کیفرخواست و خودزنی

هر چهار سال یکبار، قرار مهندسین انتخابات بر اینست که روند انتخابات طوری پیش برود که نظام ضربه نبیند.

ظاهرا، اینبار چنین نخواهد شد. هرچه خامنه ای نصیحت می کند اینها را که ناسزا نگویید، اما نمایندگان مافیای در سایه، ساز خود را می زنند و آتش به اختیار هر کدام گوشه ای سنگر گرفته و با آتش کور، خودی ها و بیخودی ها را به خاک و خون می کشانند.
امشب برای ج.ا. شب ناخوشایندی بود. قالیباف، جلیلی و دو طفیلی زاپاس، زاکانی و قاضی زاده، در یک سنگر، و پزشکیان و دادستان مرگ در سنگر مقابل تا زورشان رسید به یکدیگر لیچار بار کردند. خائن و خیانتکار، فاسد و بی عرضه کمترین لقب هایی بود که به طرف هم پرتاب می کردند.

دادستان مرگ، پورمحمدی، مثل همه آخوندها جوش می آورد و کم مانده بود که عمامه بر زمین بزند. پزشکیان که مثلا فرد متمدن و فهمیده جمع بود، بجای قران، نهج البلاغه را سر نیزه کرده بود و علی بن ابی طالب شده بود نماد ایشان. به زبانی دیگر، نه خمینی، نه خامنه ای و نه بقیه، کلمه ای از نصایح علی بن اب طالب را نفهمیده اند. خلاصه حرفش این بود که به این چیزی که هستش نمی شود گفت «حکومت عدل». یادش رفته است که نزدیک به ۴۵ سال پیش همین حرف ها را مجاهدین در امجدیه و پای میز کتاب می زدند و کتکش را می خوردند. در آنزمان ایشان عدل علی و جملات نهج البلاغه را فراموش کرده بود.

دلیل اینهمه جار و جنجال امشب تنها به این خاطر بود که نظرسنجی های خودی به اطلاع مهندسین انتخاباتی رسانده بودند که سه مناظره اول هیجانی به وجود نیاورده و اگر سناریو بر این منوال پیش برود کسی در حوزه ها دیده نخواهد شد. این واقعیت را پورمحمدی به روشنی اعتراف کرد: تعدادی که تاکنون دور نامزدها جمع شده همانی است که قبلا بوده اند. باید پرسید چرا مردم با نظام قهر کرده است.

قالیباف که خود را در یک متری صندلی ریاست می بیند، شوکت مابانه به ترسیم خط کشی برای دور دوم انتخابات مشغول بود و در فحوا پزشکیان و خودش را نامزد دور دوم معرفی می کرد.

فردا، ظهر، روز یقه گیری آخر است و زاکانی و قاضی زاده قرار است شناسنامه پورمحمدی و پزشکیان را رو کنند و دور دوم را تبدیل کنند به گزینش بین جلیلی و قالیباف. هرچند که اکثر کارشناسان خودی جلیلی را بازنده می دانند و زاکانی و قاضی زاده را اصولا عددی به حساب نمی آورند.

نکته قابل تأمل اینکه، در این هیجان مصنوعی که به وجود آمده نباید یک واقعیت را فراموش کنیم. آنچه که می بینیم فقط یک نمایش است، و انتخابی در کار نیست. پزشکیان که همه سرش ریخته اند که تا شاید مردم را ترغیب به شرکت در انتخابات بکنند، دائما اعلام می کند که گوش به فرمان رهبر است. سگ زرد برادر شغال است. باور ندارید، فردا که همگی به روح «شهدای ۷ تیر» درود می فرستند را محک قرار دهید.

علی ناظر
۵ تیر ۱۴۰۳
۲۵ ژوئن ۲۰۲۴

Print Friendly, PDF & Email

Google Translate