“ما از دردهایمان پله میسازیم و از رنجهایمان فرصت.”۱
سال ۲۰۲۳ با امید به آینده، با امید به دگرگونی مثبت در همه جنبه های زندگی با شادی و سرور آغاز شده است. امید به آینده ی بهتر نیروبخش است؛ هرچند، گاه وبیگاه سهمگین می نماید.
دانه های امید گاهی به خاک سیاه می نشینند و ملال آور می شوند ولی حرکت و تکامل، قانون طبیعت است. گاه از اعماق خاک سیاه، از درز صخره ها و “از دل زاغه های شرم تاریخ”۲جوانه های امید سر می زنند، قد می کشند و پایدار و پابرجا سرسبزی به بارمیآورند:
“ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند
تا تو نانی به کف آری و به غفلت نخوری”۳
آگاهی به این کنشها و واکنشهای پدیده های طبیعی و اجتماعی، حرکت را ناگزیر می کند و ناامیدی و ملال خاطر را از وجود میزداید. اینجاست که عِلم به ضرورتها و نیازمندیها جرقه وار فرصت چیرگی بر رنجها را بدست می دهد و خیزش و جنبش می آفریند. جنبشی که کوبنده و پرانرژیست:
“خط می کشیم رویِ این خط خون
اینجا و اکنون”۴
سال ۲۰۲۲ برای ما ایرانیان سال بارقه ی امید بود که با شعار زن، زندگی، آزادی فصل جدیدی را در مبارزات میدانی مردم ایران برای آزادی و عدالت اجتماعی برجسته ساخت و توجه جهانیان را به خیابانهای ایران جلب کرد و همبستگی مردم بویژه زنان جهان را برانگیخت:
“هیچکس به شما هشدار نداده بود، زنانی را که پای دویدشان را بریده اید، دخترانی به بار می آورند که بال پرواز دارند؟”۵
زنان جوان و شجاع همراه با مردان جوان پرشور با گامهایی مصمم پا به عرصه ی بی مانند مبارزه ای گذاشته اند که ساختار شکن است:
“گامی بر خواهم داشت
ولی نه بر جای پای حماسه های کهن
گامی برخواهم داشت در راهی که سرشتم بکشاند
گرانم می آید که جز خود راهبری داشته باشم.”۶
این جنبش و یاد عزیزان قربانی را گرامی میدارم و با امید به پیروزی روشنایی بر تیرگی آغاز سال نو میلادی را با درودهای صمیمانه به شما تبریک می گویم.
۰۲.۰۱.۲۰۲۳
ظفردخت خواجه پور
۱ جایی خوانده ام، نمی دانم ازکیست
۲ مایا آنجلو
۳ سعدی
۴ یکی از شعارهای جنبش سال ۱۴۰۱ شمسی
۵ انجیو ما اومبیو
۶ امیلی برونته
