اخباروگزارش های کارگری ۴ خرداد ماه ۱۴۰۲
– پخش تراکت در اعتراض به اعدام‌های ظالمانه و اعلام همبستگی به خانواده‌ی شهدای جنبش زن، زندگی، آزادی؛ دانشکده‌ی معماری و شهرسازی دانشگاه هنر اصفهان
– گرامیداشت یاد فایق مام‌قادری از جانباختگان اعتراضات سراسری سال ۱۴۰۱ درمهاباد بمناسبت زاد روزش باحضور خانواده وجمعی از بستگان ودوستانش برسرمزارش
– حضور جمعی از «فعالین زنان گیلان» بر مزار رومینا اشرفی در سالگرد قتل این نوجوان ۱۴ ساله به دست پدر، همچنین حضور هم‌زمان جمعی از «فعالین زنان مریوان» بر مزار فرشته نجاتی برای یادبود این قربانیان قتل‌های ناموسی و اعتراض علیه خشونت سیستماتیک علیه زنان
– کنش های مجتبی توکل زندانی سیاسی آزاد شده از زندان برای بازگشت بکار
– اعتراض خانوادگی کارگران خدماتی شهرداری جیرفت نسبت به اخراج از کارو پایمالی حقوقشان
– تجمع اعتراضی مالباختگان اراضی کشاورزی کندرود تبریز نسبت به تصرف زمین هایشان بنیاد مستضعفان
– حذف غیرقانونی کاندیدهای شورای صنفی دانشگاه علامه
– افزایش فشار و تهدید بر دانشجویان دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی
– آزادی موقت آروین نیک پی با وثیقه ۵۰۰ میلیون تومانی
– مسعود فرهیخته دبیر شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران آزاد شد
– اطلاعیه سندیکای سولیدر(همبستگی)فرانسه دراعتراض به اعدام ها وهمبستگی با مبارزات علیه اعدام و جمهوری اسلامی درایران
*******
*پخش تراکت در اعتراض به اعدام‌های ظالمانه و اعلام همبستگی به خانواده‌ی شهدای جنبش زن، زندگی، آزادی؛ دانشکده‌ی معماری و شهرسازی دانشگاه هنر اصفهان
۳۱اردیبهشت ۱۴۰۲
*پنج شنبه ۴ خرداد:گرامیداشت یاد فایق مام‌قادری از جانباختگان اعتراضات سراسری سال ۱۴۰۱ درمهاباد بمناسبت زاد روزش باحضور خانواده وجمعی از بستگان ودوستانش برسرمزارش
*حضور جمعی از «فعالین زنان گیلان» بر مزار رومینا اشرفی در سالگرد قتل این نوجوان ۱۴ ساله به دست پدر، همچنین حضور هم‌زمان جمعی از «فعالین زنان مریوان» بر مزار فرشته نجاتی برای یادبود این قربانیان قتل‌های ناموسی و اعتراض علیه خشونت سیستماتیک علیه زنان
درهمین رابطه:بیانیه‌ی جمعی از فعالان حقوق زنان علیه قتل‌های ناموسی
هشت‌ماه از شروع قیام ژینا، قیام زن، زندگی، آزادی می‌گذرد و در این مدت، شاهد موارد بسیاری از زن‌کشی در شهرهای مختلف ایران بوده‌ایم. بسیاری از آنان تحت عناوینی ارتجاعی همچون ناموس و غیرت به قتل رسیده‌اند.
در حالیکه در این مدت، مردم برای آزادی و برابری و مبارزه با تمامی قوانین واپسگرای مذهبی و استثمارگرانه، خیابان‌ها را تسخیر کردند و زنان، به‌عنوان پیشروان این جنبش در همه زمینه‌ها خاصه مخالفت با حجاب اجباری، همچنان ایستادگی می‌کنند، زنان زیادی کشته می‌شوند.
علاوه بر زنانی که به بهانه‌هایی چون دفاع از ناموس و غیرت توسط مردان خانواده کشته می‌شوند، در سالهای اخیر هم مواردی از کشته شدن افرادی از جامعه اقلیت‌های جنسی (LGBT*I*Q+) بخصوص افراد ترنس گزارش شده است.
