در آستانه اعتراضات و اعتصابات کارگری
ضرورت تشکیل ستاد رهبری پیشتازان کارگری
سخنی کوتاه با کارگران پیشتاز / مازیار رازی
https://linktr.ee/mazraz
ما طی یک ساله گذشته شاهد افزایش چشم گیر اعتراضات، تجمعات و حتی اعتصابات گوناگون در بخش های مختلف و لایه های متفاوت کارگران و زحمتکشان ایران بوده ایم. قسمت عمده این اعتراضات علی رغم مماشات جویی های برخی از کارگران و چوب لای چرخ گذاشتن ها و موکول به آینده نامعلوم کردن، همچنان و هنوز در میان کارکنان شرکت های نفت، گاز ، حفاری و پتروشیمی جریان دارد. اما به این بخش ها محدود نشده و به بقیه قسمت های جامعه نیز کشیده شده است. پرستاران در شیراز، مشهد و کهگیلویه بویراحمد یاسوج در اعتراض به دستمزدهای نازل ، شرایط سخت کاری و اضافه کاری اجباری با پرداخت مزد ناجیز دست به اعتصاب زده اند. کارگران واگن سازی پارس پس از اعتراض به دستمزدها و سیاست های سوء مدیریت اعتصاب کرده و توسط نیروهای یگان ویژه سرکوب شدند. کارگران پتروشیمی چاه بهار اعتراض کردند. بازنشستگان هر هفته به خیابان می آیند. علل این اعتراضات فزاینده چیست و از چه زمینه هایی سرچشمه می گیرد.
به نظر من دو علت اساسی برای تداوم مبارزات کارگری می توان سراغ کرد. علت اول وجود تجربه تاریخی طبقه کارگر است. طبقه کارگر از درون یک انقلاب که منجر به سرنگونی یکی از بزرگ ترین نظام های سرمایه داری در منطقه بود در آمد. علت دیگر هم شرایط عینی ـ اقتصادی است یعنی در موقعیت کنونی فشارهای اقتصادی چندان زیاد است که طبقه کارگر چاره ای جز ادامه مبارزات ندارد.
به این دو نکته کوتاه می پردازم.
علت تاریخی تجربی به این مفهوم که طبقه کارگر ایران بر اساس نیروی خود و خود سازمان دهیش یکی از بزرگترین متحدین امپریالیسم آمریکا یعنی رژیم شاهنشاهی را سرنگون کرد. شکی نیست که تظاهرات توده ای نقش بزرگی بازی کردند اما باید اذعان داشت که در واقع ستون فقرات رژیم شاه را صرفا تظاهرات توده ای خیابانی نشکاند بلکه اعتصاب عمومی کارگران بود، بخصوص بسته شدن شیرهای نفت توسط دستان پر توان کارگران شرکت نفت بود که رژیم را از بنیان متلاشی کرد و از این نقطه نظر ما می توانیم به جرأت بگوییم که پس از انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ در روسیه طبقه کارگر در ایران دستاورد بسیاری در این راه کسب کرد و بلافاصله بعد از چند هفته بزرگترین شوراهای کارگری را سازمان داد و کل ابزار دولت سرکوبگر شاه را از میان برداشت و این تجربه مشخص تاریخی بخصوص در ارتباط با ساختن شوراها امروز در سراسر جهان ازش نام برده می شود و این تجربه که طبقه کارگر به دست آورد فراموش شدنی نیست و در درون طبقه کارگر نیز این تجارب تجربی نیست نمی تواند فراموش شدنی باشد و دولتمردان و دولت های سرمایه داری نباید این تصور را بکنند که طبقه کارگر را میتوان به سادگی ارعاب کرده به کنار پرتاب کنند . دستگیری ها و شلاق زدن ها و ارعاب طبقه کارگر و فشارهای اقتصادی به هیچ وجه طبقه کارگر ایران را به زانو در نخواهد آورد و این هم باید برای تمام کسانی که از مخالفین طبقه کارگر هستند و در صدد سرکوب آن هستند کاملا روشن باشد و هم برای تمام جهانیان، متحدین طبقه کارگر در سطح بین المللی که به این موضوع واقف هستند واز این نقطه نظر با اصرار و با استحکام بیشتر از پیش از طبقه کارگر و مبارزات شان در سطح بین المللی حمایت میکنند چون به خصلت و به اهمیت مبارزات