ابراهیم علیزاده در بخش پایانی صحبت‌های خود با رادیو اینترنتی «دیالوگ»، می‌گوید که می‌خواهد راجع به دو نکته «روشنگری» کند. نکتۀ اول اینکه با اشاره به انعکاس موضوع «سانسور در تلویزیون کومه‌له» در شبکه‌های اجتماعی، می‌گوید که سانسوری انجام نگرفته است و به اصطلاح می‌خواهد که آن را تکذیب کند. اما نه تکذیب، بلکه مانند هر سانسورچی دیگری به توجیه آن می‌پردازد.
وی در این باره تنها به یک مورد اشاره می‌کند و بدون اینکه اسمی از رفیق محمد کمالی و برنامۀ تلویزیونی او به میان بیاورد، ادعا می‌کند که برنامۀ اخیر وی «مغایر با مصالح عالی حضور کومه‌له در اقلیم کردستان» بوده و به این خاطر از پخش آن در تلویزیون کومه‌له جلوگیری به عمل آمده است.
بایستی گفت برنامۀ مزبور که موضوع آن «صحبت دربارۀ اعتراضات اخیر مردم کردستان عراق علیه فقر و بی‌عدالتی و اعتراض آنها علیه احزاب و سیستم حاکم بر کردستان» بود، با هرگونه مصالح کومه‌له به مثابه یک تشکیلات کمونیستی و نیز با مصالح مردم کارگر و زحمتکش منطقه کاملاً منطبق بوده و انتشار آن لازم و ضروری بوده است. اما از آنجایی که ابراهیم علیزاده و جناح رهبری کنونی کومه‌له، مشغول خانه‌تکانی از کمونیسم و مواضع انقلابی می‌باشند و به طور حساب‌شده و دلالانه‌ای در قبال کشتار مردم معترض کردستان عراق توسط حاکمان در آنجا، سکوت اختیار کرده‌اند؛ بدیهی است که چنین برنامه‌هایی را مغایر مصالح عالی خود بدانند و مانع پخش آن از رسانۀ مربوطه شوند. آن مصالح عالی‌ای که رفیق ابراهیم حرفش را می‌زند در اصل و به طور مستقیم با وضعیت بحرانی درون تشکیلاتی و انشعابی که قصد دارد بر جناح چپ و کمونیستی تحمیل نماید، در ارتباط است.
سانسور برنامۀ محمد کمالی و تلاش برای حذف ایشان از رسانۀ کومه‌له، در جامعه منعکس شد و اعتراضات بسیاری را در داخل و خارج از تشکیلات در پی داشت و همزمان اعتبار و محبوبیت هر چه بیشتری نیز برای محمد کمالی به دنبال آورد.
از آنجایی که ابراهیم علیزاده در یک رسانه، به توجیه اِعمال سانسور در رسانۀ خود می‌پردازد، بایستی گفت که هیچ سیستم سانسور و سرکوب در جهان نیست که به یک چنین اَعمالی از سوی خود، معترف باشد. به طورعام برای توجیه هر تک موردی از این گونه، عباراتی چون «مغایر با مصالح عالی و منافع ملی، امنیت اجتماعی، امنیت نظام، بر هم زدن نظم عمومی و ….» به کار می‌رود.
برخلاف ادعای ابراهیم علیزاده، نه یک مورد(آنهم با چنین توجیهی)، بلکه ده‌ها مورد سانسور از سوی ایشان و هم‌جناحی‌هایش طی سال‌های اخیر علیه رفقای جناح چپ صورت گرفته است. از سانسور نامه‌های انتقادی رفقا به مواضع و دیدگاه‌های آنان گرفته تا سانسور برنامه‌های تلویزیونی… . موارد بسیارند و در مطالب قبلی به نمونه‌هایی از آن اشاره کرده‌ام.
