌عنوان ایالت‌های چرخشی که فاصله دو کاندیدا در آنها بسیار نزدیک است و امکان پیروزی هر دو کاندیدا بر اساس تحولات وجود دارد، در نظر گرفته می‌شود.
نوادا، کارولینای شمالی، پنسیلوانیا، ویسکانسین، آریزونا، جورجیا و میشیگان ایالت‌هایی هستند که در انتخابات ۲۰۲۴ به عنوان میدان نبرد دو کاندیدا شناخته می‌شوند و سرنوشت نهایی انتخابات را روشن می‌کنند.
پنسیلوانیا(۱۹ رای الکترال)، کارولینای شمالی(۱۶ رای الکترال)، جورجیا(۱۶ رای الکترال)، میشیگان(۱۵ رای الکترال)، آریزونا(۱۱ رای الکترال) ویسکانسین(۱۰ رای الکترال) و نوادا(۶ رای الکترال) دارد.
براساس میانگین نظرسنجی‌هایRCP، از مجموع این ۷ ایالت، دونالد ترامپ در ۵ ایالت پیشتاز است. این میانگین برتری ترامپ را در آریزونا ۲/۷ درصد، در نوادا ۱/۷ درصد، در پنسیلوانیا ۰/۴ درصد، در کارولینای شمالی ۱/۷ درصد و در جورجیا ۲/۶ درصد نشان می‌دهد.در مقابل هریس در ویسکانسین(۰/۱ درصد) و میشیگان(۰/۶ درصد) پیشتاز است. در صورت تکرار شدن نتایج این نظرسنجی‌ها در انتخابات، ترامپ با ۲۷۸ رای الکترال پیروز انتخابات می‌شود درحالی‌که هریس با ۲۵۱ رای الکترال شکست می‌خورد.
میانگین نظرسنجی‌های ۵۳۸ هم خروجی مشابهی را پیشنهاد می‌دهد. در این میانگین، ترامپ در پنسیلوانیا که کلیدی‌ترین ایالت برای پیروزی در انتخابات امسال به حساب می‌آید با ۰/۳ درصد اختلاف پیش است. در ویسکانسین(با ۰/۶ درصد) و میشیگان(با ۰/۸ درصد) هریس از رقیب خود جلو افتاده اما در نوادا(با ۰/۹ درصد)، جورجیا(۱/۵ درصد)، کارولینای شمالی(۱/۶ درصد) و آریزونا(با ۲/۵ درصد) ترامپ از رقیب خود پیش است.
برآورد نیویورک‌تایمز از نظرسنجی‌ها نیز از پیروزی ترامپ در همه ایالت‌های چرخشی به جز ویسکانسین و میشیگان حکایت دارد.
براساس میانگین نظرسنجی‌ها و تاریخچه مشارکت رای‌دهندگان در انتخابات ۲۰۲۰ و ۲۰۱۶، ایالت آیووا به‌عنوان یک ایالت چرخشی و بخشی از میدان نبرد در نظر گرفته نمی‌شود اما انتشار یک نظرسنجی و تأیید آن از سوی یک کارشناس معتبر در حوزه افکارسنجی باعث شد نگاه‌ها به این ایالت تا حدی تغییر کند. در نظرسنجی جدیدی که از سوی «د موینز رجیستر و مدیاکام» انجام شده، هریس با ۴۷ درصد، از دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق، با ۴۴ درصد پیشی گرفته است. این اختلاف در محدوده خطای نمونه‌گیری ۴/۳ درصدی نظرسنجی قرار دارد و نشان‌دهنده عدم وجود یک برتری قطعی برای هر دو حزب در این ایالت است.
تاکنون در این دوره انتخاباتی، نظرسنجی‌های باکیفیت دیگری در آیووا انجام نشده است تا بتوان این یافته‌ها را با آنها مقایسه کرد. آیووا در چهار انتخابات ریاست‌جمهوری گذشته سوابق متفاوتی داشته است: در سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۱۲ به باراک اوباما رأی داد، درحالی‌که ترامپ در سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۲۰ در این ایالت پیروز شد. نظرسنجی جدید نشان می‌دهد که زنان در این ایالت به‌طور عمده از هریس حمایت می‌کنند و او را با ۵۶ درصد در مقابل ۳۶ درصد به ترامپ ترجیح می‌دهند، درحالی‌که مردان با اختلاف کمتری، ترامپ را با ۵۲ درصد در برابر ۳۸ درصد ترجیح می‌دهند.
همچنین، مستقل‌ها در این ایالت به سمت حمایت از هریس تغییر موضع داده‌اند و اکنون ۴۶ درصد آنها از هریس و ۳۹ درصد از ترامپ حمایت می‌کنند، درحالی‌که در نظرسنجی‌های قبلی سال جاری، آنها بیشتر به ترامپ تمایل داشتند. این نظرسنجی همچنین حاکی از آن است که رای‌دهندگان مسن‌تر به‌طور قاطع در کمپ هریس هستند؛ ۵۵ درصد از رای‌دهندگان احتمالی ۶۵ سال و بالاتر از او حمایت می‌کنند، در مقابل ۳۶ درصد از ترامپ پشتیبانی می‌کنند، درحالی‌که رای‌دهندگان زیر ۳۵ سال تقریبا به‌طور مساوی بین آنها تقسیم شده‌اند: ۴۶ درصد به هریس و ۴۴ درصد به ترامپ.
