با حمله موشکی جمهوری اسلامی به اسرائیل، تردیدی نیست که دولت اسرائیل به حکومت اسلامی پاسخ نظامی جدی ای خواهد داد و ضرباتی را به آن وارد خواهد آورد. اینکه جمهوری منفور اسلامی مورد حمله قرار گیرد و ضرباتی به آن وارد شود قطعا برای همه مردم خوشحال کننده است. با وجود این، نگرانی از اینکه در این فضای نظامی و جنگی مردم آسیب ببینند و احیانا قربانی بدهند واقعی است و مورد نگرانی گسترده همه مردم است.
سوال اینست که در مقابل این اوضاع چه باید کرد و چه موضعی باید گرفت؟ آیا باید کلا خواهان صلح این دو دولت بود و بر صلح آنها تاکید کرد؟ آیا باید خواهان حمله اسرائیل به جمهوری اسلامی شد و از آن حمایت کرد؟ یا آلترناتیو سومی مقابل مردم است؟
به نظر من پاسخ به دو سال اول منفی و به سوال سوم مثبت است. ما خواهان صلح نیروهای آدمکش و تروریست نیستیم و شعار صلح و قطع جنگ و امثال اینها را نمی دهیم. بلکه ما هر حمله و عملیاتی را که از مردم تلفات بگیرد محکوم میکنیم. چرا که حکومت اسلامی در صلح و جنگش دشمن مردم است و جنایات عظیمی را علیه مردم هم در حالت غیر جنگی و هم جنگی انجام داده است که همه از ابعاد آن خبر دارند. به علاوه هنوز جنگی تمام عیاری صورت نگرفته، دامن زدن به گفتمان صلح و قطع جنگ بدون تاکید بر سرنگونی این حکومت، فضای سرنگونی را تحت الشعاع مساله گفتمان جنگ قرار می دهد و به نفع حکومت اسلامی است. ما در دل جنگ نیز باید سرنگونی این حکومت را بیش از پیش دنبال کنیم. در عین حال ما از دولت اسرائیل برای حمله به جمهوری اسلامی دفاع یا حمایت نمیکنیم. دولت دست راستی نتانیاهو در ایجاد فضای جنگی اهداف ارتجاعی خود را دنبال میکند و به هیچوجه نمی تواند مورد حمایت هیچ نیروی انسان دوست و پیشرویی باشد. این دولت طی یک سال گذشته چند ده هزار نفر از مردم بی دفاع فلسطین را نیز قربانی کرده است. اکنون مردم لبنان را نیز آماج بمبها و موشکهای خود قرار داده و صدها نفر را قربانی کرده است. مساله اساسی اینست که همانطور که در جای دیگری تاکید کرده ام تروریستها حتی آنجا که در مقابل هم صف آرایی کرده اند، یکدیگر را تغذیه میکنند. جمهوری اسلامی چهل سال است با شعار و تبلیغات فاشیستی و ضد انسانی نابودی اسرائیل و به دریا ریختن اسرائیلی ها و سازمان دادن گروههای تروریست اسلامی نظیر حماس و حزب الله، به امثال نتانیاهو و سیاستهای جنگ طلبانه اش رسما زمینه و مشروعیت وجودی داده است. به نحوی که نتنیاهو در سخنرانی اخیرش در سازمان ملل با اشاره به همین سیاست نابودی اسرائیل توسط حکومت اسلامی گفت “ما برای بقا میجنگیم”. و دولتهای اسرائیل نیز با محروم کردن مردم فلسطین از ابتدایی ترین حقوق انسانی، و اشغال سرزمینهایشان و جنایات هر روزه علیه آنها، زمینه سوء استفاده و تقویت نیروهای تروریست اسلامی نظیر حماس و حزب الله و حکومت اسلامی را فراهم آورده اند و ریاکارانه سیاستهای ارتجاعی خود را تحت عنوان دفاع از مردم فلسطین توجیه میکنند.
تکلیف دولت اسرائیل را مردم اسرائیل باید تعیین کنند و می توان گفت که از این نظر جز محکوم کردن جنایات این دولت، از دست ما چندان کاری بر نمی آید. اما ما مردم در ایران میتوانیم با ادامه انقلاب علیه جمهوری اسلامی و به زیر کشیدن این حکومت به چهل سال فضای بحران و تنشهای بین المللی پایان دهیم و به این فضای نا امنی و خطرناک که هر آن ممکن است به جنگی گسترده بینجامد و مردم را نیز قربانی کند پایان دهیم. سرنگونی این حکومت با انقلاب ما، به نفع مردم ایران، به نفع مردم اسرائیل، و به نفع کل مردم دنیاست. با سرنگونی حکومت اسلامی دنیا نفس راحتی خواهد کشید و جریانات فاشیست اسرائیلی نیز بهانه ای برای آرایش جنگی و جنگ طلبی در منطقه نخواهند داشت و ناچار می شوند به خواست مشروع مردم فلسطین برای برخورداری از دولت مستقل خود گردن بگذارند. بنابرین پایان دادن به فضای جنگی و پرتنش و خطرناک در ایران و منطقه، با ادامه انقلاب زن زندگی آزادی و سرنگونی حکومت اسلامی ممکن است.
با وجود این، هنوز این سوال باقی می ماند که بهرحال با تقابل نظامی و جنگی امروز این دو دولت چه باید کرد. جواب روشن است. ما در دل این تقابل نیز سرنگونی حکومت اسلامی را دنبال میکنیم و باید دنبال کنیم. ما باید هرگونه قربانی کردن و آسیب به مردم از هر طرف را محکوم کنیم. اما نه فقط اجازه ندهیم که مبارزات و اعتراضات و انقلاب ما تحت الشعاع فضای جنگی قرار گیرد و به دلیل فضای جنگی متوقف شود، بلکه از تضعیف و ضربه خوردن این حکومت در دل جنگ و کشاکشهای نظامی نیز برای گسترش مبارزات و انقلابمان استفاده کنیم. شعار ما باید نظیر این باشد: نابود باد حکومت جنگ افروز. ما خواهان نابودی اسرائیل نیستیم. ما خواهان تنش و بحران با دولتها در سطح بین المللی نیستیم. ما مردم جامعه ای امن و آزاد و مرفه می خواهیم و این با سرنگونی این حکومت آدمکشی که هیچکدام از سیاستهایش با منطق بشر متمدن امروز خوانانی ندارد ممکن است. زنده باد انقلاب زن زندگی آزادی!
کاظم نیکخواه
