مقدمه:
قیام ۱۴۰۱ طی چند هفته اخیر حداقل در سطح خیابان پائین کشیده شده هر چند که جامعه علائمی نشان نمی دهد که به فاز قبل این قیام عقب نشسته باشد. وضعیت همچنان اتش زیر خاکستر است .
رژیم اسلامی تا همینجا توانسته با تعداد کمتر کشتار حتی نسبت به قیام ۹۸ جامعه را به عقب براند.هنوز زندانها پر است از معترضین و هر چند وقت یکبار تعدادی اعدام می شوند.
تلاش رژیم اسلامی در عرصه اقتصادی اینست که مقداری قیمتها را پائین بیاورد و با کاهش تنش با عربستان تا تقویت همپیوندی با چین و روسیه مقداری امید به اینده را در جامعه تزریق کند.
عرصه روانشناسی احتماعی و جنگ روانی رژیم اسلامی و تلاش برای کنترل مدیا و پائین کشیدن فتیله مدیای امپریالیستی انترناشنال و بی بی سی و صدای امریکا و کنترل اینرنت همه و همه فضاهائی بوده اند که ارتش اطلاعاتی رژیم روی آن کار کرده و تلاشش این بوده که قیام ایران را زیر کنترل حکومت اسرائیل و امریکا و غربیها جلوه دهد.
راستهای پروغرب تلاششان برای حقنه کردن شازده و چند نفر که بزور مدیای انترناشنال و غربیها چهره شدند ، همه این بود که جامعه به این “حداقل” راست پروغرب کفایت کند و زیر پرچم شازده اخوند را ببرد تا فکلی بیاید ! این تلاشها هم تا همینجا شکست خورده و فضا برای چپ رادیکال که بتواند با اتکا به قدرت طبقه کارگر ، اینبار برای کسب حق مسلم این طبقه برای حکومت کردن به میدان بیاید.
منشور “حداقلی” مالباختگان نشان داد که طبقه متوسطی که تلاش داشته تحت سیاست “ضد دیکتاتوری چه اخوند چه شاه” به جلو بخزد هم نمی تواند پاسخگوی معضل اساسی این قیام باشد که همانا پاسخ دادن به مسئله اصلی یعنی “سوسیالیزم یا بربریت سرمایه داری”، است.
غرب و حکومت امریکا از یکسو و اتحاد رو به رشد روسیه و چین از سوی دیگر تلاششان را برای تحت کنترل قراردادن حکومت اسلامی و قیام مردم ادامه داده اند و قیام ۱۴۰۱ در بستر جهانی گذار قدرت و عدم توفق یک الترناتیو سیاسی همچنان بلاتکلیف مانده است.
اینها صحنه هائی است که از دید من باید لحاظ کرد تا برسیم به موضوع جالبی در این روزها که عبارتست از “عقب نشینی “حکومت اسلامی در مقابل “زنها و دختران بی حجاب”. در این مقاله من در این موضوع مشخص نکاتی را ارائه می دهم:
(۱)توهمی بنام انقلاب زنانه و “حجاب پاشنه اشیل حکومت اسلامی” در معرض امتحان:
یک توهمی مدتها شاید چند دهه در اپوزسیون ایرانی بود که در ایران قرار است “انقلاب زنانه بشود” و “حجاب پاشنه اشیل حکومت اسلامی است” همان زمانها هم من نوشته ام که این داستان انقلاب زنانه مهمل است و انقلاب زنانه مردانه ندارد و تقلیل جنبش مردم در ایران به جنبش برای بی حجابی توسعه حماقت و رفرمیزم توام است.
همواره یاد آور بودم که ماهیت رژیم اسلامی نظام سرمایه داریست و این رژیم در مرکزش ابزار طبقه سرمایه دار است چه در ایران چه در سطج دنیا.حکومت اسلامی به رفم دعواهایش با امپریالیزم غرب اساسا با کمک این نظام بقدرت رسید و طی تاریخش هم چه پنهانی چه علنی با جناح هائی از این امپریالیزم شب را به روز رسانده.اگر زمانی با حکومت امریکا دعوایش بالا گرفته اروپائیها وساطت کردند و یکجوری با هم مشکلات را رفع کردند.
طبیعتا دیدگاهی که این رژیم را به سطح یک رژیم ایدئولوژیک بدون زیر ساخت طبقاتی تقلیل داده چه در میان راستها و چه چپهای مدل منصور حکمتی و چه خیل چپ سنتی ، همه در تداوم این رژیم مقصر بوده اند و خواهند بود.توسعه توهم در میان فعالین آزادیخواه که عموما از نسل جدید هستند و تجربه تاریخی زیادی ندارند یکی از معضلات این قیام اخیر بوده و خواهد بود و تحت این توهمهاست که شعارهای راست مثل زن زندگی آزادی را بسیاری هنوز تکرار می کنند بدون اینکه بفهمند این شعار دقیقا همان سنخ است که در قیام ۵۷ هم جامعه را به بیراهه برد.
از دید من دلیل اصلی عقب رفتن قیام ۱۴۰۱ همین توهمهاست که در جامعه توسعه دارد و عامل اصلی است که از سازماندهی مستقل طبقه کارگر در سیاست جلو گرفته و طبقه کارگر را در سطح “کارگران معترض برای حقوق معوقه و افزایش حقوق” می بیند و نه بیش!