بایستی به ابراهیم علیزاده گفت اینکه همین فایل صحبت‌های شما با رادیو دیالوگ «در مورد اختلافات در تشکیلات» بلافاصله از طریق تلویزیون کومه‌له هم انتشار می‌یابد و در مقابل، تاکنون به هیچ یک از رفقای تشکیلاتی خود که در جناح چپ قرار دارند اجازه نداده‌اید که نظرات خود را در مورد همین موضوع یعنی «اختلافات در تشکیلات» از طریق همین تلویزیون بیان بدارند، بارزترین سند دال بر وجود سانسور در این رسانه با زعامت شماست.
در این باره ابراهیم علیزاده، شعور مردم کردستان، بینندگان تلویزیون و نیز شعور تمامی اعضا و فعالین این تشکیلات را به سخره گرفته‌اند. بار قبل نیز که در همین رادیو دیالوگ، ایشان به موضوع اختلافات پرداختند، فایل صحبت‌هایشان نه در یک برنامه، بلکه در چند برنامه از تلویزیون کومه‌له بازپخش گردید، جدای از این، خود او، جمال بزرگپور و حسن رحمانپناه در برنامه‌هایی تلویزیونی به موضوع اختلافات پرداخته‌اند؛ ولی هنگامی که مثلاً رفقایی چون صلاح مازوجی، حسن شمسی، خسرو بوکانی، بارزان حسن‌پور، عیسی جمشیدی، اردشیر نصرالله‌بیگی، ناصر زمانی، احمد عزیزپور، محمد نبوی، جلال محمدنژاد، مهدی حسینی، محمد کمالی و… از جناح چپ، که همگی از کادرهای رهبری حزب و اعضا و چهره‌های سرشناس کومه‌له و حزب کمونیست ایران می‌باشند و هر یک خواسته‌اند در خصوص همین موضوع اختلافات در تشکیلات از طریق همین تلویزیون کومه‌له نظرات خود را به اطلاع جامعه برسانند، از سوی سانسورچیان حاضر به یراق در این رسانه، از تهیه و ارائۀ چنین برنامه و صحبت‌هایی از سوی آنان به شدت جلوگیری به عمل آمده و مورد سانسور قرار گرفته‌اند، طوری که همۀ این رفقا مجبور شده‌اند از طریق شبکه‌های اجتماعی صحبت‌های خود را در این باره به اطلاع جامعه برسانند.
همین چند روز قبل فرهاد شعبانی و حسن رحمانپناه از رهبری جناح راست در تلویزیون کومه‌له، از منظر خود به اختلافات در این تشکیلات می‌پردازند، اما روز گذشته به خسرو بوکانی عضو کمیتۀ مرکزی و کمیتۀ اجرایی حزب کمونیست اجازه نمی‌دهند که صحبت‌هایش را در نقد اظهارات ایشان از طریق همان رسانه به اطلاع جامعه برساند! آیا ابراهیم علیزاده دلیلی برای «توجیه» این همه سانسور دارد؟ روشن است که ایشان صحبت‌ها و اظهارنظر و وجود رفقای جناح چپ و کمونیستی را مغایر با منافع و مصالح عالی حضور خود و جناح تحت رهبری‌اش در تشکیلات کومه‌له و حزب کمونیست ایران می‌داند! چنین اعمالی روشن‌ترین گواهی است دال بر اینکه جناح غاصب رهبری کنونی کومه‌له تا چه اندازه از کومه‌له و فرهنگ و رفتار انقلابی و کمونیستی آن دور شده‌اند و به جای آن فرهنگ و روش بورژوایی و عشیره‌ای یعنی سانسور و سرکوب را به جای آن نشانده‌اند!
همۀ اعضا و رفقای این تشکیلات(چپ و راست) شاهدند که ابراهیم علیزاده مدتهاست که حاضر نیست در جلسات تشکیلاتی شرکت کند. می‌داند که نمی‌تواند در رابطه با بحرانی که خود بانی اصلی شکل‌گیری آن در این تشکیلات بوده است، به بدنۀ تشکیلات پاسخگو باشد. جدای از این تحمل شنیدن انتقاد رفقا را ندارد و آن را تعرض به «ساحت مقدس رهبری» می‌داند و با این روح کسانی را پرورده کرده‌اند که هر گونه انتقاد از ابراهیم علیزاده و دیگر اعضای رهبری جناح راست را به مثابه ضدیت با «کومه‌له» به حساب می‌آورند.
