به مناسبت سی و ششمین سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی
سی شش سال از قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان سال ۱۳۶۷ که به فرمان خمینی و بوسیله آدم کشانی همچون رئیسی، اشراقی، نیری و پور محمدی ودیگر همدستان شان به اجرا گذاشته شد ، سپری میشود. سی وشش سال قبل قطعنامه سازمان ملل مبنى بر آتش بس درجبهه های جنگ خانمانسوز هشت ساله بین ایران وعراق توسط رژیم جمهوری اسلامی پذیرفته شد ، خمینی که جنگ را نعمت الهی مینامید وخواهان ادامه جنگ تا «رفع فتنه از عالم» بود، پذیرفتن این قطعنامه واعلام توافق با آتش بس را به نوشیدن جام زهر تشبیه کرد.
آری، پایان جنگ برای خمینی سرکشیدن جام زهر بود. چرا که برغم هشت سال کشتار درجبهه ها واعمال سیاست سرکوب جنبش های اجتماعی وبراه انداختن زندان وکشتار درسراسر کشور، اما هنوز خطر برآمد مجدد جنبش های اجتماعی وجود داشت. بویژه افزایش نارضایتی عمومی از ادامه جنگ ، تشدید بحران اقتصادی وسیاسی واحتمال گسترش نارضایتی توده ای ، خواب از چشمان ارتجاع ربوده بود. از این روبرای تکمیل سیاستی که جنگ، کشتار وویرانی را به نعمتی الهی برای خمینی ودارودسته او تبدیل کرده بود، با کشتاربی رحمانه زندانیان سیاسی ادامه یافت ، تا مبادا این انسانهای آگاه و مبارز ومقاوم با پایان یافتن دوران محکومیت شان، اززندانها آزاد شوند وبا توجه به تجربه ، آگاهی ومقاومتی که درزندانها از خود نشانداده بودند ، به صفوف مبارزه پیوسته ومقاومت دربرابر ارتجاع را سازمان دهند.
قتل عام زندانیان سیاسی، ادامه جنگ به کثیف ترین صورت آن بود، جنگی برعلیه آزادی، برعلیه عدالت اجتماعی، برعلیه برابری و پیشرفت وآزادی انسان از قید وبند ستم واستثمار وزور وسرکوب . این کشتار بی رحمانه تا مدتها با سکوت دولت های غربی ونهادهای مدافع دموکراسی ، حقوق بشر مواجه بود وروشن است که انتظاراتخاذ موضعی مخالف اعدامها وکشتارها وحتا بی طرفی ازسوی نظام امپریالیستی همانقدربیهوده وعبث بوده واست که انتظار از سرمایه داران وجناح های مختلف ارتجاع مذهبی درایران. که بدون این کشتار ها وقتل عام ها امکان استمرار حکومت ننگین خود وتداوم ستم واستثمار را نمی یافتند.
امسال سی وششمین سالگرد قتلعام زندانیان سیاسی مصادف با دومین سالگرد آغاز جنبش انقلابی زن- زندگی- آزادی است . جنبشی که با قتل مهسا، ژینا امینی ، جرقه خورد وبر علیه تبعیض ونابرابری ، فقر وفساد، سرکوب وکشتار شعله ور گردید ومدت زمان اندکی به سراسر کشور گسترش یافت . هرچند که این جنبش بدلیل فقدان تشکل واتحاد ورهبری انقلابی سرکوب شد، اما امروز در مبارزات کارگران، بازنشستگان ودیگر زحمتکشان بازتاب یافته وطولی نخواهد کشید تا بار دیگر همچون آتشی زیر خاکستر شعله ور شود. در دومین سالگرد جنبش لنقلابی زن- زندگی- آزادی یاد آوری مقاومت وپایداری انقلابیونی که در مبارزه برای آزادی ، برابری و سوسیالیسم در برابر چوبه های دار و تیرباران، ایستادند، قوت قلب نسل به پاخواسته وانقلابیونی است که برای رهائی از ستم واستثمار و زور وسرکوب نظام حاکم به پاخواسته اند.
بدون شک دراین مبارزه جنبش دادخواهی خوانواده ها وبازماندگان هزاران انسانی که در زیر شکنجه ها کشته شدند و یا درزندانها قتل عام شدند، به گسترش مبارزه یاری رسانده ، ودرعین حال توانسته است تلاش ارتجاع حاکم وقلم به مزدان آن را برای پاک کردن این جنایت بزرگ ازحافظه تاریخی مردم ایران وافکار عمومی مترقی جهان خنثی کنند.
سازمان ما در سالگرد فاجعه جانگذار، کشتار زندانیان سیاسی که شامل کشتار بسیاری از رفقا و همرزمان مانیز میشود ، خود را در غم و اندوه خانوا ده ها و بازماندگان این شهدا شریک و سهیم میداند وأعلام میدارد که در مبارزه برای ازادی و سوسیالیسم همچنان برعهد و پیمان حود با ر فقا و همه جانفشاشان راه آزادی و سوسیالیسم پای برجا بوده و تا تحقق آزمانهای آزادیخواهانه وسوسیالیستی آنها از پای نخواهد نشست.
گرامی باد یاد وخاطره همه به شهدای راه آزادی و سوسیالیسم
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی برقرار باد جمهوری فدراتیو شورائی
زنده باد سوسیالیسم –
سازمان اتحاد فدائیان کمونیست
شهریور ۱۴۰۳