در انتخابات ۲۰۱۶ و انتخابات ۲۰۲۰ نظرسنجی‌ها رای ترامپ در ایالت‌های چرخشی را پایین‌تر از نتایج نهایی پیش‌بینی کرده بودند. برای مثال در سال ۲۰۲۰ در ویسکانسین که میانگین نظرسنجی‌های RCP برتری بایدن را ۶/۷ درصد و میانگین نظرسنجی‌های ۵۳۸ برتری او را ۸/۴ درصد نشان می‌داد، در نهایت بایدن تنها با ۰/۶ درصد اختلاف پیروز شد. در کارولینای شمالی که ۵۳۸ برتری ۱/۸ درصدی بایدن و RCP برتری ۰/۲ درصدی ترامپ را پیش‌بینی می‌کردند، ترامپ توانست با ۱/۳ درصد پیروز شود. در میشیگان برتری ۷/۳ درصدی بایدن(براساس میانگین ۵۳۸) به برتری ۲/۸ درصدی در نتایج نهایی تبدیل شد.
هرچند نمونه‌هایی بر خلاف این موضوع نیز وجود داشتند و در برخی ایالت‌ها ترامپ عملکرد بدتری از پیش‌بینی نظرسنجی‌ها به ثبت رساند اما در نگاه کلی و در مجموع آرای او در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۰ دست‌کم گرفته شده بود و بایدن خوش‌شانس بود که با اختلاف اندک در ایالت‌های چرخشی توانست پیروز نهایی انتخابات باشد.
در این انتخابات، در صورتی که نظرسنجی‌ها به مانند انتخابات پیشین آرای ترامپ را نادیده گرفته باشند، آنچه اتفاق خواهد افتاد در نهایت پیروزی قاطع ترامپ خواهد بود. با این حال با توجه به برخی موضوعات نظیر بهبود شیوه نظرسنجی‌ها و نارضایتی گروه‌هایی از رای‌دهندگان از هریس که البته به ترامپ رای نخواهند داد باعث می‌شود پیش‌بینی این موضوع امکان‌پذیر نباشد.
انتخاب هریس یا ترامپ چه تاثیری بر رابطه آمریکا و اروپا می‌گذارد؟
انتخابات کنونی آمریکا پس از گذشت دو سال و نیم از تهاجم نظامی روسیه به اوکراین برگزار می‌شود، جنگی که واشنگتن در آن بزرگ‌ترین نقش را در دفاع از کی‌یف داشته است. اما آیا این حمایت در صورت پیروزی ترامپ هم ادامه خواهد یافت و یا این‌که او اصلا تا چه حد به متحدان ناتو متعهد خواهد بود؟
پیروزی کامالا هریس احتمالا به‌معنای ادامه سیاست‌های کنونی آمریکا خواهد بود، اما مخالفت جمهوری‌خواهان و خستگی مردم آمریکا از جنگ، اروپایی‌ها را نسبت به احتمال پایان این حمایت نگران کرده است.
تمایل ترامپ به اعمال تعرفه‌های تجاری بر شرکای آمریکا نیز برای اروپایی که با رشد اقتصادی کند دست و پنجه نرم می‌کند، نگران‌کننده است. اما این تنها بازگشت احتمالی ترامپ نیست که اروپا را نسبت به آینده‌ای سخت نگران کرده است.
ریچل تاسندفروند، پژوهشگر ارشد شورای روابط خارجی آلمان در برلین گفت: «نقش مرکزی اروپا در سیاست خارجی آمریکا دیگر مثل اوایل دوران بایدن نیست. به این معنا بایدن آخرین رئیس‌جمهور فراآتلانتیکی محسوب می‌شود.»
او افزود که ایالات متحده به سمت آسیا گرایش بیشتری پیدا خواهد کرد و این یعنی «اروپا باید نقش فعال‌تری ایفا کرده و همچنین تواناییش در تامین امنیت خود را بالا برد.»
بوریس پیستوریوس، وزیر دفاع آلمان، نیز هنگام امضای پیمان دفاعی جدید با بریتانیا، متحد ناتو، گفت که ایالات متحده تمرکز بیشتری بر منطقه هند و اقیانوس آرام خواهد داشت و این سئوال مطرح است که آیا این به معنای کاهش ایفای نقش آمریکا در اروپا است یا خیر.
ایان لسر، پژوهشگر ارشد صندوق مارشال آلمان در بروکسل، گفت: «اروپا بیش از هر چیز به دنبال اطمینان از ثبات و پیش‌بینی‌پذیری واشنگتن استاما در صورت بازگشت ترامپ، احتمالا آشفتگی و ناپایداری بیشتر خواهد بود.»
او همچنین گفت: «در صورت پیروزی هریس، احتمال تداوم سیاست‌ها وجود دارد، زیرا بسیاری از افرادی که در دولت بایدن سیاست‌ها را شکل دادند، احتمالا در سمت‌های خود باقی می‌مانند.»