با تسلط فرهنگی عام مبنی بر اهمیت غیرت محوری و ناموس‌پرستی در سطوح مختلف جامعه و همچنین در غیاب قوانین بازدارنده زن‌کشی٬ بسیاری از خانواده‌ها دست خود را در اعمال چنین جرایمی باز می‌بینند و به خوبی آگاهند که مجازاتی سنگین (مقصود، رویه‌ی ضد انسانی اعدام نیست)، در انتظارشان نخواهد بود.
سه سال پیش، قتل رومینا اشرفی توسط پدرش همه‌ی ما را شوکه کرد، درحالی‌که ما هنوز عزادار بی‌شمار افراد‌ِ قربانی خشونت جنسیتی و آپارتایدِ جنسیِ عظیم در جامعه‌ی پیش از آن بودیم.
قتل‌های ناموسی و زن‌کشی، بعد از قتل رومینا همچنان ادامه دارند؛ فاطمه برهی در آبادان و فقط یک ماه پس از رومینا؛ کتایون امینیان، کمتر از دو سال بعد در سنندج؛ مونا حیدری در اهواز؛ و قتل علیرضا منفرد جوان همجنسگرا در اهواز…این جان‌های از دست‌رفته، قربانی همین ساختار مردسالار و قوانین ناکارآمد شدند و این داستان همچنان ادامه دارد.
طی این سال‌ها، با وجود فریاد و اعتراض‌های مکررِ فعالان حقوق زنان، به‌خصوص اعتراضات فعالان کردستان، و تلاش های فعالان +LGBTQ، حاکمیت ذره‌ای از مواضع خود عقب ننشسته و با تأیید و توجیه این قتل‌ها از منظر ناموس، آبرو و مذهب، و با اعمال همان قانون، دست در دست قاتلان، به تولید و بازتولید چنین جنایاتی دامن زده است. همچنین حکومت چند سال قبل با عدم برخورد با اسیدپاشی‌های اصفهان و دیگر اقدامات افراد موسوم به خودسر (که در واقع بازوهای غیررسمی ارتجاع‌اند)، حمایت خود را از حذف و آزار زنان و افرادی از جامعه رنگین‌کمانی به بهانه غیرت نشان داده است.
ما معتقدیم که زن‌کشی و قتل‌های ناموسی نه خشونت فردی و نه پدیده‌ای فرهنگی، بلکه خشونتی سیستماتیک و مسئله‌ای سیاسی است؛ و در گره‌گاه مردسالاری و سنت، بخش درهم‌تنیده‌ای از نظام سرمایه‌داری‌ست.
همان خشونتی که روزمره از خانه و مدرسه تا خیابان و جامعه، به‌صورت برنامه‌ریزی شده و سیستماتیک، دامن‌گیر بخش عظیمی از جامعه زنان و دیگر گروه‌های به حاشیه‌رانده‌شده می‌شود. پس مبارزه با این مهم بر عهده‌ی همه‌ی انسان‌هایی است که با قتل، کشتار، بی‌عدالتی و تبعیض مخالف‌اند.
ما فعالان زنان، هم‌پا با مخالفت با رویه‌ی ارتجاعی اعدام (این قتل عمد حکومتی و توحش سیستماتیک دولتی)، خواهان برچیده شدن این رویه و از سویی وضع قوانین برابر و بازدارنده هستیم. قوانینی لازم‌الاجرا و بر پایه‌ی عدالت و همچنین جرم‌انگاری هر نوع خشونت جنسیتی تا بدین‌وسیله، زن‌کشی و اقسام خشونت جنسیتی، ملغی شود.
ما معتقدیم که هر حکومتی می‌بایست در آینده، با تصویب قوانین و سیاست‌های حمایتی جامع و تأسیس خانه‌های امن و ایجاد امکانات حمایتی از قبیل مشاوره‌ی رایگان و آموزش عمومی مردم به‌منظور حمایت از همه گروه‌های در خطرِ خشونت جنسیتی و همچنین تصویب قوانین بازدارنده، برای پیشگیری از وقوع چنین قتل‌هایی اقدام کند.