مدت‌ها قبل هنگامی که ده‌ها تن از اعضای تشکیلات با امضای جمعی، از ابراهیم علیزاده درخواست کردند در میان اعضای حزب حاضر شود و در خصوص بحران تشکیلاتی و چاره‌یابی برای آن اظهارنظری بنماید، وی نه تنها اهمیتی برای این درخواست قائل نشد، بلکه به جای آن، به تلویزیون کومه‌له رفت و صحبت‌های خود را در این باره در قالب مصاحبه بیان نمود و گفت که اختلافی در این تشکیلات وجود ندارد و این اختلاف‌تراشی کار «کمونیست کارگری» است، و سپس به هیچ کس دیگری هم اجازۀ ظاهر شدن در تلویزیون برای بیان نظراتش حول اختلافات و یا انتقاد از اظهارات ایشان، نداد.
در ادامۀ چنین رویکرد فرصت‌طلبانه‌‌ای، ایشان نه به جلسات تشکیلاتی، بلکه این بار به رادیو اینترنتی دیالوگ پناه برده و به بهانۀ صحبت در مورد اوضاع منطقه، اظهارات تحریف‌گرایانۀ خود در خصوص اختلافات در تشکیلات را از این رسانه بازتاب داده و نیز می‌پندارد که با این کار خود جواب معضلات جاری در تشکیلات را هم داده است!
از آنجایی که تلویزیون کومه‌له که در سیطرۀ جناح راست قرار دارد نیز هر بار فایل صحبت‌های ایشان با رادیو دیالوگ را بازپخش می‌نماید، به خوبی نمایانگر این است که مراجعۀ ایشان به رادیو دیالوگ برای پرداختن به موضوع اختلافات در تشکیلات، یک نوع «دور زدن» و یا به عبارت دقیق‌تر یک پولتیک است. در این باره ایشان بهتر است حرف‌های خود را از همان تلویزیون کومه‌له بیان کنند و به دیگران نیز اجازه دهد صحبت‌های خود را از همین کانال انعکاس دهند.
دومین نکته‌ای که ابراهیم علیزاده در پایان صحبت‌هایش با رادیو دیالوگ می‌خواهد به آن اشاره کند موضوع «اخراج‌‌های تشکیلاتی» است. ایشان می‌گوید:
«صحبت از اخراج این و آن می‌شود، من با تأکید به شما می‌گویم که نه در تشکیلات کردستان و نه در تشکیلات خارج کشورمان هیچ رفیقی به خاطر افکار و عقایدش، به خاطر نظراتش، به خاطر نظر سیاسی، از حزب اخراج نشده و حتی تذکری هم به او داده نشده است. اگر چند موردِ بسیار محدودِ اخراج هم داشته‌ایم به خاطر خلاف واضح تشکیلاتی بوده است، تازه طی چند مرحله مثلاً اگر رفیقمان عضو تشکیلات بوده، به او تذکر داده شده، بعد توبیخ، بعد خلع عضویت، بعد اگر پیشمرگ هم بوده باشد از پیشمرگ بودن هم اخراج شده. همۀ این مراحل طی شده تا کسی اخراج شود.»
صحت و سقم ادعای اینکه «سانسور نکرده‌ایم و اخراج هم نکرده‌ایم»، به اندازۀ صحت و سقم همان ادعاهای چند ماه قبل ابراهیم علیزاده و دیگر هم‌جناحی‌هایش است که در انظار عمومی می‌گفتند «اختلافی در این تشکیلات وجود ندارد، بحرانی وجود ندارد، اوضاع آرام است و رفقای داخل کشور به کار و وظایف خود مشغول باشند»!
