جنگ اخیر در فلسطین که از ۷ اکتبر با کشتار غیرنظامیان جنوب اسراییل آغاز شده است، تا کنون نزدیک به ۱۵ هزار قربانی برجا گذاشته است. دولت اشغالگر صهیونیست بهانه انتقام جویی و آزادی گروگان‌ها با بمباران دریایی و هوایی و زمینی ماشین نظامی اسراییل بر باریکه غزه؛ که بواقع زندان بیش از ۲ میلیون فلسطینی ست؛ تاکنون بیش از ۱۳ هزار نفر فلسطینی بقتل رسانده است که نزدیک به نیمی از این قربانیان، کودکان و نوجوانان هستند!
کشتار کور و جمعی غیرنظامیان بی تردید جنایت جنگی دیگری در فلسطین است که آمران چنین جنایاتی چه در فلسطین و چه در قلع و قمع سرخپوستاده و چه در ناکازاکی و هیروشیما و اندونزی و ترکیه و دیگر نقاط جهان، بایستی به دادگاه احضار شوند و در مقابل فرشته عدالت محاکمه شوند!
آنچه در بالا ذکر شد فاجعه بس دردناکی است که در طول تاریخ وجدان ملل گوناگون جهان را بدرد آورده است و در فاجعه اخیر نیست ملتی در جهان که همراه با نقد دولت خود، خواستار آتش بس فوری، معاوضه گروگان های اسراییلی با زندانیان سیاسی فلسطینی و آغاز مذاکرات برای خلع سلاح طرفین جنگ نگردد!
همچنان که در مقاله
«چهل روز کشتار غیرنظامیان در اسراییل و فلسطین و ایرانیان خارج از کشور» (۱)
نوشتم آنچه اسفبار است موضع «روشنفکران» چپ و راست ایرانی مقیم امن و رفاه نسبی در خارج از کشور است که با فرهنگ گلادیاتورسازی و گلادیاتورپرستی «گرکو-رومن» گویی به تماشای یک بازی «مفرح» فوتبال؛ و بدتر از آن یک مسابقه خونین بکس؛ مشغولند و هریک در حال خورد تنقلات و مواد شادی افزا درفضای مجازی به لعن یکطرف و دفاع همه جانبه از طرف دیگر جنگ ادامه می دهند!
یکی از این نمونه ها که جهت درک بهتر فاجعه، لازم است بعنوان مثال مورد بررسی قرار گیرد نقدی ست که منوچهر صالحی لاهیجی (۲) بر مقاله شیدان وثیق (۳) نوشته است. نویسنده این نقد غیرمستند، آگاهانه لینک مقاله مورد نقد خود را به خواننده ارایه نداده است تا یکجانبه نقد غیرمستند باب میل خود را نوشته و پخش بیرونی کند تا شاید ذهن خواننده را یکطرفه تحت تاثیر نظرات نامستدل خود قرار دهد!
نوشته حاضر در حقیقت کوششی فردی در جهت روشن کردن روش نادرست شناخت «روشنفکران ضدامپریالیست» ایران است که چه در ایران و باعث شکست انقلاب مظلوم بهمن ماه، تقویت و تداوم فاجعه اسلام حکومتی در ایران و دیگر کشورهای منطقه شده اند!
این بخش از «روشنفکران چپ» خوش نشین دور از ایران؛ درست برعکس اکثریت عظیم تولیدکنندگان ساکن ایران؛ متأسفانه نه تنها از عملکرد سیاسی ملی گرایانه خود در ضدیت صوری با آمریکا در هفتاد سال گذشته دست نکشیده اند بلکه با دفاع شاعرانه از حاکمیت مذهبی ارتجاعی و خونریز ایران و دست و پا زدن در منجلاب حاکمیت مذهبی تبعیض و سرکوب و فساد، خود را پیر و خسته می کنند، جوامع خود را به تداوم حاکمیت خرافات و گمراهی تشویق می کنند و عملا به تحمل وضع موجود می کشانند!
جهت طولانی نشدن نوشته از یک سو و از سوی دیگر عدم هرنوع رابطه و علاقه به «راست» ایران، تمایلی به نقد نظرات اسراییل دوست این بخش از جامعه ایران که به تبعیت از عموسام خواهان ادامه جنگ و نابودی فلسطینیان است نمی پردازم. چه از قدیم خوب گفته اند که نیش عقرب نه از ره کین است و اقتضای راست سلطنت طلب نیز چیزی جز طبیعتی بغایت وابسته به کلان سرمایه‌های امپریالیستی و دفاع از منافع کلان این سرمایه ها نیست!
