مقدمه:
سال ۱۴۰۱ با تمام افت و خیزها در ایران و جهان به اتمام رسید .سالی که در تاریخ ایران نقطه عطف بود و جنبش آزدیخواهی ایران را یک قدم بزرگ به جلو برد.
شعار سرنگونی رژیم اسلامی در سراسر ایران طنین انداخت و بخش اصلی جامعه که زحمتکشان و مزد بگیرانند به صحنه کشاند.
در این سال گرایشات راست پروغرب با ماسک انقلابی و استفاده از تلویزیونهای ماهواره ای تلاش کردند شخصیت هائی را بسازند کنار شازده پهلوی قرار دهند و بنجلی را به جامعه حقنه کنند .سعی زیادی شد موهومی بنام “انقلاب زن زندگی آزادی” تکرار شود تا اهداف جامعه در تکرار شعاری موهوم گم شود و به طبقه کارگر و زحمتکشان این پیام داده شود که “زبانت را ببند و بدنبال از ما بهتران بدو و قربانی شو مثل کاوه اهنگر تا صاحبان فره ایزدی بیایند و به کمک حکومت امریکا و غربیها و بخشی از دستگاه سروب کنونی رژیم اسلامی بقدرت برسند.
قیام ۱۴۰۱ از این پیچ و خم ها عبور کرده و بیشتر هم عبور خواهد کرد.
راستها و بخشی از چپ لیبرال زده فریاد می زدند که “الان موقع رقابت الترناتیو ها نیست” الان “همه با هم بشویم” اما جامعه متوجه شد زیر این شعار همانها دنبال ساختن دولت در تبعید هستند بنمایندگی از جامعه ایران! منشور این شارلاتانها دقیقا ابزاریست برای سازماندهی دولت در تبعید. که گوئی “در ایران باید بنشینند تا در ینگه دنیا” اینها نمایندیشان کنند.
قیام ۱۴۰۱ حکومت امریکا و حکومتهای غرب را به تلاش عجیبی واداشت که به حامیان “انقلاب زن زندگی آزادی” تبدیل شوند و از این بازی فشاری بسازند بر علیه حکومت اسلامی.
بستر بین المللی قیام ۱۴۰۱ در فضائی اتفاق می افتد که دوران فدر قدرتی حکومت امریکا و متحدینش تمام شده و دوران گذار به سمت دنیای چند قطبی هم نگرانیها و هم فرصتهای بیشتری برای جنبش رادیکال ازادیخواهی در ایران و دنیا فراهم خواهد آورد.
رژیم اسلامی در طی چند ماه اخیر توانسته بطور نسبی قیام ۱۴۰۱ را از خیابانها جمع کند .کشتاری در خیابانها زندانی کردن نزدیک به ۲۰ هزار آزادیخواه شکنجه و اعدامها و حملات شیمیائی به مدارس که هنوز ادامه دارد تا همین امروز فعالیتهای خیابانی ازادیخواهان را کاهش داده و رهبران رژیم دارند ابلهانه به هم تبریک می کویند. رئیسی به حظور خامنه ای شرفیاب شده و به او تبریک می گوید که “ملت حزب الله به فراخوان رهبر لبیک گفته و قیام را جمع کرده اند”.
در این مقطع که وارد سال ۱۴۰۲ می شویم مهم اینست که به نکاتی که می شود از سال ۱۴۰۱ درس گرفت از دید خودم اشاراتی بکنم. درس گرفتن از پیروزیها و شکستها نه در این مورد بلکه همه ابعاد زندگی شرط عقل است و عقل و منطق مهمترین ابزار پیروزی آزادیخواهی و انساندوستی است:
(۱)آیا قیام در “کف خیابان” توان پیروزی داشت یا خواهد داشت؟
سال ۱۴۰۱ قیام ایران بیشتر متمرکز بود به تظاهرات خیابانی. راست پروغرب هم اصرار داشت این متد ادامه یابد. من از جمله افرادی بودم که تکرار می کردم که این قیام محالست با ماندن در “کف خیابان” پیروز شود.
راست پروغرب از تکرار ماندن مردم در خیابان می خواست ابزار تهاجمی مردم را از انها بگیرد تا “جابجائی قدرت از بالا” پیش برود.تا مگر حکومت امریکا و غربیها با بخشهائی از حکومت اسلامی متحد شوند و قدرت را مثل سال ۵۷ دست بدست کنند.
قیام ۱۴۰۱ دور ماندن در خیابان متاسفانه ضربات سنگین خورد و در بخش اعظم خود به دو شکل مهم اعتصاب سراسری و قیام مسلحانه توده ای تعالی پیدا نکرد.از دید من این نکته گره ای بود که رژیم توانست با تلفات کمتر از قیام ۹۸ بر جامعه حتی موقت مسلط شود.