کارگری کارگران در داخل ایران پی برده اند بنابراین دور نخواهد بود زمانی که مجددا شوراهای کارگری در ایران ساخته شود و همان روش برخوردی که با نظام «شاهنشاهی» و دستگاه های سرکوبش شد در دوره ای نه چندان دور به این رژیم و دستگاههای سرکوب این رژیم برخورد خواهد شد و این روز به زودی فرا خواهد رسید. در مورد علت دوم علت «عینی ـ اقتصادی» ما باید به ماهیت این رژیم برخورد بکنیم و ببینیم این رژیم چه نوع ماهیتی دارد، دولت سرمایه داری واپسگرای ایران کاملا به شکل وحشیانه و بی رحمانه، شکل کاملا بدوی و عریان در حال كار اعمال سرمایه داری و استثمار مضاعف طبقه کارگر است. یعنی نه تنها بیکاری را افزایش میدهد و همچنین دستمزدها را پایین می آورد بلکه به درجه ای رسیده یک کارهای بی سابقه ای در سطح جهانی میکند و حقوق کارگرانی که کار برای آن حقوق انجام دادند دستمزد آنها را پرداخت نمیکند دست مزدهای معوقه شش ماهه و یکساله، ما نمونه های بسیاری داریم و یکی از مواردی که طبقه کارگر و کارگران شریف ایران در سطح کارخانه ها به مبارزه ات دست میزنند برای پس گرفتن این حقوق معوقه است و از این نقطه نظر دو که عامل اصلی وشاخص سنجش وضعیت اقتصادی در ایران است یکی بیکاری و دیگری تورم به درجه بسیار بسیار بالایی رسیده تحت یک همچین شرایطی اسف بار این است که طبقه کارگر مجبور می شود وارد مبارزه بشود و تغییرات کیفی و تغییرات اساسی در مبارزه اش داده شود.
در مورد علت دوم علت «عینی ـ اقتصادی». ما باید به ماهیت رژیم جمهوری اسلامی بشناسیم، ببینیم این رژیم چه نوع ماهیتی دارد؟ دولت سرمایه داری واپسگرای ایران کاملا به شکل وحشیانه و بی رحمانه، شکل کاملا بدوی و عریان در حال استثمار مضاعف طبقه کارگر است. یعنی نه تنها بیکاری را افزایش میدهد و همچنین دستمزدها را پایین می آورد بلکه به درجه ای رسیده یک کارهای بی سابقه ای در سطح جهانی میکند و حقوق کارگرانی که کار برای آن حقوق انجام دادند دستمزد آنها را پرداخت نمی کند دست مزدهای معوقه شش ماهه و یکساله را وجود دارد. اگر هم اعتراض و تجمع صورت گیرد رهبران و سنخنگویان کارگران را از کار برکنار، یا دستگیر، و یا سرکوب و نهایتا به قتل می رسانند. نمونه اخیر آن سخنگوی کارگران حفاری، یاسر احمدی نژاد بود که به علت سخنرانی برای دریافت حقوق صنفی کارگران حفاری، استخدام او تعلیق شد. اما، ما نمونه های بسیاری درپیش نیز داشته ایم.
یکی از مواردی که کارگران شریف ایران در سطح کارخانه ها به مبارزه ات صنفی دست میزنند، برای پس گرفتن حقوق معوقه است. در مرحله دو شاخص سنجش وضعیت اقتصادی در ایران، یکی بیکاری و دیگری تورم است که وضعیت را در درون جنبش کارگری بحرانی می کند. از اینرو است که طبقه کارگر مجبور می شود که وارد مبارزات و سازماندهی برای احقاق حقوق صنفی و نهایتا سیاسی شود.
بدیهی است که آغاز هر مبارزه صنفی بدون ورود به مبارزه سیاسی نا کام باقی می ماند. برای طرح مطالبات فراتر از مطالبات صنفی و محدود، کارگران پیشتاز نیاز به ایجاد هسته های مخفی کارگری در هر کارخانه ای هستند. بدون سازماندهی هسته های مخفی بر محور یک «برنامه اقدام کارگری»، تغییر اساسی صورت نخواهد گرفت.
در مرحله خاصی از تکامل و سازماندهی هسته های مخفی، اتحاد و سراسری شدن هسته های مخفی در راستای ایجاد یک ستاد از پیشتازان کارگری ضد سرمایه داری، در دستور کار قرار می گیرد.
https://linktr.ee/mazraz
۳۱ مرداد ۱۴۰۳
