کلید اعتصابات سراسری پرستاران که در ۱۲ مرداد در شهر کرج زده شد در مدت بسیار کوتاهی به یک اعتصاب و اعتراض سراسری در ۵۰ بیمارستان و درمانگاه در بیش از ده استان بدل شد.
خواستهای اساسی پرستاران، لغو اضافه کاری اجباری، پرداخت حقوق معوقه، افزایش حقوق پایه و لغو تبعیض در مزایا و یک مجموع خواستهای مشخص تر بسته به بیمارستان واستان مربوطه است. این حرکت ضمن سراسری بودن در عین حال پیگیر و ادامه دار و همچنان با قدرت بیش از یک ماه و نیم است که ادامه داشته و سر فروکش ندارد.
جمهوری ضد کارگر اسلامی و دستگاه سرکوب آن تا اینجا با توسل به ابزارهای مختلفی کوشید تا این اعتراضات و اعتصابات را درهم شکسته و خفه سازد ولی پرستاران سرسوزنی عقب ننشسته و پر حرارت تداوم و گسترش مبارزه برای خواستهای به حق خود را پیگیرند.
سمپاتی و حمایت از پرستاران در جامعه و در بخشهای مختلف کارگری چشمگیر است و اعلام همبستگی تشکلهای کارگری و گروه های موسوم به فعالین کارگری از مبارزات پرستاران هم بی سابقه بوده است. هر چند که رهبران و فعالین کارگری باید تلاش و تمرکز بیشتری را به این عرصه اختصاص بدهند.
مهمترین خود ویژگی این اعتصابات، سراسری بودن آن است. این که پرستاران توانستند از مکانیزم‌هایی استفاده کنند تا اعتصابات بیمارستانی و شهری را سریعا استانی و کشوری سازند، یک موفقیت بزرگ برای کل طبقه کارگر و اقشار کارکن و مزد بگیر جامعه است و باید از آن آموخت. طبقه کارگر در ایران در یک نبرد سهمگین علیه یک طبقه به غایت انگل، استثمارگر و وحشی و حاکمیت مذهبی شدیدا سرکوبگر و جلاد، سنگرهای بزرگی را برای تامین یک زندگی انسانی و برای یک جامعه درخور بشریت قرن بیست یکم فتح کرده است که غیر قابل بازپس گیری است و اعتصاب و اعتراض سراسری پرستاران بطور قطع نمونه درخشان فتح یکی از این سنگرها است.
–
جلیل بهروزی
۱۸ سپتامبر ۲۰۲۴
