ملابختیار از رهبران اتحادیه میهنی امروز حرف هایی در وصف حکومت کُردی میزند که مدت کمی بعد از واریز شدن نیروهای مسلح آنها به شهرها، مردم متوجه شدند و “سایه” آنها را دیدند. اینکه امروز حتی خودشان با هر نیتی که دارند و از زوایای گوناگون آثار و عواقب وحشتناک حکومت مداریشان را بیان میکنند، اهمیت دارد.
ملا بختیار میگوید:
“با تصمیم جبهه کردستانی، با همه جناح های راست و چپ آن، کردستان را غارت کردند. همه چیز را از مرز خارج کردند و مالیاتش را هم میگرفتند و آنرا هم بین خود تقسیم میکردند. این سنت و عادت، اولین دلایل شکست خوش نیتی انقلابی در تاریخ جدید ما از غارتگری های جبهه کردستانی شروع شد. این سنت از همان سال ۱۹۹۱ شروع شد این غارتگری از همان سال ۱۹۹۱ شروع شد (دوران سقوط صدام حسین) وقتی که آن هزاران ماشین و آلات و ابزار از مرز خارج شد (به ایران برده شدند) آن صد ها بولدوزر و گریدر و … و همه ابزار دیگر که فروخته شد. اینها که قشر غارتگر و دزدان آن دوره بودند در همه دوران ها ماندند، چه خارج از حکومت چه در درون حکومت در کردستان و به حیاتشان ادامه دادند. تا هم اکنون هم ماندند و خودتان میبیند که این حکومت در حال حاضر ۳۳ تا ۳۴ میلیارد دلار بدهکار است و …”
مردم به این نوع افشاگری ها بیش از بیش نیازمندند. طبعا نیت و اهدافی که گویندگان آن دارند متفاوت است. در این رابطه به نظر میرسد که سوال چه باید کرد هم سرگردان است.
حکومت جنبش ناسیونالیسم کرد در کردستان عراق با تعاریف و احساسات متنوع، مایه افتخار برای همه ناسیونالیستها و دیگر متوهمین، در دیگر بخشهای کردستان بوده است. حکومت اینها در همه زمینه های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی شرح حال یک قشر ممتاز و سرمایه دار در کردستان عراق است. اینها با حفظ موقعیت “فرعونی” شان (لقبی که از همان اوایل حکومت شان از طرف مردم گرفتند) در همه این زمینه ها سرنوشت سیاسی جامعه را معلق کردند. سرنوشت مردم را به دولت های فاشیست و جنایتکار منطقه سپرده اند. جامعه تحت حاکمیت جنبش ناسیونالیست کرد همین بوده و هست و آنها آنچه را که میخواستند به دست آوردند ودر نتیجه بدون هیچ اراده و استقلالی زندگی انگلیشان را زیر سایه خفقان و میلیتاریسم ادامه میدهند و جامعه و میلیون ها نفر از مردم آن، با تباه شدن زندگی و آینده دو نسل از جوانان و آواره کردن شان ادامه دارد.
آنچه امروز ملا بختیار در توصیف نتایج حکومتشان از ابتدا تا امروز بیان میکند را مردم میدیدند و بیان میکردند. حزب کمونیست کارگری عراق تنها جریانی بود که ماهیت جنبش ناسیونالیسم کرد و نتایجی که برای جامعه خواهد داشت را به یک تصویر واقعی و آگاهانه در میان مردم تبدیل کند و امکان تبدیل شدن به یک جنبش سیاسی و طبقاتی پیدا نکرد و به همین دلیل از همه لحاظ مورد تعرض حکومت و دستگاه های سرکوبگرش قرار می گرفت.
سرنوشت سیاسی کردستان عراق و مردم آن، امروز بیش از همیشه در مخاطره باز گشت به دوران تبدیل شدن به تبعه درجه دوم در همان کشور برای شهروندان کرد زبانش است و این را دولتهای عراق و منطقه تا حدود زیادی برایشان تضمین کرده اند. به نظر من تشکیل دولت مستقل در کردستان عراق آن راه حل انقلابی است که میتواند جامعه را یکبار برای همیشه از نکبت استراتژی حکومت ناسیونالیست ها و دولتهای جنایتکار و فاشیست منطقه ای نجات بدهد. این برنامه کار کمونیستها بوده و کماکان میتواند موجب عروج آنها و راه حل برون رفت جامعه از این وضعیت شود.
–
اسد گلچينی
۳ جولای ۲۰۲۴