در این چند خط سعی خواهم کرد هرچه مختصرتر به ریشه این انحراف عظیم سیاسی؛ که تداوم سنت سیاسی نادرست دوران جنگ سرد است؛ و اینکه پرچم این نوع مبارزه واپس‌گرایانه قرون وسطایی بر علیه مدرنیته را با ادعای ضدیت با امپریالیسم، بخشی از نیروهای نسل اول «روشنفکران چپ» ایران همچنان با افتخار و سری بلند حمل می کنند، بپردازم. علاقمندانی که به نقد غیرمستند منوچهر صالحی رجوع کنند در همان نگاه اول می بینند که نویسنده نقد و همنظران او، از فلسطین همچون یک واحد یکپارچه سخن می گویند!
برای این قلم ریزنقش بسیار دشوار است بپذیرد کسی که خود را مجهز به «روش شناخت مارکسی» می داند چگونه می تواند یک ملت را واحدی یکپارچه تلقی کند، طبقات مختلف اجتماعی و بویژه چگونگی سازمان یابی قدرت در این ملل را نبیند و قادر به درک منافع متضاد طبقات گوناگون ملت ها، از جمله ملت فلسطین با حاکمان خود نشود!
واقعاً جای بسی تعجب و تأسف است که نتوانیم ملت فلسطین که با تهاجم دولت صهیونیستی، خاکش اشغال، خانه اش ویران و بی خانمان شده است و به دنبال کار و تهیه لقمه ای نان در کشورهای سراسر جهان آواره شده است را، از منافع حاکمان در امن و رفاه این ملت تمیز ندهیم!
فاجعه جایی عمیق‌تر می شود که دانشمندان خوش نشین «محور مقاومتی» در خارج از ایران، این حاکمان مسلح بغایت ارتجاعی را نماینده مبارزات ملت فلسطین می نامند و از چنین گرایشات ارتجاعی دوران شبانی؛ که با هرگونه پیشرفت بویژه برابری حقوقی شهروندان و رفع ستم جنسی موضعی روشن و خصمانه دارند؛ دفاع و حتی حمایت شاعرانه می فرمایند!
براستی تعصبات ملی گرایانه ضد آمریکایی این بخش از «روشنفکران چپ» باعث شده است که نه ضجه های خانواده های قربانیان جنگ را بشنوند و نه فشاری که از اسلام مسلح حاکم بر مردم غزه رفته است و می رود را حس کنند و بفهمند که، حتی اگر قادر به چاره جویی برای ملت های مظلوم تحت ستم در غزه و تهران نیستند، از حاکمیت اژدهای هفت سر آتش زای کارگر ستیز کمونیست کش مدافع نظام سرمایه‌داری، در این و آن گوشه عالم دفاع نکنند!
این نوع برخورد جزمی و یکدست و غیرواقعی به ملت ها و عدم درک فرهنگ ها، روش های مبارزاتی گوناگون، منافع متضاد طبقات گوناگون و ستمی که حاکمان بر ملل خود تحمیل می کنند، باعث می شود تا برخی در امن و رفاه نسبی کشورهای پیشرفته امپریالیستی بنشیننند و برای هر جنبنده ای که به هر شکل و هر بها به عموسام و ماشین جنگی عموسام و متحدانش لطمه زند، کف بزنند و هورا بکشند. این خوش نشینان مبارز در فضای دیجیتال، چنان از جنگ با عموسام غرق در شادمانی و از خود بیگانه می شوند که نفوسی که برخاک می افتند، خانواده هایی که از هم می پاشند، کودکانی که هرگز طعم یک زندگی طبیعی را نچشیده اند را نمی بینند و نمی فهمند که با ادامه حضور چنین حاکمانی، هرگز ملت های گرفتار چنین حکومت های واپسگرا، طعم آزادی و زندگی آزاد را نخواهند چشید، و ملت ها تنها ابزاری برای مبارزات قرون وسطایی این حکومت ها علیه امپریالیسم و در دفاع از سرمایه‌داری بنجل «رانتی-مافیایی- نظامی» حاکم بر ایران و متحدان «محور مقاومت»ی اش در منطقه گردد!
