مقدمه: ما کمونیستها سر سازش با ناسیونالیسم نداریم و آن را در هر فرم و ترکیب و ساختاری نقد و افشا خواهیم ساخت؛ اما این به معنی اعلان جنگ دادن به ناسیونالیستها چه فرد چه سازمان و حزب و نهاد نیست. ما کمونیستها برای هر انسان مبارزی -اینجا اوجالان- که در برابر ظلم و ستم و نابرابری و سرکوب ساکت نبوده و به مبارزه برخاسته است احترام قائلیم. ما با راه حل و پلاتفرم سیاسی ناسیونالیستها توافق نداریم و علیه آن آگاهگری می کنیم؛ در مواجهه با خود ناسیونالیستها نه فقط خواهان هیچ کشمکش تشکیلاتی و نظامی نیستیم بلکه حتا حاضر به همکاری علیه دشمن مشترکمان یعنی دولتهای ترکیه و ایران و افغانستان و عراق و غیره هستیم. مبارزه ما کمونیستها با ناسیونالیسم و راه حلهای ناسیونالیستها برای حل ستم ملی مانند فدرالیسم و حق تعیین سرنوشت تماما سیاسی بوده و کمترین وجهی از رقابت حزبی و عاری از هر بند و بستی با دولتها حاکم و احزاب رقیب نیست. ما کمونیستها منافعی جدا از منافع اکثریت مطلق شهروندان جامعه نداریم و ناسیونالیسم را در راستای مغایرت با منافع این اکثریت عظیم شهروندان تحت ستم همه جانبه می دانیم.
این متن دیالوگ من با یک رفیق از جنبش اوجالان در صفحه فیس بوک متعلق به چند ماه پیش است.
آرتیکا کلهر: اوجالان [۲۳سال گویا برای آزادی بشر در زندان است و خالق فلسفە ی ژن ژیان آزادیست…]
اقبال نظرگاهی: زندانی کردن اوجالان توسط دولت جنایتکار ترکیه محکوم است؛ اوجالان باید آزاد شود و آزادانه به فعالیت سیاسی بپردازد. اما اوجالان ۲۳ سال برای بشر مبارزه نکرد، او برای «آزادی خاک کوردستان» مبارزه کرد، و در این راه زن همچون ابزار بکار گرفته شدند. اوجالان نه تنها پیا آور آزادی برای بشر نیست، بلکه حتا برای مردم کردستان و برای زنان کردستان هم نیست؛ آزادی خواهی اوجالان تفاوت خاصی با آزادی خواهی بارزانی و طالبانی ندارد.
اگر فرض کنیم اوجالان سال ۱۹۹۹ بجای دستگیری به حکومت کردستان می رسید، الان ما یک کره شمالی در خاورمیانه داشتیم بنام کردستان. تقدس رهبر (آپو پدر ملت کرد)؛ حزب کارگران کردستان (استفاده از نام کارگر برای جلب و جذب ۹۹درصد اعضایش از طبقه کارگر و زحمتکش؛ اما فدا کردن جان این جوانان در راه «آزادی کردستان». پیروزی خط اوجالان در کردستان یعنی تقسیم همیشگی جوامع بر اساس زبان و فرهنگ و نژاد و اختلاف بی پایان بر سر سرزمین پدری و غیره. همانطور که کره شمالی هم مثلا آزاد است و مثل کره جنوبی نوکر امریکا و غرب نیست. بعلاوه اطاعت بدون چون و چرا رعایا از ارباب ملت.
چیا زاکرس:
بعضیا هم فقط بلدن برن چهارتا کتاب سیاسی بخونن و چندتا جمله رو حفظ کنن بعد بیان مثلا اکادمی حرف بزنن که بله ما ازـسیاست حالیمونه سیاست رو باید ازـبطن جامعه یاد بگیری از کف خیابونا اونایی که میگن اوجلان و پکک فقط برای کورد ازادی میخوان درست میگن پکک برای کوردستان میخواد و حق هم داره صدها ساله توی ایران و عراق و ترکیه و سوریه ما رو فقط به جرم کورد بودن میکشن و میبرن و تجاوز میکنن هیچ کسی صداش در نمیاد اون روزا کجان کومونیستایی که برایری همه دنیا رو میخوان کجان چپها کجان حقوق بشر پکک وقتی میتونه برای ازادی تمام دنیا فعالیت کنه که اول مردم خودش رو ازـزیردست بودن نجات بده به قول معروف چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است
اقبال نظرگاهی:
مکتب آپو بغلط و عمدا به جوانان تدریس (در واقع تلقین) کرده که گویا کمونیستها دنبال نجات جهانند و لذا تخیل گرا و پایشان روی زمین نیست و کاری به بطن جامعه ندارند و غیره. اینها دروغهای همیشگی ناسیونالیستها علیه کمونیستها است. کمونیستها میخواهند زندگی همه مردم جامعه را همین امروز بدست خودشان تغییر دهند. اما ناسیونالیستها مردم را ابزار نجات خاک و مرزکشی و دفاع از پرچم و در نهایت تولید ثروت میدانند؛ تفاوت ما اینجاست.
