۵۷
نشان داد که “هدف مشترک” نیست!
ما خود را جزئی از طبقه کارگر دانسته وهر گونه تحول پایه ای در ایران را در گرو سازماندهی سیاسی طبقه کارگر و تحقق آلترتانیو کارگری می دانیم.
دولت های بورژوائی، گذشته از رقابتها و کشمکشهای درونی، با استفاده از تمام امکانات اجتماعی، حافظ منافع بخش های مختلف طبقه سرمایه داری می باشند. ازکارانداختن دستگاه ستم و استثمارنظام حاکم، تنها در گرو اتحاد وسازماندهی سیاسی طبقه کارگر و انجام انقلاب اجتماعی است. ضروری است که به تفرقه و پراکندگی صفوف کارگران غلبه نمود و با سیاستهای ضد کارگری وغیرکارگری که سعی درتخریب و به انحراف کشاندن مبارزات طبقه ما دارند، بطورمستمرمقابله کرد.
مبارزه طبقاتی کارگران برای اداره مستقیم جامعه با انقلاب اجتماعی و درهم شکستن ماشین دولتی، اعم از ارتش بورژوائی، و دیگرابزارهای سرکوب آن، هم چون برچیدن زندان، لغو شکنجه و اعدام ضروری است.
طبقه کارگر با ایجاد تشکل های طبقاتی و نهادهای اجتماعی مستقل برای تامین منافع جامعه، با نفی مالکیت خصوصی بر اموال عمومی و وسائل تولید اجتماعی، نفی کارمزدوری و فرهنگ حاکم بورژوائی و فردگرایی مقابله کرده و جامعه ای عاری از تبعیض و استثمار را برقرار می سازد. جامعه ای آزاد و مرفه که با شرکت هرانسان به اندازه توانش و هر کس برطبق نیازش ساخته می شود.
پیش شرط انقلاب اجتماعی، حضور سیاسی طبقه کارگر درصحنه است. اگرچه در حال حاضرهنوز شاهد آن نیستیم ولی شرایط عینی برای شکل گیری مبارزات اجتماعی که در آن کارگران به ضرورت اتحاد طبقاتی رسیده باشند، فراهم شده است. سازماندهی طبقه کارگر و مبارزه طبقاتی علیه سرمایه داری در چنین شرایطی، مهمترین امری است که در پیش رو قرار گرفته است.
در ایران، بحران جهانی اقتصاد سرمایه داری به بحران فراگیر سیاسی تبدیل شده است. اگرچه مبارزات کارگری و نیز دیگر بخش های جامعه گسترش یافته است وضرورت اتحاد و همدلی در بین آنان، با درجه ای از مبارزه متشکل، افزایش یافته است ولی هنوزبا حضوراجتماعی طبقه کارگر، در قالب تشکل های فراگیر و سازمان های سیاسی اش، فاصله دارد.
استراتژی سرمایه داری جهانی، با وجود رقابت های درونی اش که جنگ اکرائین وبحران انرژی از نمونه های حاضر آن می باشد، در جهت حفظ رژیم اسلامی و سیاست های ضد کارگری اش است.
اپوزیسیون بورژوائی از گسترش مبارزات کارگری و روند سازمان یابی طبقه کارگردرهراس است. مبارزه “همه با هم” ضد رژیمی، مانند پنجاه و هفت با “هدف مشترک” را دامن زده تا اقتصاد موجود برای تامین منافع سرمایه داری را حفظ کند و برای جلب توجه و مقبولیت خود از طرف دولتهای سرمایه داری جهانی میکوشد تا بتواند جایگزین رژیم اسلامی شود.
با توجه به چنین شرایطی در روند اوضاع سیاسی ایران، طبقه کارگر ضمن اتحاد و همبستگی طبقاتی و ایجاد تشکل های توده ای در محیط کار و زیست، ضروریست دیگر نیروهای اجتماعی را پیرامون آلترناتیو کارگری گرد آورد.
استراتژی طبقه کارگر در گرو سازماندهی انقلاب اجتماعی و در هم شکستن نظام سرمایه داری در ایران است.
شورای همراهی با آلترناتیو کارگری در ایران
اکتبر ۲۰۲۲ – مهر ۱۴۰۱
