دیدنی است! رفیق اصغر كریمی پس از دریافت دعوت علنی من از ایشان طی یادداشتی با خود بزرگ بینی و تفرعن خاصی، كه مشخصه شرایط عادی روحی ایشان نیست، بار دیگر این اتهام مضحك را مطرح كرده است كه نقد نقطه نظرات حمید تقوایی و سیاستهای تشكیلاتی گرایش راست در حزب برابر با “هم صدایی با تبلیغات نخ نمای جنگ سردی علیه كمونیستها” است. در پایان نیز تاكید كرده است كه “علی جوادی لازم است این اتهامات را علنا پس بگیرد و از حزب معذرت بخواهد. برقراری هر نوع رابطه ای با ایشان از جمله بررسی پیشنهاد مناظره موكول به این امر است.”
ذكر چند نكته ساده در پاسخ به اظهارات رفیق اصغر كریمی ضروری است:
۱-پاسخ ایشان نوعی فرار به جلو است، دست پیش گرفته است تا شاید پس نیفتد. اصغر كریمی میتوانست در یك فرصت برابر تلاش كند تا اتهامات خود را اثبات و شاید دیگران را قانع كند. ظاهرا نیازی به اقناع كسی نمی بینند. اتهام میزنند. مقررات و اصول سازمانی را زیر پا میگذارند. تنبیه تشكیلاتی میكنند و دسته كر مشوقشان هم هورا میكشد. چه دنیای زیبایی!
۲-من از ایشان تقاضای “رابطه ای” نكردم، تقاضای “مناظره” سیاسی كردم. معمولا افراد نیز با مخالف سیاسی خود مناظره و جدل میكنند. برگزاری مناظره و جدل سیاسی هم در دنیای متمدن مستلزم رابطه خاصی نیست. كافی است ایشان فرصت كنند و نگاهی به اطراف خود بیندازند و مناسبات احزاب و جنبشهای سنت دار را مشاهده كنند.
۳-اصغر كریمی برگزاری “بررسی” مناظره (بررسی و نه انجام مناظره – چقدر فروتنانه) را مشروط به پذیرش اتهام “جنگ سردی” این گرایش از جانب من كرده است، مساله ای كه خود موضوع مورد مناظره و جدل سیاسی طرفین است. آیا ایشان مخاطب خود را فاقد هر گونه شعور سیاسی فرض كرده است؟ من برای مناظره با ایشان هیچ قید و شرطی نگذاشتم. همانطور كه در مناظره با هیچ فرد راست و ضد كمونیستی هیچ قید و شرطی سیاسی نمیگذارم. این رفتار موژیك وار هیچگاه جایی در سنت كمونیسم كارگری نداشته است.
۴-من پس از آنكه اصغر كریمی در ظرفیت شخصی و بدون پست و مقام تشكیلاتی مطلبی در صفحه فیسبوك خود در این رابطه نگاشته بود، از ایشان دعوت به مناظره كردم. من از نویسنده ای كه مطلب “شاداب به شادابی حزب” را در مقایسه و یا بهتر بگویم در مقابله با “محكم به محكمی حزب” منصور حكمت نوشته است، دعوت كردم. از قرار اشتباه كردم. پاسخ ایشان گویای ضرب المثلی است كه میگوید، از شخصی برای شام دعوت شد اما طرف پیژامه و مسواك خود را نیز آورده بود.
۵-آیا اصغر كریمی بخاطر دارد كه سیاست منصور حكمت در مورد اپوزیسیون اینگونه فورموله شده است: ما “با مخالف سیاسی خود بحث میكنیم”؟ آیا اصغر كریمی فقط با آن “مخالف سیاسی” بحث میكند كه از گل نازكتر خط سیاسی ایشان را نقد نكرده باشد؟ یا اینكه ایشان خود را مختار میداند كه هر اتهامی و هر كذبی را برای توجیه سیاستهای راست تشكیلاتی خود پرتاب كند و یك طرفه نیز به قضاوت برود؟ یا شاید دوران سیاستهای كمونیستی حكمت در این حزب تماما به پایان رسیده است؟ كدامیك؟
۶-بگذارید برای لحظه ای هم كه شده خود را در تبلیغات كاذب و اتهمات ناروای ایشان اسیر شویم. من از ایشان می پرسم: بر مبنای كدام قطعنامه و مصوبه حزبی پاسخ نقد “جنگ سردی”، “راست”، ناسیونالیستی” و … اقدام انضباطی و تنبیه تشكیلاتی است؟ اصغر كریمی نمیتواند این سیاست منصور حكمت را با هر میزان گرد و خاك لاپوشانی كند كه: “مخالفت سیاسی، هر قدر با لحن تلخ و سرد و خصومت آمیز همراه باشد، تا وقتی سیاسی است، هیچ پاسخ تشکیلاتی نمیخواهد. اگر کسی بنویسد فلان کمیته یا مقام حزب راست، چپ، رفرمیست، ناسیونالیست و غیره است و باید برکنار شود و غیره، کار خلافی نکرده است، باید پاسخ داد.” (منصور حكمت – نامه دبیر شماره ۱)” مشكل شاید اینجاست كه اصغر كریمی همانطور كه وجود گرایشات متفاوت اجتماعی در جنبش توده ای برای سرنگونی رژیم اسلامی برسمیت نمی شناسد، وجود گرایش راست و چپ در حزب كمونیست كارگری را نیز برسمیت نمی شناسد.
در پایان دوست دارم چند كلمه ای هم در مورد اتهام سخیف “جنگ سردی” بگویم. مدتی است كه ایشان و برخی از دوستان حزبی در مقابل هر بحثی این اتهام را به طرف ما مدافعین خط كمونیستی حكمت در حزب پرتاب میكنند. جفت پاهایشان را در یك كفش كرده اند و میگویند به ما “اتهام” زده شده است، “اتهام جنگ سردی” زده شده است. اما به واقعیت كه نگاه میكنید بیشتر نوعی خود زنی شرقی و شیعی را مشاهده میكنید. زنجیر بخود میزنند تا كشتن شمر را توجیه كنند.
آیا هر نقد كمونیستی – كارگری به سیاستهای بوروكراتیك گرایش راست در حزب مصداق یك سیاست “جنگ سردی” است؟ ایشان حتما شنیده اند كه كمونیسم در جامعه معاصر بسترهای اجتماعی و طبقاتی و شاخه های متفاوتی دارد. كمونیسم بورژوایی، كمونیسم غیر كارگری و كمونیسم كارگری نمونه های شناخته شده و مطرح آن هستند. آیا نقد سیاستهای بوركراتیك كمونیسم بوروژایی و كمونیسم غیر كارگری و دفاع از اصول سازمانی خط حكمت در مقابل این گرایشات این روزها دیگه “هم صدایی با …” نام گذاری شده است؟
من هنوز نمیخواهم – شاید هم نمیتوانم این سقوط سیاسی و شخصی را باور كنم! به امید سلامتی و آرزوی روزهای بهتر برای رفیقی قدیمی و دوست داشتنی!
علی جوادی
۲۳ فوریه ۲۰۲۱