چیا زاکرس:
پکک و اوجلان هم هدفشون ازادی و برابری همه افراد جامعه هست جدایی ازـهرـزبان و دین و نژادی جنگ پکک با دولتهاست نه ملتها پکک با دولت ترکیه جنگ؟میکنه نه با ملت ترکیه نمونشـرو میشه درـروژئاوا دید که طبقه فلسفه اوجلان اداره میشه و همه افراد جامعه با هرـزبان و دین و نژادیـحقیـبرابر دارن
اقبال نظرگاهی:
اگر نگاه اوجالان و پ کاکا به مردم برابر است؛ چرا آنها را به ملتها تقسیم میکند؟ جامعه پر از شهروندهای گوناگون است؛ دست گذاشتن روی زبان و تقسیم شهروندان بر حسب زبان، مانند تقسیم شهروندان بر حسب دین و مذهب غلط است؛ منظورم در نگاه برابری طلبانه غلط است. یک ملی گرا هیچوقت نمیتواند برابری طلب باشد؛ اگر ادعایش را میکند علتش نیازش به جذب نیرو است. جنبش اوجالان مانند سازمان مجاهدین هم سوسیالیست است؛ هم ملی؛ و هم مذهبی؛ هرجا لازم دید کارت متفاوت را روی میز میگذارد. اگر هدفش آزادی و برابری است چرا همین را علنا اعلام نمی کند؟ چرا خودش را در هلال شیعه جمهوری اسلامی قرار داده؟
چیا زاکرس:
اولا به ملتها تقسیم نمیکند جنبش پکک واس این بیشترـرو کورد تمرکزـکرده چون در کشورهایی که کورد هست کوردا بیشترین ظلم رو بهشون شده چه در ترکیه چه در ایران و عراق و سوریه اگه در جایی مثل ترکیه ترکها فقطـمشکلات اقتصادی و نبود رفاه لازم رو دارن کوردا بجزـاین مشکلات در خطر نابودی زبان و فرهنگ قرار دارن همچنین درـایرانن و عراق و سوریه امروزه در جنبش پکک از همه ملتها حضور دارن کورد ترک عرب حتی کشورای اروپایی امروزه میبینیم که در همه جای دنیا اکثر ازادی خواهان پروژه اوجلان را برای ارامش خاورمیانه بهترین گزینه میدانن کنفدرالیسم دمکراتیک که درـان همه ملتها و انسانها باهم برابرـو مساوی هستن و اما اخرین حرف اینکه میگین پکک خودش رو در حلال شیعه ایران جای داده تهمتی بیش نیست
اقبال نظرگاهی:
ما کمونیستها برای زندگی پر از رفاه و آسایش و امنیت و رهایی و برابری همه مردم جامعه مبارزه می کنیم. کمونیستی که اول مردم جامعه را بر حسب زبان یا خاک یا فرهنگ و دین و غیره تقسیم و سپس برای «مردم خودش» مبارزه کند، میشه کمونیستی که برای رهایی فرانسه از رایش سوم مبارزه کرد، و آخر سر هیچی بخودش نرسید؛ و یا میشه کمونیستی که برای استقلال الجزایر از فرانسه خون داد، و بعد از استقلال استثمار کارگر و درجه دوم بودن زن حتا افزایش یافت. میشه جوانان خانواده های زحمتکش که ۷۰ سال در جنبش «حق طلبانه» بارزانیها جان دادند، و سی سال است که هیچکاره اقلیم کردستانند و ده ها نمونه دیگر. اگر زبان مادری و هزار و یک حق دیگر در ترکیه ممنوعه؛ راهش اینه که مردم کردزبان و ارمنی و یونانی و بلغاری و عرب زبان همراه با مردم ترک زبان ترکیه حکومت ناسیونال-فاشیست اسلامی را بندازند، و خودشان حکومتی (=سوسیالیستی) برپا کنند که همه آحاد جامعه را برابر ببیند و حقوق یکسان همه را محفوظ نگاه دارد. ما کمونیستها ناسیونالیستها را مرتد نمی دانیم، بلکه پلاتفرم سیاسی آنها را نقد کرده و می کنیم؛ این آنها هستند که در هر فرصتی که یافته اند کمونیستها را تیرباران کرده اند: چه در ترکیه، چه در ایران، چه در عراق، و چه توسط حکومت اقلیم، و چه توسط حزب «دموکرات» کردستان ایران. بحث بر سر آزادی مردم است و نه آزادی خاک. همین امروز هم رضا پهلوی منظورش از حمایت از شعار زن-زندگی-آزادی؛ آزادیهای فردی و اجتماعی و بیان و انتخاب و تشکل نیست؛ بلکه منظورش «آزادی ایران» است. روشن است که آزادی ایران یعنی رها شدن ایران از دست حکومت اسلامی و نه رسیدن همه مردم ایران به آزادیهای سیاسی و اجتماعی. دقیقا ناسیونالیستهای کردستان هم وقتی میگویند آزادی کردستان منظورشان رهاشدن کردستان از حکومتهای ترکیه و بغداد و تهران است و نه رها شدن جامعه کردستان از همه قید و بندهای سیاسی و اقتصادی و اجتماعی موجود.