بودجه دفاعی پایین اروپا سال‌ها موضوع انتقاد دولت‌های هر دو حزب ایالات متحده بود. با این حال، پس از حمله روسیه به اوکراین در سال ۲۰۲۲، اعضای ناتو، از جمله آلمان، بودجه دفاعی خود را افزایش داده‌اند. پیش‌بینی می‌شود امسال ۲۳ عضو از ۳۲ عضو ناتو به هدف اختصاص ۲ درصد تولید ناخالص داخلی برای هزینه‌های دفاعی برسند، این در حالی است که یک دهه پیش تنها سه کشور به این هدف رسیده بودند.
ترامپ در دوره پیشین ریاست جمهوری خود تهدید کرده بود که کشورهایی را که «بدهی‌شان را پرداخت نمی‌کنند» رها خواهد کرد. او در کارزار انتخاباتی فعلی نیز گفته است که روسیه می‌تواند با این کشورها هر کاری که می‌خواهد بکند.
سخنان تهدیدآمیز ترامپ اعتماد را تضعیف کرده و کشورهایی مانند استونی، لتونی، لیتوانی و لهستان را که از نظر جغرافیایی نزدیک‌تر به روسیه قرار دارند را نگران کرده است.
اروپایی‌ها جنگ اوکراین را چالشی حیاتی می‌دانند. اما ایالات متحده احتمالا چنین نگاهی ندارد.
فرانک والتر اشتاین‌مایر، رئیس‌جمهور آلمان، که بالاترین نشان افتخار آلمان را به بایدن به‌خاطر خدماتش به روابط فراآتلانتیکی اعطا کرد، امیدوار است که آمریکایی‌ها به این سخنان توجه کنند.
او گفت: «در ماه‌های آینده، امیدوارم اروپایی‌ها به یاد داشته باشند که حمایت آمریکا برای ما امری ضروری است. همچنین امیدوارم که آمریکایی‌ها به یاد بیاورند که حضور متحدانشان هم برای آنها ضروری است. ما فقط کشورهای دیگر نیستیم، بلکه ما شرکا و دوست هستیم.»
با این حال فارغ از این که چه کسی در آمریکا بر مسند قدرت می‌نشیند، سال‌های پیش رو می‌توانند پرتلاطم باشند.
تغییر رئیس جمهور آمریکا، چه تاثیری در بحران و جنگ خاورمیانه خواهد داشت؟
حمایت از اسرائیل یکی از معدود مسائل سیاست آمریکا است که اختلاف میان حزبی زیادی بر سر آن وجود ندارد. این مسئله اکنون در مورد اوکراین قابل مشاهده است، زیرا بحث حاکمیت ملی و توانایی دفاع از آن در گرو نتیجه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا و متحدی قدرتمند در خاورمیانه و همچنین جلب حمایت جامعه یهودی، استوار بوده است.
اما اگر کامالا هریس در انتخابات ریاست جمهوری با اختلافی کم از ترامپ شکست بخورد، بین دموکرات‌ها مجادله‌ای بر سر این که آیا حزب باید هم‌چنان حمایتش از اسرائيل را حفظ کند یا نه آغاز خواهد شد و برخی، به‌ویژه چپ‌گرایان دموکرات، خواهند گفت که هریس بهای حمایت دولت بایدن از اسرائیل را پس از حملات هفتم اکتبر پرداخته است. این درحالی است که شکست احتمالی ترامپ به بازنگری مشابهی در سیاست‌های جمهوری‌خواهان منجر نمی‌شود، زیرا بعید است که مخالفان ترامپ، به دلیل سیاست‌هایش در قبال اسرائیل به او رای نداده باشند.
بیشتر یهودیان آمریکایی بیش از یک قرن به دلایل فرهنگی و مذهبی به دموکرات‌ها تمایل داشته‌اند، اما درخواست‌های فزاینده برای قطع اتحاد قدیمی با اسرائیل می‌تواند در نهایت تعدادی از دموکرات‌های میانه‌رو و طرفدار اسرائیل را از این حزب جدا کند. این موضوع شکاف‌های حزبی در مورد اسرائیل را که اکنون نیز به وضوح در حال ظهور است، عمیق‌تر خواهد کرد.
ترامپ به‌وضوح مایل است که حزب دموکرات سیاست‌های خود در قبال اسرائیل را به سمت حمایت از فلسطین تغییر دهد. او سال‌هاست که به یهودیان آمریکایی توصیه می‌کند به‌خاطر اسرائیل به جمهوری‌خواهان رای دهند. البته این توصیه صرفا در میان یهودیان ارتدوکس مورد توجه قرار گرفته است.
طرفداران فلسطین در جناح چپ دموکرات‌ها نیز تمایل دارند که سیاست‌های حزب‌شان به سمت حمایت از فلسطین متمایل شود. چنین تغییری برای کسانی که معتقدند آمریکا باید در روابط امنیتی خود با اسرائیل تجدیدنظر کند، پیروزی بزرگی محسوب می‌شود.
بدترین سناریوی ممکن برای اسرائیل این است که موضوع حق موجودیت آن به مسئله‌ای حزبی در آمریکا تبدیل شود. این مسئله اکنون در مورد اوکراین قابل مشاهده است، زیرا بحث حاکمیت ملی و توانایی دفاع از آن در گرو نتیجه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا است.
