دقیقا کدام محافل غربی توافق کردند یک اخته سیاسی – اخته از منظر منافع تحرک جاری انقلابی — که خود را هنوز ‘فعال مدنی’ معرفی میکند و غرب را ‘دنیای آزاد’ خطاب میکند، کسی که بوضوح و باقرار خود توان بیان دو کلام حرف سیاسی را ندارد، کسی که در یک تحرک انقلابی مطالبه دارد(!)، که تفاوت جنبش مطالباتی و خیزش انقلابی را نمیفهمد، که خطابش توده مردم نیست، دولتهای غربی است، که هر موقع لب باز کرده خواسته ای را مطرح کند در نقش یک قربانی ضعیف الحال به حکمرانان غربی التماس کرده است، که یک میلیمتر شور انقلابی، پیام انقلابی در حرفهایش وجود ندارد، که صدها کیلومتر با توده ای که برایشان حرف میزند فاصله دارد، که بجای اینهمه جانباخته در همین دو هفته اخیر در ایران، در مراسم ما انقلابیون، از مرگ یک خبرنگار کارمند دولت آمریکا، رادیو فردا، یاد میکند… که چنین اخته ی ناسیونالیست رو به غرب را فراخواندهنده به تظاهرات سیاسی انقلابیون کرده است؟ آخر قضیه فقط اختلاف سیاسی نیست. صحبتهای ایشان رسما توهین به شعور ما، همه مائی که در تحرک انقلابی جاری شرکت داریم است. برخلاف تصور بعضی که او را راس یک سازش طبقاتی میدانند، ایشان هیچگاه نمیتواند نقش خمینی ۵۷ را بازی کند. خمینی مرتجع را از قعر قرون وسطی بیرون کشیدند ولی قابلیت سواری شدن به انقلاب را داشت. بقول خودش با خدعه سعی میکرد با روحیه انقلاب متطبق شود، تو دهن شاه میزد، تو دهن آمریکا میزد، تو دهن این و آن میزد … با این حرفا توانستند او را بعنوان نقطه سازش طبقاتی به یک تحرک انقلابی تحمیل کنند. اما این دیگر کیست؟ ما میفهمیم چرا بورژوازی به این پیسی افتاده است.
تحرک رادیکال انقلابی در ایران که از جمله خود را در شعار مرگ بر ستمگر … بیان کرده است، راه را برای آلترناتیو اول سرمایه داری، رضا پهلوی، بسته است. پس ناچارند یک محلل پیدا کنند تا در فرصت بعدی رضا پهلوی جای او را بگیرد. کسی را زیر نور افکن برده اند که نقش خنثی کننده ی تحرک انقلابی را داشته باشد، که نه میتواند با خواستهای رادیکال در ایران همراهی کند و نه جرات نشان دادن خالکوبیهای دست راستی از جتس رضا پهلوی را داشته باشد. حال وقتی ما سوسیالیستها میدان فراخوان در خارج کشور را خالی کرده باشیم، نتیجه همین میشود که میبینیم، یک اخته سیاسی فراخواندهنده و سخنران اصلی در خارج از کشور برای تظاهرات بزرگ میشود. اما از دلقکهای سلطنت طلب که بگذریم، دقیقا کدام احزاب حاکم کشورهای غربی او را در این ظرفیت منصوب کرده اند و کدام توده ایستها، کدام کوردها، کدام جمهوریخواهان و کدام چپها فکر کردند او نقطه سازش مناسبی بین راست و چپ در تحرک انقلابی ماست؟ صرف در راس قراردادن حامد اسماعیلیون توهین به تحرک انقلابی در ایران و توهین به شعور همه ما شرکت کنندگان در تظاهراتی به آن مناسبت است.
به یمن اعتراضات رادیکال در ایران، زمینه اتحاد عمل بین نیروهای سوسیالیستی حول شعار “مرگ بر ستمگر ، نه شاه میخوایم نه رهبر” فراهم شده است. برلین نشان داد که ما میتوانیم. بهتر است بیش از این فریب راست در توانائیش در بسج مردم را نخوریم. آنها چنین توانی ندارند بلکه قدرت القا دارند. آنها با رسانه هایشان، با حمایت احزاب حاکم دولتهای غربی و رسانه های غول پیکرشان و بکمک آمار ارقامهای ساخته شده پلیس چنین القا میکنند که توانائی بسیج دارند تا ما را از تلاش برای حرکت مستقل بازدارند. بیش از این در تجمعات دست راستی حل نشویم، فراکسیون چپ ناسیونالیستها و اخته های سیاسی نشویم. مستقلا وارد عمل شویم. توهین به شعور انقلاب بس است.
**
