در اجلاس سالیانه “ای ال او”
طبقه کارگر نمایندگی نمی شود!
کارگران ایران از حق ایجاد تشکلهای مستقل و غیر دولتی و آزاد محرومند و اعتراضات، اعتصابات و تجمعات کارگری شدیدا سرکوب میشوند. سازمانها و اتحادیه های کارگری درسطح جهانی و بخصوص نمایندگانشان درسازمان جهانی کار از این موضوع آگاهند. با این حال هرساله هیئتی از سرکوبگران امنیتی طبقه حاکمه و دولت جمهوری اسلامی درایران در لباس نمایندگان کارگران به این اجلاس دعوت شده و مسئولیت به آنها واگذار می شود. سازمان جهانی کار، ارگانی برای تنظیم شرایط کاربه نفع دولت ها و کارفرمایان است ومنافع مستقل کارگران درآن نمایندگی نشده است. تنها دراثر مبارزات تاریخی طبقه کارگردر کشورهای مختلف درمنشور این سازمان بخشی ازدستاوردهای این مبارزات منجمله حق ایجاد تشکل، قراردادهای جمعی، رفع تبعیض و برابری حقوقی درج شده است. آنچه از اهداف این سازمان بر می آید، تدوین و اجرای قوانینی در چهارچوب مناسبات موجود یعنی تامین شرایط کار در جهت نیازدولتها و مالکان سرمایه است و منافع کارگران در آن جایی ندارد.
درک حاکم بر اجلاس، سیاست سه جانبه گرایی است که دولتها با توجه به تنظیمات ارگانهای جهانی مانند سازمان تجارت جهانی و صندوق بین المللی پول می بایست در قوانین کشوری به اجرا بگذارند. ازاین روی نمایندگان دولتها، کارفرمایان و تشکلهایی که به نام کارگر از بالای سر توده کارگر و درچهارچوب سیاستهای حاکم سازمانیافته اند، رابطه کار و سرمایه را به اتفاق تنظیم میکنند. این سیاست هیچ ربطی به منافع پایه ای کارگران نداشته و تغییری در بهبود شرایط زندگی آنها ایجاد نمی کند. هرگونه تغییر در شرایط کار و زندگی کارگران در گرو ایجاد تشکل های اجتماعی و متکی به نیروی کارگران و برگزیدن نمایندگان واقعی آنان خواهد بود.
در حالی که دولت های سرمایه داری شرایط غیر قابل تحملی را بر زندگی کارگران جهان حاکم کرده اند، اجلاسها، کنگره و کنفرانسهای بین المللی کارگری بیشماری برگزار میشود. اکثر تشکل های بین المللی کارگران همچنان به ضرورت تلاش جمعی برای مقابله با این شرایط تاکید دارند. امروز بر هیچ بخشی از طبقه کارگر جهانی پوشیده نیست که مبارزه متشکل و متحدانه تنها راه مقابله با سیاست های سرمایه داری و تغییردر توازن قوای طبقاتی به نفع طبقه کارگر است.
طبقه حاکمه در ایران نیزبیش از چهاردهه، با سرکوب، زندانی کردن کارگران معترض واستفاده از ارگانهای امنیتی و قضایی، مانعی جدی برای متشکل شدن کارگران ایران بوده اند، اما کماکان مبارزه برای تشکل یابی و عملی کردن خواسته ها و مطالبات به حق اکثریت جامعه بی وقفه ادامه دارد.
ما با تجمع اعتراضی ۷ ژوئن در ژنو که از طرف ” کمیته سراسری برگزاری تجمع اعتراضی ۷ ژوئن در ژنو”، سازماندهی شده است، همراهی می کنیم.
خواهان آزادی فوری و بی قید وشرط کارگران زندانی و تمامی زندانیان سیاسی و لغو دستگیری، شکنجه و اعدام هستیم!
متشکل شویم، سازماندهی کنیم!
نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران ـ خارج کشور
کارزار پشتیبانی ازکارگران ایران
شورای همراهی با آلترناتیو کارگری در ایران
ژوئن ۲۰۲۴
