چرا از جنبش آمدن به خیابانها خبری نیست !
به خیابانها آمدن ، یا جنبش قشر پیشرو است یا جنبش طبقاتی . قشر پیشرو با جنبش زن زندگی آزادی شعارش سرنگونی رژیم بود . اینکار را کرد . از حمایت طبقاتی برخوردار نشد و شکست خورد . اما تاثیرات و دست آوردهایی در پیشبرد جنبش آزادیخواهی ایران داشت و آنرا به پیش برد . امکان دو بارۀ آن و به آن شکل به درست از دیدگاه پیشروان نه ممکن است و نه لازم . دوم جنبش طبقاتی جامعه است که وضعیت سیاسی و عینی جامعه به طبقات تجت ستم این اجازه را نمیدهد . قبل از هر چیز این جنبش طبقاتی رهبری و حزب قدرتمند میخواهد که در شرایط کنونی ،ایران فاقد آن است .
تشکیلات پیشرو و طبقه …
اگر برای تو توهین به دهقانان به حق نادرست و نارواست برای من هم متهم شدن به توهین کننده به این طبقه نادرست است . چرا چون دلیلی ندارد که به قول خودت “ھمە ندامت کاریھا ” را به گردن آنان انداخت . این طبقه در کوردستان مورد فشار اقتصادی و مالی قرار گرفت و با دلسوزی ها کمک کننده و یاور ما بود . بهترین فرزندان خود را به انقلاب ، آزادی و مبارزۀ ما سپرد . اگر در توهم به حکومت شاه در سیاهکل مبارز چریک را اسیر و تحویل دشمن داد ، در کوردستان پناهگاه ما بود . اما ما داریم از یک تشکیلات که با دشمن درگیر و برپایی حکومت برابر را تبلیغ میکرد حرف میزنیم . در مورد طبقه ای که حتی در کشور های پیشرفته به نسبت جامعه و رشد آن جزو اقشار عقب مانده محسوب میشود . دلبستگی به فرهنگ یک قشر عقب مانده و در کسوت آنان در آمدن و خود را تابع فرهنگ آن کردن را در شأن یک تشکیلات پیشرو نیست . تشکیلات پیشرو جامعه را دور از مسائل انسانی و وجود طبقات را دلیل این امر میداند . خود باید حامل برابری طلبی و پیشرو باشد . نوشتۀ بالا این هدف را در خود دارد . اشاره به ویژه گی های دهقانان و وابستگی و دلبستگی جریانی به فرهنگ این طبقه مورد نظر دارد .
ـ
بهروز شادیمقدم
۲۰۲۴٫۷٫۸