نتان یاهو و ترامپ
خبرگزاری رویترز روز جمعه اول نوامبر-۱۱ آبان، به نقل از مقامات ایرانی، عربی و غربی نوشت که نگرانی اصلی ایران پتانسیل ترامپ برای قدرت دادن به بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر اسرائیل برای حمله به سایت‌های هسته‌ای ایران، انجام ترورهای هدفمند و اعمال مجدد سیاست قبلی او موسوم به «فشار حداکثری» از طریق تشدید تحریم‌ها بر صنعت نفت این کشور است.
این منابع پیش‌بینی می‌کنند که ترامپ -که در سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۱ رئیس‌جمهور بود- بار دیگر سیاست فشار حداکثری خود را بر رهبر ایران علی خامنه‌ای تحمیل کند تا با پذیرش یک توافق هسته‌ای جدید آن هم با شرایط تعیین‌شده توسط آمریکا و اسرائیل موافقت کند.
تغییر بالقوه در رهبری ایالات متحده آمریکا می‌تواند پیامدهای گسترده‌ای برای موازنه قدرت خاورمیانه داشته باشد و ممکن است سیاست خارجی و چشم انداز اقتصادی ایران را تغییر دهد.
البته برخی از تحلیل‌گران نیز استدلال می‌کنند که با توجه به کارزارهای نظامی یک سال اخیر اسرائیل برای هدف قرار دادن گروه‌های مورد حمایت ایران مانند حماس در نوار غزه و حزب‌الله در لبنان؛ می‌توان نتیجه گرفت که صرف‌نظر از این‌که هریس یا ترامپ روی کار بیایند، جمهوری اسلامی ایران فاقد اهرم‌هایی است که قبلا در اختیار داشته است.
آنها خاطرنشان کردند که سیاست‌های ترامپ به دلیل حمایت بی‌دریغ او از اسرائیل برای جمهوری اسلامی ایران مضرتر تلقی می‌شود.
عبدالعزیز الساغر، رئیس اندیشکده مرکز تحقیقات خلیج فارس، گفته است: «ترامپ یا شرایط بسیار سختی را برای ایران وضع خواهد کرد یا به اسرائیل اجازه خواهد داد تا به تاسیسات هسته‌ای این کشور حملات هدفمند انجام دهد.»
او به رویترز گفت: «بازگشت ترامپ به کاخ سفید، روز رویایی نتانیاهو است.»
در همین رابطه، یک مقام بلندپایه ایرانی که نخواست نامش فاش شود به رویترز گفت که تهران برای همه سناریوها آماده است. وی گفت: «ما (برای دهه‌ها) به‌طور مداوم راه‌هایی برای صادرات نفت پیدا کرده‌ایم و تحریم‌های سخت آمریکا را دور زده‌ایم و روابط خود را با بقیه تقویت کرده‌ایم. مهم نیست که چه کسی در کاخ سفید خواهد بود.»
اما یکی دیگر از مقامات ایرانی گفت که پیروزی ترامپ یک «کابوس» خواهد بود. وی افزود: «او فشار بر ایران را برای خشنود ساختن اسرائیل افزایش خواهد داد…، و مطمئن خواهد شد که تحریم‌های نفتی به طور کامل اجرا شوند. در این صورت، تشکیلات (ما) از نظر اقتصادی فلج خواهد شد.»
ترامپ در یک سخنرانی انتخاباتی در ماه اکتبر اعلام کرد که تمایلی به جنگ با ایران ندارد، اما در پاسخ به حمله موشکی ایران به اسرائیل در اول اکتبر، گفت که اسرائیل باید «ابتدا به هسته‌ای ایران ضربه بزند و سپس به بقیه رسیدگی کند.»
اسرائیل در ۲۶ اکتبر با حملات هوایی به اهداف نظامی ایران به ویژه سایت‌های تولید موشک تلافی کرد. برخی از تحلیل‌گران نیز معتقدند که انتخاب‌های ایران در آینده محدود است. اما مقامات نظامی و دیپلماتیک ایران از پاسخ ایران بدون «تعلل و تعجیل» می‌گویند.
هریس در طول مبارزات انتخاباتی خود، ایران را یک نیروی «خطرناک» و «بی‌ثابت‌کننده» در خاورمیانه خواند و گفت که ایالات متحده به امنیت اسرائیل متعهد است. او گفت که ایالات متحده با متحدان خود برای برهم زدن «رفتار تهاجمی ایران» همکاری خواهد کرد.
با این حال، دو مقام منطقه ای انتخاب مجدد ترامپ را به‌عنوان یک «جام زهر» برای خامنه‌ای توصیف کردند.
اگر ترامپ بخواهد تحریم‌های سخت‌گیرانه را بازگرداند، ممکن است خامنه‌ای مجبور شود برای حفظ حاکمیت دینی در ایران، که با فشارهای خارجی رو به رشد روبرو است و با اعتراضات گسترده داخلی در سال‌های اخیر مواجه شده است، مذاکره کند و توافق هسته‌ای با شرایط مدنظر آمریکا و اسرائیل را بپذیرد.
علاوه بر این، پیمان دفاعی آمریکا و عربستان که در حال نهایی شدن است و به برقراری روابط دیپلماتیک ریاض با اسرائیل مرتبط است نیز مانع بزرگی برای جمهوری اسلامی ایران است.