امروز، ما بر مزار رومینا، با ادای احترام به وی و تمامی قربانیان قتل‌های ناموسی در سراسر دنیا، پیمان می‌بندیم تا در مقابل هرگونه قتل و جنایت و بی‌عدالتی و هرگونه تبعیض و آپارتایدی ایستادگی کنیم و تا رسیدن به جامعه‌ای عاری از ظلم و نابرابری از پای ننشینیم.
مسلماً تا زمانی که تضاد کار و سرمایه، چرخه‌ی تولید نابرابری و تبعیض و اصل ناگسستنی سرمایه برپا باشد، وقوع چنین تراژدی و جنایاتی اجتناب‌ناپذیر و دور از ذهن نیست، پس، می‌بایست برای ریشه‌کن کردن چنین جنایاتِ سازمان‌یافته‌ای تمام توان خود را برای مبارزه با این ساختار ضدانسانی به‌کار بگیریم و با آگاهی خود و دیگران علیه هر نوع ستمی بایستیم و برای برپایی دنیایی بهتر و جهانی عاری از خشونت، از تمامی ابزارهای خود برای سازماندهی همه ستمدیدگان و محذوفان بهره بگیریم.
و این اصل و قاعده‌ی انکارناشدنی را، که رهاییِ جامعه در گرو رهاییِ زنان و همه گروه‌های به حاشیه‌رانده‌شده دیگر است، سرلوحه‌ی کار خود قرار دهیم.
گروه بیدارزنی
جمعی از فعالین زنان گیلان (ارغوان‌ها)
جمعی از فعالین زنان مریوان
برگرفته ازکانال بیدارزنی
*کنش های مجتبی توکل زندانی سیاسی آزاد شده از زندان برای بازگشت بکار
مجتبی توکل زندانی سیاسی که به تازگی از زندان آزاد شده با حضور خود مقابل شرکت داروسازی ابوریحان خواهان بازگشت به کار و تحقق حق و حقوق‌اش شد.
مجتبی توکل پس از تحمل نه ماه حبس اکنون با حضور در مقابل شرکت ابوریحان اعلام کرد در صورت محقق نشدن خواسته‌هایش دست به تحصن خواهد زد.
*اعتراض خانوادگی کارگران خدماتی شهرداری جیرفت نسبت به اخراج از کارو پایمالی حقوقشان
از یکم خرداد ماه،۱۸۰ کارگر خدماتی شهرداری جیرفت(کارتی)که با حقوق زیرحداقل حقوق رسمی و بدون بیمه ماه یک تا دوسال مشغول بکار بودند از کار اخراج شدند.
براساس فیلم منتشره در رسانه ها،این کارگران همراه با خانواده نسبت به اخراج از کاراعتراض کردند وخواهان احقاق حقوق برحقشان شدند.
در این رابطه،یک منبع کارگری در جیرفت به خبرنگاررسانه ای گفت: حدود ۱۸۰کارگر خدماتی شهرداری این شهر با عناوین مختلف شغلی از تاریخ یکم خرداد ماه با دستور شهردار در لیست اخراج قرار گرفته و در آستانه بیکاری هستند.
او افزود: شهرداری جیرفت شمار زیادی نیروی کار رسمی، پیمانی و قراردادی و شرکتی دارد اما کارگرانی که در لیست اخراج قرار گرفته‌اند با میانگین سابقه کاری یک تا دوساله به صورت روزمزدی مشغول کار هستند.
*تجمع اعتراضی مالباختگان اراضی کشاورزی کندرود تبریز نسبت به تصرف زمین هایشان بنیاد مستضعفان
فیلم منتشره درشبکه های اجتماعی،حاکی از تجمع اعتراضی مالباختگان اراضی کشاورزی کندرود تبریز نسبت به تصرف زمین هایشان بنیاد مستضعفان،می باشد.
