اخباروگزارش های کارگری ۴ آذر ماه ۱۴۰۱
شروع هفته یازدهم اعتراضات سراسری پس از قتل مهسا (ژینا) امینی در مقر گشت ارشاد تهران
روز جمعه ۴ آذر ماه،اعتراضات سراسری پس ازقتل مهسا (ژینا) امینی در مقر گشت ارشاد تهران با ادامه اعتراضات بقرار زیر وارد هفته یازدهم شد:
الف –خاکسپاری شبانه شمال خدیری از جان باختگان اعتراضات سراسری روزپنج شنبه ۳ آذر ماه مهابادبا شرکت صدها نفر
ب- تجمع،راهپیمایی و جنگ وگریزخیابانی درشهرهای زیر:
– تهران(نازی آباد)
– کرج(فردیس،گوهردشت)
ج- جمعه های اعتراضی اهالی سیستان وبلوچستان با راهپیمایی و تجمع درشهرهای:
« کشته ندادیم که سازش کنیم رهبر قاتل رو ستایش کنیم»
«کرد و بلوچ برادرند تشنه خون رهبرند»
«کردستان، کردستان حمایتت میکنیم»
– ایرانشهر
– خاش
– چاه بهار
– نوک آباد تفتان
– راهپیمایی هزاران نفر در زاهدان با شعارهای«کرد و بلوچ برادرند تشنه خون رهبرند»،« کشته ندادیم که سازش کنیم رهبر قاتل رو ستایش کنیم»،«کردستان کردستان حمایتت می کنیم»،مرگ بر خامنه ای»
شلیک مستقیم بسوی معترضین با گلوله های ساچمه ای و جان باختن دستکم ۴ نفر و زخمی شدن ده ها نفردیگر
– زهک
– سراوان
و
– فراخوان تجمع بزرگ دانشجویان دانشگاه تهران
– بیانیه جمعی از دانشجویان دانشگاه چمران اهواز در رابطه با سرکوب خونین در ایذه، کردستان، زاهدان و دیگر شهرهای ایران و حجم گسترده بازداشت و ممنوع‌الورودی در دانشگاه
– – بیانیه جمعی از کارگران نیروگاه سیکل ترکیبی سنندج در اعتراض به سرکوب ها وحمایت از اعتراضات سراسری
فراخوان تجمع بزرگ دانشجویان دانشگاه تهران
زمان و مکان: شنبه ۵ آذر ساعت۱۲:۳۰ ، صحن تمامی دانشکده‌ها و دانشکدگان
به نام دانشگاه
▪ما دانشجویان تهران طی دو هفته گذشته به مسئولین دانشگاه فرصت دادیم تا مطالبات‌مان حول آزادی دانشجویان بازداشتی و رفع تعلیق دانشجویان پیگیری شود. اما نه تنها پیگیری‌ای صورت نگرفت که بلکه دوباره با رفتار غیرقانونی و خشونت‌آمیز حراست دانشگاه حین تحصنات قانونی خود مواجه شدیم.حال بر همه ما بیش از پیش روشن است که تنها ادامه اعتصابات و اعتراضات‌مان می‌تواند، صدای دوستانمان باشد و به وضعیت آنها یاری رساند.
▪از این رو، روز شنبه مورخ ۵ آذر گرد هم می‌آییم تا نه تنها در مقابل سرکوب دانشگاه و دانشجو بایستیم که با توجه به وقایع تلخ و کشتار بی‌رحمانه مردم کردستان در هفته گذشته، فریاد اعتراض سر دهیم. بی‌شک، با حضور پرشمارمان در پردیس‌های خود، امکان گستاخی عوامل حراست را نخواهیم داد.
▪همچنین در هفته پیش رو، تمام کلاس‌های خود را تحریم کرده و به تحصن خواهیم نشست.
وعده ما: شنبه ۵ آذر، ساعت ۱۲:۳۰ صحن تمام دانشکده و دانشکدگان خود.
مکان تجمعات:
پردیس مرکزی: چهارراه ادبیات
پردیس فنی امیرآباد: روبروی سلف
پردیس شمالی: دانشکده تربیت‌بدنی
کوی دانشگاه: میدان اصلی کوی
بیانیه جمعی از دانشجویان دانشگاه چمران اهواز در رابطه با سرکوب خونین در ایذه، کردستان، زاهدان و دیگر شهرهای ایران و حجم گسترده بازداشت و ممنوع‌الورودی در دانشگاه
از خون طفلان وطن، لاله دمیده
در این روزهای پر از رنج‌و زخم، خیابان‌ها آبان است و دانشگاه‌ها تیر.
