در باره شعارها و مخصوصا شعار “بگو: آزادی، برابری، حکومت کارگری ” بگونه اي كه از طرف رفيق عباس گويا مطرح ميشود.
حنبش هاي اجتماعي و خيزش انقلابي و رهبري ان امري پيچيده است و چكونگي بدست اوردن رهبري و مردم را بِه دنبال خود كشيدن امري نيست كه با طرح شعار بصورت مكانيكي بدست ايد. شعارها چگونه از طرف تودهاي انقلابي پذيرفته ميشوند و در حنبش اجتماعي سر دادة ميشودو مردم دنبال مطرح كننده شعار راه ميافتند
تا آنجا كه من از طريق مطالعه تفحص و تفكر ياد گرفته ام و در جريان خيزش ٥٧ و پس ايندهاي ان در عمل تجربه كردهام، ( اين افتخار را دارم كه در سالهاي٥٠ در بكي بزرگترين مناطق معدني ايران در ارتباط با سازمان پيكار فعال بودم وكلامم در بين كارگران نفوذ داشت ) مردم هنگامي بدنبال شعار دهنده راه ميافتند و از اتوريته شعار دهنده را ميپذيرند كه شعار ها را مطرح كننده شعار از طريق شبكه اژيتاتور هاي خود بِه توده ها مردم فهمانييده و قبولانده باشد.
در ثاني اگر در حالي كه مردم در خيابنانها شعار مشخص نظير “مرگ بر ديكتاتور، مبكشيم ميكشيم انكه خواهرمكشت، بترسيد بترسيد ما همه با هم هستيم…” اگر كسي شعار ” ازادي برابري حكومت كارگري” را ابتدا به ساكن وبدون هيچ پايه اي مطرح كند تظاهر كننده گان فكر ميكنند اين فرد را بايد بِه دارالمجانين بود.از شما رفيق عزيز سوالميكنم شما فعاليت متشكل داريد؟ از كارگراني كه حرف ميزنيد هيچ شناختي داريد؟ هيچ شبكه تشكيلاتي در ميان انانداريد؟ مسئله انقلاب با بيانات اكادميك و با استمناء انتلكتوئل يك روشنفكر خرده بورژوا هيچ وقعي نميگذارند، اينكه شما در صفحه فيس بوك خود نوشته اي ميگذاريد در حنبش مردم نقشي قاعدتا نميتواند داشته باشد، خرفم برايت رفيققابل درك است؟
رفيق من عزيز من بايد استين ها زدبالا زد، كمربتدها را سفت بست و بميان توده هاي كارگر و زخما كش رفت سطحخواستهاي مردم را بالا برد و رهبري را بدست اورد و يادمان باشد كه در شرايط متحول مثل وضعيت فعلي ايران اگر نفوذواقعي داشته باشيم خيلي سريع ميتوانيم رهبري را بِه دست بگيريم و انوقت طرح شعار مورد نظر شما نه انها لازم بلكهمقبول است.
عباس عزيز “شورش نه گامهاي سنجيده در راه انقلاب ايران ” راه حل اينست با نفوذ در ميان تودها، تودها اماده اند ماهنوز عرضه رهبري نداريم، شايد جاي يك رفيق لنين در ميان ما كم است.
زنده باد ازادي برابري حكومت كارگري
احمد نيكوبين
