مصاحبه بی بی سی با معاون رئیس حماس یک مطالعه موردی در تبلیغات دولتی است

جاناتان کوک:

مصاحبه بی بی سی با معاون رئیس حماس یک مطالعه موردی در تبلیغات دولتی است.

به دنبال مصاحبه بی بی سی با خلیل الحیا “اخبار ساعت ۱۰ بی بی سی” هشدار می دهد که “بسیاری از افراد اظهارنظرهای او را نفرت انگیز می دانند” زیرا  وی از حملات به غیرنظامیان اسرائیلی ابراز تاسف می کند، او خواستار آتش بس است و به نظر می رسد در مورد راه حل دو دولتی آماده است.

جمعه ۴ اکتبر ۲۰۲۴، برابر با ۱۳ مهرماه ۱۴۰۳

برگردان به فارسی از نادر ثانی

https://jonathancook.substack.com/p/bbc-interview-with-hamas-deputy-chief?utm_source=post-email-title&publication_id=476450&post_id=149785798&utm_campaign=email-post-title&isFreemail=true&r=2x9vbf&triedRedirect=true&utm_medium=email

بی‌بی‌سی دیگر به خود زحمت نمی‌دهد این واقعیت را پنهان کند که سرویس خبری آن چیزی جز کانال تبلیغاتی دولت بریتانیا نیست.

“جرمی بوون Jeremy Bowen” سردبیر بخش خاورمیانه این رسانه شب گذشته در  “اخبار ساعت ۱۰” مصاحبه ای نادر با “خلیل الحیا Khalil al-Hayya” معاون رئیس سیاسی حماس انجام داد.

مجری این برنامه “کلایو میری Clive Myrie” این بخش را با اخطار زیر معرفی کرد: “بسیاری نظرات او را نفرت انگیز خواهند دانست.” اما تنها کسی که اظهارات نفرت انگیزی را مطرح کرد، خود میری بود: او بود که گفت در این مصاحبه، رهبر حماس “ادعا می کند که مردم فلسطین برای چندین دهه با خشونت از سوی اسرائیل روبرو بوده اند”.

آیا واقعیت اینگونه نیست؟: بالاترین دادگاه جهان، دیوان بین المللی دادگستری، و همچنین تمامی سازمانهای بزرگ حقوق بشر، به این نتیجه رسیده اند که اشغال نظامی جنگ طلبانه اسرائیل از سرزمین فلسطینیان غیرقانونی و خشونت آمیز است – این یک ادعا نبوده، بلکه واقعیتی غیرقابل انکار است.

امتناع اسرائیل از به رسمیت شناختن کشور فلسطین و اجازه دادن به فلسطینیان برای تعیین سرنوشت خود، ساخت صدها شهرک غیرقانونی توسط اسرائیل در سرزمین اشغالی فلسطین و انتقال یهودیان اسرائیلی، اغلب گروه های شبه نظامی، به این شهرک ها؛ محاصره ۱۷ ساله غزه توسط اسرائیل؛ و مجازات دسته جمعی مردم فلسطین برای وادار کردن آنها به تسلیم در برابر این خواری، همه اشکال خشونت ساختاری هستند. باز هم این ادعا نیست. این واقعیتی است که حقوق بین الملل چگونه در مورد آنچه اسرائیل انجام داده و انجام می دهد قضاوت می کند.

در مرحله بعد، میری از بوون خواست که پاسخگوی این امر باشد که چرا بی بی سی اجازه داده به یک رهبر سیاسی حماس – نه یک رهبر نظامی – زمان پخش داده شود. توجه داشته باشید، “اسماعیل هنیه”، رئیس الحیه، زمانی که درگیر مذاکرات برای برقراری آتش بس بود، توسط اسرائیل ترور شد. اسرائیل درست مانند گانگسترها، مردی را در آن سوی میزی که قرار بود با او صحبت کند به قتل رساند.

بی بی سی هیچ کدام از اینها را به عنوان زمینه مصاحبه خود ارائه نکرد. بیش از ارائه بینش نادری از ماجرای حماس، بی بی سی بیش از حد مشغول آرام کردن اسرائیل و دولت بریتانیا با عذرخواهی و هشدار بود.

پس الحیا چه گفت که اینقدر “نفرت انگیز” بود؟ در اینجا مهمترین نکاتی است که الحیا در مصاحبه مطرح کرده است:

۱) حماس حمله خود را در ۷ اکتبر آغاز کرد زیرا جهان غزه را، که اسرائیل به آرامی این سرزمین کوچک را در محاصره ۱۷ ساله خود خفه می کرد، فراموش کرده بود. حماس می خواست غزه را دوباره در رادار جامعه بین المللی قرار دهد و تصمیم گرفته بود که این کار را تنها از طریق اقدام نظامی انجام دهد.

۲) به جنگجویان حماس گفته شده بود که در ۷ اکتبر غیرنظامیان اسرائیلی را هدف قرار نداده و تنها سربازان اشغالگر اسرائیل را هدف قرار دهند. حماس آسیب رساندن به غیرنظامیان را تایید نمی کند. اما، افراد در پایبندی به آن طرح نارسایی هایی داشتند.

