در آستانه‌ی سالگرد قیام بهمن جنبش ژن، ژیان،ئازادی
انقلاب دیگری را نوید می‌دهد
۲۲ بهمن سالگرد انقلاب بهمن نزدیک می‌شود. در چنین روزهایی رژیم استبدادی پهلوی در برابر امواج میلیونی مردمی فروریخت. رژیمی که هیچ سطحی از آزادی سیاسی را برنمی‌تابید و مبارزه علیه استبداد سلطنتی نقطه مشترک تمامی نیروهای سیاسی‌ای بود که به‌حرکت درآمده و هریک سودا و پروژه‌ی سیاسی خاص خود را در سر داشتند. قیام بهمن در ساقط کردن استبداد ستم‌شاهی پیروز شد اما به سبب فرادستی نیروهای سیاه و تاریک‌اندیش مدافع اسلام سیاسی به رهبری خمینی در ساختن یک جامعه‌ی دموکراتیک ناتوان بود. عروج اسلام سیاسی البته رعدی در آسمان بی‌ابر نبود در تمام دوره‌ی سلطنت خاندان پهلوی به جز دوره کوتاه گروه‌بندی‌های سیاسی اعم از ملی‌گرایان یا چپ‌گرایان به نحوی از انحا تحت فشار و سرکوب قرار داشتند تنها مدافعان اسلام سیاسی بودند که بر بستر امکان‌ها، حمایت‌ها و سازش‌کاری‌های رژِیم سلطنتی شاه با دستگاه مذهب برای سرکردگی انقلاب دورخیز کرده بودند و با تدوین کتاب‌های درسی به مدد وزرات آموزش و پرورش رژیم شاه، و با بهره‌گیری از تکایا و مساجد، هیئت‌های مذهبی، مناسک و تعزیه و انتشار کتاب‌های مذهبی در تیراژ چند صد هزارتایی… در فقدان روشنگری و آگاهی انتقادی زمینه‌ی رویت خمینی در ماه را فراهم ساختند. در این میان کشورهای اصلی سرمایه‌داری به واسطه ضدیت با اردوگاه شوروی نقش مخربی ایفا کردند که در دستیابی اسلام سیاسی به قدرت نباید نادیده گرفته شود. وانگهی، تمرکز و تکیه یک‌جانبه نیروهای سیاسی بر مبارزه علیه دستگاه سلطنت و عدم توجه به منطق مبارزه با سرشت پلید و ماهیت به‌غایت ارتجاعی روحانیت مدافع ولایت فقیه از سوی دیگر در پیروزی اسلام سیاسی نقش منفی خود را ایفا کرد که متاسفانه این رویکرد تراژیک مخصوصا در میان نیروهای اپوزیسیون خارج کشور در جنبش ژن، ژیان، ئازادی تحت لوای وحدت همه با هم دارد یک بار دیگر تکرار می‌شود.
از همان اولین روزهای پس از انقلاب بخش قابل‌توجهی از مردم با ایجاد شورا، اتحادیه، احزاب و انتشار نشریات… به تقابل با سلطه‌ی فاشیستی رژیم برخاستند. زنان از همان روزهای اول بعد از انقلاب پیشقراولان مقاومت بودند که با تظاهرات بزرگ خود فریاد زدند که «ما انقلاب نکردیم تا به عقب برگردیم». کردستان این سنگر مقاومت و ترکمن صحرا در برابر یورش وحشیانه امت حزب‌الله و نهادهای سرکوب رژیم برگ‌های درخشانی از خود به یادگار گذاشتند. در دهه‌ی شصت دهها هزار نفر به تعبیر شاملو از بهترین فرزندان این آب و خاک را سر بریدند.
جمهوری اسلامی پس از عقب راندن نیروهای مخالف خود سیاست‌های خود را یکی پس از دیگری در دستور کار اجرایی قرار داد. با قاطعیت می‌توان گفت این رژیم در ۴۴ سال گذشته جز موفقیت در سازماندهی سازوبرگ‌های سرکوب، کارکرد عادی همه‌ی قلمروهای حیاتی جامعه نظیر حوزه اقتصاد، سیاست، فرهنگ، محیط زیست… را تخریب کرده در رسیدن به اهداف خود شکست خورده و خرابی برجای گذاشته است.
درست براثر انباشت همه‌ی این بحران‌ها، نارضایتی به اعتراض و از اعتراض به چالش کشیدن نظام فراروییده است. جنبش زن، زندگی آزادی فرآورده‌ی این شرایط است و راهی به سوی آزادی را نشانه‌گذاری می‌کند. در سالگرد انقلاب بهمن تجربه آن به ما یادآوری می‌کند که نفس سرنگونی استبداد به خودی‌خود راهی به سوی آزادی نمی‌گشاید بلکه تنها با مبارزه پیگیر برای دموکراسی سیاسی و اجتماعی است که جنبش جاری می‌تواند در انتهای تونل سرنگونی رژیم اسلامی روشنایی را نوید دهد.
هم اکنون بهمن دیگری در راه است. و تلاش برای آزادی و برابری، بهداشت و آموزش رایگان، آزادی‌های دموکراتیک، رعایت حقوق بشر، جدایی دین از دولت، پلورالیسم و به رسمیت شناختن زبان مادری… باید به پرچم مبارزه همه‌ی کسانی قرار گیرد که برای کرامت انسانی مبارزه می‌کنند از این رو، ما بار دیگر شنبه ۱۱ فوریه ساعت ۱۲:۳۰ Am Steintorplatz گردهم می‌آییم و همبستگی خود را با جنبش زن، زندگی، آزادی اعلام می‌کنیم..
زندانی سياسی آزاد باید گردد زندان، شکنجه، اعدام ممنوع باید گردد
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی و برابری
کانون کنشگران دموکرات و سوسیالیست هانوفر