چیا زاکرس:
پکک ناسیونالیست نیست پکک سوسیال دمکراته
اقبال نظرگاهی:
سوسیال-دموکرات باشه که بدتر است. اگر سوسیالیست رو قبول داره پس دموکرات بودنش چیه و اگر دموکراته چرا ادعای سوسیالیستی داره؟ سوسیالیسم در یک جمله یعنی لغو کار استثمارگرانه؛ اما دموکراسی یعنی وجود استثمار و بازار آزاد و تشکیل پارلمان برای نمایش مردمی بودن حکومت طبقه حاکم؛ این دو با هم سازگار نیستند. درواقع مدعیان سوسیال-دموکراسی دموکراتند چون سرمایه داری را قبول دارند اما چون مردم سرمایه داری را عامل بدبختیهای خود می بینند خود را سوسیالیست جا میزنند و دو تا سیاست سوسیالیستی هم به اجرا میگذارند. چرا جامعه باید به کمی از سوسیالیسم راضی شود؟
چیا زاکرس:
امروزه میبینیم در سایه سر جنبش اوجلان در ایران بین اذری ها و بلوچها و کوردا و بقیه ملتها اتحادی به وجود اومده که قبلا نبوده و همینطور درـترکیه نمونش هم شعار ژن ژیان آزادی حالا میشه بگین سما کمونیستها برایـاتحاد خلقها چیکار کردین
اقبال نظرگاهی:
آنچه که امروز در جامعه (نه آذری و کرد و فارس) ایران اتحاد و همبستگی و همرزمی ایجاد کرده است مطالبات مشترک است: از مطالبه زن انسان است نه کالا؛ تا مطالبه زندگی انسانی برای همه؛ تا مطالبه آزادی بیان و انتخاب و تشکل. این مطالبات می تواند شعار (در حرف و ادعا) همه جنبشها باشد؛ اما فقط جنبش سوسیالیستی-کارگری است که میتواند به این مطالبات پاسخ دهد و نه جنبش کنفدراسیون دموکراتیک. فقط دخالت مستقیم خود مردم در شوراهایشان تضمین کننده تحقق این مطالبات است. تفاوت ما کمونیستها و جنبش اوجالان در این است: ما خواهان دولت خود مردم -یعنی شورایی- هستیم و آنها خواهان حکومت حزبی خودشان بر مردم؛ ما خواهان تحقق برابری زن و مرد-زندگی برای همه- و آزادیهای فردی و اجتماعی همه جانبه (درچهارچوب قانون واحد) هستیم و آنها دنبال محدود کردن زن-زندگی-آزادی به مصلحت حزب و ملت و روابط خارجی خود.
ما کمونیستها، نه با اوجالان و نه با هیچ ناسیونالیستی سر جنگ نداریم؛ ما پلاتفرم سیاسی جنبش ناسیونالیستی (گیرم ناسیونالیسم چپ باشد) را نقد و رد می کنیم؛ همین حق را هم برای آنها قائل هستیم. هدف ما رهایی همه جانبه و بنیادی همه مردم جامعه است؛ آلترناتیو ما سوسیالیسم است.
ناسیونالیسم خطری که از نو باید شناخت ۶۳
اقبال نظرگاهی سوم آگست ۲۰۲۳