زبان قاصر است از حجم ظلم و جنایت به این مردم و دانشجویانی که از همین مردمند.
از یک طرف در ایذه ماموران حکومتی در سالروز قیام خونین آبان۹۸، جان چندین نفر ازجمله کیان ۹ساله را میگیرند و از طرف دیگر در کردستان میدان جنگ به راه می‌اندازند.
اما سرکوب‌ها محدود به خیابان‌ها نیست در دانشگاه چمران نیز علی‌رغم منع قانونی ورود نیروهای امنیتی به دانشگاه شاهد آن هستیم که نیروهای امنیتی و لباس شخصی با حضور در دانشگاه چمران، ضرب‌و شتم و بازداشت دانشجویان در ساعت‌های خلوت دانشگاه و یا یورش به خوابگاه و یا محل سکونت آنها به دنبال ایجاد رعب و وحشت در بین دانشجویان هستند، آمار دقیقی از تعداد بازداشتی‌های دانشگاه که بخصوص در روزهای اخیر افزایش پیدا کرده در دست نیست، اما حدودا می‌توان گفت تاکنون خبری از آزادی حدود ۱۰دانشجو بازداشتی به دست نیامده است. از بین این دانشجویان بازداشتی می‌توان به #معصومه_حمید اشاره کرد. همچنین حدود ۲۰ دانشجو ممنوع‌الورود به خوابگاه پسران و حدود ۱۵ دانشجوی ممنوع الورود دختر به خوابگاه حضرت معصومه اعلام شده است.
دانشجویانی که از شهرهای دور و نزدیک برای تحصیل به اهواز آمدند و حالا باید بی هیچ جرمی یا آواره خیابان‌ها شوند و یا مجبور به بازگشت به شهرستان‌های خود باشند، امکان رزرو غذا در سامانه تغذیه برای این دانشجویان غیرفعال شده و با احضار و تهدید بسیاری دیگر از دانشجویان صدای اعتراض و داد‌خواهیمان را سرکوب کرده‌اند
ما اعلام میداریم که از این وضعیت بیزاریم، نمیخواهیم دوستانمان از همه حقوق تحصیلی خود محروم شوند و از طرفی خون کیان‌ها بیشتر و بیشتر ریخته شود. در این میان اما تنها خبر دستگیری تعدادی از دانشجویان بعد شناسایی منتشر می‌شود و بسیاری دیگر خاموش‌وار سرکوب می‌شوند. همه دانشجویان بازداشتی دانشگاه چمران باید آزاد شوند و همه دانشجویان ممنوع‌الورود باید بتوانند سرکلاس‌های درس حاضر شوند و از حقوق رفاهی خود بهره‌مند شوند!
اما این تنها مطالبه ما نیست، مطالبه ما نابودی ظلم است و تا دست یافتن به این خواست ذره‌ای عقب نخواهیم نشست.
در نهایت تشکر میکنیم از اساتید شریفی که این مدت صدای ما دانشجویان بودند. فراموش نخواهیم کرد نام‌هایی که در این روزهای سخت در طرف دانشجویان ایستادند.
بیانیه جمعی از کارگران نیروگاه سیکل ترکیبی سنندج
مردم شریف و مبارز سنندج،
همگی می دانیم کوشش و مبارزه برای آزادی پس از کشته شدن ژینا امینی به قیامی رادیکال و فراگیر بدل شده است؛ این قیام با تداوم بیش از دو ماه و پشتیبانی قشرها و طبقات مختلف جامعه موجب شعله ور تر شدن امید به آزادی در دل ها و داشتن زندگی و جامعه‌ای انسانی شده است.
ما کارگران نیروگاه سیکل ترکیبی سنندج در رده ها و بخش های مختلف ضمن همدلی و همراهی با این جنبش آزادی خواهی با بیشترین آمادگی در محل کار به تولید برق و نیاز مردم اهتمام ورزیده ایم.
