کشته شدن ابراهیم رئیسی، جمهوری اسلامی را مجبور کرد که مضحکه انتخاباتی خود را زودتر از موعد آن برگزار کند. بار دیگر شاهد نمایش تبلیغات انتخاباتی از سوی جمهوری اسلامی و به درجاتی نمایش کاذب خط اصلاح طلبی از رسانه های راست همچون بی بی سی هستیم. نمایشی که پس از مطرح شدن مسعود پزشکیان به عنوان کاندید اصلاح طلب آغاز شد.
در شرایطی این نمایش قلابی چهره سازی از مسعود پزشکیان به عنوان چهره به ظاهر منتقد مطرح میشود که جامعه خیزش های مختلف از دی ماه ۹۶، آبان ۹۸ و خیزش انقلابی شهریور ۱۴۰۱ را پشت سرگذاشته و ضمن اعلام علنی خواست سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی در سطح کلان و مطرح شدن آشکار آلترناتیو سوسیالیستی در پس سرنگونی این حکومت منحوس توسط بخش وسیعی از طبقه کارگر و زحمتکش و دانشجویان خط بطلانی بر هرگونه آلترناتیو بورژوایی کشیده است.
نمایش دعوت به انتخابات در این دوره نه تنها از سوی رسانه های دولتی بلکه از سوی جریان توده و اکثریت و چهره های آن مانند فرخ نگهدار از یک سو و چهره های راست اپوزیسیون مانند رامین پرهام از سوی دیگر مطرح میشود. طرح شکست خورده فروپاشی حکومت اسلامی از درون با انتخاب چهره های به ظاهر منتقد. طرح های نخ نما و چند بار شکست خورده این تئوری پردازان ورشکسته نه تنها جایگاهی در فضای غالب سیاسی داخل ندارند بلکه جواب قاطع فعالین رادیکال و پیشرو جامعه را هر روزه میگیرند.
از آنجا که طیف پرو رژیم و رسانه های راست توهمات مضحک از این سیرک انتخاباتی و نمایندگان قلابی آن تولید میکنند خوب است نگاهی کوتاه به تاریخچه فعالیت سیاسی مسعود پزشکیان بی اندازیم.
مسعود پزشکیان در دوره انقلاب فرهنگی جز دانشجویان خط امام دانشگاه علوم پزشکی تبریز بوده و همراه با گله های حزب اللهی در سرکوب و پاکسازی نیروهای عمدتا چپ و مخالف نقش داشته است. حکومت اسلامی و منابع مختلف اینترنتی آن این بخش از فعالیت های پزشکیان را کاملا حذف کرده اند تا چهره ای متفاوت از تاریخ سرکوبگری و مزدوری های این دانشجوی خط امام رو به رسانه ها و جامعه ارایه دهند اما همین اطلاعات مربوط به کاندید اصلاح طلب خط امام سابق(مسعود پزشکیان) بر فعالین چپ پنهان نمانده است که توسط همین فعالین به درستی در فضای اینترنت افشا میشود.
نمایش های مضحک بحث های تلویزیونی و حضور مسعود پزشکیان در بین دانشجویانی با اعتراضات گسترده دانشجویان و سایر فعالین روبرو شده است. اعتراضات به حضور و تبلیغات سایر نمایندگان سیرک انتخابات ریاست جمهوری نیز همانند پزشکیان ادامه دارد.
هفته گذشته ۵۲۰ فعال جنبش معلمان بیانیه ای مبنی بر عدم شرکت در مضحکه انتخابات صادر کرده اند، فعالین کارگری عدم شرکت در این انتخابات را اعلام کرده، فعالین چپ و کمونیست نیز به تمامی کاندیداهای سیرک انتخاباتی با نقدهایی رادیکال حمله کرده، خانواده های دادخواه با شرکت در انتخابات را انگشت زدن در خون فرزندانشان دانسته، سرنگونی جمهوری اسلامی را رای خود اعلام کرده و در سطح برخی شهرهای جوانان انقلابی بنرهای انتخاباتی را آتش زده و پوسترهای تبلیغاتی کاندیداها را پاره کردند. در قزوین علیه حضور جلیلی در مقابل کارزار انتخاباتی اش جمعیت کثیری دست به تجمع و اعتراض زده و فریاد زدند رای نخواهند داد.
در همین دوره است که شاهد اعتصابات کارگران نفت و گاز در سطح قابل قبولی بودیم، همزمان با آن سایر بخش های زحمتکش و مزد بگیر و بازنشستگان به مبارزات و اعتراضات خود ادامه میدهند.
هرچند اعتراضات کارگران مستقیما با خواست سیاسی علیه انتخابات صورت نگرفته اما جوابی ست واضح به کلیت حکومت سرمایه داری هار اسلامی و سیاستهای دزد محورانه آن.
پس از ۹۶ بخش عمده جامعه از هر دو جناح اصلاح طلب و اصولگرا که در اصل هیچ تفاوتی با هم در تداوم حکومت جنایتکار اسلامی است فاصله گرفته و خط بطلانی بر هرگونه خط پرو رژیمی کشیدند.
اکنون در دوره پس از خیزش انقلابی شهریور ۱۴۰۱ عملا فضای سیاسی حاکم بر جامعه کاملا نسبت به سال‌های گذشته حتی دوره خیزش آبان ۹۸ تفاوت بزرگی کرده و گفتمان سیاسی به درجه ای از رادیکالیسم سیاسی رسیده است که حتی بخش عمده ای از اصلاح طلبان نیز مضحکه انتخابات را تحریم کرده اند.
از آنجا که جمهوری اسلامی مجبور به پروپاگاندا و نمایش ساختگی برای مشروعیت دادن به خود از طریق این سیرک و نشان دادن آن به دول مماشاتگر و هم‌پیالگان غربی خود است دست به دامن نمایش ها و شوهای تلویزیونی شده و حتی اخیرا با جعل نام تشکل شورای هماهنگی تشکل های فرهنگیان ایران تلاش کردند که این نهاد پیشرو را حامی یکی از کاندیداها نشان دهند که با بیانیه صادره از سوی این نهاد پیشرو رسوا شدند.
با رجوع به نوشته ها، پست ها در شبکه های اجتماعی، گفتگو ها، جلسات اینترنتی، کلاپ هاوس ها و هر فضایی که فعالین پیشرو در آن حضور دارند فقط یک رویکرد در قبال مضحکه انتخابات به چشم میخورد و آن چیزی به جز «رای سرنگونی انقلابی» جمهوری اسلامی نیست.
حکومت اسلامی اگر می خواهند جواب انتخابات را بگیرد کافیست فقط چند روز نهاد های سرکوب خود را تعطیل کند تا ببیند مردم و فعالین انقلابی چگونه به حساب این جنایتکاران رسیده و یک انقلاب بزرگ را رقم میزنند.
–
امیر عسگری
۶ تیر ۱۴۰۱