در دفاع از راست‌گویی در کومه‌له، بایستی گفت که ادعای ابراهیم علیزاده دروغ محض است. نه تنها جناح تحت رهبری او، رفقا و اعضایی از این تشکیلات را به خاطر اختلاف سیاسی و ابراز نظر و عقیده و انتقاد از سیاست و اعمال آنان، اخراج کرده‌اند؛ بلکه حتی حکم اخراج کسی را هم تنها به «جرم» اینکه گفته بود «در این تشکیلات اختلاف وجود دارد»، صادر کرده‌اند.
حسن رحمانپناه با توافق ابراهیم علیزاده، رفیق پیشمرگ در تشکیلات کردستان با نام «ه.م» را تنها به دلیل اینکه گفته بود در تشکیلات اختلاف سیاسی وجود دارد، بدون طی هیچ یک از مراحلی که ابراهیم علیزاده در صحبت‌های خود به آن اشاره دارد، به دبیرخانه احضار و مستقیماً حکم اخراج را به او ابلاغ و از او می‌خواهند که اردوگاه را ترک کند. این تنها اعتراض دسته‌جمعی شماری از رفقای جناح چپ در تشکیلات کردستان و مراجعه به مقر کمیتۀ مرکزی و اصرار بر ملاقات با ابراهیم علیزاده و اعتراض شدید به ایشان و حسن رحمانپناه بود که اینان را مجبور کرد حکم اخراج آن رفیق را لغو نمایند. چنانچه چنین اعتراضی صورت نمی‌گرفت، معلوم نبود که چه سرنوشتی در انتظار آن جوان زحمتکشی که با هزار امید و آرزو به صف پیشمرگان کومه‌له پیوسته است، می‌بود!
رفیق پیشمرگ با نام «ز.ب» را به خاطر اینکه طی نامه‌ای به کمیتۀ مرکزی کنونی کومه‌له ضمن بیان نظرات سیاسی خود در خصوص اختلافات جاری در تشکیلات و برشمردن اعمال و عملکردهای ناروای آنان در مواجهه با رفقای جناح چپ، به انتقاد از ابراهیم علیزاده و حسن رحمانپناه و جمال بزرگپور پرداخته است؛ بدون طی هیچ یک از مراحلی که ابراهیم علیزاده در صحبت‌های خود به آن اشاره دارد، مستقیماً از عضویت در حزب اخراج می‌کنند!
با توافق ابراهیم علیزاده شماری از افراد رهبری جناح راست در کردستان و خارج کشور، با انجام یک سلسله کار پلیسی، اختیارات و حریم خصوصی رفقا در دنیای مجازی را پایمال نموده و با رصد حساب کاربری رفقا خصوصاً در شبکه جهانی فیسبوک، علیه آنها به پرونده سازی اقدام نموده‌اند. در این راستا علیه شماری از اعضای حزب در خارج کشور که در نقد خط راست حاکم بر رهبری کومه‌له، به نحو دلخواه خود ابراز وجود کرده و مثلاً مطالبی را در این زمینه، لایک و یا به اشتراک گذاشته‌اند؛ احکام برخورد تشکیلاتی صادر کرده‌اند. در تشکیلات کردستان نیز حداقل ۶ نفر از پیشمرگان و اعضای حزب را به خاطر اینکه نوشته‌‌ای از رفیق عباس منصوران عضو کمیتۀ مرکزی حزب کمونیست در انتقاد از سیاستهای راست‌روانۀ رهبری کنونی کومه‌له را در صفحۀ فیسبوک خود لایک کرده بودند، به دبیرخانه احضار و توسط جمال بزرگپور به طور کتبی و شفاهی مورد تفتیش عقیده و بازجویی قرار گرفته و آنها را تحت فشار قرار می‌دهند که «که بایستی به طور کتبی اعتراف کنند که اشتباه کرده‌اند»!