*حذف غیرقانونی کاندیدهای شورای صنفی دانشگاه علامه
نتایج اعلام شده توسط کمیته اجرایی شورای صنفی دانشگاه علامه در تاریخ سوم خرداد ماه، حاکی از رد صلاحیت غیرقانونی تعدادی از داوطلبان می‌باشد. در پی این رد صلاحیت‌های تعمدی، تعداد کاندیداها در خوابگاه‌ها و برخی دانشکده‌ها به حدنصاب نرسیده و در نتیجه برگزاری انتخابات و تشکیل شورای صنفی به کلی لغو شد.
این درحالی است که عمده داوطلبین رد صلاحیت شده، نه تنها حکم قطعی در کمیته انضباطی نداشتند بلکه عضو شورای مرکزی تشکل دیگری نیز نبودند و شرایط مذکور در بند ۴ و ۵ ماده چهارده آیین نامه شورای صنفی شامل آنها نمی‌شود.
چندی پیش در اقدامی مشابه، شاهد ممانعت سایر دانشگاه ها از جمله تهران و خواجه نصیر، از تشکیل شوراهای صنفی و انجمن های دانشجویی بوده ایم که گویای تصمیمی کلی‌تر برای حذف تشکل‌های دانشجویی می‌باشد.
مسئولین دانشگاه گمان برده‌اند که به این شیوه می‌توانند سد راه دانشجویان و مانع دادخواهی آنان شوند اما غافل از اینکه عزم راسخ دانشجویان در پی احقاق حقوق خویش، به این آسانی فرونشاندنی نخواهد بود.
*افزایش فشار و تهدید بر دانشجویان دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی
بنا بر گزارشات متعدد در دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی طی پیامکی تهدیدآمیز برای دانشجویان به دلیل پوشش تحت فشار قرار می‌دهند.
همچنین علاوه بر بیشتر شدن تعداد نیروهای حراست، درب فرعی این دانشگاه _که پیش‌تر برای رفت و آمد باز بود_ بسته شده است و همچنین نیروهای حراستی به صورت مداوم با موتور در دانشگاه گشت می‌زنند و برای دانشجویان در خصوص پوشش مزاحمت ایجاد می‌کنند و اقدام به ضبط کارت دانشجویی می‌کنند. این در حالی است که ضبط کارت دانشجویی توسط حراست، عملی غیرقانونی است.
گفته می‌شود دانشجویان پی در پی توسط معاون فرهنگی و حراست تک به تک احضار و تهدید به تعلیق و محرومیت از تحصیل می‌شوند.
*آزادی موقت آروین نیک پی با وثیقه ۵۰۰ میلیون تومانی
آروین نیک پی از بازداشت شدگان اعتراضات سراسری سال ۱۴۰۱ درمریوان با وثیقه ۵۰۰ میلیون تومانی موقتا آزاد شد.
خاطرنشان می شود که آروین نیک پی دردوران بازداشتش دراداره اطلاعات مریوان اقدام به خودکشی کرده بود.
*مسعود فرهیخته دبیر شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران آزاد شد
مسعود فرهیخته که در تاریخ ۱۱ اردیبهشت ماه توسط پنج نفر از نیروهای امنیتی وزارت اطلاعات در منزل شخصی اش دستگیر شده بود بعد از سپری کردن ۲۳ روز سلول انفرادی و دو روز در زندان قزلحصار در مجموع ۲۵ روز آزاد شد.
مسعود فرهیخته بسان نلسون ماندلا معتقد است که وقتی زندانبانم درب سلول را می گشود او برایم نور و امید و عشق به آزادی به ارمغان می‌آورد و من سعی می‌کردم به رسم مهمان نوازی با گشاده رویی و مهربانی به استقبال آنان رفته تا سلول کوچک و اندوهبارم را برایشان با صفا جلوه داده تا فضای انسان‌دوستانه در زندان حاکم شود.
