اخباروگزارش های کارگری ۲۹ اسفند ماه ۱۴۰۱
با درود به جان باختگان،دربندیان وتمامی صدمه دیدگان اعتراضات سراسری اخیروهمبستگی با خانواده هایشان به استقبال سال نووبهار برویم
– بیانیه نوروزی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران به مناسبت آغاز سال ۱۴۰۲ خورشیدی
– شادباش نوروزی کانون نویسندگان ایران
– نوروز پیام‌آور آزادی
پیام اتحادیه آزاد کارگران ایران بمناسبت فرارسیدن سال ۱۴۰۲
– کانون مدافعان حقوق کارگر:خجسته نوروزی متفاوت
– علی نجاتی کارگر بازنشسته سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه:
سال نو را بر کارگران و زحمتکشان و مردم شریف ایران شاد باش می گویم.
– بیانیه اتحادیه آزاد کارگران ایران پیرامون تعیین حداقل مزد کارگران برای سال ۱۴۰۲
*******
*بیانیه نوروزی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران به مناسبت آغاز سال ۱۴۰۲ خورشیدی
▪سالمان نو شد و غم‌هایمان کهنه؛تکرار اینکه «مردگان امسال عاشق‌ترین زنده‌گان بودند»، ذهنمان را تسکین خواهد داد تا شاید سالی نو و بهاری نو را در ادامه راهی که آغاز کرده‌ایم تجربه کنیم.
یاد باد آن جاویدنامانی که به احترام #زن به پابرجایی #زندگی و شکوه #آزادی ایستاده. جان دادند و داغ نبودنشان در شروع سال جدید همچنان بر آنان که پرچم آزادی‌خواهی برافراشته‌اند سرد نشده است. امسال را در حالی به پایان رساندیم که این باور در وجود تک‌تک‌مان تقویت شد که دیگر استبداد توان ایستادگی در برابر قدرت بی‌قدرتان را ندارد و راه باریک آزادی قابل‌گذرتر از همیشه است. در این سال پرشُکوه و شِکوِه، معلمان ایران نیز مانند همیشه از خیابان‌ها کنار نکشیدند و با پیوند مطالبات صنفی خود با مطالبات اجتماعی، دوشادوش تمام راد مردان و زنان ایران خواهان رقم خوردن تغییرات به نفع مردم ایران بودند.
▪شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، به نمایندگی از کانون‌ها و انجمن‌های صنفی فرهنگیان ایران ضمن ابراز همدلی با خانواده‌های داغدار و آسیبدیدگان خیزش تحول‌خواهی یادآوری می‌کند، چون سالهای گذشته علاوه بر همراهی با خواست اجتماعی و همگانی مردم جهت ایجاد تغییرات اساسی در رویکرد حاکمیت موارد زیر را نیز در دستور کار خود قرار می‌دهد.
۱- با توجه به اجرای ناقص و سلیقه‌ای قانون رتبه‌بندی، عدم اجرای همسان سازی حقوق بازنشستگان، تورم شدید و خط فقر اعلام شده، همچنان حق اعتراض را برای خود قائل هستیم و کوتاه نخواهیم آمد.
۲- با توجه به برخوردهای غیرقانونی و مخدوش هیات‌های تخلفات اداری و سختگیری‌هایی هدفمند و مهندسی شده برای حذف و محروم کردن برخی از فعالین صنفی از مزایای رتبه‌بندی همچنان بر اجرای صحیح قانون و مشمول بودن تمام همکاران و بازنگری بر این تصمیم تنگ نظرانه تاکید دارد.
۳- زندان، اخراج، انفصال، تبعید و گشودن پرونده‌های قضایی برای فعالین صنفی معلمان، لحظه‌ای شک و تردید را در اذهان آگاه معلمان ایجاد نخواهد کرد و مطالبه‌گری معلمان که بدون شک آغاز همه‌گیری اعتراضات عمومی و عادی‌سازی خیابان بوده، همچنان ادامه خواهد داشت. حضور معلمان و دانش‌آموزان در کنار یکدیگر نویدبخش روزهایی پر از آگاهی خواهد بود. روزهایی که سرود آزادی را هر روز در مدرسه رهایی زمزمه کنیم. به امید روزی که معلم و دانش‌آموز پرچم صلح و دوستی را بر فراز دستان خود به اهتزار در آورند و با آرامش خیال یاد بدهند و یاد بگیرند.
