«انسانی که غارنشینی را ترک گفته
…………
……………
…….
دیگر به هیچ خدائی نگروید
و به هیچ روحی که تصویرش را در کهکشانها
به هیئت ترسی نقش کرده بودند ایمان نیاورد»۱
انسانی که درد را پذیرا می شود، رنج را به دوش می کشد، به شناخت خود و عوامل بیرونی می رسد، و گره از مشکلات گوناگون می گشاید. ناهمواریها را هموار می کند، به آسمانها دست می یازد. معمای هستی را یکی بعد از دیگری می گشاید. با زمان به جلو می رود.
زمانی را که با شمارش و سال و ماه نمودار ساخته است.
و اینک میلیونها انسان در آستانه سال ۲۰۲۴ میلادی ایستاده‌اند و با سرور و شادی آغازش را خوشآمد می گویند؛ همزمان میلیونها نفر دیگر در اینجا و آنجای کره زمین با درد و رنج بیشمار دست بگریبانند و برای زنده ماندن در تلاش.
نویدبخش اینکه زمان به جلو می رود. انسان این حرکت رو به جلو را به پیشواز می‌رود…
تا نگذارد دیومنشان رؤیا و آرمانهایش را از او بربایند. او با رؤیاهایش همراه با زمان به پیش می تازد.
با این امید که سال ۲۰۲۴ سال دگرگونیهای انسان-محور باشد.
“ز کار بسته میندیش ودل شکسته مدار
که آب چشمه حیوان درون تاریکیست” ۲
«مرو به خانه ارباب بی مرودت دهر
که گنج عافیتت در سرای خویشتن است»۳
سال ۲۰۲۴ فرخنده و نیکو باد
۱-از حماسه درد (بیبلی آکان) از هوهانس کاراپتیان متخلص به شیراز شاعر ارمنستان ترجمه آلک
۲- سعدی
۳- حافظ
ظفردخت خواجه پور
۳۱.۱۲.۲۰۲۳