(۲)قیام ۱۴۰۱ به رهبری سیاسی طبقه کارگر مسلح نشد
گرچه اکثریت مطلق شرکت کنندگان در تظاهرات خیابانی را طبقه کارگر تشکیل می دهد اما این طبقه از موضع مستقل سیاسی با برنامه کسب قدرت وارد صحنه نشد.
اعتصابات مراکز کارگری سراسری نشد و یا تداوم نیافت و بیانیه های این اعتراضات بیشتر در سطح “صنفی” ماند یا از خواستهای حاشیه ای فراتر نرفت.
خواست و مطالبه حکومت کارگری و شورائی مهر خود را به قیام ۱۴۰۱ نزد که این از مهمترین شروط پیروزی این قیام و تعالی آن به انقلاب است.
(۳)عدم تشکیل و سازماندهی جبهه فراگیر چپ رادیکال در داخل و خارج کشور:
گرجه در اواخر سال ما شاهد اولین بیانیه نیم بند “تشکلهای صنفی و مدنی” بودیم اما این سطح از فرمولندی و سازماندهی هنوز با سازماندهی جدی و رادیکال چنبش چپ و سوسیالیست خواه فاصله دارد .
گرچه این منشور تکلیف منشورهای راستها را معین کرد و انها را از موضوعیت انداخت اما راه هنوز دراز است تا برسیم به سازماندهی یک جبهه سراسری چپ و کارگری در ایران که موتور محرکه قیام در ایرانست و عبور از مرزبندیهای ملی و قومی و جنسیتی معمول به مرزبندی طبقاتی و رادیکال.
(۴)برافراختن پرچم “آزادی -برابری -حکومت کارگری” بجای شعارهای موهوم معمول و فریبکاری راستها:
همانطور که بارها گفته ام شعارهای مرکزی هر جنبش نشان از طبقه ای است که بر آن جنبش رهبری می کند.
شعار “زن زندگی آزادی” از سوی گرایشات نیم بند کردی وارد ایران شد و راستها و حتی حکومتهای غربی این شعار را “مناسب” فریب مردم دانستند چرا که مضمون طبقاتی ندارد و قابل تاویل است.
اگر رمز پیروزی قیام کسب هژمونی طبقه کارگر است رمز شکست این قیام هم جایگزینی این خواست محوری به شعارهای موهوم است تا طبقه سرمایه دار فضا بیابد و خود را بعنوان رهبر حقنه قیام کند.
کسب زهبری راستها در این قیام نقطه مرگ این قیامست همانطور که کسب رهبری خمینی نقطه مرگ قیام ۵۷.
(۵) کارزار جنگ روانی و بکارگیری تکنولوژی استفاده از گازهای سمی بر علیه مردم:
حکومت اسلامی بی تردید با کارشناسی حکومتهای چین و روسیه مبارزات جنگ روانی خود را بر علیه قیام ۱۴۰۱ سازمان داده و انواع متدهای تبلیغاتی و شگردهای کنترل در خیابانها و جامعه را بکار گرفته.
از اخین این متدها بکارگیری واحدهای “غیر حکومتی” بر علیه مردم است که فشار سیاسی را بر علیه رژیم کاهش دهد.
بکارگیری وسیع جنگ شیمیائی در مدارس دخترانه بی تردید با کار کارشناسی انجام شده و طبق امارها بیش از ۵ هزار نفر را مسموم کردند.
هنوز نوع ماده سمی استفاده شده گزارش داده نشده و رژیم اعلام کرده که ۱۰۰ نفر را گرفته که “شیطنت” کردند این در حالیست که بیش از ۳ ماه سکوت کامل کردند و بعد تازه گفتند “اینها استرس است” و اساسا عامل شیمیائی نبوده!
مدتها لازمست تا روشن شود این توطئه برنامه ریزی شده دقیقا چگونه طرح شده اما استفاده از این متدها توسط حکومت روسیه سابقه دارد و من شخصا احتمال می دهم این کار با استفاده از تکونولوژی پبشرفته برای تخریب ذهن مردم و هدف قرار دادن نسل نوجوان عمدا انجام شده و بخشی از جنگ روانی رژیم است.
رژیم اسلامی قیام ۱۴۰۱ را با شیوه های بسیار پیچیده تری از قیامهای قبلی در سطوح مختلف مورد تهاجم قرار داد که بی سابقه بود.همانقدر که خود قیام ۱۴۰۱ بی سابقه می نماید متدهای سرکوب و ککنترل رژیم هم چند لایه ای و مرحله ای و بی سابقه بود.
همانطور که گفتم تردیدی ندارم که حکومتهای روسیه و چین خصوصا در سراحی عملیات سرکوب به حکومت ایران کمک کرده اند.
