سینما بدلیل کاربرد و ویژگی های خاصش همیشه از طرف حکومت مورد شدیدترین کنترل و سود بری از آن در جامعه و دنیای خارج از ایران بوده است .
نتیجۀ این فشار و سوء استفادۀ حکومت شیاد تضادی بوده و هست که در این عرصۀ فرهنگی خود را نشان میدهد .
اعتراض و مخالفت سینماگران پیشرو به سیاست های حکومت و مسئولان سینما در جریان جنبش آزادیخواهی ایران به اوج خود رسید .
در مقابل حکومت جلاد ایستادن ، از جنبش و حقوق مردم ستمدیده دفاع کردن ، حجاب برافکندن ، فریب وعده و وعید و تهدید و ارعاب های دشمن نشدن ، دستگیر و زندانی شدن و زیر انواع و اقسام فشار بودن هر روزۀ سینماگران ، صحنۀ رو در رویی حکومت دیکتاتور و ضد فرهنگ با این طیف جامعه بوده است .
از سینماگران جزء داریوش ارجمند نامی که اکنون از ترس جنبش در سوراخ خزیده و خود فروختۀ دیگری بنام رجبی که خیمه گردان تلویزیون است ، کس دیگری از حکومت دفاع نکرده . اما مخالفین آشکار و پنهان حکومت شامل کلیت سینمای ایران است .
اکنون به برگزاری هر سالۀ جشنواره سینمای فجر چیزی نمانده است . موضع و موقعیت کنونی سینماگران معترض و مخالف در قبال این مسئله بایکت آن است . شاید به زور عده ای را به این جشنواره بکشانند . اما شکست جشنواره از هم اکنون قطعی است .
بهروز شادیمقدم
۳.۲.۲۰۲۳
