یک تراژدی دیگر: مرگ ده‌ها پناه جو در سواحل ایتالیا!
بار دیگر ده‌ها تن از پناه جویان در مسیر رساندن خود به سواحل اروپا، گرفتار امواج دریا شده و جان باختند. طبق آمار و اطلاعات منتشره از سوی مقامات ایتالیا روز یکشنبه ۲۶ فوریه برابر با ۷ اسفند، قایق حامل صدها پناه‌جو در اثر اصابت به صخره متلاشی و ده‌ها تن از جمله حداقل ۱۲ کودک کشته شدند. گفته‌شده این پناه جویان از کشورهای ایران، پاکستان عراق، افغانستان و سومالی بوده‌اند.
قریب به دو دهه است که در اثر قدرت گیری احزاب و جریانات راست در اروپا، حق پناهندگی که دست آورد مبارزاتی نیروهای چپ و مترقی اروپاست، شدیداً مورد حمله قرارگرفته و سیاست‌های پناهندگی در اروپا هر روز محدودتر، سخت‌تر شده و چهره غیرانسانی‌تر به خود گرفته است. علاوه بر این محدودیت‌ها، فشارها و سیاست‌ها، شرایط غیرانسانی در کمپ‌های پناهندگی، با وقاحت تمام و به عمد در صحن پارلمان‌ها تکرار و در رسانه‌ها تبلیغ می‌شوند تا به هر طریق ممکن مانع از رسیدن پای پناه جویان به خاک اروپا گردند. شرم‌آورتر از این نیست که در قرن ۲۱ دولت‌ها و احزاب دست راستی در اروپا یا خواهان اعزام پناه جویان به آفریقا شده‌اند و یا خواهان ساختن دیوار دور مرزهای اروپایی شده‌اند. این دیوار گرچه هنوز با آجر ساخته نشده است، اما راه‌های ورود به اروپا حتی‌الامکان مسدود شده است. به گفته سازمان آلمانی «دیده بان دریا» سیاست‌های اخیر دول اروپایی موجب شده که تنها راه ورود به اروپا از طریق راه‌های آبی میسر باشد. البته همین راه‌های دریائی نیز به طرق مختلف موجب مرگ پناه جویان شده است. تعلل و بی‌اعتنایی نسبت به جان انسان‌ها در سواحل ایتالیا و یونان موجب مرگ پناه جویان در میان امواج دریا شده است. اگر در سال ۲۰۱۵ تصویر پیکر بی‌جان کودک کرد سوری در سواحل ترکیه جهان را به شوک فروبرد، اما تکرار این صحنه‌های تراژیک طی سالیان گذشته ه به امری معمول تبدیل‌شده است و متأسفانه حتی حساسیت چندانی را نیز برنمی‌انگیزد. طبق آمار سازمان بین‌المللی مهاجرت، طی سال‌های ۲۰۱۴ تا پایان ۲۰۲۲ تعداد ۲۶ هزار تن در دریای مدیترانه کشته و یا ناپدیدشده‌اند.
تا هنگامی‌که در یک‌سوی جهان جنگ و غارت در جریان است، در سوی دیگر کشتار و بمباران، آن‌سوتر استثمار و دیکتاتوری‌های عنان‌گسیخته حاکم‌اند و کل کره زمین در چنبره فجایع زیست‌محیطی قرار دارد، انسان‌ها برای نجات جان و زندگی خود و خانواده‌شان راهی مقاصد نامعلوم خواهند شد.
برای اعتراض به این تراژدی‌های انسانی و سیاست‌های ضد بشری دول اروپایی بر ماست که برای دفاع بی‌چون‌وچرا از حق پناهندگی و همبستگی با پناه جویان و پناهندگان، با نیروهای مترقی، پیشرو و چپ جهان همراه و هم‌صدا شویم!
کمیته خارج از کشور سازمان فدائیان (اقلیت)
۲۷ فوریه ۲۰۲۳ برابر با ۸ اسفند ۱۴۰۱
——————————————
نابود باد جمهوری اسلامی، نابود باد جمهوری ضد زن
درست سه ماه پیش در ۹ آذر و در بحبوحه‌ی مبارزات توده‌های مردم که زنان و دختران جوان و نوجوان نقشی بی‌مانند در آن ایفا کردند، اولین خبر از مسمومیت دختران هنرستان نور در محله یزدان‌شهر قم منتشر شد. با گذشت ۳ ماه از شروع مسمومیت دانش‌آموزان دختر در مدارس، نه تنها هیچ اقدامی از سوی حکومت برای محافظت از جان و سلامت دانش‌آموزان دختر صورت نگرفت، بلکه دامنه‌ی مسمومیت دانش‌آموزان که از قم شروع شده بود، به برخی از شهرهای دیگر از جمله تهران، بروجرد، اصفهان، قزوین، پرند و پردیس گسترش یافت. براساس اخبار منتشره تاکنون حداقل ۸۰۰ دانش‌آموز دچار مسمومیت شده‌اند.
در طول این مدت مقامات جمهوری اسلامی هم‌چون وزیر آموزش و پرورش ابتدا از اساس موضوع را انکار کردند، اما با گسترش مسمومیت‌ها و متاسفانه جان باختن یک دانش‌آموز دختر ۱۱ ساله به نام فاطمه رضایی در قم، گسترش اعتراضات والدین دانش‌آموزان و انعکاس وسیع آن در جامعه، مقامات جمهوری اسلامی مجبور به اعتراف شده و از عمدی بودن آن سخن گفتند.
