در جریان انقلاب «زن، زندگی، آزادی» دهها هسته و کمیته‌ی کارگری، دانشجویی، زنان، دانش‌آموزی، مادران و والدین، جوانان انقلابی و جوانان محلات به صورت مخفی شکل گرفته‌اند که بخشی از آن‌ها با ایجاد رسانه‌ی مستقل در سطح عمومی معرفی شده‌اند و بخشی دیگر هنوز ناشناخته‌اند. کمیته‌های نام‌برده در این دوره تلاش کرده‌اند اعتصاب‌ها را در کارخانه سازمان بدهند، مواضع‌شان سیاسی‌شان را در رسانه‌های مستقل فرموله کنند، نشریه‌ی مخفی منتشر کنند، با هدف هماهنگی سراسری با یکدیگر ارتباط بگیرند، فراخوان‌های مشترک بدهند، به تدوین منشور مطالبات حداقلی یا مطالبات حداکثری مشترک نزدیک شوند، با ابتکارات مبارزاتی مانند پخش تراکت، آویزان کردن بنر، پخش سرود انقلابی، حمله به نمادها و پایگاههای حکومتی، شعار نویسی، تظاهرات موضعی، دخالتگری آگاهانه در مراسم‌های خاکسپاری و تعیین شعارها، هم تنور اعتراضات سراسری را گرم نگه دارند هم در رهبری محلی مبارزات تاثیرگذار باشند. با توجه به افق انقلابی خیزش ژینا، ساختار استبدادی حکومت اسلامی و توازن قوای موجود سازماندهی مخفی این کمیته‌ها ضرورتی انکار نشدنی دارد. این کمیته‌ها به عنوان هسته‌ی عناصر پیشرو و سازمانده علاوه بر قرار گرفتن در صف نیروهای انقلابی و کمک رساندن سازمان‌یافته به سرنگونی انقلابی حاکمیت سرمایه هدف مهم دیگری را هم در پیش دارند. این هدف شامل شناساندن استراتژی انقلابی به اردوی کار، فراهم کردن سازمان و ملزومات و مقدمات به پیروزی رساندن رزم انقلابی و بسیج نیروی اجتماعی حول آن است. به همین دلیل است که کمیته‌ها و هسته‌های مخفی در ادامه‌ی مبارزاتشان به تکثیر و گسترده شدن بیشتر در یک ساختار شبکه‌ای نیاز دارند. پیشروان حاضر در این کمیته‌ها با پیشبرد آموزش، تبلیغ، ترویج و پروراندن کادرهای سازمانده به رشد آگاهی طبقاتی و قدرت تشکل در میان زحمتکشان و ستمدیده‌گان کمک می‌کنند. یکی از راههای توده‌ای‌تر شدن اعتراضات هم در گرو این مسئله است. تقویت وجه سازمان‌یافته‌ی خیزش‌ها در مقابل جنبه‌ی خودانگیخته‌ی قیام به ناراضیان قوت قلب می‌دهد. توده‌های عصیان‌کرده با مشاهده‌ی گروههای سازمان‌یافته و دارای برنامه‌ی روشن به شرکت فعالانه و تداوم در مبارزه تشویق می‌شوند. اما برای بسیج نیروی انقلابی تلاش‌های بیشتری لازم است. پرورش کادرهای سازمانده، گسترش آگاهی طبقاتی، تقویت سازمان‌یابی و توده‌ای‌تر شدن مبارزه توازن قوا را برای تحمیل و ایجاد تشکل‌های توده‌ای علنی فراهم می‌کند. با ایجاد تشکل‌های توده‌ای در کارخانه و در سطح جامعه، تشکیل صندوق‌های مالی مستقل و صندوق اعتصاب و برقراری هماهنگی و رهبری سراسری ملزومات به پیروزی رساندن آلترناتیو شورایی کارگران و زحمتکشان و دخالت مستقیم زنان و مردان ستمدیده در تعیین سرنوشت جامعه فراهم می‌شود. مردم زحمتکش با اتکا به نیروی توده‌ای که دارند و تقویت آگاهی، سازمان و رهبری در صف این وزنه‌ی عظیم اجتماعی، می‌توانند ائتلاف‌هایی که فرصت‌طلبان از بالای سر مردم شکل می‌دهند را به شکست بکشانند و توان رسانه‌ای، لابیگری، پول و سلاح احزاب و چهره‌های راست‌گرا را خنثی کنند.
نیما مهاجر
اسفند ۱۴۰۱