مدافعان محور مقاومت، مگر ملت ایران هفت دهه گذشته قربانی کودتای نظامی امپریالیستی نبوده است و نیست؟
مگر این عموسام و متحدانش نبودند که دولت قانونی محمد مصدق را بزیر کشیدند و سلطنت شاه را ابقا کردند؟
مگر در هفت دهه سیاه گذشته امپریالیسم جهانی به مثابه کلان شرط خارجی مسبب سیاه بختی ملت ایران نبوده است؟
اما ای کسانی که زنده اید و تاریخ ایران را بچشم دیده اید، آیا حضور امپریالیسم به تنهایی در آنطرف دنیا، تداوم ۱۱۷ سال حکومت کودتا و شکست انقلاب مظلوم بهمن ماه در ایران را توضیح می دهد؟
اگر دشمنان داخلی و روش های نادرست و حتی مضر «دوستان» در مبارزه با مزدوران وابسته حاکم بر ایران نبود، آیا انقلاب مظلوم بهمن ماه بوسیله «اسلام ضدآمریکایی» درهم می شکست و ایران که به نسبت جمعیت یکی از چند کشور ثروتمند جهان است، در چنین فلاکت اقتصادی و سیاسی و فرهنگی بسر می برد؟
دانشمندان محترم مدافع محور مقاومت در خارج از کشور، مشکل من نوعی با شما فقط در مورد تضییع حقوق ملت فلسطین در مقابل حاکمان بغایت مرتجع و فاسد خود که با دقت در کلمه، «دشمنان داخلی» ملت فلسطین هستند، نیست!
مشکل اصلی و تاریخی من نوعی با شما، قبل از فلسطین، در مورد ۱۰۰ میلیون ساکنان ایران در ۱۱۷ سال گذشته است. ۱۱۷ سال مشکل من نوعی با شما حضراتی ست که با متد تجزیه و تحلیل احساسی و تعصبات غیرعینی و روش های بغایت نادرست غیر علمی مبارزاتی شما در شناخت و مواجهه با پدیده‌ها، و اتخاذ روش های نادرست ماجراجویانه عملی جهت مبارزه با میلیتاریسم عموسام، باجلادان ملل گوناگون که از موضع برده داران با عموسام مخالفت می کنند، هم پیمان می شوید!
یاد اردشیر زاهدی کودتاگر بخیر که در آمریکا نشسته بود و از زاویه یک شوینیست کودتاگر دیروز، و از موضع محور مقاومتی امروز از عملکرد خونین حاکمیت مذهبی ایران؛ در تهاجم نظامی و فرهنگی به ملل منطقه؛ دفاع می کرد!
«ناسیونال-سوسیالیسم» ایرانی نیز به سهم خود و همچون یک ذوج نیرو، با دفاع همه جانبه از سیاست خارجی حاکمیت مذهبی بغایت ارتجاعی ایران؛ با همان پشتکار شوینیستی و عوامفریبی عالمانه و بکمک روش نادرست «اصلی و فرعی کردن تضادها»؛ عملا با عدم درک عوامل «درون و بیرون» هر پدیده و بعبارتی عدم درک «مبنا و شرط» برای تغییر در هر پدیده و عمده کردن نقش عموسام بمثابه کلان عامل خارجی در ستم هایی که بر ملل گوناگون جهان می رود، عملاً با آب مقطر آغشته به گلاب کاشان، دست های تا مفرق خونین دولت های ارتجاعی منطقه و جهان را می شویند و تطهیر می فرمایند!
ننگ و نفرت بر دولت های غاصب جنگ طلب!
زنده باد همبستگی ملل جهان برای آزادی و امنیت و برابری و رفاه و صلح پایدار!
پرتوان باد نهضت خلع سلاح جهانی!
(۱)
چهل روز کشتار غیرنظامیان در اسراییل و فلسطین و ایرانیان خارج از کشور / جواد قاسم آبادی – روشنگری (roshangari.info)
(۲)
درباره نبرد فلسطینیان غزه علیه دولت اشغالگر اسرائیل – منوچهر صالحی لاهیجی (mejalehhafteh.com)
(۳)
جنگ اسرائیل و حماس؛ چگونه می توان به نزاع تاریخی پایان داد؟ – شیدان وثیق (akhbar-rooz.com)
جواد قاسم آبادی
آموزگار تبعیدی، فرانسه
ghassemabadi@yahoo.fr
