اخراج علی جوادی از رهبران حزب کمونیست کارگری ، بار دیگر نشان داد که با همۀ بی پرنسیپی و لیبرالیسم حاکم بر موازین تشکیلاتی این حزب در عرصۀ تشکیلات در مخالفت با مخالفش بسیار قاطع و خشن است .
حزبی که دروازه های تشکیلات را بر روی صد ها نفر به شیوه ای غیر مرسوم و غیر اصولی گشوده است و قربان صدقۀ این افراد لانه کرده در حزب است .
افرادی که با گفتن من حزب را قبول دارم فورا” عضو میشوند . امروز که لی لی به لا لایشان میگذارند ، اما در قامت حزب و در واقع برای رهبری این حزب جزء سیاهی لشکر و گوشت دم توپ بودن مهره ای بیش نیستند . حزبی که در مقابل دولت ها و پارلمان بورژوایی اروپا راست راست است ، به مخالف دیدگاه های سیاسی اش رحم نمیکند .
رهبری حزب کمونیست کارگری برای رسیدن به اهداف بورژوایی اش ، برای قدرت و رسیدن به جامعه ای همسنگ کشور های اروپایی تمام موازین در اسناد آمدۀ خود را هم زیر پا خواهد گذاشت .
میشود قبول کرد که این یک جریان راست است و سیاستش این است . اما قضیه به همین جا ختم نمیشود . به فرض در فردای به قدرت رسیدنش به قتل عام مخالف در صفش هم خواهد پرداخت .
این جریان قوی تر و بزرگ تر از دیگر احزاب نیست که در تاریخ اینکار را کرده اند . استالین اول رهبران بلشویک را قتل عام کرد و بعد به کشتار اعضاء پرداخت . استالینیسم در دنیا یک روش و سنت است .
وفا داری این جمع به منصور حكمت هم دروغ است .
“مخالفت سیاسی، هر قدر با لحن تلخ و سرد و خصومت آمیز همراه باشد، تا وقتی سیاسی است، هیچ پاسخ تشکیلاتی نمیخواهد. اگر کسی بنویسد فلان کمیته یا مقام حزب راست، چپ، رفرمیست، ناسیونالیست و غیره است و باید برکنار شود و غیره، کار خلافی نکرده است، باید پاسخ داد . “منصور حكمت
در موقعیتی که دنیای سرمایه داری زیر ضرب مسئلۀ بیان آزاد و دموکراسی است ، کاندیداتوری این حزب و این اعمالش نزد احزاب و پارلمان اروپایی که کعبۀ آمال اوست هم پسندیده نیست .
بهروز شادیمقدم
۱۴.۲.۲۰۲۱