تحولات چند هفته اخیر بخوبی ثابت کرد که انقلاب در ایران نمی تواند زنانه باشد و شعار زن زندگی آزادی اینقدر شلکی است که توان جلو بردن جنبش طبقه کارگر را ندارد چرا که پاسخ مسئله اصلی جامعه در ان نیست.
(۲)چرخش رژیم اسلامی در مقابل حجاب اجباری در چه سطج و با چه استراتژی:
رژیم اسلامی با هوشیاری انهم از سطح رهبریش با اغاز قیام ۱۴۰۱ ، شروع کرد به بازنگری به معضلی که این قیام ظاهرا از ان اغاز شد.
حالا همانها که زنها را سرکوب می کردند برای بیرون ماندن تعدادی مو ، حالا می گویند که “دلیل قانونی ندارد که خانمها انتخاب کنند برای حجاب”! دستگاه سرکوب رژیم ظاهرا عقب نشسته و در تهران و بسیاری شهرها خانمها و دخترها بدون حجاب در خیابانها راه می روند.
بخشی از انها که به خیابانها امده اند یعنی جوانها و نوجوانها با دیدن این “آزادی” در خود باد می کنند و فکر می کنند “حکومت صدای انقلابشان را شنیده” و عقب می نشینند.
رژیم اسلامی با عقب نشینی در مورد حجاب اجباری که من فکر نمی کنم بلند مدت باشد موفق می شود یک بخش مهم معتراضین را بدنبال نخود سیاه بفرستد.همان بخشی که با فریادهای معصومه قمی سالاها به خیابان آمد تا بی حجاب شود!
خوب! این تغییر تاکتیک رژیم اسلامی بسیار موثر تر است از زدن و کشتن! این تدبیر عامل جداسازی لایه هائی از طبقات متوسط جامعه می شود که دردشان در همان سطح بی حجاب شدن بود!
اینکه رژیم تا چه زمان به این سیاست خود ادامه دهد و در چه زمانی برگردد به موضع قبلی و سرکوب بی حجابها بحث دیگریست:
(۳)حکومت اسلامی در دوراهی “متعارف شدن یا طالبانی شدن”:
تاریخ رژیم اسلامی تاریخی متضاد بوده در وجهی همواره نوسان بین “نیاز به متعارف شدن” در مقابل طالبانی شدن .
رژیم اسلامی در تولدش از “تحمل بی حجابی” بعد ۶ ماه چرخش کرد به “حجاب اجباری” .بعد چندین دهه دوباره رسیده به این نقطه که چه کند؟ آیا برگردد به تابلوی “حجاب اختیاری” یا اینکه بعد از مدتی عقب نشینی دوباره طالبانی شود؟
هم اکنون در سطح رهبری این بحثها بشدت در جریانست و فعلا رژیم به “قانون حجاب” اتش بس داده.با اینکار هم وقت می خرد هم همانطور که گفتم بخشی از معترضین را که فقط دنبال بی جچاب شدن بودند به خانه می فرستد. لذا اساس نظریه “انقلاب زنانه” یکبار دیگر در عمل شکست می خورد و روشن می شود این نظام به خلاف ادعای تعدادی ، به هیچ وجه حکومت حجاب اجباری نیست بلکه این قضیه بخشی کوچک و فرعی است از انچه این حکومت هست یعنی حکومت سرمایه داری با پوشش اسلامی که می تواند در طیف وسیعی در این ماجرا نوسان کند اگر مرکزش هدف قرار نگیرد.
(۴)جنبش ازادیخواه و برابری طلب چه کند؟
در مقالات متعددی در این دوره و طی سالها توضیح داده ام که باید روشنفکری انقلابی و رادیکال لایه های پیچیده این حکومت را برای مردم روشن کند و خواستهای مشخص مطالباتی را به اصل حکومت کارگری و پایان سرمایه داری پیوند بزند.
توضیح این انقلاب پیش رو به انقلاب زنانه یا هر مهمل دیگر چاله است راه نیست و نظریه هائی که “حداقلی” هستند فقط توسعه توهم هستند و کند کردن گامهای جامعه برای پیروزی انقلاب.
جنبشهای اعتراضی در ایران نباید در مقابل سد “حجاب اجباری” محدود شوند بلکه باید متحد شوند حول پایان دادن ریشه همه این بدبختیها که نظام سرمایه داریست.
تک تک خواستهای جامعه منجمله حجاب اختیاری را باید بر اساس همین اصل بازتعریف کرد. تلاشهای راستها برای متمرکز شدن روی “انقلاب زنانه و جچاب اجباری ” تلاشی رفرمیستی و اگاهانه است که سرنگونی این حکومت به تداوم نظم نابرابر بینجامد.
همان نظامی که نظام سلطنت را به خمنی دست بدست داد الان تلاش دارد حرکت بر عکسش را انجام دهد نباید گذاشت این خیمه شب بازی چند نسل دیگر را یا در چنگال حکومت کنونی یا در چنگال شازده اینا نگه دارد تاریخ را باید به پش برد نباید گذاشت تاریخ به چرخش خود در ایران ادامه دهد.
زنده باد جنبش ازادی برابری حکومت کارگری!