از دید من یکی از ابعادی که رهبران جنبش انقلابی در ایران باید بیاموزند اینست که چگونه با عملیات چند لایه ای رژیم مقابله کنند منجمله در شرایطی که بکارگیری اینترنت را رژیم غیر ممکن می کند و استفاده از سازماندهی علنی و راهکارهای معمول ارتباطی غیر ممکن می شود.
(۶)آیا قیام مردم در ایران تداوم می آید؟
در همان ابتدای قیام توضیح دادم که این قیام کنونی می تواند سرکوب شود مثل سایر قیامهای قبلی.هیچ تضمینی نیست که این قیام تداوم یابد و پیروز شود.وقتی دچار توهم نشدیم و پدیرفتیم که شکست ممکنست و واقع گرائی را دنبال کردیم از خود می پرسیم که چه شرایطی عامل پیشروی و تعمیق این قیام خواهد شد.
این قیام تنها با توسعه و تعمیق خود با رادیکالیزم خود می تواند جلو برود.این قیام باید به دقت حکومت اسلامی و تمامیت پتانسیلش را بشناسد و دست کم نگیرد.این قیام زن یا چوان یا یک گروه نیست این قیام زنها نیست قیام مردها نیست.این قیام را باید متعلق به طبقه کارگری دانست که هم اکثریت مطلق دارد و هم بیشترین پتانسیل را دارد که انرا به جلو ببرد.
این قیام باید اتکا به خود را تبلیغ کند و منتظر حکومتهای جانی و امپریالیست برای پیروزی نباشد و گول “سلبریتی ها” ی درونی و بیرونی و هالیوودها را نخورد.
این قیام باید فرمولبندی الترناتیو خود را به خواست به حق حکومت طبقه کارگر و شوراها متصل کند.
این قیام باید بسیار چیزها بیاموزد باید بلد شود سازمانی عمل کند بلد شود توام کردن مبارزه علنی و مخفی را در عمل پیاده کند.
پیروزی یا شکست این قیام مشروط است به رشد و تعمیق این قیام و سیاسی شدن مبارزات کارگری.نیروی مقابل این قیام کلیت بورژوازی ایران و جهانی است که هم در حکومت کنونی و هم در اپوزسیون دروغینش لانه دارد.همه اینها منتظرند این قیام را یا سرکوب کنند یا بدزدند.
چنبش چپ رادیکال چه در ایران چه خارج کشور باید جبهه متحد خود را حول برنامه الترناتیو سوسیالیستی بسازد و راه را نشان جامعه دهد.نبردی چند لایه ای و منجمله نبردی فکری لازمست.
قیام ایران در قرن ۲۱ الگوهای تا کنونی مبارزات دنیا را نمی تواند الگو قرار دهد .ابزارها و شیوه های نو را باید جست و بگونه ای دینامیک در هم امیخت.
همانطور که ضد انقلاب در ایران و دنیا دائما متدهای نو را می آزماید همانطور قیام ایران باید باز کننده راه نه تنها برای خود بلکه برای جهانی باشد که از ستم سرمایه داری ذله است و منتظر بیرون زدن از این دنیای وارونه است.
زنده باد آزادی برابری و حکومت کارگری!
(*)برخی مقالات این نویسنده در موضوع قیام ۱۴۰۱
قیام ۱۴۰۱ و معضل تداوم و پیروزی
نیاز قیام امروز در ایران به اتحاد کمونیستها حول شعار “آزادی-برابری-حکومت کارگری”
نفی اشکار و رسمی شعار حکومت کارگری توسط اقبال نظرگاهی و حزب حمید تقوائی
مسابقه انترناشنال و سیمای رژیم اسلامی در دروغسازی و توهم پراکنی و فریب مردم
رشد کیفی قیام ۱۴۰۱ و همپیوندی کیفی جنبش اعتصابی کارگری با جنبش در خیابانها-پایان ۳ ماه قیام
از”استاد” درویش پور تا “استاد” ژیژک تا ممد خاتمی تا شازده پهلوی ..همه حامی شعار “زن زندگی آزادی” چرا؟
اعدام محسن شکاری و احتمال آغاز اعدام وسیع بازداشت شدگان قیام ۱۴۰۱
تعطیل گشت ارشاد ، آماده شدن رژیم اسلامی و راست “الترناتیو” برای مبارزه طولانی بر علیه قیام ۱۴۰۱
چرا مردم ایران و ازادیخواهان دنیا روز تولد توماج صالحی را جشن می گیرند؟
لشکر کشی اراذل سپاه پاسداران به مهاباد ، علامت دیگر سردرگمی رژیم اسلامی در مقابل قیام مردم
نکاتی در مورد جنگ روانی در میانه قیام سراسری مهر ماه
چرا شعار “زن زندگی آزادی” نمی تواند شعار هویتی چنبش چپ باشد؟
