کارگران فولاد اهواز خواستار حداقل دستمزد ١٢ میلیون تومان شدند
درحالیکه شورایعالی کار حکومت بر سر تعیین حداقل دستمزد برای سال ١٤٠٠ در تدارک تهاجم دیگری به زندگی و معیشت کارگران است، تحرکات اعتراضی بر سر این موضوع در میان کارگران بسیار بالاست. از جمله در این هفته کارگران فولاد اهواز طی بیانیه ای خواستار حداقل دستمزد ١٢ میلیون شدند. این کارگران در بیانیه خود اعتراضشان را به سطح نازل دستمزدها و بالا رفتن سرسام آورم نرخ تورم و قیمت اجناس و کاهش هر روزه قدرت کارگران و کل جامعه بلند کردند و در بخشی از بیانیه آنها چنین آمده است: “شورایعالی کار مرجعی برای تصمیم گیری تصویب نرخ دستمزد.نهادی که باحضور ۷ نفر طرف دولتی و کارفرمایی در مقابل ۳ نفر به اصطلاح نماینده کارگری در پروسه‌ای نمایشی و فرمایشی برای یورشی همه‌جانبه به زیست خانواده‌های کارگری از یکدیگر پیشی میگیرند.شورایی که هیچ‌گاه به هیچ کارگر مستقل ویا نمایندگان مستقل آنان فرصت حضور و سخن‌گفتن از لزوم افزایش دستمزد و وضعیت معیشت کارگران را نمیدهد و به حضور اعضای شوراهای اسلامی و خانه کارگر؛ این نهاد‌های مزدور و جیره‌خوار برای تایید مصوبه‌های ضد انسانی و ضد کارگری بسنده میکنند و باحضور”نا نمایندگان” سعی در مشروع نشان‌دادن سهم اندک کارگران ازتولید و ثروت ملی دارند”. در ادامه بیانیه ضمن اشاره به طرحهایی چون “مزد توافقی” و یا منطقه ای کردن دستمزد و تدارک تهاجمی دیگر به معیشت کارگران در شورایعالی کار و حکومتیان چنین آمده است: ” در این شرایط تنها تعیین تصویب حداقل دستمزد ۱۲میلیونی میتواند اندکی از افرایش فشار بر خانواده‌های کارگری جلوگیری کند و از آنجا که خط فقر ۱۱میلیون تعریف شده هر پرداختی کمتر از آن دردی از مشکلات بیشمار کارگران را درمان‌نخواهد کرد و قابل پذیرش نیست.این نرخ ۱۲میلیونی کمتربن میزانیست که یک خانواده کارگری برای رفع نیازهای اولیه خود نظیر خوراک پواشک مسکن آموزش و درمان به ان نیازمند است”. در خاتمه بیانیه با تاکید به حداقل مزد ١٢ میلیون چنین آمده است:”ما کارگران گروه ملی فولاد نیز خواهان تصویب حداقل مزد ۱۲میلیونی برای کارگران هستیم و برای حصول نتیجه و نیل به این هدف با کارگران در سراسر دنیا همراه و هم‌قدم خواهیم شد”.
قبل از آن اتحادیه آزاد کارگران ایران و ٩ تشکل کارگری طی بیانیه هایی بر خواست حداقل دستمزد به بالای ١٢ میلیون و دوازده میلیون و نیم تاکید کرده اند.
این چنین است که جنبشی قدرتمند بر سر خواست افزایش دستمزدها در جریان است و بخشهای مختلف کارگری عزم خود را برای جدال در این عرصه اعلام میکنند. ٢٥ هزار کارگر نفت نیز در اعتصاب مرداد ماه خود بر همین خواست تاکید کردند و هم اکنون در اعتراض به اجرایی نشدن وعده های داده شده در تدارک اعتصابی دیگر هستند. جنبش برای خواست افزایش دستمزدها با خواست افزایش دستمزدها گسترده است. کارگران، معلمان ، بازنشستگان بخش های مهم این جنبش هستند. بعلاوه یک تاکید همه اینها بر درمان و تحصیل رایگان برای همه و داشتن حق مسکن است. باید وسیعا به این جنبش پیوست.