۳) اسرائیل، نه حماس، مسئول تخریب غزه است، همانطور که بمباران مدارس، پناهگاه ها و بیمارستان ها نشان می دهد. کشتار ۱۲۰۰ نفر توسط حماس نمی تواند توجیه کننده کشتار بیش از ۵۰۰۰۰ نفر در غزه توسط اسرائیل باشد. انگیزه اسرائیل “شهوت نابود کردن” است.

۴) این اتهام که حماس از مردم غزه به عنوان “سپر انسانی” استفاده می کند، صحت ندارد. آنها [اسرائیل] مساجد را بر سر صاحبانشان ویران کردند در حالی که جنگجویی در آنها نبود. آنها خانه ها و ساختمان های رفیع را که هیچ کس در آنها نبود ویران کردند… اتهام استفاده حماس از مردم غزه به عنوان “سپر انسانی” بخشی از تبلیغات اسرائیل است.

۵) نتانیاهو کسی است که مانع آتش بس می شود. حتی اگر حماس امروز تسلیم شود، نسل بعدی غزه مبارزه خواهد کرد زیرا مردم فلسطین خواهان آزادی خود هستند و از حق مشروع مقاومت در برابر اشغالگری برخوردارند. مردم باید درک کنند که اسرائیل می خواهد کل منطقه را بسوزاند.

۶) فلسطینی ها به یک کشور و خودمختاری نیاز دارند و آوارگان فلسطینی حق دارند، اگر منطقه آرام شود، به سرزمین خود بازگردند.

۷) این اسرائیل است که سعی می کند مردم فلسطین را از بین ببرد، نه اینکه فلسطینی ها در حال نابود کردن اسرائیل  باشند. حقوق ما را به ما بدهید، به ما یک کشور فلسطینی کاملاً مستقل بدهید… اسرائیل راه حل یک دولتی یا راه حل دو دولتی را به رسمیت نمی شناسد. اسرائیل تمامی راه حلها را رد می کند.

۸) [در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه آیا خود را تروریست می‌داند] من به دنبال آزادی و دفاع از مردمم هستم. برای اشغالگر تمامی ما ـ رهبران، زنان و کودکان ـ تروریست هستیم. شنیدید که رهبران اسرائیل در مورد ما گفتند که ما همه حیوان هستیم.

حال می توان بحث کرد که آیا گفته های الحیه صحیح است، یا اینکه آیا او صادق است. اما اصلاً هیچ چیزی که او در اینجا می گوید نمی تواند “منفور” تلقی شود – مگر اینکه شما جاده صاف کن اسرائیل باشید. او از حمله به غیرنظامیان ابراز تأسف می کند، اسرائیل را متهم به تخریب غزه می کند، نتانیاهو را به دلیل ممانعت از آتش بس سرزنش می کند، و به نظر می رسد که آماده است به راه حل دو کشوری رضایت دهد، هرچند معتقد نیست اسرائیل با آن موافقت کند.

در واقع، اظهارات او بسیار معتدل تر و بسیار کمتر تحریک آمیزتر از اظهارات نتانیاهو و اکثر رهبران سیاسی و نظامی اسرائیل است. به یاد داشته باشید که نتانیاهو توسط دادستان اصلی دادگاه کیفری بین‌المللی به خاطر جنایات علیه بشریت تحت تعقیب است، و کشوری که او آنرا رهبری می‌کند به دلیل آنچه دادگاه دیگر، دیوان بین‌المللی دادگستری، آن را “نسل‌کشی محتمل” می‌داند، محاکمه می‌شود. بی بی سی هرگز به این دو واقعیت اشاره نمیکند.

صدا و سیمای دولتی بی بی سی هرگز سخنان نتانیاهو یا دیگر رهبران اسرائیل – مانند وزیر دارایی خود فاشیست خوانده، بزالل اسموتریچ – را با هیچ نوع هشداری پیش نمی‌آورد، چه رسد به هشداری که بسیاری از بینندگان ممکن است اظهارات آنها را “نفرت‌انگیز” بدانند.

اگر اظهارات الحیا معیار است، اظهار نظر کیر استارمر چگونه بود که اسرائیل حق دارد غیرنظامیان فلسطینی را از غذا، آب و سوخت محروم کند – یعنی به طور دسته جمعی آنها را با گرسنگی دادن تا حد مرگ مجازات کند. بی‌بی‌سی هم آن را “منفور” نمی‌داند؟

چیزی که انکار آن سخت تر می شود این است که بی بی سی آنچه را که در خاورمیانه اتفاق می افتد گزارش نمی کند. آن را به گونه ای تهاجمی تنظیم می کند که اسرائیل را قربانی حوادث معرفی کند و از این طریق به آن در انجام نسل کشی در غزه و آغاز کشتار دوم در لبنان کمک کند.