چند روز پیش مایک پمپئو در سایت هیل نوشت که باید با ایران برخوردی قهرآمیز داشت، چرا که فقط حرف زور می فهمد. یکی دو روز بعد، بنا به گزارشی که در سایت مجاهدین منتشر شده، لیندزی گراهام فرموده «در صورت حمله حزب‌الله یا سایر نیابتیها باید پالایشگاههای نفتی ایران هدف قرار بگیرند تا ما را جدی بگیرند و این نقطه تغییر رفتارشان است».
امروز، می دانیم که زخمی شدن چند سرباز آمریکایی در قرارگاه عین الاسد، بخاطر عملیات موشکی مخالفین ادامه اقامت قوای نظامی آمریکا در عراق، بوده، که دستی در توبره ج.ا. دارند.
اگر بایدن به صحبت این دو انسان خیلی «شریف» که در مراوده دائمی با مجاهدین هستند، گوش بدهد، باید انتظار داشت که پالایشگاه های ایران به آتش کشیده شود. البته اگر فعلا چنین نشده نه به این خاطر است که بایدن به دنبال پائین کشیدن فتیله آتش جنگ است، بلکه به عاقبت لیندن جانسون توجه دارد. جانسون با بمباران ویتنام شمالی در اوت ۱۹۶۴، ۶۰ سال پیش، جنگی را آغاز کرد که پایانش را ویت کنگ ها نوشتند. جانسون با وجود اینکه با ۶۱% آراء رئیس جمهور شده بود، در انتخابات ۱۹۶۸ انصراف داد چرا که مردم از دخالت آمریکا در کشوری که هزاران کیلومتر آنطرفتر است، ابراز انزجار می کردند. در آنروز،بهانه آغاز بمباران، حمله ویت کنگ ها به ناو آمریکائی در آن اطراف بود.
سرنگونی جمهوری اسلامی با خوشامد گویی از فردی که بمباران پالایشگاه های ایران، که بخشی از ثروت ملی است، را در دستور کار دارد، میسر نخواهد شد.
سکوت در قبال این تهدیدات به ویرانی ایران می انجامد بی آنکه جمهوری اسلامی سرنگون شود. همانطور که جنگ ۸ ساله عراق با ایران نه تنها باعث سرنگونی نشد، بلکه به ماندگاری نظام هم یاری رساند. لازم است با دقت به سخنان این اجانب توجه شود. ایشان در ادامه می فرمایند «این [به آتش کشیدن پالایشگاه ها] نقطه تغییر رفتارشان است».
التفات فرمودید؟ ایشان به دنبال «تغییر رفتار» هستند.
علی ناظر
۱۷ مرداد ۱۴۰۳
۷ اوت ۲۰۲۴