۴- به حاکمیت هشدار داده در صورت برآورده نشدن مطالبات حداقلی خود، خیابان همچنان میعادگاه معلمان خواهد بود و خود را برای اردیبهشت ۱۴۰۲ مهیا خواهیم ساخت.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران
۲۹ اسفند ۱۴۰۱
*شادباش نوروزی کانون نویسندگان ایران
ببین چگونه از گلی
خزان باغ ما بهار می‌شود!
نوروز، جشن سال نو خورشیدی، شکوفایی طبیعت است و نمادِ پیروزی انسان بر سرما، تاریکی، جهل و خشونت که گذشتگان ما هزاران سال آن را سینه به سینه و نسل به نسل پاس داشته‌اند.
در سالی که گذشت شاهد یکی از پیشروترین جنبش‌های آزادی‌خواهی بودیم که بار دیگر به حاکمیت سرکوب و خفقان یادآوری کرد حقی که سال‌ها به ضرب و زورِ بازداشت و پرونده‌سازی و شکنجه و اعدام گرفته شود نه فروخوردنی است نه فراموش‌شدنی، تنها فرصتی دوباره می‌جوید تا یک‌پارچه و هم‌صدا رخ نماید و نوید دهد که چیرگی حاکمان پوشالی را یارای ایستادن برابر اراده مردمی نیست.
در سالی که گذشت وضعیت آزادی بیان، هم‌چون گذشته، فقط حکایت مکرر سانسور کتاب و نمایش و موسیقی و حق بیان و گردش آزادانه‌ی اطلاعات نبود بلکه حکایت حاکمیتی هم بود که از به‌کارگیری جنایت‌بارترین شیوه‌های سرکوب ابایی ندارد، اگرچه گاه زیر فشار مبارزه بی‌امان مردم به‌جان‌آمده ناگزیر شود روزنه‌ای کوچک برای رهایی برخی دربندان بگشاید.
اینک، اما، بهار در راه است! پس همراه با همه‌ی جان‌های عاشق و امیدوار نوروز را پاس می‌داریم و آرزو می‌کنیم در سال پیش رو شاهد بازایستادن رشد افسارگسیخته‌ی تورم و گرانی باشیم، نه احکام سنگین ناعادلانه و یورش‌های امنیتی به خانه‌های مردم، بلکه برچیدن بساط بند و سرکوب. آرزو می‌کنیم نه از بلایای طبیعی خبری باشد نه از بلایای ساختگی از آن دست که گریبان دختران دانش‌آموز را گرفت. امید می‌بندیم به شور آزادی‌خواهی مردم که، بی‌برگشت به گذشته، آزادی بیان بی‌هیچ حصرواستثنا را خواستی همگانی سازد.
کانون نویسندگان ایران نوروز را به مردم ایران و دیگرانی که در هر گوشه‌ی جهان نوروز را جشن می‌گیرند، به‌ویژه به آسیبدیدگان و خانواده‌های جان‌باختگان جنبش آزادی‌خواهی این‌سال و به زنان آزادیخواه که بذر امید می‌کارند شادباش می‌گوید.
کانون نویسندگان ایران
۲۸ اسفند ۱۴۰۱
*نوروز پیام‌آور آزادی
پیام اتحادیه آزاد کارگران ایران بمناسبت فرارسیدن سال ۱۴۰۲
نوروز ۱۴۰۲ با بانگ آزادی فرا رسید. خیابان‌های شهرها و روستاها با شعار آزادی آزادی، زن زندگی آزادی، مرگ بر دیکتاتور تنیده شد.
امسال هم طبیعت و هم جامعه باهم و پا به پای هم در حال تلاش برای نو شدن و تحولِ زمستان و ظلمت به بهار و روشنائی هستند.
سال ۱۴۰۱ را پشت سر گذاشتیم. سالی سرشار از غم و اندوه، سالی دمادم از دردِ از دست دادنِ عزیزترین جان‌ها، سالی به تمامِ معنا زمهریر و سرما. اما توامان سالی پُر از امید به تغییر و تحوّل، سالی از جنسِ عظیم‌ترین عزم و اراده‌ی جمعیِ انسان‌ها که نویدِ بهار و نوشدگی می‌داد.
سالی که گذشت به قول شاعر، مُردگان آن عاشق‌ترینِ زندگان بودند و جان‌های‌شان اولین شکوفه‌های درخت آزادی خواهند شد.
