به یاد خیزش انقلابی مردم ایران

به یاد خیزش انقلابی مردم ایران، به یاد ژیناامینی( مهسای نازنین) و صدها جانباخته، که برای آزادی و برابری در خون غلتیدند

به سالگرد خیزش انقلابی مردم ایران که در ٢٥ شهریور ١٤٠١ اتفاق افتاد نزدیک می شویم، خیزشی که ماها طول کشید و خیابان در نبردی خونین چشم جهان را به خودخیره کرد ، بیشک درس ها و دستاوردهای ارزنده ای بجا گذاشت.

در این مقاله کوتاه می خواهم به افق و آینده این جنبش و یا به عبارت دیگر این خیزش بپردازم که به کجا ختم شد و ایا آتش این خاکستر دوباره شعله ور می شود؟

در این شکی نیست که ، آنچه عصیان توده ها رابر انگیخت، همان افقی بود که در جنبش های رادیکال اجتماعی در سالیان گذشته تلنبار شده بود و هر گاه پیشروی خود را در مناسبتهای مختلف و به دلیل تضاد عمیق طبقاتی که سراپای جامعه رافرا گرفته بود این جنبش توده ای بار دیگر اما این بار به بهانه مرگ ژینا که عواملین رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی جان شیرین اورا گرفتند موجی از تنفر توده ها را با خود اورد و سراپای جامعه ایران را در خود گرفت و در جنگی نا برابر پیر و جوان ماها خیابان را در تصرف خود داشتند و با نبردی بی امان جمهوری اسلامی را تا لبهه ی مرگ بردند

در نتیجه این خیزش عظیم توده ای جامعه ایران شاهد صدها جانباخته بود و هزاران انسان دستگیر و در شکنجه گاهای رژیم مورد ازار و شکنجه قرار گرفتند، که تا کنون بسیاری از دستگیر شدگان در سیاه چالهای رژیم جمهوری اسلامی به سر می برند.

موج این خیزش چنان فراگیر و انقلابی بود که خیلی ها تصور می کردند این بار جمهوری اسلامی رفتنی است، متاسفانه در این خیزش انقلابی همه در صف این جنبش قرار نگرفتند و کسانی که عملا در میدان مبارزه بودنداز قشر طبقه کارگر بودند که بیشتر آنان زنان تشکیل می دادند.

متاسفانه در دوره های قبلی نیز همیشه تعداد مشخصی در صحنه مبارزه بودند و قشر محافظه کار و فرصت طلب در کنج خانه ها یشان در انتظار تغییر و تحولات جامعه به سر می بردند ، تا وقتی که ببینند جمهوری اسلامی در حال سرنگونی است بعد از طوفان انقلاب در انتظاردست رنج توده های انقلابی می باشند تا بلکه از ثمره ی آن چیزی نصیبشان بشوداین خصلت آن تعداد از خرده بورژواها، و لومپن های جامعه هستند که به مفت خوری عادت کردند و هیج گاه در انقلاب نقش نداشتند، همین ها گاهان توسط چپ های بریده از جنبش کارگری و کمونیستی مورد حمایت قرار می گیرند و آنان را با جنبش رادیکالی در جامعه همتراز می دانند.

خیزش انقلابی مردم ایران که بعد از مرگ مهسا شعله ور شد،فرازو نشیب های فراوانی را پشت سر گذاشت و همچنین فضای تراژدی آن، جامعه جهانی را فرا گرفت و بسیاری از خانواده های کارگر و زحمتکش داغدارنمود. این زخم عمیق هیچ وقت التهاب نمی یابدو رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی به آسانی این جنایت را به گور نمی سپارد ، بلکه روزی در طوفان انقلاب توده های به خشم آمده تصفیه حساب نهایی را با این رژیم خواهندد کرد.