او می‌گوید زندانی و زندانبان همگی اسیر حصارهای زندان هستند. زندانبان برای کسب معاش و من برای آزادی‌خواهی، برابری‌طلبی و مبارزه علیه بی‌عدالتی‌های حاکم بر جامعه.
نلسون ماندلا که می‌گوید: می‌دانی فرق من با زندانبانم چیست؟ زمانی که پنجره کوچک سلولم را باز می‌کند، او تاریکی و غم را می‌بیند و من روشنایی و امید.
*اطلاعیه سندیکای سولیدر(همبستگی)فرانسه دراعتراض به اعدام ها وهمبستگی با مبارزات علیه اعدام و جمهوری اسلامی درایران
اعدام سلاح مهیب سرکوب در ایران
رژیم خونخوار جمهوری اسلامی
ایران یکی از کشورهایی ست که نسبت به جمعیتش بیشترین درصد اعدام را در جهان اجرا می‌کند. طبق گزارش عفو بین الملل، ۵۷۶ نفر در سال گذشته اعدام شدند. نود و دو درصد از اعدامی‌ها بنا بر گزارشهای رسمی با جرایم قتل و ترافیک مواد مخدر اعدام شدند.
اما در واقع بین این قربانیان تعدادی بسیاری هستند که به جرم اطاعت نکردن از دستورات حکومت اعدام می‌شوند. از جمله فعالین سیاسی، اعضای اتحادیه‌ها یا انجمن‌ها، حامیان خود مختاری و حامیان آزادی بیان و اندیشه و غیره، به علاوه تمام اعدامها در آمار و ارقام رسمی گنجانده نمی‌شود.
افزایش چشمگیر احکام اعدام واجرای اعدام
به گفته‌ی عفو بین الملل، تعداد اعدامها بین سالهای ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ هشتاد و سه درصد افزایش داشته است.
کمیسیاریای عالی حقوق بشر سازمان ملل گزارش داد « بطور متوسط در سال ۲۰۲۳ بیش از ده نفر هر هفته اعدام شدند، امری که این کشور را به یکی از کشورهایی که بیش از هر کشوری در جهان اعدام می‌کند، تبدیل می‌کند » جمعیت کرد و بلوچ بطور خاص هدف این اعدامها هستند. سی درصد از افرادی که در سال گذشته اعدام شدند، بلوچ بودند. ( در حالیکه جمعیت بلوچ در ایران سه درصد کل جمعیت را در بر می‌گیرد) باید اضافه کرد که از۵۰۰ کشته در جریان تظاهرات اخیر که از ماه سپتامیر شروع شد، ۱۳۰ نفر از سیستان و بلوچستان بودند.
اعدام بخش جدایی ناپذیری از دین سالاری ست.
همسو با رژیم شاه، حکومت مذهبی ایران بطور گسترده به دستگیری و شکنجه و مجازات اعدام متوسل شد، قابل ذکر است که این رژیم از فردای به قدرت رسیدن در سال ۱۹۷۹ کشتارهای جمعی به راه انداخت.
حداقل چهار تن از دستگیرشدگان تظاهرات جنبش اخیر ( جنبش ژینا، مهسا امینی) در ماه دسامبر و ژانویه اعدام شدند و سه تن هم به نامهای صالح میرهاشمی، مجید کاظمی و سعید یعقوبی در روز ۱۹ ماه مه اعدام شدند. برای جلوگیری از اعدامها تجمعات اعتراضی بسیاری هم برپا شد با شعار محوری « مرگ بر خامنه‌ای!»
جان چند زندانی دیگر در خطر است، برای جلوگیری از اعدام این محکومین اعضای خانواده‌هایشان همرا با سایر شهروندان در مقابل زندانها جمع می‌شوند که اغلب با خشونت مامورین به عقب رانده می‌شوند.
به خاطر تمان این دلایل سندیکا همبستگی حمایت بیدریغ خودش را از زنان و مردان ایرانی که برای لغو اعدام و سرنگونی رژیم دیکتاتوری ملاها و مخالفت با بازگشت رژیم پادشاهی مبارزه می‌کنند، اعلام می کند.