متاسفانه سیاست های ناصحیح نهادهای امنیتی موجب استقرار نیروهای نظامی و شبه نظامی در داخل نیروگاه و فراهم کردن فضایی امنیتی, ایجاد مزاحمت و تشویش برای کارکردن و نیز ایجاد شبهه و حساسیت برای روستاهای قلیان و ننله در همجواری نیروگاه شده است.
ما اعتقاد داریم نیروگاه سنندج و هر مرکز تولیدی به مثابه بخشی از ثروت مردم نیازی به حضور نیروهای غیر همکار ندارد و تامین امنیت محل کار به عهده خود کارگران آن محل کار و مردم همجوار است.
ما کارگران ضمن اعلام لزوم خروج سریع نیروهای امنیتی از نیروگاه و عادی سازی وضعیت به مدیر نیروگاه و نهادی امنیتی هشدار می دهیم نتایج زیانبار سیاست های امنیتی متوجه آنها خواهد بود.
جمعی از کارگران نیروگاه سیکل ترکیبی سنندج
٣٠ آبان ١٤٠١
اخراج غیرقانونی یکی از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بجنورد
روند سرکوب انضباطی و قضایی دانشگاه در ارتباط با سرکوب تمام جامعه به شدت گسترش یافته است و اعمال احکام غیرقانونی انضباطی طی پروسه‌ای فراقانونی، توسط پرونده‌سازی و اتهام‌زنی به دانشجویان اکثر دانشگاه‌های کشور در جریان است. این احکام غالبا طی جلساتی بدون حضور دانشجو و یا تجسم جلسات بازجویی و اخذ اعتراف اجباری در دانشگاه می‌باشد.
فاطمه محزون دانشجوی ترم ۸ رشته هوشبری دانشگاه علوم پزشکی بجنورد نیز یکی از بیشمار دانشجویانی است که در این روزها شاهد عملکرد غیرقانونی دانشگاه جهت لغو اسکان شبانه و اخراجش از دانشگاه بوده است و این رویه را طی نامه‌ای به کانال شوراهای صنفی دانشجویان کشور اظهار داشته است.
اسامی تعدادی از دانشجویان بازداشتی دانشگاه هنر تهران که تاکنون امکان انتشار آنها فراهم شده است:
#نیما_سلطانی
#کیمیا_پیرمرادی
#احسان_بامیری
#شیوا_موسی‌زاده
ملیحه جعفری آزاد شد
ملیحه جعفری دانشجوی نمایش عروسکی دانشگاه تهران و فعال کودکان کار پس از گذراندن دوران شش ماهه محکومیت خود در زندان اوین در تاریخ دوم آذر ۱۴۰۱ از زندان آزاد شد.
وی به همراه مریم جعفری، دانشجوی مجسمه‌سازی دانشگاه تهران در تاریخ ۲۶ آبان ۹۸ در اعتراض به گرانی بنزین و وضعیت وخیم معیشت مردم در دانشگاه تهران به اعتراضات پیوسته بودند که هر دو بازداشت و محاکمه شدند.
او توسط دادگاه انقلاب تهران به مجازات‌های دیگر از جمله ارائه خدمات عمومی رایگان به مدت دو ماه تحت نظر شورای فرهنگی-اجتماعی زنان و خانواده وابسته به شورای عالی انقلاب فرهنگی، پژوهش درباره حجاب اسلامی و آثار آن در ۹۰ صفحه دست‌نویس تحت نظارت شورای فرهنگی اجتماعی زنان و خانواده و همچنین رونویسی از سه کتاب “خاطرات سفیر”، “پسرک فلافل فروش” و “سه دقیقه در قیامت” محکوم شده است.
بی‌خبری از وضعیت محمد حسن داوودی، دبیر بازنشسته و فعال صنفی معلمان
نزدیک به یک ماه از دستگیری محمد حسن داوودی از اعضای فعال معلمان در آذربایجان غربی می‌گذرد و تاکنون دلایل دستگیری وی نامعلوم است. پیش از این و در تاریخ ۵ آبان‌ماه، ماموران امنیتی وی را با اعمال خشونت فیزیکی و ضرب و شتم در خیابان دستگیر و به اداره اطلاعات میاندوآب منتقل کردند. با پیگیری‌های متعدد خانواده معلوم شده است که ایشان از بازداشتگاه میاندوآب به اداره اطلاعات ارومیه منتقل شده‌است و هم‌اکنون زیر بازجویی‌ها و پرونده‌سازی‌های غیرقانونی است. از سرنوشت ایشان تا این تاریخ اطلاع دقیقی در دست نیست.
