چپ در ایران هیچگاه آلترناتیو نبوده است

چپ در ایران هیچگاه آلترناتیو نبوده است .

چپ …

چپ ، جریان انحرافی غالب بر کمونیسم که بعد شکست اپوزیسیون چپ در شوروی بدست استالین در دنیا بنام کمونیسم شناخته شده ، اکنون دیگر در صحنۀ کارزار مبارزاتی وزنه ای نیست .

این چپ که از کمونیسم رگه ها و برداشت هایی دارد ، نه در جوامع بشری نامی از آن هست و نه مقوله ای جاری در مبارزات است . فراموش شده است و اگر هست منزویست .

چپ ایران هم خارج از این موئلفه نیست . در معادلات سیاسی نیست و توده های مردم و جنبش آزادیخواهی نسل جوان و میداندار مبارزات خیابانی جز نامی چیزی از این جریان در خاطر ندارد . انگیزه ای هم در شناخت و بکار گیریش موجود نیست . یک نام به تاریخ پیوسته است و بس .

چپ ایران یا درست تر بگویم چپ باقی مانده در خارج کشور هنوز هم به فعالیت هایش در جهت سرنگونی رژیم مشغول است .

این چپ یک طیف هم دست نیست . زخم خوردۀ تاریخ به سر آمدۀ خویش است . شکست خورده از دشمن و از مبارزات خود . مجموعه ای ناهمگون و متناقض از افکار و آرمان های سیاسی احزاب و افراد است .

با مبارزات جامعه ارتباط و پیوندی ندارد . اما سرنگونی طلب و دلبسته مبارزات جاریست . واقعیت این است که این جریان در سطح جهانی مات شده و حرف خاصی دیگر ندارد .

در ترادژی چپ جهانی همین را بس که در روزهای گذشته در جلسۀ سازمان جهانی حقوق بشر تنها چند کشور از حکومت سیاه اسلامی ایران دفاع کردند که همگی آنان بر آمده از سیاست چپ 

مسلط بر دنیا بودند ، کشورهای شوروی ،چین ،کوبا و . . .

چپ در ایران هیچگاه آلترناتیو نبوده است .

======

= پلاریزه تر شدن سیاسی صفوف در جامعۀ ایران ، چهرۀ روشن و نمایان تری به موافقین و مخالفین دشمن داده است . 

= دفاع هنرمندان و فوتبالیست ها از جنبش که از موقعیت، کار و زندگیشان گذشته اند ،عملی انقلابی ،انسانی، زیبا و قابل تقدیر است . 

= حکومت مداح پرور با تهدید و دستگیری کتایون ریاحی و هنگامه قاضیان میخواهد جایگاه هنرمندان را با چاپلوسان و مجیزگویان عوض کند . 

در واقعۀ فوتبال ، موضع حکومت و تیم ملی و کل آن ، جنبش انقلابی دست بالایی داشت .
برد با جنبش بود . 

= جنبش انقلابی موجود در جامعه ، شیادی و فرصت طلبی حکومت و نقش میانگین و متناقض تیم ملی را نقش بر آب کرد .
زنده باد جنبش انقلابی . 

= برای قیام لنین سه اصل را قرار میدهد : مردم حکومت را نخواهند . حکومت قادر به حاکمیت نباشد . مردم جهت سرنگونی رژیم بپا خیزند . 

= ادامۀ جنبش آزادیخواهی در گرو ادامۀ جنبش قشر پیشرو و به میدان آمدن طبقۀ کارگر و اقشار تهیدست تا پیروزی نهایی است . 

= جنبش اخیر باز جنبش جوانان آزادیخواه و قشر پیشرو بود نه قیام و جنبش مردمی . 

= باید مردمی که حاکمیت را نمیخواهند ، برای سرنگونی آن به پا خیزند . بدون انجام دادن این عمل از قیام و سرنگونی رژیم خبری نخواهد شد . 

یادداشت‌ها …(۲۵) 

بهروز شادیمقدم

۲۷.۱۱.۲۰۲۲