وزیر شارلاتان بهداشت برای توجیه بی‌تفاوتی حکومت از “سمی خفیف” خبر داد که “هیچ گونه عارضه‌ای ایجاد نکرده و تنها چند ساعتی دچار علائم ضعف عضلانی، بی‌حالی و حالت تهوع بودند” و نماینده فاشیست مجلس اسلامی گفت “این مسمومیت‌ها بطور قطع از خارج از کشور هدایت می شود”.
به‌گفته‌ی دانش‌آموزانِ حداقل دو مدرسه دخترانه، “یک شیء از بیرون به داخل مدرسه پرتاب شده بود که پس از ترکیدن دودی با بوی نعنا از آن خارج شده است”. به دلیل پنهان‌کاری‌های حکومت اسلامی، هنوز نه نوع گاز و مسمومیت دانش‌آموزان مشخص شده است و نه عوارض درازمدت آن.
هم‌چنین اخباری از دست داشتن جریانی در داخل حکومت در بروز این وقایع منتشر شده و این‌که این گروه مخالف تحصیل دختران هستند.
مردم می‌پرسند: “چه دست‌هایی در کار است که تاکنون مجریان و عوامل پشت پرده‌ی این جنایت علیه دانش‌آموزان دختر مشخص نشده است؟”.
ما می‌گوییم: “جمهوری اسلامی همان حکومت اسلامی داعش است، همان حکومت طالبان است، حکومتی که اساس قوانین آن بر دین باشد بدون تردید ضد زن است”.
ما می‌گوییم: “حمله به مدارس دخترانه با گازهای سمی، تلاش حاکمیت برای گرفتن انتقام از زنان و دختران و به‌طور خاص دانش‌آموزان دختر است که در موج اخیر انقلابی با شعار زن، زندگی، آزادی نقشی بی‌نظیر در تاریخ مبارزات مردم ایران علیه دشمنان مردم ایفا کردند”.
باید علیه این ارتجاع وحشی و جنایتکار بپاخاست، باید این نظم ستم‌کارانه و فاشیستی را برانداخت، باید آن‌ها را که این‌گونه جان و سلامت دختران قهرمان این سرزمین را به خطر انداخته‌اند، به گورستان تاریخ سپرد.
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی- برقرار باد حکومت شورایی
نابود باد نظام سرمایه‌داری
زنده باد آزادی- زنده باد سوسیالیسم
سازمان فدائیان (اقلیت)
۹ اسفند ۱۴۰۱
کار، نان، آزادی – حکومت شورایی
ترس جمهوری اسلامی از به خیابان آمدن بازنشستگان
امروز بار دیگر گروهی از بازنشستگان در تعدادی از شهرها از جمله تهران، کرمانشاه، یزد، رشت، قزوین، تاکستان، اراک، سنندج، مریوان، شهرکرد، اردبیل، ایلام، تبریز، اصفهان، کرج و دهگلان در اعتراض به وضعیت فاجعه‌بار معیشتی بازنشستگان دست به تجمع زدند. در فراخوانی که برای برگزاری این تجمع در روزهای قبل منتشر شده بود، از بازنشستگان تامین اجتماعی، کشوری و لشگری خواسته شده بود تا با حضور در برابر سازمان برنامه و بودجه در تهران و در دیگر شهرها در برابر استانداری و یا فرمانداری خواست‌های برحق خود را فریاد بزنند. چرا که “تنها کف خیابون به دست میآد حق‌مون”.
شعاری که بازنشستگان تامین اجتماعی در روز یکشنبه نیز در تعدادی از شهرها هم‌چون اصفهان، کرمان، اهواز، شوش و شوشتر سرداده بودند. “هزینه‌ها دلاری، حقوق ما ریالیه” و “گرانی تورم بلای جان مردم”، همراه با شعارهایی علیه جمهوری اسلامی از جمله شعارهای بازنشستگان در تجمعات امروز بودند.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه و سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه از جمله تشکلاتی بودند که با انتشار اطلاعیه از تجمع امروز حمایت کرده بودند.
در تهران، اما رژیم بار دیگر برای ممانعت از حضور پرشکوه و رزمنده بازنشستگان، مزدوران خود را روانه میدان کرد.
مزدوران رژیم تمام منطقه را قُرُق کرده و با استفاده از باتوم و دیگر ابزار سرکوب مانع تجمع بازنشستگان در برابر سازمان برنامه و بودجه شدند. با این وجود بازنشستگان هر جا که توانستند در جمع‌های ده تا پانزده نفره خواست‌های خود را فریاد زدند.
براساس اخبار منتشره، در تهران جمعیت زیادی از فراخوان استقبال کرده بودند و مزدوران با دیدن جمعیت زیاد بازنشستگان، ایستگاه مترو بهارستان را بسته و مانع ورود و خروج از آن ایستگاه شدند. در میان مزدوران رژیم تعداد زیادی نیز مزدور زن بودند. مزدوران زن با وقاحت تمام به بازنشستگانی که برخلاف مزدوران رژیم عمری را در کار و رنج سپری کرده‌اند، “پیرو پاتال” خطاب می‌کردند.
براساس گزارشات منتشره تعدادی از بازنشستگان توسط مزدوران رژیم دستگیر شدند که تا لحظه انتشار این اطلاعیه، خبری از تعداد و وضعیت بازداشت‌شدگان منتشر نشده است.
سازمان فدائیان (اقلیت) ضمن حمایت از مبارزات و خواست‌های برحق بازنشستگان، خواستار آزادی فوری و بی‌قیدوشرط تمامی بازنشستگان و تمامی زندانیان سیاسی است.
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی- برقرار باد حکومت شورایی
نابود باد نظام سرمایه‌داری
زنده باد آزادی- زنده باد سوسیالیسم
سازمان فدائیان (اقلیت)
۹ اسفند ۱۴۰۱
کار، نان، آزادی – حکومت شورایی
