طرف اسم خود را کمونیست گذاشته است. میگوید برای فراخوان دادن انقلابیون به شعار “آزادی، برابری، حکومت کارگری” باید ٦ سال کلاس آموزشی گذاشت، آژیتاتور ویژه تربیت کرد، محفل درست کرد، سفیر به ایران ارسال کرد و … ! شعار ما دست بر قضا کاملا با “زن، زندگی، آزادی” چفت میشود. خب معلومه با وجود این نوع کمونیستها، ناسیونالیست خلا را در عرض ٦ روز پر میکند. همینطور که کمونیست ما مشغول سماق مکیدن در معدنهای بزرگ بود، ناسیونالیست رفت گفت “مرد، میهن، آبادی”! این شد شعار و شد شعر ترانه و حالا همه میگن و میخونن! حالا ما کمونیستها باید هی بشینیم و انتقاد کنیم که اینجاش کجه اونجاش اخه. طرف زد، برد. هژمونی اینطوری بدست میاد. با وجود چنین کمونیستهائی ما به ناسیونالیست احتیاج نداریم.
***
