در مقابله با سرکوب سیستماتیک در ایران باید مبارزه برای گسترش عدالت و آزادی را جایگزین نمود!
رژیم سرکوبگر ارتجاعی ایران برای بیش از چهار دهه به طور سیستماتیک زنان ،کارگران، و دیگر نیروهای اجتماعی را از طریق زندان، شکنجه، تجاوز جنسی و اعدام مورد حمله قرار داده است. با این همه، در برابر اوج کشتار، اعتراضات هرگز متوقف نشده است. مبارزه بی وقفه از خیابان ها، محل کار و حتی از درون زندان ها، جایی که فعالان شجاع با رژیم به شدت مسلح سرپیچی می کنند، ادامه داشته و پایان نپذیرفته است !
رژیم از اعدام به عنوان ابزاری برای گسترش ترس و سکوت اش استفاده می کند، به ویژه هدف قرار دادن زنان و کارگران مبارز فعالانی مانند شریفه محمدی، پخشان عزیزی، وریشه مرادی و نسیم غلامی سیمیاری از جمله فعالانی هستند که با مجازات اعدام روبرو هستند. برای چه جرمی؟ جسارت ایستادن در برابر ظلم و مبارزه برای عدالت از نظر رژیم فاشیست اسلامی ایران جنایتی نابخشودنی است.
در درون دیوارهای زندان، زندانیان به مبارزه خود ادامه داده اند. زنان زندانی فریاد «نه به اعدام» سر می‌دهند و زندان‌ها را به سنگرهای مقاومت تبدیل کرده‌اند. آنها دریافته اند که تنها راه بقا و پیروزی، ادامه مبارزه، سازماندهی و تبدیل مبارزه خود به یک جنبش اجتماعی قوی است.
در یک پرونده اخیر، رضا رسایی در زندان دیزل آباد کرمانشاه اعدام شد. بسیاری از زندانیان دیگر به سلول های انفرادی منتقل شده اند و با اعدام فوری روبرو هستند. تنها در شش ماهه اول سال جاری حداقل ۳۰۰ نفر اعدام شده اند. رژیم ترور ایران در تلاشی بی‌ثمر برای حفظ قدرت و سرکوب مخالفان، دست به اعدام می‌زند.
در برابر این نظام وحشیانه ما باید متحد و سازماندهی شده باشیم. ما نمی توانیم اجازه دهیم که زندگی های بیشتری توسط این رژیم قاتل از بین برود. اعتراضات و مبارزه با این نظام ضد انسانی باید تشدید و قدرتمندتر شود. نه جنبش زنان به سکوت رضایت داده است و نه جنبش کارگری خاموش شده است و می شود! اعتراضات بند زنان زندانی و اعتصابات و اعتراضات کارگری در بسیاری از مراكز صنعتی، تجمع و اعتراض هر روزه بازنشسته و پرستار و معلم و اعتراضات نسل جوان در مراكز تحصیلی، گواه ناتوانی رژیم در “کنترل اوضاع داخلی” است صدور احکام اعدام و بالا نگاه داشتن شمشیر آن برفراز سر زندانیان، فعالین حقوق زنان، فعالین کارگری و معترضین، قادر نشده است که جنبش حق زن، حق کارگر، حق زندگی شایسته انسان امروزی را، عقب بنشاند.
زمان آن فرا رسیده است که با تمام ابزارهای موجود، تلاش ها را در داخل و خارج از ایران هماهنگ کنیم. با اتحاد در کمپین‌های ضد اعدام و با انتشار اطلاعات این جنایات به مجامع بین‌المللی، می‌توانیم جان پخشان عزیزی، شریفه محمدی و همه افراد دیگری را که تهدید به اعدام هستند نجات دهیم. همچنین باید خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط تمامی کارگران زندانی و زندانیان سیاسی باشیم. قدرت ما در اتحاد و سازماندهی ماست! حمله به یکی از ما حمله به همه ما و کل طبقه ماست. مردم آزادیخواه با تمام توان و از هر طریق ممکن علیه اعدام و زندان و دستگیری و شکنجه قیام کنند. تا زمانی که این قاتلان و ظالمان را از قدرت در ایران سرنگون نکنیم دست از مبارزه نباید برداشت!
باید خواستار لغو فوری حکم اعدام برای هر فردی شد!
چرا که الغای مجازات اعدام ، دفاع از حق حیات یکایک انسان ها است.
توفیق محمدی
ماه اوت ۲۰۲۴