این ائتلاف تهدیدی برای تغییر موازنه قدرت منطقه‌ای با ایجاد یک جبهه متحدتر علیه ایران است که بر موقعیت و استراتژی ژئوپلیتیک آن در خاورمیانه تاثیر می گذارد.
ترامپ کسی است که در سال ۲۰۱۸ آمریکا را از توافق هسته‌ای سال ۲۰۱۵ ایران با قدرت‌های جهانی خارج کرد و دستور کشتن قاسم سلیمانی، دست راست خامنه ای و مغز متفکر حملات برون مرزی ایران را صادر کرد.
وی در ادامه تحریم‌های شدیدی را علیه درآمدهای صادراتی نفت ایران و تراکنش‌های بانکی بین‌المللی اعمال کرد که منجر به مشکلات شدید اقتصادی و افزایش نارضایتی عمومی در جمهوری اسلامی شد.
نرامپ در طول مبارزات انتخاباتی ریاست‌جمهوری خود بارها گفته است که سیاست جو بایدن رئیس‌جمهور فعلی آمریکا، مبنی بر عدم اجرای دقیق تحریم‌های صادرات نفت، واشنگتن را تضعیف کرده و تهران را جسورتر کرده و به آن اجازه می‌دهد نفت بفروشد، پول نقد جمع کند و فعالیت‌های هسته‌ای و نفوذ خود را از طریق شبه‌نظامیان مسلح گسترش دهد.
ترامپ در ماه مارس در مصاحبه‌ای با روزنامه اسرائیلی هیوم گفت که ایران می‌تواند ظرف ۳۵ روز به سلاح هسته‌ای دست یابد و مدعی شد که اسرائیل – که فعالیت هسته‌ای ایران را یک تهدید وجودی برای خود می‌داند، اگرچه باور بر این است که تنها سلاح هسته‌ای منطقه را در اختیار دارد – در «همسایگی کشورهایی بسیار خائنانه و خطرناک» قرار گرفته است.
یکی از مشاوران یکی از دولت‌های عرب منطقه به رویترز گفت که تهران نیز اذعان می‌کند که «معماری جدیدی در حال شکل‌گیری» است، اما به گفته ترامپ نیز علیرغم لفاظی های تند خود، متوجه است که با توجه به برنامه غنی‌سازی سریع اورانیوم ایران، جایگزینی برای توافق با ایران وجود ندارد.
این مشاور دولتی گفت: «ترامپ ممکن است به دنبال یک توافق هسته‌ای جدید باشد، با این ادعا که توافق ۲۰۱۵ را به دلیل نارسایی‌های آن لغو کرده و می‌خواهد آن را با ترتیبات پایدارتر جایگزین کند، و آن را به در راستای شعار عظمت را دوباره به آمریکا باز می‌گردانیمِ خود برای حفاظت از منافع ایالات متحده ترویج کند.»
از آن‌جایی که توافق ۲۰۱۵ برجام در طول این سال‌ها منسوخ شده است، ایران سطح خلوص اورانیوم غنی‌شده خود را افزایش داده و در صورت تصمیم به ساخت بمب اتمی، زمان لازم برای انجام این کار را کاهش داده است، هرچند که این تمایل را انکار می‌کند.
مقامات عربی و غربی هشدار می‌دهند که هرچه ایران بیشتر به توسعه بمب اتمی اشاره کند، فوریت اسرائیل به حمله را بیشتر تحریک می‌کند.
یک مقام غربی گفت: «اگر ترامپ دوباره قدرت را به دست گیرد، از طرح‌های اسرائیل برای حمله به تاسیسات هسته‌ای ایران حمایت خواهد کرد.»
ایلان ماسک به طرفداری از ترامپ قول داد هر روز یک میلیون دلار به امضاءکننده طومارش جایزه بدهد
ایلان ماسک در طی مراسمی که در پنسیلوانیا برای جلب حمایت از دونالد ترامپ جمهوری‌خواه برگزار شد، به سرعت یک چک یک میلیون دلاری را به یکی از حاضران اهدا کرد. برنده مردی به نام جان دِرِهِر بود.
درهر از این جایزه غافلگیر شده بود و نمی‌دانست که چک یک میلیون دلاری را دریافت خواهد کرد. بنیان‌گذار تسلا در حالی که چک را به او می‌داد گفت: «اتفاقا جان هیچ ایده‌ای نداشت. به هر حال، قابل شما را نداشت.»
این پول آخرین نمونه از استفاده ماسک از ثروت هنگفتش برای تاثیرگذاری بر رقابت نزدیک ریاست‌جمهوری بین دونالد ترامپ و رقیب دموکرات‌اش کامالا هریس است.
ایلان ماسک برای حمایت از کمپین ریاست جمهوری دونالد ترامپ یک کمیته اقدام سیاسی (PAC)به نام America PAC ایجاد کرد. هدف این کمیته جلب مشارکت رای‌دهندگان و کمک به آنها در ثبت نام در ایالت‌های مهمی است که نتایج انتخابات احتمالا رقابتی است.
ماسک هواداران ترامپ را تشویق می‌کند که زودتر رای دهند و دیگران را نیز به انجام چنین کاری تشویق کنند.