جشن‌های سال جدید نشان از تداوم انقلاب می‌دهد و این انقلاب نشان از عمیق‌ترین تحول‌ها برای کل جامعه‌ی بشریت. انقلابی که آشکارا نشان می‌دهد که اینبار نوبت ما مردم است که خط پایانی بر اِعمال قدرتِ از بالای سر جامعه و هرگونه استبداد و استثمار و انقیاد بگذاریم و طرحی نو در اندازیم.
اتحادیه آزاد کارگران ایران فرارسیدن نوروز و سال نو را به تمامی انسان‌های آزادیخواه و برابری‌طلب شادباش گفته و اعلام می‌دارد که سال جدید سالِ جان‌های عزیزی است که توسط جنایتکاران حاکم از ما گرفته شدند.
نوروز را در کنار خانواده‌های عزیزان جانباخته‌ی انقلاب‌مان خواهیم بود و سال پیش رو را به سال تحقق آرمان‌های‌شان بَدَل خواهیم کرد.
اتحادیه آزاد کارگران ایران
*کانون مدافعان حقوق کارگر:خجسته نوروزی متفاوت
گمان بردند که شعله می میرد
بساط ظلم ریشه می گیرد
نخشکد آن شاخه ای سرسبز
که آب از خون جوانان خورد
در حالی به پیشواز سال جدید می رویم که سالی سترگ و سرنوشت ساز را برای مردم خودمان و برای دنیا پشت سر می گذاریم.
سال ۱۴۰۱ را با راهی به انقلابی بزرگ در مسائل بزرگ اقتصادی، سیاسی و اجتماعی از سر گذراندیم که تاثیرات آن بر جامعه جهانی و همچنین خاورمیانه و بخصوص ایران هر روز آشکارتر می شود. پیش رفتن را تا جایی ادامه داده ایم که دیگر از مرز آن گذر کردیم که عده ای بخواهند برای دیگران تعیین تکلیف بکنند.
انقلاب زن-زندگی- آزادی هم به ما وهم به جهانیان نشان داد که دیگر زمان سروری عده ای بر دیگران به سر آمده است. از اینرو بهاری دیگر را آغاز می کنیم که آزادی وآزادگی را برایمان به ارمغان آورد.
آزادی وآزادگی که نسل جدیدی از جوانان و زنان آن را به پیش می رانند تا جامعه نوینی را پایه گذاری کنند. جامعه ای که گل ها وشکوفه ها در حال شکفتن هستند. گل ها وشکوفه ها که رنگ ها و رنگ دانه هایش از جوشش خون انسان های فداکاری بر آمده است و ریشه آن با خون مبارزان و شکنجه شدگان آبیاری شده است و این نهاد سر سبز به سادگی خشکیده نخواهد شد. این سال بر تمامی مردم و زحمتکشان مبارک باد
بهار سال ۱۴۰۲
*علی نجاتی کارگر بازنشسته سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه:
سال نو را بر کارگران و زحمتکشان و مردم شریف ایران شاد باش می گویم.
سال جدید، سال ۱۴۰۲ را در شرایطی آغاز می کنیم که فقر و نداری، تورم و بیکاری، نبود تشکل های مستقل کارگری، دستمزد های چندین برابر زیر خطر فقر، فساد و تباهی، تبعیض و نابرابری ها همچنان ادامه دارد.
امیدوارم که سال ۱۴۰۲ سال رهایی از فقر و نداری، سال اتحاد و همبستگی کارگران و زحمتکشان باشد.
آغاز سالی که در آن همه انسان ها دارای زندگی شایسته و انسانی باشند و کسی مورد ستم و استثمار قرار نگیرد.
سال نو بر همگی شما عزیزان مبارک باد.
دوشنبه ۲۹ اسفند ۱۴۰۱
*بیانیه اتحادیه آزاد کارگران ایران پیرامون تعیین حداقل مزد کارگران برای سال ۱۴۰۲
وزیر کار در ساعات اولیه بامدادِ آخرین روز سال، مبلغ حداقل دستمزد کارگران برای سال ۱۴۰۲ را با ۲۷ درصد افزایش به میزان پنج میلیون و سیصد و هشت هزار تومان، و افزایش برای سایر سطوح مزدی را به میزان ۲۱ درصد به اضافه‌ی مبلغ هشت هزار و سیصد تومانِ روزانه اعلام کرد.
این شعبده‌بازی محیرالعقول از سوی شورای عالی کار به نیابت از حکومتی انجام شد که تمام قد درمقابل نه تنها طبقه‌ی کارگر و مزدبگیران ایران بلکه کل جامعه ایستاده است.