رفیق «ن.ز» کادر و عضو حزب در خارج کشور را فقط به خاطر اینکه مخالف سیاسی جناح راست بوده و همواره با نوشته‌های خود سیاستهای راست‌روانۀ این جناح را به نقد کشیده و سپس طی نامه‌ای به رهبری کنونی تشکیلات در کردستان از جمله خواهان توضیح از سوی ایشان در خصوص فساد و اعمال مجرمانه‌ای که از سوی افرادی از این به اصطلاح رهبری انجام گرفته، می‌شود؛ توسط کمیتۀ خارج کشور که در قبضۀ جناح راست قرار دارد و در رأس آن عادل الیاسی نشسته است، مورد برخورد تشکیلاتی قرار گرفته و بدون طی هیچ یک از مراحلی که ابراهیم علیزاده در صحبت‌هایش به آن اشاره دارد، از عضویت در حزب اخراج می‌شود.
جدای از اعمال توطئه‌گرانه و پرونده‌سازی، تخریب و ترور شخصیت و…..، موارد متعددی از برخوردهای سرکوبگرانۀ تشکیلاتی(اخراج، تعلیق و…) وجود دارد که به دلیل طولانی‌تر نشدن این نوشته، از ذکر آن خودداری می‌شود. اما به عنوان «تازه»ترین نمونه، در نتیجۀ توطئه‌ها و تهدیدها و جدال‌افروزی‌های افراد جناح راست در تشکیلات کردستان علیه رفقای جناح چپ، جدالی لفظی از سوی یکی از آن افراد به رفیق «ز.ب» که از مخالفین سیاسی جناح راست است تحمیل می‌شود و سپس به خاطر اینکه ز.ب در مورد یکی از افراد رهبری جناح راست -به حق یا به ناحق- حرفی را به زبان می‌آورد، بلافاصله و بدون طی هیچ یک از مراحلی که ابراهیم علیزاده در صحبت‌هایش به آن اشاره دارد، حکم اخراجش از تشکیلات صادر می‌شود!
در یک چنین فضای سانسور و سرکوبی، کمیتۀ اجرایی حزب کمونیست (به عنوان ارگان عالی تشکیلات) بارها دخالت کرده و ضمن تصریح و تأیید اینکه برخوردهای تشکیلاتی جاری در راستای حذف و ضربه‌زدن به رفقای جناح چپ صورت گرفته است، احکام صادره علیه رفقا چه در تشکیلات کردستان و چه در خارج کشور را مغایر اساسنامه و پرنسیپ‌های حزبی دانسته و آنها را یک‌جانبه ملغی نموده است.
حتی اگر(آن طور که ابراهیم علیزاده اشاره می‌کند) صحبت از ارتکاب به خلافی تشکیلاتی(انضباطی، آیین‌نامه‌ای) برای صدور احکام برخورد تشکیلاتی در میان باشد، تمام مسئله این است که در این باره نیز هیچ گونه عدالتی از سوی صادرکنند‌گان چنین احکامی، رعایت نمی‌شود. از خلاف تشکیلاتی که سهل است، از هر گونه اعمال مفتضحانۀ خود و افراد هم‌جناحی‌شان چشم‌پوشی می‌کنند و یا در نهایت تخفیف و حمایت، مورد برخورد قرار می‌دهند؛ اما همین که یکی از افراد جناح چپ مثلاً مرتکب خلافی تشکیلاتی شد، با «اشد مجازات» با آن برخورد می‌کنند؛ چرا که بایستی بتوانند با هر شیوه و بهانه‌ای که باشد افراد این جناح را حذف نمایند. در این باره نیز موارد بسیارند و در اینجا از ذکر آن پرهیز می‌شود.
بایستی به ابراهیم علیزاده و دیگر رهبران جناح راست گفت که سانسور و سرکوب توجیه‌شدنی نیست! انصاف و یا خجالتی هم چیز خوبی‌ست!
۶ بهمن ۱۳۹۹
۲۵ ژانویه ۲۰۲۱