ایلان ماسک روز شنبه گفت که اگر خانم هریس پیروز شود، این «آخرین انتخابات» خواهد بود، به این معنا که او معتقد است که ایالات متحده دیگر وجود نخواهد داشت.
او همچنین خاطرنشان کرد که دو فقره سوء‌قصدی که علیه ترامپ انجام شد نشان می‌دهد که او وضع موجود را به چالش می‌کشد و آن را به گونه‌ای بر هم می‌زند که هریس چنین نیست. او اظهار داشت به همین دلیل است که هیچ‌کس سعی در کشتن هریس ندارد.
ماسک با تکرار استدلالی که در یک پست اجتماعی مطرح کرده بود، گفت: «ترور یک عروسک خیمه‌شب‌بازی بی ارزش است.»
ماسک، که توسط فوربس به‌عنوان ثروتمندترین فرد جهان رتبه‌بندی شده است، طبق گزارش‌های افشا شده فدرال، حداقل ۷۵ میلیون دلار به «کمیته اقدام سیاسی آمریکا» کمک کرده است.
این حمایت مالی قابل توجه، این گروه را به یکی از اجزای حیاتی تلاش‌های ترامپ برای بازپس گیری ریاست جمهوری تبدیل کرده است.
این سرمایه‌دار که مالک شرکت خودروسازی تسلا و شرکت ماهواره‌ای اسپیس ایکس است، به طور فزاینده‌ای از اهداف جمهوری‌خواهان حمایت کرده و امسال به یکی از حامیان آشکار ترامپ تبدیل شد.
ترامپ نیز به نوبه خود گفته است که در صورت پیروزی در انتخابات، ماسک را به‌عنوان رئیس کمیسیون بهره‌وری دولت منصوب خواهد کرد.
ایلان ماسک به طرفداری از ترامپ قول داد هر روز یک میلیون دلار به امضاءکننده طومارش جایزه بدهد.
برنامه‌های اقتصادی ترمپ و هریس
برنامه ترامپ در عرصه اقتصادی آمریکا، از طریق کاهش مالیات‌ها و تشویق صنایع ملی است و بر سیاست‌های سنتی جمهوری‌خواهان متمرکز است.
ترامپ در اقتصاد به دنبال:
۱- کاهش مالیات شامل افراد پردرآمد و شرکت‌های بزرگ
۲- پایبندی به سیاست‌های «اول آمریکا» است که صنایع داخلی این کشور را تقویت کند. این سیاست‌ها شامل حذف مالیات بردرآمد تامین اجتماعی و معافیت مالیات بر اضافه‌کاری است که می‌تواند تریلیون‌ها دلار به کسری بودجه در دهه آینده اضافه کند.
۳- اعمال تعرفه بر واردات خارجی باهدف تقویت صنایع آمریکا و کاهش وابستگی به تجارت جهانی
انتظار می‌رود این سیاست‌ها بدهی ملی آمریکا را به میزان قابل‌توجهی افزایش دهد و برآورد‌ها حاکی از هزینه‌ای بالغ بر ۴ تریلیون دلار در دهه آینده است.
در صورت اجرای برنامه ترامپ، انتظار می‌رود تورم افزایش یابد و فدرال رزرو تمایل کمتری به کاهش سریع نرخ بهره داشته باشد.
اما برنامه اقتصادی هریس بر رسیدگی به شکاف‌های اقتصادی و اجتماعی در آمریکا از طریق افزایش مخارج و هزینه‌های عمومی و تامین حمایت اجتماعی تمرکز دارد. این در راستای یک رویکرد مترقی‌تر است که در آن:
۱- بر افزایش هزینه‌های اجتماعی تمرکز می‌کند.
۲- بر سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها تمرکز می‌کند.
۳- هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی افزایش خواهد یافت.
۴- برنامه‌هایی برای افزایش مالیات بر شرکت‌ها و افراد با درآمد بالا که می‌تواند حدود ۴.۳ تریلیون دلار درآمد ایجاد کند.
۵- افزایش اعتبار مالیاتی کودکان و افزایش حمایت از آموزش، باهدف کاهش شکاف‌های اجتماعی و افزایش حمایت از طبقه متوسط.
ترامپ تهدیدی برای اقتصاد است، این را ستاد انتخاباتی هریس شنبه گذشته به مدیران ارشد تجاری در آمریکا هشدار داده است.
به گفته ستاد انتخاباتی هریس، ترامپ نسبت به دموکراسی و حاکمیت قانون بی‌تفاوت است و همین امر رشد اقتصادی آمریکا را تهدید می‌کند. کارزار ترامپ، اما این موضع را رد کرده و به رای‌دهندگان در آمریکا گفته در صورت پیروزی نامزد جمهوری‌خواه در انتخاباتی که روز سه‌شنبه پنجم نوامبر برگزار می‌شود، قیمت‌ها کاهش خواهند یافت و رشد اقتصادی، قوی‌تر از همیشه خواهد بود.
رئیس‌جمهور سابق که به‌عنوان یک میلیاردر نام خود را در املاک و مستغلات بر سر زبان‌ها انداخته، خواستار افزایش تعرفه‌ها برای آوردن کارخانه‌های بیشتر به ایالات متحده و کاهش مالیات بر ثروتمندان و شرکت‌ها شده و ادعا کرده که این امر منجر به سرمایه‌گذاری بیشتر می‌شود.
