جنایات هر روزه حاکمیت تا دندان مسلح رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی ادامه دارد. روزی نیست که خبر اعدام، ترور، شکنجه و کشتار مردم بی دفاع کردستان توسط حاکمان سرمایه داری به گوش مردم نرسد. با گذشت بیش از چهار دهه ی حاکمیت جنایتکار جمهوری اسلامی، با بکارگیری تمام ابزارها و امکانات سرکوب به انحاء مختلف در تمام عرصه های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی هنوز نتوانسته است جنبش انقلابی مردم کردستان را در راستای سیاست های خود به عقب نشینی وادار کند. رژیم جمهوری اسلامی پس از سال ها هنوز از مقبولیت سیاسی اجتماعی نزد جمعیت میلیونی مردم در کردستان و مناطق کُردنشین برخوردار نبوده و نیست. سوم شهریور ماه ۱۳۹۷مرگ فعالین زحمتکش محیط زیست در اثر آتش سوزی جنگل‌های اطراف پیله و سلسی مریوان از جمله چهار فعال محیط زیست شریف باجور، امید حسین زاده، رحمت حکیمی نیا و محمد پژوهی که به دلیل توپ باران سپاه پاسداران اتفاق افتاد، نه از اولین جنایات آشکار جمهوری اسلامی است و نه آخرین، بلکه دهها جنایت دیگر دقیقن در همین شهر مریوان از جمله کشتار انقلابیون کمونیست و رادیکال را در کارنامه ی سیاه خود به ثبت رسانده است. همه به یاد داریم در ماههای مرداد و شهریور ۱۳۵۸ زمانی که نیروهای سرکوبگر رژیم اسلامی کنترل کردستان و مناطق کُردنشین را به دست می گرفت، خلخالی و اعوان و انصار حزب الهی دست به محاکمه ی جمع زیادی از انسانهای آزادیخواه و مبارز زدند که در واقع هیچگونه جرمی مرتکب نشده بودند. سوم شهریور ماه سال ۱۳۵۸ در شهر مریوان فعالین کمونیست ازجمله رفقا: جلال نسیمی، امین مصطفی سلطانی، حسین مصطفی سلطانی، حسین پیرخضری، احمد پیرخضری، بهمن اخضری، فایق عزیزی، محمد داستانی، احمد قادرزادە را اعدام کردند که جرمشان مبارزه برای برقراری یک دنیا عاری از هر نوع ستم و نابرابری و یک دنیای برابر بود.
واقعیت اینست که تحت حاکمیت نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی، مسئله آلودگی و تخریب محیط زیست در ایران مدتهاست که به مرحله بحرانی رسیده است. تخریبات محیط زیستی محصول مستقیم نظام سرمایه داری است و هر میزان چالش آن ها در گرو پیکار واقعی علیه اساس این نظام است. بر همین اساس مردم آزادیخواه و برابری طلب در کردستان از دیر باز است که مسبب این همه جنایت را حاکمیت سرمایه داری جمهوری اسلامی با اعوان و انصارش از جمله سپاه پاسداران میدانند. بدون شک رژیم جمهوری سرمایه داری اسلامی مسبب همه فجایع محیط زیستی است. نظام سرمایه داری هر چه بیشتر دوام آورد، بیشتر زندگی میلیون های کارگر و تهیدستان جامعه را تباه خواهد ساخت از این زاویه می توان گفت پدیده ی کولبری و کولبرکُشی در کردستان و مناطق مرزی تنها یکی از پیامدهای فجیع نظام سرمایه داری است به این معنا کولبران صاحبان کول های خود نیستند و سود اصلی کوله بارشان به جیب طبقه بورژوازی کُرد ریخته می شود. در همین راستا می توان اذعان کرد که احزاب بورژوا ناسیونالیست نیز بنا به ماهیت سیاسی و اقتصادی در حفظ نظام و مناسبات سرمایه داری، عملن هیچ استراتژی برای خاتمه دادن به آلودگی های محیط زیستی ندارند. بر همین مبنا تا زمانی که نظام سرمایه داری حاکم است شرکت فعالانه در جنبش ها و حرکت های اعتراضی برای خاتمه دادن به هر نوع ستمی، در دفاع از محیط زیست و تلاش برای ارتقای این مبارزات به یک مبارزه عیله نظام سرمایه داری، امر کمونیست ها، جنبش های پیشرو و اجتماعی و همه کسانی است که به رهایی انسان از چنگال مصائب جامعه سرمایه داری می اندیشند.
طی یک سال اخیر در خیزش انقلابی مردم ایران رژیم سرمایه داری اسلامی خوب میداند، زنان، جوانان انقلابی، دانشجویان و دانش آموزان در خط مقدم این خیزش قرار داشته و نقش زنان به عنوان نقطه عطفی تاریخی چنان مُهر خود را بر این اعترضات سراسری زده، شاهدیم در آستانه اولین سالگرد قتل دولتی ژینا و خیزش انقلابی و سراسری، نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی موج جدیدی از فشار و ارعاب علیه شهروندان در استان های مختلف را آغاز کرده اند. تازه‌ترین نشانه از افزایش فشار نهادهای اطلاعاتی و انتظامی گیلان با بازداشت فعالان حقوق زنان، آنها را به فعالیت در راستای سالگرد اعتراضات متهم کردند. در روزهای اخیر ترس رژیم از اوج گیری دوبارە بازداشت مردم و فعالین جنبش های اجتماعی در کردستان در حالی صورت می‌پذیرد کە شاهدیم نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی، همزمان خانوادە جانباختگان این خیزش سراسری و مردم انقلابی و در شهرهای کردستان و مناطق کُردنشین را تحت فشار قرار داده اند تا از اعتراضات سراسری بپرهیزند.
مطمئنن مردم آگاه و انقلابی ایران در برابر این همه جنایات سیستماتیک، استبداد، رُعب و وحشت برای حمله به تمام دستاوردهای جنبش های پیشرو سکوت نخواهند کرد. مردم آزادیخواه و برابری طلب در جنبش کمونیستی کردستان با پیشنه ی تاریخی بسیار ارزشمند دهها فعالیت جمعی به مناسبت های مختلف همراه با حمل پلاکاردهایی با رنگ سُرخ توسط شرکت کنندگان در مراسم بدرقه جانباختگان و خواندن سرود انترناسیونال مارش رهایی طبقه کارگر، تا جنبش های اجتماعی و تاریخی نهادینه شده از جمله کوچ اعترضی مردم مریوان با رهبری رفیق زنده یاد فواد مصطفا سلطانی، جنبش رهایی زنان، جنبش معلمان، جنبش کارگری، فعالین محیط زیست و… در کارنامه ی سیاسی اجتماعی خود به همراه دارند و با استفاده از این تجربه های ارزشمند، در بکار گیری هژمونی و آزمون مبارزاتی خود نه تنها عقب نشینی نخواهند کرد بلکه پاسخ کوبنده را به رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی خواهند داد.
دوم شهریور ۱۴۰۲