گفتنی است آقای محمد حسن داوودی پیش از این نیز به دلیل فعالیت‌های مدنی و سیاسی چندین بار سابقه بازداشت و آزار و اذیت و زندان داشته است.
آزدی ساناز شوهانی معلم در رامسر
ساناز شوهانی معلم رامسری که روز چهارشنبه ۱۸ آبان در محل کارش در مرکز مشاوره روان شناسی دستگیر شده بود، با قرار ۳۵۰ میلیونی آزاد شده است. او ایام بازداشت را در زندان های سپاه ساری و زندان تنکابن سپری کرده است.
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران بار دیگر ضمن محکوم کردن دستگیری و سرکوب های گسترده شهروندان خواهان پایان یافتن سرکوب ها و احترام به انتخاب و حقوق شهروندی آحاد ملت ایران است.
بیانیه کانون صنفی معلمان ایران(تهران)، به مناسبت ۲۵ نوامبر روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان
روز جمعه ۴آذر، کانون صنفی معلمان ایران(تهران)،بیانیه ای بشرح زیر به مناسبت ۲۵ نوامبر روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان،منتشرکرد:
سال‌هاست که سازمان‌های بین‌المللی با یاد سه خواهر اهل دومینیکن که در اثر شکنجه در زندان کشته شدند؛ ۲۵ نوامبر را بعنوان روزی برای آگاهی‌رسانی و گسترش تلاش‌های عملی و نظری در زمینه منع خشونت علیه زنان تعیین کرده‌اند. در ایران نیز چند سالی بود که نهادهای مدنی مستقل برنامه هایی برای اگاهی بخشی در این زمینه انجام می دادند که البته اکثر آنها با برخورد حاکمیت مواجه بود.
بی‌شک امسال و با آغاز جنبش #زن_زندگی_آزادی ، روز جهانی منع خشونت علیه زنان حداقل در ایران باید متفاوت‌تر از سالهای گذشته دیده شده و مورد توجه قرار گیرد. با جان باختن #مهسا_امینی در بازداشتگاه گشت ارشاد و پیامدهای خشونت‌بار آن در دو ماه گذشته از جمله جان باختن صدها انسان از جمله زنان و دختران و نیز، آسیب دیدن هزاران تن از آنان در رفتارهای غیر انسانی نیروهای امنیتی، موضوع خشونت سازمان‌یافته علیه زنان در داخل و خارج کشور مورد توجه جدی‌تر قرار گرفته‌است؛ تا جایی که امروز شاهد موج همدلی و همراهی جهانی #مردمی ، افراد شناخته شده، نهادهای معتبر بین‌المللی و سیاستمداران کشورهای آزاد جهان با این خیزش انقلابی هستیم.
گرچه تبعیض و خشونتهای مبتنی بر جنسیت در ایران همواره مورد نقدهای جدی بوده اما شمار بالای قربانیان زن و دختر، برخوردهای خشن خیابانی، گزارش‌های دردناک آزار و تعرضات جنسی و … در حوادث اخیر خود نشانه‌ای تاسف‌بار و هشدار دهنده از نوع نگاه حاکمیت به زنان است. بی‌گمان خشونت علیه زنان تنها فیزیکی نیست و انواع محرومیت‌های فرهنگی، اجتماعی، آموزشی، سیاسی، مدیریتی و … زمینه نهادینه شدن خشونت سیستماتیک علیه زنان در کشور را آشکار کرده و می‌کند.
از جمله؛ قتل‌های ناموسی سالهای اخیر _ سربریدن رومینا با داس و سر بریدن دختر اهوازی( مونا حیدری) با چاقو و نمایش این جنایت‌ها با افتخار تمام در کوچه و خیابان، جز زیر لوای قانون ضد زن و یا بهتر است بگوییم بی قانونی امکان پذیر نیست.
و در تداوم این خشونت های بی پاسخ! اکنون در میانه اعتراضات برحق مردم شاهد انواع خشونتهای جنسی و جسمی چه در کف خیابان و در انظار مردم و صدها دوربینهای ثبت کننده، و چه در سلولهای زندانهای پر از بیگناه، هستیم! و باز هم زیر چتر حمایت های قانونی.
