جنبش اعتراضی ورزشکاران شهر سنندج، در بطن اوضاع سياسي سالهاي ٥٩ تا ٦١ در کردستان شکل گرفت، اولين مسابقه واليبال در شهر سنندج در سالن «تختی» برگزار شد. تیمهای شرکت کننده عبارت بودند از تيم (همدان، کرمانشاه، لُرستان، مهاباد و سنندج). هنوز در اين سالن عکس هيچکدام از مقامات جمهوری اسلامی نصب نشده بود، در افتتاحيه این بازی ها حدود ٢٠٠، نفر تماشاچی و ٤٠ نفر از ماموران امنیتی رژيم در سالن حضور داشتند.
تماشاچيان ضمن تشویق بازیکنان به سبک قبل از قيام؛ کف ميزدند، طبل می کوبیدند و سوت می کشیدند همه این موارد به دستور رژیم اسلامی نه تنها در کردستان بلکه در سراسر ایران ممنوع بود. اما در تقابل با این ممنوعیت در کردستان، شعارهای انقلابی و خواندن سرودهای رايج در زمان قيام و بعد از قيام نیز در سالن تختی و در جریان برگزاری مسابقات به این شعارها افزوده شد.
تیمهای شرکت کننده در این مسابقه از اتاق رختکن به فاصله زمانی دو دقيقه به حالت دويدن، يک بار دور زمین والیبال را دور میزدند و رو به روی تماشاچيان می ایستادند. فقط تيم مهاباد توسط كاپيتان تيم که متاسفانه نام ایشان را فراموش کردم، همراه با قاب عکسی از خمینی وارد سالن شدند، تماشاچيان با مشاهده عکس خمینی با شعار دادن بر عليه رژيم جمهوری اسلامی به ایشان اعتراض کردند، کاپيتان تيم مهاباد به سرعت به طرف رختکن دويد و عکس خمینی را به جا گذاشت و برگشت.
اين بار همگی تماشاچيان به احترام به عملکرد وی از جای خود برخاستند و برای او کف زدند. بعدا ایشان برای من تعریف کرد که «شرط اجازه سفر برای شرکت در اين مسابقه منوط بر این بوده که بایستی به حرف نماينده امام جمعه که همراه ما آمده گوش كنیم.» وی در ادامه افزود «ما اصلا اين عکس را نديده بودیم، درست وقتی که ميخواستيم از رختکن به داخل سالن حرکت کنيم نماينده امام جمعه مهاباد این عكس را از ساکشن درآورد و به دست من داد.»
من با سرپرست تیمهای شرکت کننده آشنائی قبلی داشتم مربی تيم لُرستان گفت «از دعوت شما در اين شرايط حساس تعجب کردیم، با توجه به اوضاع کردستان شما چگونه مسابقه برگزار مي كنيد؟» من مختصری برايش توضيح دادم که هدف ما از مسابقات چه بوده است، به محض شروع مسابقات و مشاهده جو سالن گفت در برگشت ما هم سعی خواهیم کرد چنين كارهايي را انجام دهيم.
در افتتاحيه مسابقات دو تيم همدان و لُرستان تماشاچيان با سر دادن شعار هائی در حمايت از جنبش انقلابی خلق کرد، فضای سالن را تحت تاثير محتوای این شعار ها قرار دادند. ابتدا فيلمبردار از تماشاچيان فيلم ميگرفت، به محض مشاهده اين صحنه ها دوربين را تا آخر مسابقات بر روی بازيها فيكس کرد و خودش به تماشای مسابقات مشغول شد.
درجريان بازی دو تیم لُرستان و همدان، يکي از بازيکنان تيم لُرستان تحت تاثیر جو حاکم در سالن بازی را رها کرد و از نرده های اطراف سالن بالا رفت و در بين تماشاچيان نشست و همراه با آنها مشغول شعار دادن شد.
داور سوت كشيد و از وی خواست به زمین بازی برگردد اما ايشان برنگشتند، تماشاچيان او را در آغوش گرفته بودند و تشويقش مي كردند. مربی تیم کرمانشاه یکی از دوستان صمیمی و شوخ طبع من بود روز بعد قبل از دور دوم مسابقه پيش من آمد و گفت اگر مسابقات یکی دو هفته ای ادامه مي داشت تيم ما حتما با شلوار کردی مسابقه ميدادند، سپس با آن لهجه شیرین کرمانشاهی خود گفت «سنندج هم جزو ايرانه؟».
روز آخر مسابقات عده تماشاچيان دو برابر شده بود و بعد از مدتی جو سالن متشنج شد، ماموران رژيم در داخل سالن و بيرون از سالن مستقر شده بودند. بازی آخر که تمام شد تماشاچيان با سردادن شعارهای انقلابی از سالن خارج شدند و به جمعيتی پيوستند که به فراخوان «هسته ايجاد شورای دانش آموزان شهر سنندج.» در تاريخ ۶۰/۱۲/۱۸، در انتهای خيابان فرح سابق برای اعتراض به دستگیریهای وحشيانۀ فرزندان انقلابی اين شهر و به منظور تلاش جهت آزادی آنها بر پا کرده بودند پیوستد.
خصوصيت برجسته اين حرکت اعتراضی در این سالن سربسته و اطراف آن علیرغم حضور تعداد زیادی از ماموران امنیتی رژیم حاکم بر ایران، در پاسخ به فراخوان «هسته ایجاد شورای دانش آموزان.» در مخالفت با سیاست های سرکوبگرانه رژیم جمهوری اسلامی، به نحوی بود که علاوه بر شرکت تعداد زیادی از اعضا و هواداران «شورای دانش آموزان» در داخل و اطراف سالن تختی، تعداد قابل توجهی از ورزشکاران و مردم مبارز شهر سنندج به خصوص زنان در اين حرکت اعتراضی شرکت داشتند، بطوريکه از حالت يک اعتراض صرفا دانش آموزی به حرکتی اعتراضی – توده ای، ارتقاء یافت.
این سنت از مبارزه انقلابی در میادین ورزش بعد از ۴۱سال، در جریان برگزاری مسابقه لیگ برتر والیبال
ایران در روز (دوم بهمن ۱۴۰۱) در شهر یزد، علی رغم خط و نشان کشیدن فدراسیون والیبال دال بر
اینکه این مسابقات «بدون حضور تماشاگران پیگیری می‌شود.» اما نه اینکه مردم مبارز شهر یزد به این خط و نشان کشیدن و تهدید مسئولین رژیم اسلامی اهمیتی ندادند، بلکه تماشاچیان مستقر در سالن والیبال این شهر در جریان برگزار مسابقه بین دو تیم شهداب یزد و راه یاب ملل مریوان، در اعتراض به سیاستهای سرکوبگرانه رژیم جمهوری اسلامی، در خیزش اخیر و در همبستگی با مردم مبارز کردستان با شعار «کردستان، چشم و چراغ ایران.»تیم والیبال مریوان را تشویق کردند.
ارج نهادن تماشاچیان شرکت کننده و مردم مبارز شهر یزد در همبستگی با مردم انقلابی کردستان در جریان خیزش سراسری اخیر و انعکاس آن در دیدار دو تیم والیبال مریوان و یزد، در تقابل با سیاست های ارتجاعی – مذهبی رژیم حاکم بر ایران، از اهمیت خاصی برخوردار است.
