در بخش اول این نوشته یک بار دیگر به موضوع تلاش ابراهیم علیزاده برای انکار و پرده‌پوشی وجود اختلافات سیاسی در تشکیلات کومه‌له و حزب کمونیست در بیان رایج ایشان مبنی بر «عدم وجود یک صفحه آچهار حاوی نظرات مخالف با برنامه و خط مشی رسمی کومه‌له و حزب کمونیست در ارائه به پلنوم و یا کنگره‌ای»، پرداخته و توضیح داده شد که اساساً این جناح راست و ناسیونالیستی در تشکیلات که کمیتۀ مرکزی کومه‌له را به سیطرۀ خود درآورده است؛ نه تنها خود را ملزم به ارائۀ مکتوب دیدگاه‌ها و مواضع‌شان از طریق کانال‌های رسمی تشکیلات یعنی مراجعه به کنگره و یا پلنوم‌ها و یا حتی اعلان به جامعه نمی‌بینند، بلکه اسناد و مصوبات موجود را نیز پایمال می‌کنند. اتفاقاً یکی از دلایل اصلی‌ای که بحران جاری در تشکیلات را تا این درجه حاد نموده است، این است که جناح راست بدون اینکه نظراتشان را به طور مکتوب و برای تصویب در مرجعی حزبی به میان بیاورند، با سوء استفاده از موقعیتی که به چنگ آورده‌اند طور عملی مشغول اجرای آن دیدگاه و مواضع و پیشبرد پروژه‌های مربوطه هستند. این یک کودتای خزندۀ سیاسی تمام عیار است. تشکیلاتی مانند کومه‌له تا این درجه به راست چرخیده، بدون اینکه ابراهیم علیزاده و یا هر کسی دیگری از این جناح، یک صفحه آچهار از این تفکرات و مواضع راست‌روانه را برای تصویب به پلنوم و کنگره‌ای ارائه کرده باشد!!
ابراهیم علیزاده آن طور که در ادامۀ صحبت‌های خود با رادیو دیالوگ نیز تأکید می‌کند، می‌گوید که «سطح مباحث سیاسی حول اختلافات جاری در تشکیلات نازل است». وی ناچار است که همواره چنین تعبیر غلط و وارونه‌ای ارائه نماید، ایشان با این کار به طور آشکار به اختفای سیاسی خود و جناحش می‌پردازد، چراکه اگر چنین ننماید مجبور می‌شود که مباحث و دیدگاه‌های راست‌روانۀ امروزی خود را به طور مکتوب ارائه کند.
وی در ادامۀ صحبت‌های خود می‌گوید که «اما جنبۀ تشکیلاتی مربوط به اختلافات، حاد شده است.» او به زعم خود در پرداختن به چاره‌جویی برای این وضعیت، به اساسنامه و کنگره اشاره می‌کند و می‌گوید که «کنگره بایستی در موقع خود برگزار شود، بایستی مانع‌تراشی بر سر راه کنگره برداشته شود، به هیچ بهانه‌ای نمی‌توان کنگره را به تأخیر انداخت، کنگره‌ای تندرست بر طبق آیین‌نامه‌ای مرتب برگزار شود. رفقای ما در کمیتۀ مرکزی حزب در گذاشتن آیین‌نامه مختارند، اینان آیین‌نامه‌ای نوشته‌اند که از نظر ما غیرعملی است، نادمکراتیک است، نامناسب است، آن را رد نمی‌کنیم، به آن معنا می‌گویم که با آن مخالفت می‌کنیم اما از آن پیروی هم می‌کنیم.»
همین چند عبارت متناقض از ایشان در عنوان به آیین‌نامۀ کمیتۀ مرکزی حزب، جوانب مخشوش و متضاد گفتار و عمل ایشان را در این زمینه به خوبی نمایان می سازد. جدای از فاصلۀ معنا و نامتجانسی عبارات نادمکراتیک و نامناسب با هم، چگونه انسان سیاسی آگاه و عاقلی می‌تواند باشد که آیین‌نامه‌ای را نادمکراتیک بداند و با آن مخالفت کند، اما در عین حال از آن پیروی هم بنماید. به عنوان مثال یکی از دلایل لزوم تحریم نمایش انتخابات در رژیم اسلامی، نادمکراتیک بودن آیین‌نامه و مابقی اجزای مربوط به آن پروسه است! در حوزۀ انتخابات وقتی که آیین‌نامه‌ای نادمکراتیک باشد و صاحبان آن بر آن پای بفشارند، معلوم است که چه نتایج نادمکراتیک انتخاباتی هم به بار خواهد آمد. در یک شرایط متعارف، کسی که از یک چنین آیین‌نامه‌ای پیروی کند، به طور مستقیم در خدمت به تحکیم یک سیستم نادمکراتیک عمل نموده است.
پس رفیق ابراهیم بهتر است به جای این همه تلاش بیهوده در جهت وارونه‌نمایی و نیز اتکا به تعابیر متناقض، دلایل واقعی خود و جناحش را در مخالفت با آیین‌نامۀ مزبور بیان کنند!
ایشان به خوبی می‌دانند که بر طبق آیین‌نامۀ کمیتۀ مرکزی حزب، لشکرکشی جناح راست به کنگرۀ ۱۳حزب برایشان به آسانی امکان‌پذیر نخواهد بود و مطابق آن آیین‌نامه درصد قابل توجه از اعضایی که در این مدت با تقلای بسیار و اعمال مغایر با اساسنامه و قرارهای کمیتۀ اجرایی حزب، به گرد خود آورده‌اند؛ واجد شرایط شرکت در انتخابات کنگره نخواهند بود و بنابراین توازن به طور چشمگیری به نفع جناح چپ و کمونیستی تغییر خواهد کرد.
حال که جناح راست این چنین به تناقض و وارونه‌نمایی این بار حول آیین‌نامۀ برگزاری انتخابات مربوط به کنگرۀ ۱۳ حزب کمونیست ایران می‌پردازد، لازم است که رهبری جناح چپ و کمونیستی در این تشکیلات به طور علنی به روشنگری‌های لازم در این باره بپردازد.
ادامه دارد.
۲۴ ژانویه ۲۰۲۱
۵ بهمن ۱۳۹۹
