«سیرک انتخابات در خارج از کشور»
توهین و تحقیر بعنوان زبان اعتراض زیبا نیست اما نمی توان معترضان را به سیرک انتخابی در خارج از کشور «سرزنش» کرد
و یا مانع آن شد…
توهین و تحقیر را در خیابان های تهران و دیگر شهرهای ایران هر روزه قابل دیدن است
زبان خشونت و زبان بی رحمی,
گستاخانه همراه با جنایت…
با حمله به زنان ، دخالت در زندگی خصوصی مردم، کشتار کودکان در صف اعتراضات، هر روز دلهای بسياري را شکستن، ریختن خون معترضان و مردم را به سخره و به باد تمسخر گرفتند..
«حکومت اسلامی خود عامل باز تولید فرهنگ لمپنیزم در جامعه است»
اسلامگرایانی که انسان بودن و انسانیت حالیشان نيست، زبانشان اهانت آمیز است
با بحت و تبادل نظر کاملا بیگانه اند
ازجنایات کردن و به کار گرفتن فرهنگ لمپنی هم ابائی ندارند…»
سیرک انتخاباتی جمهوری اسلامی نه تنها غیر دمکراتیک و فاقد مشروعیت است بلکه به مردم در ایران تحمیل شده است.
«برای دفاع از دمکراسی»
به نظر من درست و حق طبیعی آزادی‌خواهان و هر انسان معترضی است که سیرک انتخاباتی را به هم بزند و در صورت توان مانع برگزاری آن شوند
«زبان اعتراض به هر شیوه ممکن در تقابل با مدافعین استبداد قابل دفاع است …»
شرکت ساکنين خارج از کشور در سیرک انتخاباتی دهان کجی به خانواده های جان باختگان که هدفشان ارزش‌های انسانی و باز گشت اختیار به انسان بود …
حقیقت اینکه آنها پا روی شعور و عواطف انسانی گذشتند مماشات کردند و منافع شخصی را بر منافع عمومی مقدمتر ديدن
و اینها مستحق احترام نیستند…
[خيلی‌ها زیبا قلم را بدست می گیرند
اما هذیان می نویسند
یکی به نعل می زنند یکی به میخ
استاد دوپهلو در نوشتن و گفتن…
درد و مصیبت زیاد است.
از درک این رنگها
من ناتوان و عاجزم،
خسته‌ام، از هر خسته‌ی، خسته تر…»
برای جانباخته گان راه آزادی و برابری برای جوانانی که به مصاف استبداد رفتند و جانباختن… »
[ دلم غروب کرد باز
سینه‌ام
در آتش سرخ سوخت
وجودم
از ناله ها جانسوز
دل مردم آغشته به غم سوخت
آتش شد پریشان و دلش بر من بینوا سوخت
جانم در سفر روزگار از نابرابریها سوخت…»
۳۰یونی ۲۰۲۴میلادی “شمی صلواتی”
