جنبش آزادیخواهی موجود در جامعه این بار بدون رهبری سیاسی جریان و فرد خاصی در مقابل دشمن تا کنون به مبارزۀ خود ادامه داده است .
این جنبش جوان با اپوزیسیون خارج کشوری و جریانات سیاسی موجود آشنا نیست و سر و کاری هم نداشته است .
اصلاح طلبان درون جامعه در جنبش آزادیخواهانه و جوان از دور خارج شد . جریان خاص و فرد مشخصی دیگری هم در داخل جامعه نیست .
اپوزیسیون قدیمی خارج کشور هم بدون هیچ ارتباطی معینی با جنبش در کشورهای مختلف به فعالیت های خود مشغول است .
===
سلطنت طلبان و در راس آن رضا پهلوی
سلطنت طلبان در داخل جامعه و در این جنبش پایگاهی ندارند . شعارهای مکرر جنبش بر علیه شاه ، محکومیت و طرد همیشگی این جریان را مجددا” تاکید کرد .
جنبش جاری شوک سنگینی را بر سلطنت طلبان زد . همۀ رویاهای آنان را نقش بر آب کرد . اکنون زخم خورده و مستاصل در آکسیون های برگزار شده به یک جریان فالانژیت تبدیل شده اند .
سلطنت دو باره شکست خورد .
سازمان مجاهدین خلق ایران
در داخل نامی از آنان نیست . از قلم افتاده و فراموش شده اند . در میان اپوزیسیون و در خارج کشور منزوی اند . یک جریان مات شده است .
حزب توده و سازمان اکثریت
در میان مبارزین و مردم در ایران رقمی نیستند . جزو فراموش شدگان اند .
در خارج کشور هنوز به سبک قدیم سیاست های عهد شوروی سابق را پیش میبرند . اصلاح طلبی آنان حبابی شد و هوا رفت .
حزب دمکرات و جریان زحمتکشان کوردستان
اگر جنبش آزادیخواهی ایران در حافظۀ خود از اپوزیسیون قدیمی چیزی در حافظه ندارد ، درعوض در کوردستان متاسفانه بدلیل ستم ملی و نا آگاهی مردم از وضعیت سیاسی کنونی این ها و پیامدهای آن هنوز این جریانات ناسیونالیستی و راست موجوداند و زمان میخواهد که تکلیف بار سنگین و مصیبت بارشان از دامن مردم این این دیار پاک شود . ناسیونالیسم پدیده ای جان سخت است . ناسیونالیسم کورد مسأله اش کسب قدرت در کوردستان است .
چپ در ایران هیچگاه آلترناتیو نبوده است .
چپ ، جریان انحرافی غالب بر کمونیسم که بعد شکست اپوزیسیون چپ در شوروی بدست استالین در دنیا بنام کمونیسم شناخته شده ، اکنون دیگر در صحنۀ کارزار مبارزاتی وزنه ای نیست .
این چپ که از کمونیسم رگه ها و برداشت هایی دارد ، نه در جوامع بشری فعالیت خاصی از آن هست و نه مقوله ای جدی در مبارزات است . جریانی جانبی و منزویست . در سطح جهانی مات و حرف خاصی ندارد .
چپ در ایران هم خارج از این موئلفه نیست . در معادلات سیاسی کنونی نیست و توده های مردم و جنبش آزادیخواهی نسل جوان و میداندار مبارزات خیابانی جز نامی چیزی از این موئلفه در خاطر ندارند . انگیزه ای هم در شناخت و بکار گیریش موجود نیست . یک نام به تاریخ پیوسته است و بس .
چپ ایران یا درست تر بگویم چپ باقی مانده در خارج کشور نیز هنوز هم به فعالیت هایش در جهت سرنگونی رژیم مشغول است .
این چپ یک طیف هم دست نیست . زخم خوردۀ تاریخ به سر آمدۀ خویش است . شکست خورده از دشمن و از مبارزات خود . مجموعه ای ناهمگون و متناقض از افکار و آرمان های سیاسی احزاب و افراد است . با مبارزات جامعه ارتباط و پیوندی ندارد . اما سرنگونی طلب و دلبسته مبارزات جاریست .
در ترادژی چپ جهانی همین را بس که در جلسۀ سازمان جهانی حقوق بشر تنها چند کشور از حکومت سیاه اسلامی ایران دفاع کردند که همگی آنان بر آمده از سیاست چپ مسلط بر دنیا بودند . کشورهای شوروی ،چین ،کوبا و . . .
جان کلام ، این‌ها آلترناتیو نیستند .
بهروز شادیمقدم
۲۸.۱۱.۲۰۲۲