این حکومت آشکارا نشان داده است که نه تنها معیشت و کرامت را از کارگران و همه زحمتکشان سلب می‌کند بلکه با قتل و کشتار و سرکوب، جان و چشم و حیات انسان‌ها را نیز می‌گیرد تا به حیات و بقای خود ادامه دهد.
بدون حتی یک لحظه اندیشیدن هم میتوان فهمید که این میزان از دستمزد برای کارگران درمقابل رقم واقعی هزینه‌های معیشت خانوار که به بالای ۳۰ میلیون تومان در ماه رسیده است، نه حکم تداوم زندگی بلکه حکمِ تشدید فقر و فلاکت و مرگ است.
حکومت هر ساله سطح معیشت کارگران و کارکنان چه در کارخانه و چه در ادارات، چه در بخش دولتی چه خصوصی، چه شاغل و چه بازنشسته را چندین برابر نسبت به میزان درآمد آنها تنزل داده و عقب‌ماندگی مزدی فاجعه‌آمیزی به اکثریت قاطع جامعه تحمیل کرده است.
اما حتی اگر تمامی مشکلات معیشتی تحمیل شده به کارگران در سالهای گذشته را نیز نادیده بگیریم، در سال ۱۴۰۱ با تورم رسمی اعلام شده‌ی نزدیک به ۵۰ درصدی و رقم تورم بالای ۷۰ درصدی خوراکی‌ها و همچنین سقوط بیش از یکصد درصدی ارزش پول ملی و همزمان با آن حذف ارز ترجیحی که منجر به یک انفجار بزرگ تورمی در نرخ واقعی اقلام و مایحتاج ضروری خانواده‌ها شد، شاهد تشدید بحران معیشتی بی‌سابقه‌ای هستیم که خانواده‌ها را به مرز فروپاشی اقتصادی رسانده است.
با توجه به این میزان از گرانی و تورم دهشتناک تحمیل شده به جامعه، افزایش ۲۷ درصدی برای کارگران و ۲۰ درصدی برای کارمندان در سال ۱۴۰۲، نه تنها یک دهن‌کجی به خواسته‌های جامعه بلکه اعلان یک جنگ و دشمنی آشکار به میلیونها نفر از مزدبگیران ایران و خانواده‌های آنان است.
حکومت شمشیر را از رو بسته است. فقر و فلاکت مفرط را به جامعه تحمیل کرده است، آزادی‌های انسانی را از زنان و مردان سلب کرده است، تبعیض و استثماری بدتر از مناسبات برده‌دارانِ پیشاتمدنی برای جامعه سازمان داده است و در مقابلِ هرگونه فریاد آزادی‌خواهی و برابری‌طلبی، خشونت‌بارترین روش‌های سرکوب را به کار می‌بندد، زنان و کودکان را در خیابان‌ها با گلوله می‌کُشد، چشم جوانان را کور می‌کند، بساط زندان و تجاوز را بسط می‌دهد، حملات شیمیایی به مدارس انجام می‌دهد و نیروهای سرکوبگر پلیس و گارد ویژه را به داخل کارخانجات و مراکز صنعتی و تولیدی گسیل می‌دهد تا مانع از هرگونه اعتراض و حق‌خواهی گردد.
با تمام این اوصاف ما با یک معادله‌ی ساده روبرو هستیم. یک طرف این معادله، جامعه‌ای است که یک زندگی انسانی همراه با آزادی و برابری و رفاه می‌طلبد و طرف دیگرِ آن حاکمیتی است که با پرچم مرگ و نیستی درمقابل خواست کارگران و زحمتکشان و زنان و جوانان ایستاده است.
در چنین شرایطی بر تمامی کارگران، معلمان، پرستاران، کارمندان و تمامی مزدبگیران جامعه روشن است که هرگونه مطالبه‌گری و خواست بهبود اوضاع، توسط حکومت به بن بست رسیده است و راه همان راهی است که از شهریور سال ۱۴۰۱ آغاز شد، که باید آنرا ادامه داد و به پیروزی رساند.
تحقق این پیروزی نیز در گرو اتحاد تمامی کارگران و دیگر مزدبگیران است تا با دست بردن به اعتصابات و اعتراضات گسترده در تمامی کارخانجات و مراکز صنعتی و تولیدی بزرگ و کلیدی، مبارزات انقلابی جاری را تداوم بخشیده و به پیش ببرند.
اتحادیه آزاد کارگران ایران- ۲۹ اسفندماه ۱۴۰۱
