اعلامیه حزب حکمتیست
دور جدید اعتصاب فراگیر کارگران پروژه ای نفت و گاز جنوب
برای افزایش دستمزد، مرخصی ١٤ روزه
بار دیگر در تیرماه، کارگران پروژه ای شرکتهای پیمانی نفت و گاز دست به اعتصاب زدند. کمپین امسال با نام “١٤-١٤” و شعار “سفره همه کارگران یکی است” آغاز بکار کرد. در روز ٤ خرداد نیز، بعنوان حرکتی اخطاری تعدادی از کارگران داربست بند شرکت گسترش صنعت پادنا، برق و ابزار دقیق شرکت ستاره تاراز در سایت یک بوشهر، برق و ابزار دقیق شرکت جهانپارس مس سرچشمه، پتروشیمی دهلران در دشت عباس و رنگ و عایق شرکت سازه پاد در سایت یک بوشهر دست به اعتصاب زده و محل کار خود را ترک کردند. “کمپین سراسری نفت و گاز” طی بیانیه ای تا پایان خرداد برای تامین خواستهای معوق مانده کارگران زمان تعیین کرده بود.
اعتصاب از ۳۱ خرداد ۱۴۰۳ میان کارگران پروژه‌ای در پالایشگاه‌ها، پتروشیمی‌ها و دیگر مراکز نفت و گاز شروع شده است. این کارگران با تحویل ابزار کار خود محل را ترک کرده و خانه و شهر خود رفتند. با پیوستن حدود ٣٠٠٠ نیروی پروژه‌ای، قراردادی، ارکان ثالث به کمپین، طی دو روز گذشته قریب هشتاد شرکت پیمانکاری با حدود ١٧ الی ١٨ هزار کارگر وارد اعتصاب شدند. خواست محوری اعتصاب افزایش دستمزدها، بهبود وضعیت دریافتی ها، ١٤ روز کار و ١٤ روز مرخصی، حذف پیمانکاران از روند تامین نیرو و انعقاد قرارداد، تغییر وضعیت و تامین امنیت شغلی است. حذف پیمانکاران یکی از خواستهای محوری است که هر سال طرح شده اما هیچوقت بطور جدی پیگیری نشده است. وزارت نفت طرح و مصوباتی برای “ساماندهی” کارگران ارکان ثالث و بخشهای ذیربط به تولید دارد اما همین نیز اجرا نشده است. کارگران از تفاوت فاحش در دستمزدها و متعلقات آن، به قراردادها و شرایط متفاوت کار اعتراض دارند و خواهان شرایط مزدی و مزایای یکسان برای کارگران پروژه‌ای، ارکان ثالث، قرارداد موقت، حجمی، روزمزد و قرارداد معین هستند که مانند کارگران رسمی از همه مزایای شغلی صنعت نفت برخوردار باشند. در کنار این خواستهای محوری، خواستهائی از جمله پرداخت دستمزدهای معوق، بهبود وضع خوابگاه‌ها، مراکز عمومی بهداشتی محیط‌های کار و ایمنی محیط کار نیز مطرح هستند.
حزب کمونیست کارگری – حکمتیست به اعتصاب کارگران پروژه ای و پیمانی درود میفرستد و پیشروی و پیروزی آنرا در گرو اتحاد فعال کارگران اعتصابی و اجتناب از تکرار اشتباه های اعتصابات قبلی میداند. این اعتصاب به تحرک اعتصابی و اعتراضی در جامعه نیرو میدهد و ضروری است همه جا با همبستگی گسترده کارگری روبرو شود. خواستهای کارگران برحق است و در درجه اول باید دست هر پیمانکار، هر موعظه گر موسوم به “عدالتخواه” اما مزدور کارفرما از سر اعتصاب کوتاه شود. سیاستی که کارگر را به نشستن در خانه و انتظار دعوت میکند و داور جایزه دادن به “کارفرمای خوب” میشود، سیاستی برضد کمپین و خواست کارگران است و به جنبش کارگری و اعتصاب مهم کارگران پروژه ای ضربه میزند.
شرط لازم موفقیت اینست که کارگران به نیروی خود متکی شوند، سیاست خانه نشینی را کنار بگذارند، در مراکز استانها و هرجائی که درست تشخیص میدهند مرتبا حرکتهای اعتراضی و مجمع عمومی برگزار کنند. برای تحقق خواستهایشان فعالانه روشنگری و با ایجاد اتحاد بیشتر حول اعتصاب نیرو بسیج کنند. قدرت کارگر به حضور متحد او و درک منافع کارگری است. درود بر اتحاد و اعتصاب کارگران پیمانی و پروژه ای!
مرگ بر جمهوری اسلامی!
آزادی، برابری، حکومت کارگری!
حزب کمونیست کارگری ایران- حکمتیست
٣ تیر ١٤٠٣ – ٢٣ جون ٢٠٢٤