از کجا به این مرحله رسیدیم؛ وقتی برای سالهای طولانی ارمیتاهای خردسال را کشتند و در برابر تقاضای قصاص قاتل، از خانواده داغدار تقاضای نصف دیه مرد را کردند وقتی در برابر شکنجه و کشتن دخترک ۹ ساله _ آرین_ به مادرش اجازه دادخواهی ندادند و شکنجه گر و قاتل ، که باز هم از نزدیکترین کسان کودک بود فقط به چندسالی زندان و شلاق محکوم شد. وقتی افسانه‌ها و لیلاها را به جرم دفاع مشروع در برابر متجاوزین خود دار زدند و وقتی در برابر همه این موارد، خانواده‌ها بخاطر حفظ حریم و ناموس و آبرو، اگر همراهی نکردند با سکوتشان مهر تایید بر تداوم این جنایت‌ها قانونی زدند.
اکنون با اعتراضات اخیر با نماد #زن_زندگی_آزادی
شاهدیم که تمام آن جان‌های در خون خویش غلطیده به ناحق
در رگ‌های #ما_مردم به جوش و خروش درآمده و دیگر سر ایستادن ندارد.
که سینه ها دربرابر گلوله وتوپ فراخ است و نه اندیشه فرار.
که چیزی برای از دست دادن، دیگر وجود ندارد.
مایی که زنان و دخترانمان را از دست داده ایم.
نماد زندگی و آزادی‌مان را.
در هر کجای این وطن؛ بویژه زنان حذف شده بلوچستان و زنان مقاوم کردستان
اما موضوع یا شعار روز جهانی منع خشونت علیه زنان در سال ۲۰۲۲ “متحد کردن تلاش‌ها برای پایان دادن به خشونت علیه زنان و دختران” است. به نظر می‌رسد این شعار بیش از هر چیز لزوم اتحاد نظری و عملی در مسیر کوشش‌ها برای پایان دادن به انواع خشونت علیه زنان را یادآوری می‌کند و تاکید دارد که تلاش‌های جداگانه‌ی نهادها، گروه‌ها و حتی کشورها در این مبارزه نتوانسته نتایج و پیامدهای مورد انتظار را به بار آورد و امروز جهان نیازمند اتحاد در این زمینه است.
در همین راستا کانون صنفی معلمان ایران بعنوان نهادی فراگیر و مدنی همچون سالهای پیش خواستار:
-افزایش آگاهی‌ها در زمینه حقوق زنان، ارتقاء جایگاه سیاسی- اجتماعی آنان و فراهم نمودن فرصت‌هایی برای بحث و گفت‌و‌گو درباره چالش‌ها و راه حل‌های رفع خشونت علیه زنان؛
-راه‌اندازی جبهه‌ای واحد برای پیگیری حقوق زنان در کشور و تلاش‌های هماهنگ برای پایان دادن به این نوع خشونت؛
-تمرکز و سرمایه‌گذاری گسترده در #آموزش_کیفی بعنوان مهمترین تلاش برای آگاهی‌بخشی به مردان و زنان در این زمینه، به ویژه فراهم کردن بی چون و چرای آموزش رایگان، کیفی و تا اندازه با رویکرد تبعیض مثبت، برای دختران و زنان در مناطق نابرخوردار.
-اصلاح و حذف قوانین حمایت از خشونت کنندگان علیه زنان و گنجاندن قوانین حمایتی قدرتمند از زنان و دختران؛
-اعمال و گسترش حمایت‌های عاطفی، روانی و اقتصادی-اجتماعی از زنان و دختران آسیب دیده از خشونت تا بازگشت کامل و سالم آنان به جامعه است.
در پایان و در راستای شعار امسال منع خشونت علیه زنان، کانون صنفی معلمان ایران بعنوان تشکلی صنفی-آموزشی که در بخشی از تلاش خود از سویی پیگیر حقوق آموزشی میلیون‌ها دانش‌آموز دختر و از سوی دیگر خواستار یک زندگی شرافتمندانه برای صدها هزار همکار زن است اعلام می‌کند آمادگی همکاری، تجربه‌اندوزی، اثرگذاری و اثرپذیری و در کل به اشتراک‌گذاری تجربه‌های خود با نهادهای فعال در زمینه نفی خشونت علیه زنان را دارد.
