وقتی کار، نان و مسکن نیست، چرا باید از جنگ حمایت کرد؟

از پیام ها و تحلیل های چند خطی در شبکه های اجتماعی و یا ایمیل های دریافتی چنین استنباط می شود که وقتی ماندگاری جمهوری اسلامی نمی تواند نان، کار و مسکن را تضمین کند، چرا باید در جنگی که باعث و بانی آن دو نظام فاشیست-مذهبی است، مشارکت داشت، و به تثبیت نظام اسلامی یاری رساند. گفته می شود که اسرائیل و آمریکا قرار نیست زیرساخت های هسته ای و انرژی را هدف قرار دهند، بلکه و فقط به پادگانهای نظامی حمله می کنند. مگر نه اینکه موئی از خرس کندن غنیمت است؟ بگذار حمله کنند تا پایه های سپاه پاسداران به لرزه بیفتد و مسیر فروپاشی این نظام ستمگر هموارتر شود! در میان فعالین خارج از کشور، حامیان رضا پهلوی و سلطنت بر این نکته تأکید دارند.

در اینجا به چند نکته توجه نشده، ازجمله:

  • شاید در موج اول، چند پادگان نظامی هدف قرار بگیرد و چند جوان – سرباز و پاسدار کشته شده و ختم بخیر شده و جمهوری اسلامی و اسرائیل هرکدام به جنایت علیه بشریت در حیطه فعالیت خود بازگردند. از سوی دیگر، جمهوری اسلامی ماندگاری خود را در ادامه جنگ می بیند، و با فرسایشی کردن پروسه جنگ، به طولانی کردن عمر خود می افزاید. فراموش نکنیم که در سالهای ۱۳۶۰ (تا ۱۳۶۷) هم در داخل درگیری مسلحانه وجود داشت (هسته های مقاومت وابسته به مجاهدین)، و هم جنگ بین تمام دنیا با جمهوری اسلامی از کانال صدام، اما باعث سرنگونی نشد. ساده اینکه، جنگ، لزوما به فروپاشی نمی انجامد، و می تواند به تثبیت نظام کمک کند. چنانکه ادامه جنگ در فلسطین به ماندگاری نتانیاهو و دولت افراطی یاری رسانده است.
  • عِرق ناسیونالیسم در قشرهای میانه و پائین جامعه پارامتری غیرقابل کتمان است. این نکته را کشورهای خلیج فارس و اروپا که علاقه مفرطی به کشاندن جنگ به داخل ایران دارند را درک کرده و در بیانیه مشترکی که دیروز صادر کرده اند، روی رگ خواب ناسیونالیستها حساب باز کرده اند.
  • اتحادیه اروپا در این بیانیه، شفاف و بی تعارف بر دو نکته تأکید دارد. نخست اینکه، جزایر سه گانه بخشی از کشور تازه تأسیس امارات است؛ و دوم اینکه اگر برخوردی نظامی علیه امارات از سوی ج.ا. انجام شود، همانطور که اروپا از کشور خود ساخته اسرائیل حمایت کرده، از کشور خودساخته امارات هم حمایت خواهد کرد، و طبیعتا به «اشغال» جزایر سه گانه پایان خواهد داد.
  • تا به اینجا، شعار است، اما آنچه اروپا و امارات امید دارند اینست که «مردم ناسیونالیست» ایران برای دفاع از تمامیت ارضی، به یاری جمهوری اسلامی شتافته، و از سقوط آن توسط مردم ناراضی و به جان آمده پیشگیری کنند، و هم اینکه به نسل کشی، اینبار در ایران، ادامه دهند. آیت الله بی بی سی هیزم بیار معرکه شده است. به این تیتر توجه کنیم «آیا امارات در پی اجماع جهانی برای سلب حاکمیت ایران بر جزایر سه‌گانه است؟» با مطرح شدن این سوال، بخشیی از جامعه ناخودآگاه به سمت ج.ا. سوق داده می شود، و از جبهه مخالفت با نظام برای مدتی دور می شود.

سوالی که می ماند اینست که در چنین شرایطی چه باید کرد؟ آیا باید در تله سرنگونی توسط قوای نظامی بیگانه که رضا پهلوی علمدار آنست افتاد؟ و  اجازه داد جنگ بین ج.ا. و دولت فاشیستی-مذهبی اسرائیل به داخل خاک ایران کشانده شود؟ از سوی دیگر، با هماهنگی هرچه بیشتر، همچون یهودیان داخل اسرائیل، می توان علیه جنگ به تظاهرات و اعتراض علیه فرسایشی کردن جنگ برخاست.

پاسخ من مشخص است. تنور این جنگ بدون هیزمی که از استخوان جوانان وطن ساخته شده، گرم نخواهد شد. باید با استفاده از شبکه های اجتماعی علیه جنگ موضعگیری کرد، و مشخص کرد که استقلال کشور تنها زمانی محقق می شود که روند سرنگونی استوار بر همت و بازوی جوانان وطن باشد، و ورود بیگانگان، سیاسی یا نظامی، اولین گام در پذیرش کاپیتولاسیون (وابستگی مبتنی بر خودکم بینی) خواهد بود.

رسانه های وابسته به ج.ا. و جهانخواران می خواهند افکار عمومی را به گونه ای مهندسی کنند که با توجه به توانمندی سپاه، سرنگونی در توان و همّت ملت نیست، و ورود قوای نظامی بیگانه برای تغییر نظام ضروری است. این یک فریب رسانه ایست.

ج.ا. حتی اگر مسلح به بمب اتم هم باشد، در برابر هجوم خیزش های اجتماعی ناکارآمد است. تنها راه پیش روی ج.ا. در برابر خیزش اجتماعی، عقب نشینی و یا سرکوب است. انتخاب پزشکیان پس از افتضاح «انتخابات مجلس»، اولین گام در این عقب نشینی استراتژیک بود. جهانخواران و اسرائیل به این نکته پی برده، و یکی از دلایلی که هنیه را درست پس از مراسم سوگند پزشکیان در ایران ترور کردند، انحراف افکار ملت شریف، و گسست همبستگی اقشار مختلف در «نه گفتن» به ج.ا. بود.

برای لحظه ای فرض کنیم هنیه ترور نشده بود. با توجه به آنچه در اسفند (انتخابات مجلس) رقم خورد و سپس انتصاب مضحک پزشکیان، آیا پایه های ج.ا. تثبیت شده تر از امروز، و یا لرزانتر از امروز بود؟ باترور هنیه آیا شیرینی پیروزی ملت شریف ایران به کامشان تلخ نشد، و عنان جنبش، پس از ترور هنیه، از دست ملت خارج و به خامنه ای سپرده نشد؟

می خواهم بگویم که آنچه در رسانه های داخل و یا وابسته به صهیونیسم منتشر می شود، لزوما در راستای منافع ملت شریف ایران نیست. لزوما، و عموما در راستای انحراف افکار عمومی است تا فکر و هدف از سرنگونی به موضوعی دیگر منعطف شود. بیانیه مشترک اروپا و اعراب پیرامون جزایر سه گانه، و «اجماع جهانی برای سلب حاکمیت» مستثنی از این قاعده نیست. آنها به دنبال باز نگهداشتن تنگه هرمز هستند.

بنا به گزارش آخرین اخبار، احتمال درگیری دو نظام فاشیستی-مذهبی از چند روز پیش افزایش یافته و هر لحظه احتمال وقوع چنین رویداد منحوسی انتظار می رود. برای ملت شریف ایران سلامت و سربلندی آرزو می کنم.


Google Translate