جمهوری اسلامی ٤٥ سال است به عمر ننگین خود ادامه می دهد، با وجوداینکه از هر لحاظ دچار بحران عمیق سیاسی و اقتصادی شده، بلکه هنوز به حیات سیاه سیاسی خود ادامه می دهد، این مسئله از نظر سیاسی طبیعی نیست بلکه نگران کننده خواهد بود، با وجود اینکه فضای سیاسی جامعه بسیار باز و پیشروی توده ها از نظر طبقاتی در سطح بالایی است، اما به دلیل اینکه هر گاه در ایران خیزشی شکل می گیرد صف ملیونی در خیابان غایب است و این مجال به ماندگاری جمهوری اسلامی بیشتر خواهد داد تا به آسانی خیزش توده ها را سرکوب کند.

٢٥ شهریور سالگرد خیزش مردم ایران است، این روز مناسبتی نیست برای یاد کردن و سوگواری، در فرهنگ انقلابی توده ها، بلکه این روز ، روز خشم و اعتراض در کوچه و خیابانهای سراسر ایران است که بار دیگر جمهوری اسلامی را هراسان و به وحشت اندازد.

هشدار به احزاب ایرانی در کردستان عراق، یکی دیگر از سیاستهای رژیم جمهوری اسلامی است که خیلی وقت ها زمینه هایش را فراهم کرده، اما بعد از خیزش انقلابی مردم که در ٢٥ شهریور سال ١٤٠١ اتفاق افتاد بیشتر جمهوری اسلامی راحساس تر کرد و این بار با این سیاست می خواهد به مردم ایران بگویید که جمهوری اسلامی قدرت این را دارد که تمام جریانات سیاسی مستقر در کردستان عراق راخلع سلاح و در حقیقت نوک حمله اش مستقیما رو به جنبش انقلابی مردم ایران و کردستان است که سالهاست این جنبش در جریان مبارزه با جمهوری اسلامی رو درروست.

جمهوری اسلامی می خواهد بگویید که، ما می توانیم هر جنبشی که در داخل ایران شکل می گیرد و هر خیزشی که اتفاق می افتد به آسانی سرکوب کنیم.

و کلام اخر، مردم ایران و کردستان در شرایط سخت سیاسی و اقتصادی به سر می برند و تعرض اشکار این رژیم از کسی پنهان نیست،این جنبش باید بار دیگر و متحد تر از قبل بساط این رژیم هار اسلامی را جمع کنند و برای یک زندگی بهتر که شایسته انسان امروزی باشددست یابند.

امروز وظیفه سنگینی بر جنبش کارگری و کمونیستی است که پا به پای هر خیزشی که در جریان است رهبری خود را در آن سازمان دهد تا انجا که در سطح ملیونی شاهد خیزشهای سراسری و طوفانی باشیم که جمهوری اسلامی را به زباله دان تاریخ بیندازد، افق و پیروزی نهایی به حرکت ملیونی توده ها گره خورده و رسیدن به این افق امکان پذیر است و مردم اگاه و هوشیار دمی است از این مرحله سخت گذر کرده اند

خلع سلاح احزاب سیاسی در کردستان عراق باید برای جنبش کارگری و کمونیستی نگران کننده باشد، با هر تیبینی که از این جریانات داریم نباید به این رژیم فرصت داد که چنین سیاسی را به سرانجام برساند ، مردم کردستان عراق کارگران و کمونیستهای انقلابی و هنرمندان انسانهای آزادی خواه نباید به حکومت اقلیم کردستان اجازه دهند که جمهوری اسلامی در کردستان عراق دخالت نماید، اگر چنین سیاستی عملی گردد بی شک جمهوری اسلامی در کردستان عراق دست بالایی پیدا خواهد کرد و با تقویت اسلام سیاسی جامعه کردستان عراق را به نابودی خواهند کشید اعتراض ملیونی توده های مردم در کردستان عراق بی تاثیر نخواهد بود.

زنده باد خیزش انقلابی مردم علیه جمهوری اسلامی و نظام طبقاتی

زنده باد آزادی برابری حکومت کارگری

هژیر نینا

١٤ شهریور ١٤٠٢

٥ سپتامبر ٢٠٢٣