کانون نویسندگان ایران:۲۵ نوامبر، روز جهانی منع خشونت بر زنان
بیش از دو دهه است که سازمان‌های زنان در سراسر دنیا هر سال در چنین روزی با انتشار بیانیه یا برگزاری گردهم‌آیی بار دیگر مسئله‌ی خشونت بر زنان را به عرصه‌ی عمومی می‌آورند و گزارش‌های رسمی نیز در زمینه‌ی گسترش این خشونت یا هر گونه پیشرفت در پیش‌گیری از آن منتشر می‌شود. این روز یادآور «خواهران میرابال» است، مبارزانی اهل جمهوری دومینیکن که در بیست‌وپنجم نوامبر سال ۱۹۶۰ به جرم مخالفت با دیکتاتوری حاکم به دست مأموران سازمان امنیت ارتش به قتل رسیدند و حکومت آدمکشان مرگ تبهکارانه‌ی آنها را ناشی از حادثه‌ی رانندگی وانمود کرد.
از شهریورماه امسال در پی قتل ستم‌کارانه‌ی مهسا (ژینا) امینی، که مرگی ناشی از بیماری زمینه‌ای وانمود شد، و سیل جوانان جان‌به‌لب‌رسیده که با فریاد «زن، زندگی، آزادی» خیابان‌ها و محوطه دانشگاه‌ها را تسخیر کردند، شاهد انواع خشونت بر زنان بوده‌ایم. صداهایی از درون حاکمیت شنیده‌ایم که بی‌شرمانه اعتراض دخترانی را که دلیرانه برابر باتوم و گلوله سینه سپر می‌کنند به «غلیان نیازهای جنسی» و «اشتیاق به برهنگی» فرومی‌کاهند. پی‌درپی خبر جان‌باختن دخترانی را خوانده‌ایم که مرگ‌شان بر اثر «سقوط از بلندی»، «سکته قلبی»، «مصرف الکل» و… وانمود شده است یا خبر خودکشی دختری جوان و آزاردیده را پس از چندین روز بازداشت. تصویرهایی دیده‌ایم از مأمورانی که دختران را هنگام ضرب‌وشتم «دست‌مالی» می‌کنند. خبر احکام سنگین زندان برای معترضان بازداشتی را شنیده‌ایم حتی برای دختری که پیش از آغاز خیزش سراسری به‌تنهایی با پلاکاردی در دست در بلوار کشاورز راهپیمایی اعتراضی کرد. و اینک خبر «دست‌چین» شدن دختران (و پسران نوجوان) در بازداشت‌گاه‌ها به گوش می‌رسد برای تجاوز سازمان‌یافته که از دیرباز یکی از ابزارهای شکنجه بوده است.
این‌همه اما نتوانسته انفجار خشم فروخفته‌ای را که برخاسته از بسیاری خشونتهای آشکار و نهان است فرو بنشاند، و فریاد جوانان جان‌به‌لب‌رسیده را خاموش کند که نشان داده‌اند سر سازش و تمکین به قدرت جهنمی ندارند. بی‌تردید، از این پس جهان در ۲۵ نوامبر یادآور دختران جوانی خواهد بود که تنها برای «یک زندگی انسانی» در ایران قربانی خشونت شدند و دل‌آوری زنان جوان و نوجوانی را خواهد ستود که از مرگ و هم‌سرنوشتی با «خواهران میرابال» هراسی به دل راه ندادند، آزادی خود را طلب کردند و در این راه چندان پای فشردند که همراهانی بسیار از هر جنس و سن و از هر قوم و مسلک یافتند.
مرگ و مصدومیت ۳ کارگر در حادثه انفجارمجتمع فولاد بافق یزد
عصرروز جمعه ۴ آذر،براثر حادثه انفجاردرمجتمع فولاد بافق یزد(فولاد تکنیک)حین کار جوشکاری
در پروژه آهن اسفنجی یک کارگر بنام میثم اسماعیلی ازارتفاع سقوط کرد و دردم جان باخت.
۲ کارگر دیگرهم دراین حادثه مصدوم و به بیمارستان ولیعصر بافق منتقل شدند.