حزب کمونیست کارگری کارگران در تمامی مراکز را به پیوستن به این حرکت اعتراضی و تاکید بر خواست افزایش چندین برابر دستمزد فرا میخواند. این گفتمان ها باید به گفتمان همه تجمعات اعتراضی در کف خیابان تبدیل شود و همه جا تکثیر گردد تا بتوان حکومت و سرمایه داران مفتخوران را عقب راند.
پیش بسوی اعتصابات سراسری
پیش بسوی ایجاد شوراها
حزب کمونیست کارگری ایران
٤ اسفند ۱۳۹۹، ٢٢ فوریه ٢٠٢١
اعتصاب در پالایشگاە نفت سنگین قشم!
۲۰۰ کارگر شرکت آویژە در پالایشگاە نفت سنگین قشم از اول اسفند در اعتراض به تعویق پرداخت دو ماه مزد و دیگر طلبهایشان در اعتصاب بسر می برند و با جمع شدن در محوطه پالایشگاه خواستهای خود را طلب میکنند. نیروی انتظامی نیز مثل همیشه در محل حاضر است. کارگران شرکت آویژه خواستار پرداخت فوری طلبهای خود و افزایش حقوقها و دائمی شدن قراردادهای کاری شان هستند.
تحرکات اعتراضی در میان کارگران نفت و مراکز وابسته به آن گسترده است. زمزمه های برای برپایی اعتصاب سراسری دیگری در میان کارگران غیر رسمی نفت شنیده میشود. کارگران نفت به عدم اجرای وعده های داده شده در مرداد ماه امسال معترضند. این کارگران در چهارم بهمن ماه ضمن حمایت از تجمع اعتراضی کارگران رسمی نفت بر خواستهای خود به این شکل تاکید کردند:
خواستهای ما کارگران غیر رسمی عبارتند از:
١- حقوقهای ما همانطور که در مرداد ماه اعلام کرده ایم کفاف زندگی مان را نمیکند و باید به رقم بالای خط فقر اعلام شده دولت یعنی بالای ١٢ میلیون افزایش یابد. هیچ کارگری نباید کمتر از این رقم مزد دریافت کند.
٢- برای داشتن امنیت شغلی و سدکردن تعرضات پیمانکاران مفتخور به زندگی و معیشتمان باید قراردادهای موقت و پیمانی به قراردادهای دائم و مستقیم با نفت تبدیل شود و به پاسکاری ما کارگران ما بین پیمانکاران مفتخور خاتمه داده شود.
٣- حقوقهای ما هر ماه بموقع پرداخت شود. و طلبهایمان در همه جا به فوریت پرداخت گردد.
٤- ما کارگران غیر رسمی باید از امکانات درمانی رایگان در نفت برخوردار شویم و همانطور که همکاران رسمی ما اعلام کرده اند سطح آن ارتقاء یابد. بویژه پروتکلهای سازمان بهداشت جهانی برای مقابله با بیماری مرگبار کرونا در همه مراکز اجرایی شود و امکانات لازم پیشگیری به رایگان در اختیار همه قرار گیرد. ما کارگران نفت نیز همصدا با همه کارگران، بازنشستگان ، معلمان و بخش های مختلف جامعه اعلام میکنیم واکسن استاندارد باید خریداری شود و واکسیناسیون رایگان بدور از هرگونه تبعیضی به رایگان و سراسری در اختیار همه قرار گیرد.
۵- به فضای امنیتی در نفت و مراکز وابسته به آن خاتمه داده شود. حق تشکل، حق تجمع، حق اعتراض ، حقوق پایه ای همه کارگران است. در خاتمه تاکید میکنیم که قوانین ویژه اقتصادی که مراکز نفتی از جمله این مناطق هستند، قوانینی است که فشار و بردگی کاری را بر ما کارگران شدت داده است.این قوانین باید تماما لغو شود و به این تعرضات به زندگی و معیشت ما پایان داده شود. و اینها همه خواستهای متحد ما کارگران رسمی و غیر رسمی در نفت و مراکز وابسته به نفت است. در اعتصاب سراسری بعدی همه متحدانه حول این خواستها جمع شویم و در گام اول بر افزایش حقوقها به بالای دوازده میلیون تاکید کنیم.
پیش بسوی اعتصابات سراسری
پیش بسوی ایجاد شوراها
حزب کمونیست کارگری ایران
۳ اسفند ۱۳۹۹، ۲۱ فوریه ٢٠٢١
—