بحران خاورمیانه
هم ترامپ و هم هریس اصرار دارند که اگر به قدرت برسند، تلاش خواهند کرد که به جنگ غزه پایان دهند. اما مسیری که این دو برای رسیدن به صلح یا آتش‌بس پیشنهاد می‌کنند، بسیار متفاوت است.
دونالد ترامپ دوست نزدیک بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل است؛ کسی که متهم به نسل‌کشی در غزه است. برخی از اعضای کابینه نتانیاهو نیز به صراحت گفته‌اند که «تا نابودی کامل حماس» از آتش‌بس خبری نخواهد بود.
مبانی تئوریک این گروه از سیاست‌مداران دست راستی اسرائیلی در ارتباط با اقدامات‌شان در سطح بین‌المللی کاملا با دیدگاه‌ها و ارزش‌های مورد تایید دونالد ترامپ همراهی دارد. هر دو گروه از «سیاست هویت» برای رسیدن به اهداف‌شان بهره می‌برند و معتقدند که برای تامین امنیت و بازدارندگی باید از قدرت نظامی حداکثر بهره را برد.
اما برخی رای‌دهندگان آمریکایی از حمایت همه جانبه کشورشان از اسرائیل ناراضی‌اند. کامالا هریس در تلاش است تا رای این گروه را جلب کند. او اگرچه مانند باقی سیاست‌مداران رده بالای ایالات متحده، از حامیان سفت و سخت اسرائیل است، اما در طول کارزار انتخاباتی‌اش، به شکل حساب‌شده‌ای هرگز از بنیامین نتانیاهو و دیگر چهره‌های سیاسی این کشور که در قدرت هستند، دفاع نکرد.
هریس می‌گوید که در صورت به قدرت رسیدن تلاش خواهد کرد تا در غزه آتش‌بس اعلام شود؛ درخواستی که تاکنون نتانیاهو به آن جواب رد داده است. اما کمپین هریس می‌گوید که هنوز راه‌های بسیاری برای قانع کردن اسرائیل و رسیدن به آتش‌بس از طریق مذاکره وجود دارد.
در این شرایط، ترامپ یا هریس قبل از این‌که بخواهند به مسائل گوناگون مرتبط با ایران(از جمله برنامه هسته‌ای و برجام) بپردازند، احتمالا خود را در میانه درگیری نظامی ایران و اسرائیل خواهند دید؛ تنشی که تا امروز به شکل قابل ملاحظه‌ای تحت تاثیر سیاست‌ها و لابی‌های آمریکا بوده و هرگونه تغییر در سیاست‌های آمریکا در این زمینه، مختصات این تنش را به کلی دگرگون خواهد کرد.
در جریان دو حمله مستقیم و علنی اسرائیل به خاک ایران که بعد از حملات پهپادی و موشکی ایران انجام شدند، دولت آمریکا تلاش کرد تا جلوی حملات گسترده‌تر اسرائیل را بگیرد. از این رو، اگر هریس برنده شود، احتمال دارد آمریکا همین سیاست را پی بگیرد. اما اگر ترامپ برنده شود، این پیش‌فرض مطرح است که او همانند جو بایدن به نتانیاهو فشار نخواهد آورد.
نتیجه‌گیری
مجموعه فاکت‌هایی از خلال افکارسنجی و برآورد ژرف‌نگرانه کارشناسی جامعه آمریکا، نزدیکی آرای دو رقیب و کمی با فاصله برتری خانم هریس با کمتر از دو درصد آرا در مجموع کسب آرای الکترال کالج را تبیین می‌کند و بنابراین در پرتو این آرایش صحنه، دو سناریو متصور است:
اول: پیروزی خانم هریس با بیش‌ترین آرای هفت ایالت چرخشی و با کسب بیش از ۲۷۰ رای الکترال کالج.
دوم: دو رقیب با فاصله کمتر از یک درصد، آرای الکترال کالج را به دست آورند و در نتیجه با رفتار هوچی‌گرایانه ترامپ و با ایجاد تردید در نتایج آرا، زمینه را به سمت تشتت و آشوب مجدد برده و سطح منازعه را به جامعه بکشاند.
سناریوی اول برای ثبت یک مدل جدیدی از پیروزی خارق‌العاده بعد از پیروزی اوباما، دومین پیروزی با دو ویژگی شامل اولین موفقیت در تاریخ روسای جمهوری آمریکا برای یک زن و سپس رنگین‌پوست را ثبت می‌کند و سرآغاز تحول دیگری در ساختارهای سنتی آمریکا خواهد شد.
بنا به گفته کارشناسان، برنده نهایی رقابت میان کامالا هریس و دونالد ترامپ ممکن است تا چندین روز پس از پایان رای‌گیری هم‌چنان مشخص نباشد.
همچنین با آغاز شمارش آرا ابتدا ممکن است به‌نظر برسد که یکی از نامزدها پیشتاز انتخابات است اما سپس نتیجه آرا با چرخشی ناگهانی به نفع نامزد رقیب تغییر کند و این دقیقا همان اتفاقی است که در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال ۲٠٢٠ افتاد و با پیشتاز شدن دونالد ترامپ به هنگام اعلام نتایج اولیه آرا، برخی از ایالت‌های این کشور یک «سراب قرمز» را تجربه کردند اما سپس با سبقت گرفتن جو بایدن در ایالت‌های دیگر و شکل‌گیری «رویای آبی» برای دموکرات‌ها، تصور جمهوری‌خواهان به سراب تبدیل شد و دونالد ترامپ ادعای نادرست خود مبنی بر تقلب در انتخابات را مطرح کرد.
«ایالت‌های آبی» و «ایالت‌های قرمز»، اصطلاحی در انتخابات آمریکا است و به ایالتی «قرمز» اطلاق می‌شود که همواره به حزب جمهوری‌خواه رای داده در حالی‌که ایالات «آبی» همواره به حزب دموکرات رای می‌دهند.
در ایالات به اصطلاح «آبی» که شامل فلوریدا و کارولینای شمالی می‌شود، مقامات شعبه‌های انتخاباتی اجازه دارند تا آرای پستی را پیش از روز انتخابات از پاکت نامه خارج کنند و با بارگذاری آنها در دستگاه شمارش آرا، سرعت شمارش را افزایش دهند.
این در حالی است که ایالاتی هم‌چون پنسیلوانیا و ویسکانسن چنین اجازه‌ای را به مقامات شعب اخذ رای نمی‌دهند؛ اتفاقی که احتمال می‌رود ابتدا به «سراب قرمز» و برتری محسوس جمهوری‌خواهان منجر شود اما سپس ممکن است با شمارش آرای پستی که دموکرات‌ها به آن تمایل بیشتری دارند، تغییر رنگ دهد.
آمریکا تا حدی نظیر چنین صحنه ای را در سال ۲۰۲۰ پشت سر گذاشت، زمانی که دونالد ترامپ مدعی شد که انتخابات از او دزدیده شده است و سپس در ۶ ژانویه ۲۰۲۱، او در سکوت تماشاگر هجوم هواداران خود به کنگره بود. اکثر جمهوری خواهان هم‌چنان با ادعای ترامپ مبنی بر دزدیده شدن آن انتخابات هم نظر هستند.
ترامپ حاضر نیست به وضوح پاسخ دهد که آیا پیروزی کامالا هریس را در صورت اعلام پیروزی به رسمیت خواهد شناخت یا خیر. هر چند در صورت شکست، انفجار خشونت را رد نمی کند. دونالد ترامپ به مجله تایم گفت: «اگر ما برنده نشویم، رویدادها می‌توانند به جهت‌های گوناگون جریان یابند.»
رویترز تقریبا ۳۰۰ مورد خشونت سیاسی را پس از حمله به ساختمان کنگره یادآور شد که ۵۱ مورد آن در سال جاری بوده است. در برخی موارد، مانند دو سوء‌قصد به ترامپ و تیراندازی به مقر دموکرات ها در آریزونا بازتاب گسترده‌ای داشت. برخی دیگر تقریبا نامرئی باقی ماندند، اما ثبت شدند.
این بالاترین افزایش خشونت سیاسی در نیم قرن اخیر در ایالت متحده آمریکا است و در فضای بی‌اعتمادی گسترده، حوادث به راحتی می‌توانند ابعاد غیرقابل پیش‌بینی به خود بگیرند. این امر به‌ویژه اغلب در «ایالت‌های چرخشی یا نوسانی» اتفاق می‌افتند، یعنی جاهایی که این یا آن نامزد با حداقل اختلاف برنده می‌شود. ترامپ، البته حامیان خود را رادیکال کرد اما در عین حال، بسیاری از «منتقدان» را که از دموکرات‌ها حمایت می کنند و آماده تسویه حساب هستند، تحریک کرد.
رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا می‌تواند به قانون فدرال تکیه کند که به او اجازه می‌دهد از ارتش و نیروهای گارد ملی در هر ایالت تحت شرایط خاص، از جمله نا آرامی‌های مدنی در مقیاس بزرگ استفاده کند. دونالد ترامپ خواهان قدرت متمرکز قوی است و می‌خواهد که این قدرت در عرصه‌هایی که مدت‌ها خارج از کنترل فدرال باقی مانده‌اند، تعمیم یابد.
جنگ‌طلبی دونالد ترامپ در تظاهرات پس از قتل جورج فلوید آفریقایی-آمریکایی در سال ۲۰۲۰ تکیه او بر قدرت را تایید کرد. از زمانی که از قدرت کنار رفت، گفته است که از پراکنده نکردن نیروها در سراسر کشور متاسف است و در صورت بازگشت به کاخ سفید در انجام این کار تردید نخواهد کرد.
نهایتا انتخابات آمریکا، انتخاب بین بد و بدتر است. هر دو منافع اقتصادی سرمایه‌داری جهانی و در راس همه برتری سیاسی و نظامی آمریکا را مدنظر دارند. اما دست‌کم برای جامعه جهانی، دیدن قیافه کاملا هریس کمی ملایم‌تر نسبت به قیافه خشن دونالد ترامپ با افکار فاشیستی، قابل تحمل‌تر است!
دوشنبه چهاردهم آبان ۱۴۰۳-چهارم نوامبر ۲۰۲۴
بهرام رحمانی
